Barry Mazur

Barry Mazur Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 19 grudnia 1937
Nowy Jork
Narodowość amerykański
Trening Princeton University
Bronx High School of Science
Massachusetts Institute of Technology
Czynność Matematyk
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Harwardzki
Obszary Teoria liczb , matematyka
Członkiem Amerykańskie Towarzystwo Matematyczne
Amerykańska Akademia Nauk
Amerykańska Akademia Nauk
Kierownicy prac dyplomowych Ralph Fox , RH Bing ( w )
Nagrody

Barry Charles Mazur , urodzony dnia19 grudnia 1937w Nowym Jorku jest amerykańskim matematykiem .

Biografia

Mazur uczestniczył w Bronx High School of Science i MIT oraz obronił pracę doktorską (nadzorowane przez Ralpha Fox oraz RH Bing  (w) ) w Princeton w 1959 roku i był Junior Fellow of Harvard od 1961 do 1964 roku jest obecnie profesor Gerhard Gade i Senior Fellow na Harvardzie. Był promotorem ponad pięćdziesięciu prac dyplomowych, w tym Noama Elkiesa , Jordana Ellenberga , Ofera Gabbera , Michaela Harrisa , Daniela Kane'a , Michaela McQuillana i Paula Vojty . Jego numer w Erdős to 2, ponieważ był współpracownikiem Andrew Granville'a .

Pracuje

Mazur rozpoczął pracę w topologii geometrycznej , dając - dzięki wynikowi uzyskanemu przez Marstona Morse'a - sprytny i elementarny dowód uogólnionego twierdzenia Schoenflies , niezależnie zademonstrowanego przez Mortona Browna , za co obaj otrzymali Nagrodę Veblena .

Jego obserwacje z 1960 r. Na temat analogii między liczbami pierwszymi i węzłami zostały podjęte w latach 90. XX wieku, dając początek topologii arytmetycznej  (w) .

Po ukończeniu kursów z geometrii algebraicznej u Alexandre'a Grothendiecka zwrócił się ku geometrii diofantycznej . Mazur skręcanie twierdzenie , które zawiera listę wszystkich podgrupach skrętna możliwą grupę punktów wymiernych na na krzywej eliptycznej , jest głęboki i ważny wynik arytmetyczny krzywych eliptycznych. Pierwszy dowód Mazura na to twierdzenie opierał się na pełnej analizie wymiernych punktów pewnych krzywych modularnych . Jego pomysły są jednym z kluczowych składników ostatecznego sukcesu ataku Andrew Wilesa na hipotezę Shimury-Taniyamy-Weila i ostatnie twierdzenie Fermata . Wcześniej Mazur i Wiles pracowali razem nad głównym przypuszczeniem teorii Iwasawy .

Uwagi i odniesienia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii „  Barry Mazur  ” ( zobacz listę autorów ) .
  1. (en) „  Barry Mazur  ” na stronie Mathematics Genealogy Project .
  2. (w) Barry Mazur, "  Krzywe modularne i ideał Eisensteina  " , Wyd. Matematyka. IHES , tom.  47,1977, s.  33-186 ( czytaj online ).
  3. (w) Barry Mazur i Andrew Wiles, „  Pola klasowe abelowych rozszerzeń Q  ” , Inventiones Mathematicae , vol.  76 N O  21984, s.  179-330 ( czytaj online ).

Linki zewnętrzne