Michael Liam McQuillan
Michael mcquillan| Narodowość | brytyjski |
|---|---|
| Trening | Uniwersytet Harwardzki |
| Zajęcia | Matematyk , profesor uniwersytetu |
| Pracował dla | Uniwersytet Rzymski „Tor Vergata” |
|---|---|
| Kierownik | Barry Mazur |
| Różnica | Nagroda Whitehead (2001) |
Michael Liam McQuillan jest szkockim matematykiem zajmującym się geometrią algebraiczną .
Biografia
Michael McQuillan uzyskał stopień doktora w 1992 roku na Uniwersytecie Harvarda pod kierunkiem Barry'ego Mazura (tytuł pracy magisterskiej: " Punkty podziału na odmiany półabelowe " ).
W latach 1996-2001 był habilitantem naukowym w All Souls College na Uniwersytecie Oksfordzkim ; w 2009 roku został profesorem na Uniwersytecie w Glasgow oraz Advanced Research Fellow w British Engineering and Physical Sciences Research Council. W 2019 roku jest profesorem na Uniwersytecie Rzymskim „Tor Vergata” .
Badania
W swojej pracy magisterskiej McQuillan wykazał dwudziestoletnią hipotezę Serge'a Langa dotyczącą odmian półabelowych. Rozszerzył teorię, opracowaną przez Paula Vojtę w analogii z teorią Nevanlinny i będącą częścią teorii dystrybucji wartości funkcji holomorficznych, na geometrię diofantyczną. Opracował tak zwaną metodę dynamicznej aproksymacji diofantycznej , którą zastosował do transcendentnej geometrii algebraicznej, a tym samym do rozmaitości na liczbach zespolonych, gdzie można zastosować metody analizy złożonej.
W szczególności rozwiązał lub dokonał postępów w zakresie kilku przypuszczeń dotyczących hiperboliczności podrozmaitości rozmaitości algebraicznych. Na przykład, podał nowy dowód na przypuszczenie sformułowane przez André Blocha w 1926 roku na temat krzywych holomorficznych w zamkniętych podrozmaitościach rozmaitości abelowych, udowodnił przypuszczenie Shoshichi Kobayashi, który twierdzi, że ogólna hiperpowierzchnia stopnia dostatecznie wysoka w przypadku trzech -wymiarowa rzutowa przestrzeń zespolona jest hiperboliczna i uzyskano częściowe wyniki na podstawie przypuszczenia Marka Greena i Phillipa Griffithsa , który stwierdza, że krzywa holomorficzna na algebraicznej powierzchni ogólnego typu z nie może być gęsta w sensie Zariskiego.
McQuillan badał również algebraiczne równania różniczkowe na rozmaitościach i pracuje nad nieprzemienną teorią Moriego . Kontynuuje studia nad tą teorią
Nagrody i uznanie
W 2000 roku McQuillan otrzymał nagrodę Europejskiego Towarzystwa Matematycznego . W 2001 roku otrzymał za swoją pracę Whitehead Prize od London Mathematical Society , a także Whittaker Prize w tym samym roku. W 2002 roku był gościnnym mówcą na Międzynarodowym Kongresie Matematyków w Pekinie ( „ Integracja ” ).
Uwagi i odniesienia
- " Harvard Department of Mathematics PhD Dissertations Archival Listing " [ archiwum4 kwietnia 2019 r] , Harvard University (dostęp 17 lipca 2019 ) .
- (w) „ Michael McQuillan ” na stronie Mathematics Genealogy Project .
- „ Dr Michael McQuillan ” , All Souls College .
- McQuillan, „ Nowy dowód hipotezy Blocha ”, Journal of Algebraic Geometry , vol. 5, n O 1,1996, s. 107–117 ( recenzje matematyczne 1358036 ). Dowód Blocha był niekompletny. Tadashi Ochiai przedstawił konkretne przypadki. Pierwszy pełny dowód był od Marka Greena, który dał kolejny dowód z Phillipem Griffithsem w 1979 roku.
- McQuillan, „ Holomorphic curves on hiperpłaszczyzna przekrojów 3-krotnych ”, Geometric and Functional Analysis , vol. 9 N O 21999, s. 370–392 ( DOI 10.1007 / s000390050091 , Recenzje matematyczne 1692470 ). Mniej więcej w tym samym czasie Jean-Pierre Demailly i Jawher El-Goul uzyskali podobne wyniki: Jean-Pierre Demailly i Jawher El-Goul, „ Hyperbolicity of generic surface of high stop in projeive 3-space ”, Amer. J. Math. , vol. 122 n O 3,2000, s. 515-546 ( Recenzje matematyczne 1759887 ).
- McQuillan, „ Diophantine aproksymations and foliations ”, Mathematics Publications of IHÉS , vol. 87,1998, s. 121–174 ( DOI 10.1007 / BF02698862 , Math Reviews 1659270 , czytaj online ).
- "Foliated Mori Theory & Hyperbolicity of Algebraic Surface"
- „ Dwie grupy ekstowe i reszta ” , o McQuillanie na Uniwersytecie Rzymskim .
- „ Mathematics People ”, Uwagi Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego , t. 47 N O 9,2000, s. 1089 (url = http://www.ams.org/notices/200009/people.pdf ).
- „ Laudatio for the Whitehead Prize ” [ archiwum z22 sierpnia 2004] , Londyńskie Towarzystwo Matematyczne ,2 lipca 2001.