Amor argiades
Amor argiadesKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Arthropoda |
Klasa | Insecta |
Zamówienie | Lepidoptera |
Świetna rodzina | Butterflyoidea |
Rodzina | Modraszkowate |
Podrodzina | Polyommatinae |
Plemię | Polyommatini |
Uprzejmy | Amorek |
Duży niebieski Clover ( argiades Cupido ) jest gatunkiem Palearktyce z Lepidoptera (motyle) z rodziną w Lycaenidae i podrodziny od Polyommatinae .
Cupido argiades został mianowany przez Petera Simona Pallasa w 1771 roku.
Synonimy: Everes argiades (Pallas, 1771), Papilio argiades (Pallas, 1771), Papilio amyntas (Denis i Schiffermüller, 1775).
Lazur koniczyny nazywany jest w języku angielskim Short-tailed Blue lub Tailed Cupid, po niemiecku Kurzschwänzige Bläuling i po hiszpańsku Naranjitas Rabicorta.
Jest to mały motyl, który wykazuje dymorfizm płciowy, górna część samca jest ciemnoniebieska, prawie fioletowa otoczona białą grzywką, u samicy jest brązowa, z taką samą białą grzywką, oba mają ogon w n2.
Rewers jest bladoszary, lekko przesycony błękitem i ozdobiony liniami małych czarnych kropek otoczonych białym kolorem, a na tylnym skrzydle dwie pomarańczowe plamki brzeżne.
Gąsienica, mała i krępa, ma czarną wysuwaną głowę i jasnozielone ciało z ciemnym paskiem na grzbiecie i ukośnymi smugami. Te, które zimują, przybierają jasnoróżowo-brązowy kolor z ciemnoczerwonymi wzorami.
Lata w dwóch pokoleniach, od kwietnia do czerwca, a następnie od lipca do sierpnia.
Jego rośliny żywicielskie są liczne, w szczególności Trifolium pratense , Astragalus glycyphyllos , Lotus corniculatus i Lotus uliginosus , Medicago lupulina i Medicago sativa .
Jest zgłaszany z Europy do Hiszpanii , Francji , Niemiec , a aż do Litwy , Turcji i całej Azji Środkowej (z wyjątkiem wysokich gór) do Japonii .
To przenosi się do Belgii, Holandii, Francji i północnych Niemiec, Estonii i południowej Szwecji i Finlandii, rzadko do Anglii.
W Szwajcarii mieszka w Genewie i migruje na dużą część kraju.
We Francji kontynentalnej byłby obecny w prawie wszystkich departamentach z wyjątkiem Lozère, Hérault i Korsyki. W Dolnej Normandii, Górnej Normandii, Pikardii, Nord-Pas-de-Calais wędruje.
Jego siedlisko składa się z mezofilnych podmokłych łąk , bagien, wrzosowisk i pól koniczyny do wysokości 800 m (wyjątkowo 1600 m). Spadek uprawy koniczyny i chude łąki wpłynął na jej geograficzne rozmieszczenie we Francji i krajach Beneluksu.
Brak określonego statusu ochrony, jednak jest on zlokalizowany i rzadko występujący.
Uważa się, że jest narażony na zagrożenie w Alzacji i Niemczech.