Bitwa pod Nghia Lo

Bitwa pod Nghia Lo

Ogólne informacje

Przestarzały	3 do 10 października 1951
Lokalizacja	Gia Hoi - Nghia Lo (północny wietnam )
Wynik	Zwycięstwo Unii Francuskiej

Wojujący

Việt Minh

Francja

Dowódcy

Trong Tan

Generał Raoul Salan

Zaangażowane siły

312  dywizja e : pułki 209, 141 i 165

2 e BEP - 8 e BPC - 10 e BPCP - 1 st  Thai batalion

Straty

1000 zabitych 2500 rannych (według Francuzów)

36 zabitych 96 rannych 163 zaginionych

Wojna w Indochinach

Bitwy

• Operacja Masterdom
• Bitwa pod Hanoi
• Operacja Lea
• Bitwa pod Phu Tong Hoa
• Bitwa RC 4
• Bitwa pod Vĩnh Yên
• Bitwa pod Mao Khê
• Bitwa pod Nghia Lo
• Bitwa pod Hoa B .nh
• Operacja Lotaryngia
• Bitwa pod Na San
• Bitwa pod Muong Khoua
• Operacja atlantycka
• Operacja Camargue
• Operacja Hirondelle
• Operacja Pike
• Operacja Mewa
• Operacja Castor
• Bitwa pod Dien Bien Phu
• Operacja D
• Bitwa pod przełęczą Mang Yang
• Rozszerzenie do Laosu

Współrzędne 21 ° 36 ′ 14 ″ północ, 104 ° 30 ′ 14 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Wietnam

Bitwa pod Nghia Lo

Pierwsza bitwa pod Nghia Lo jest jednym z kluczowych epizodów wojny w Indochinach, w której siły Viet Minh i generała de Lattre ścierają się w październiku 1951 roku w północnym Tonkin .

Sytuacja

Nghia Lo, wioska licząca 30 000 mieszkańców, jest posterunkiem położonym 150  km na północny-zachód od Hanoi , między rzeką Czerwoną a rzeką Czarną, w dorzeczu o boku 4 × 10  km . Miasto, otoczone górami o szczytach 1500  m , przecina RC13 i obejmuje lotnisko.

Obrona pozycji jest przez 1 st  Batalionu Thai z Girardin dowódcy, który ma około 1 000 mężczyzn rozłożone regionu w różnych ufortyfikowanych stanowisk:

• niski słupek w pobliżu wsi,
• wysoki słup, umieszczony na szczycie z widokiem na basen, w pobliżu miejscowości Nghia Lo,
• podstacja Son Buc na południowym wschodzie,
• Posterunki partyzanckie na północy i wschodzie „tworzące dzwon”.

Bitwa pod Nghia Lo

Okoliczności

Bitwy pod Nghia Lo są częścią bitwy pod Tonkin w 1951 roku i stanowią czwartą część po Vĩnh Yên (styczeń 1951), Mao Khê (marzec-kwiecień 1951) i Day (maj-czerwiec 1951).

General Giapa , podbój Nghia Lo powinna być pierwszym krokiem w północno-zachodniej części wsi Indochin, zwany „Ly Thuong Kiet” na cześć wietnamskiego General XIV th  wieku .

Generał Salan , który zastępuje nieobecnego w Indochinach de Lattre'a , przejmuje dowództwo nad całą operacją i postanawia bronić akwenu i jego rezerw ryżu, niezbędnych do zaopatrzenia armii Viet Minh.

Chronologia wydarzeń

• 28 września
  Katastrofa w regionie Khau Vac 10  km na północ od Nghia Lo. Stanowisko Sai Luonga, na północnym wschodzie, jest złożone nad basenem.

• 30 września
  Dwa pułki TD 141 i TD 209 312 nd podział podano, na północny wschód od Nam Muoi, w kierunku basenu Nghia Lo. Na wschodzie TD 141 dotarł do słupa Ca Vinh, który z kolei cofnął się.

• 1 st październik
  Stanowisko Ban Tu, 5  km na południowy na północy, została podjęta przez Viet Minh.

• 02 października
  The 8 th BPC jest odrzucany w dwóch falach na Gia Hoi (operacja "Rémy"), 20  km na północny-zachód od Nghia Lo. Jego celem jest wspieranie Gia Hoi i nękanie tyłów wroga w celu odciążenia systemu obronnego misy.
  Tego samego dnia batalion zajął przełęcz Ban Van. Interwencja spadochroniarzy przyspiesza atak na Nghia Lo i odwraca pułk 209 od głównego ataku.

• 3 października
  O 4  rano pułk 141 atakuje Nghia Lobas. Dowódca batalionu Girardin zostaje zabity, ale stanowisko pozostaje. Atak trwa do 7  godz .  30 .
  O 7  rano posterunek Son Buc został z kolei zaatakowany przez TD 165. Z pomocą lotnictwa odparł ataki następnego dnia o 4  rano .
  W 8  godz  30 , do 16 -tego  towarzystwie 8 th BPC jest zawieszony i musi się wycofać.

• 04 października 2 e BEP Kapitan Raffalli z kolei spadochronach Gia Hoi ( "Teresa" Operation). Następnie utworzone z 8 e BPC północno-zachodniej powietrzu grupa pod rozkazami pułkownika de Rocquigny. Trzy spółki z 2 nd przegrupować BEP wieczorem na wzgórzu 405 południowej przełęczy Ban Van.
  
  

• 5 października
  Nowy atak na Nghia Lo niski o 4  rano . Atakujący został odparty po 3 godzinach walki. 2 nd BEP dołącza Bac Co, 6  km na południe od Gia Hoi.
  

• 6 października
  Podczas gdy 8 e BPC maszeruje w kierunku Tan Kouen, 2 e BEP porusza się w kierunku Bo Sieng, gdzie gwałtownie konfrontuje się z wrogiem, zanim przejmie kontrolę nad wysokościami, które dominują na torze dostaw Viêt Minh, który łączy Khau Vac - Nghia Lo. 16 th  spółka z 8 th BPC próbował się do skrzyżowania z 2 nd BEP ale został brutalnie zaatakowany przy 6 P.M. kiedy to osiągnął Tan Kouen. Kapitan Gautier, dowódca korpusu batalionu, zostaje ciężko ranny. Otoczony The 16 th  firma musi poświęcić sekcję Truchot aby umożliwić jej wycofanie przez wąwóz i śledzić przebieg rzeki Nam Min. Z kolei 10 th OCAPI zrzucony zbrojenia położenia Nghia Lo (praca „Bruno”)
  
  

• 7 października
  o północy, 1  h  30 i 3  godziny  30 rano, firma Louis-Calixte poniosła trzy kolejne ataki. O godzinie 4  wycofuje się i dołącza do batalionu, który z kolei zatrzymuje się w kierunku Tan Kouen, gdzie ma nadzieję znaleźć wsparcie 8 e BPC. 8 th para nie jest na randkę, Raffali postanowił udać się na północ przez grzbiety. Podczas jego progresji, 2 nd BEP został ponownie zaatakowany i udało się uwolnić dzięki wsparciu lotnictwa.
  

• 08 października
  Syn Buc został zaatakowany przez 3 godziny w nocy z 8 do 9. 2 nd BEP dołączył do 8 th BPC na wzgórzu 405.
  

• 10 października
  Dywizja 312 wycofuje się.

Zaangażowane siły

siły francuskie

Garnizon Nghia Lo:

• Batalion Tajski nr 1
  Jest to batalion piechoty kolonialnej złożony z czterech kompanii, czyli 600 harcowników, wzmocniony pięcioma lekkimi kompaniami posiłków. Łącznie 1000 żołnierzy i 18 oficerów, w tym 150 Francuzów, wspieranych przez dział 2 x 75.
  Kierownictwo: dowódca batalionu Girardin, kapitanowie Boileau, Cornu i Bes de Berc.

• 10 th OCAPI spadochronach w dniu 6 października:
  • Dowódca batalionu, Cba Weil
  • 1  firma ponownie porucznik Compain
  • 2 nd  firma Cne d'Harcourt
  • 3 e  spółka kpt Vernet
  • Porucznik CCB Goria

GAP północno-zachodni

Podczas bitwy generał Salan zrzucił na spadochronie północno-zachodnią grupę powietrznodesantową pod dowództwem podpułkownika de Rocquigny. GAP obejmuje:

• Antena chirurgiczna nr 1 (PCA nr 1) lekarza-porucznika Fourès

• 8 th PCB z Gauthier Kapitanie, asystent kapitana Le Borgne, obejmujący 573 mężczyzn, w tym 20 oficerów,
  • Porucznik CCS Allard,
  • 15 th  firma Lt. DUHIL Bénazé,
  • 16 th  firma, Lt. Gueguen,
  • 8 th CIP por Rioual.

• 2 e BEP Kapitan Raffalli
  • CCB, por. Longeret,
  • 2 nd regułą mówią, Cne Helie de Saint Marc ,
  •  Firma 3 E , porucznik Lemaire
  • 4 th  firma porucznik Ludwik Calixte.

Siły Việt Minha

Siły Viet Minh składają się głównie z górskiej dywizji 312 pułkownika Lê Trọng Tấna  (vi), która następnie obejmuje trzy niszczyciele czołgów 209, 141 i 165. Siły biorące udział w bitwach to 12.000 Boost, 3.000  kulis , 30 dział 75, 80 moździerzy i 200 bazook.

Wyniki

Wyniki

Dla generała Giapa to porażka. Zmuszony do wycofania swojej 312 dywizji, nie mógł kontynuować kampanii od północnego zachodu.

Z taktycznego punktu widzenia wzorem w swoim rodzaju stało się użycie spadochroniarzy, wspieranych przez lotnictwo, na tyłach przeciwnika.

Straty francuskie

Według Salana są to:

• 36 martwych
• 96 rannych
• 163 brakuje

Straty 2 nd BEP były 7 zabitych, w tym porucznika LECOEUR, 27 rannych i 19 zaginionych.

Straty Viet Minh

Według Salana i Pierre’a Montagnona są…

• 1000 martwych
• 2500 rannych

Dla Erwana Bergota straty wyniosłyby 4000 zabitych i 1300 więźniów.

Leksykon

• PCA: antena chirurgiczna dla spadochroniarzy.
• BEP: zagraniczny batalion spadochronowy, przodek REP.
• BPC: kolonialny batalion spadochronowy, przodek RPIMa.
• BPCP: batalion spadochronowy piechoty.
• CCB: kompania dowodzenia batalionu.
• CCS: firma dowodzenia i wsparcia.
• CIP: Indochińska firma spadochronowa.
• CIPLE: Indochińska kompania spadochronowa obcego legionu.
• GAP: grupa powietrzna.
• TD: Trung Doï, pułk Viet Minh, składający się z 4 batalionów.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Wojna w Indochinach
• Bitwa pod Na San
• Bitwa RC 4

Linki zewnętrzne

Źródła i bibliografie

• Erwan Bergot , Indochiny 1951, rok Lattre , kolekcja Troupes de choc, Francja Loisirs - 1987 - ( ISBN  2-7242-4197-5 ) .
• Pułkownik de Bénazé, Tonkin 51: Wyjątkowe łącze radiowe , recenzja Képi Blanc nr 358 z czerwca 1977 r.
• Lucien Bodard , Wojna w Indochinach , Wielka Księga Miesiąca - 1997 - ( ISBN  2-7028-0892-1 ) .
• Jacques Dalloz , Słownik wojny w Indochinach , Armand Colin - 2006 - ( ISBN  2-200-26925-0 ) .
• Christophe du Trône, artykuł Chwała i krew , Wydanie specjalne przeglądu Ligne de front nr 4 - kwiecień 2008.
• Jacques de Folin , Indochiny 1940-1955 Koniec snu , Perrin - 1993 - ( ISBN  2-262-01018-8 ) .
• Alain Gandy, Legion w Indochinach - 1885-1955 , Presses de la Cité - 1988 - ( ISBN  2-258-02127-8 ) .
• Émile-René Guéguen, Wolontariusz , Grasset, 1986, ( ISBN  2-246-34131-0 ) .
• Henri Le Mire, Epervier - Le 8 i Choc à Dien Bien Phu , Albin Michel - 1988 - ( ISBN  2-226-03346-7 ) .
• Pierre Montagnon , Les parachutistes de la Legion - 1948 - 1962 , Pigmalion, 2005 ( ISBN  2-85704-940-4 ) .
• Kolektyw z przedmową Raymonda Muelle'a , Wojna o Indochinę 1945-1954 , Trésor du patrimoine-2004- ( ISBN  2-915118-10-8 ) .
• Zbiorowe, Historia francuskich spadochroniarzy , Société de Production Littéraire, 1975.
• Raoul Salan , Memoires - Koniec imperium , Presses de la Cité, 1971.
• Pierre Sergent , Paras-legion - The 2 nd BEP w Indochinach , Prasy de la Cité - 1982 - ( ISBN  2-7242-1612-1 ) .

Uwagi i referencje