Narodziny |
19 grudnia 1937 Nowy Jork |
---|---|
Narodowość | amerykański |
Trening |
Princeton University Bronx High School of Science Massachusetts Institute of Technology |
Czynność | Matematyk |
Pracował dla | Uniwersytet Harwardzki |
---|---|
Obszary | Teoria liczb , matematyka |
Członkiem |
Amerykańskie Towarzystwo Matematyczne Amerykańska Akademia Nauk Amerykańska Akademia Nauk |
Kierownicy prac dyplomowych | Ralph Fox , RH Bing ( w ) |
Nagrody |
Barry Charles Mazur , urodzony dnia19 grudnia 1937w Nowym Jorku jest amerykańskim matematykiem .
Mazur uczestniczył w Bronx High School of Science i MIT oraz obronił pracę doktorską (nadzorowane przez Ralpha Fox oraz RH Bing (w) ) w Princeton w 1959 roku i był Junior Fellow of Harvard od 1961 do 1964 roku jest obecnie profesor Gerhard Gade i Senior Fellow na Harvardzie. Był promotorem ponad pięćdziesięciu prac dyplomowych, w tym Noama Elkiesa , Jordana Ellenberga , Ofera Gabbera , Michaela Harrisa , Daniela Kane'a , Michaela McQuillana i Paula Vojty . Jego numer w Erdős to 2, ponieważ był współpracownikiem Andrew Granville'a .
Mazur rozpoczął pracę w topologii geometrycznej , dając - dzięki wynikowi uzyskanemu przez Marstona Morse'a - sprytny i elementarny dowód uogólnionego twierdzenia Schoenflies , niezależnie zademonstrowanego przez Mortona Browna , za co obaj otrzymali Nagrodę Veblena .
Jego obserwacje z 1960 r. Na temat analogii między liczbami pierwszymi i węzłami zostały podjęte w latach 90. XX wieku, dając początek topologii arytmetycznej (w) .
Po ukończeniu kursów z geometrii algebraicznej u Alexandre'a Grothendiecka zwrócił się ku geometrii diofantycznej . Mazur skręcanie twierdzenie , które zawiera listę wszystkich podgrupach skrętna możliwą grupę punktów wymiernych na na krzywej eliptycznej , jest głęboki i ważny wynik arytmetyczny krzywych eliptycznych. Pierwszy dowód Mazura na to twierdzenie opierał się na pełnej analizie wymiernych punktów pewnych krzywych modularnych . Jego pomysły są jednym z kluczowych składników ostatecznego sukcesu ataku Andrew Wilesa na hipotezę Shimury-Taniyamy-Weila i ostatnie twierdzenie Fermata . Wcześniej Mazur i Wiles pracowali razem nad głównym przypuszczeniem teorii Iwasawy .