Barmecids lub Barmakids są członkami perskiego szlacheckiej rodziny pochodzący z Balkh w Baktrii (na północ od Afganistanu ). Ta rodzina buddyjskich religijnych ( paramaka środków w sanskrycie przełożonego z buddyjskiego klasztoru ), który stał Zoroastrians a następnie konwertowane na Islam dostarczył wielu wezyrowie do Abbasydów kalifów . Barmakidzi zdobyli niezwykłą reputację jako patroni i są uważani za głównych inicjatorów wspaniałej kultury, która następnie rozwinęła się w Bagdadzie .
Pierwszy, kalif Al-Mansûr, zwrócił się o radę do Khâlid Barmécide. Poinstruował go, aby przesłuchał swojego wuja Isâ z trzema innymi zaufanymi mężczyznami na temat jego zamiarów dotyczących jego prawa do dziedziczenia. Pomimo negatywnej odpowiedzi ze strony Isâ, Khâlid i jego towarzysze powiedzieli al-Mansûrowi, że jest gotów publicznie zrzec się swoich praw. Kiedy `Isa przyszedł odwiedzić al-Mans -r, zaprzeczył, że zgodził się poddać; była to okazja do oskarżenia go o krzywoprzysięstwo. Isâ, zdyskredytowany ostatecznie zrzekł się prawa do dziedziczenia i syn al-Mansûr al-Mahdî został wyznaczony na następcę (ok. 765). Kiedy doszedł do władzy, al-Mahdî musiał ponownie zwolnić Isâ na rzecz swoich dwóch synów, Mûsâ al-Hadî i Hârûn ar-Rachîd (około 780).
Yahyâ ben Khâlid został wychowawcą synów al-Mahdî . Hârûn ar-Rachid jest przyjacielem z dzieciństwa synów Yahyâ ben Khâlid: Fadhl ben Yahyâ, Ja`far ben Yahyâ , Mûsâ ben Yahyâ i Muhammad ben Yahyâ. Fadhl był przybranym bratem Hârûna, a Ja`far jego bliskim przyjacielem.
Kalif al-Hâdî na krótko przed śmiercią i niewątpliwie zaniepokojony rosnącym wpływem swojego brata i wyznaczonego następcy Hârûn ar-Rachîd, uwięził Yahyâ z widocznym zamiarem zabicia go ( 787 ). Po śmierci al-Hâdî, jednym z pierwszych środków Hârûn ar-Raszida było uwolnienie Yahyâ ben Khâlid. Hârûn miał umieścić pewną liczbę członków rodziny barmańskiej na stanowiskach wezyra lub gubernatora prowincji. Ibn Khaldûn relacjonuje, że: „Ja`far ben Yahyâ był nawet nazywany„ sułtanem ”, co pokazuje, że był on generalnie odpowiedzialny i rządził państwem. "
Hârûn zmienił nagle swój stosunek do tej rodziny. Tabarî widzi cztery możliwe powody:
Hârûn postanowił udać się na pielgrzymkę do Mekki z Barmecydami. Po powrocie do Iraku, podczas uczty, Hârûn poprosił eunucha, aby wezwał Ja`far ben Yahyâ do swojego namiotu i odciął mu głowę. Eunuch w ostatniej chwili nie wykonał tego rozkazu z obawy, że jest to spowodowane nietrzeźwością i że następnego dnia zostanie mu za to wyrzucona. Wrócił do Hârûn w towarzystwie Ja`far ben Yahyâ, po czym Hârûn powiedział: „ To nie Ja`far ben Yahyâ prosiłem cię, ale jego głowę ”. Eunuch odciął głowę Ja`far ben Yahya. Hârûn wysłał głowę Ja`far ben Yahyâ do Bagdadu i aresztował Yahyâ ben Khâlid i jego trzech synów. Yahya ben Khâlid zmarł w więzieniu po torturach. Hârûn kazał zabić Fadhl ben Yahyâ i całą rodzinę Barmécide w jego obecności, z wyjątkiem najmłodszych dzieci ( 803 ).
Nieszczęścia Barmecides śpiewali orientalni poeci. Podali także temat kilku tragedii, w tym jednej autorstwa Jeana-François de La Harpe (1739 - 1803). Ta tragedia, napisana w 1774 roku i zatytułowana „Les Barmécides”, miała swoją premierę w Teatrze Francuskim 11 lipca 1778. Została wystawiona tylko jedenaście razy. Voltaire powiedziałby swojemu autorowi: „Przyjacielu, to nic nie znaczy, nigdy tam tragedia tak nie przejdzie” . Historia wezyra Já far ben Yahyâ i jego relacji z Harûnem ar-Rachidem była tematem opowieści o tysiącu i jednej nocy, końcu Giafar i Barmakidach, w tłumaczeniu Josepha-Charlesa Mardrusa, podjętej przez Catherine Hermary-Vieille w swojej powieści Le Grand Vizir de la Nuit.