Auguste Gerard

Auguste Gerard Obraz w Infoboksie. Auguste Gérard w 1909 roku. Funkcjonować
Ambasador Francji w Japonii
1903-1913
Gaston Raindre ( d ) Eugeniusz Regnault
Biografia
Narodziny 28 marca 1852 r.
Paryż
Śmierć 17 września 1922(w 70)
Indre
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Narodowość Francuski
Trening École normale supérieure (Paryż)
Collège Sainte-Barbe
Lycée Louis-le-Grand
Czynność Dyplomata
Inne informacje
Nagrody Wielki Oficer Legii Honorowej
Krzyż Wielki Orderu Leopolda II
Archiwum prowadzone przez Archiwa Państwowe

Auguste Gérard , ur28 marca 1852 rw Paryżu , zmarł dnia17 września 1922au Pêchereau , jest francuskim dyplomatą i pisarzem .

Biografia

Młodość

Auguste Gerard, rodem z republikańskiej środowisku raczej skromne (kupiec drzewny ojca) pod wieloma względami symbolizuje powstanie „nowych warstw” w początkach III e Rzeczypospolitej. Studiował w Collège Sainte-Barbe, gdzie zaprzyjaźnił się z Paulem Bourget . W wieku 17 lat, na początku 1870 r., będąc uczniem Liceum Louis-le-Grand , poznał Leona Gambettę na Zgromadzeniu Narodowym, z którym pozostał bliski i który popchnął go do uczęszczania do przełożonego Szkoły Normalnej . Auguste Gérard opuścił ją w 1876 roku. Po pobycie w Anglii, gdzie przygotował pracę magisterską o Coleridge'u , został, z rekomendacji Gambetty i Ernesta Bersot , dyrektorem Szkoły Normalnej, francuskim czytelnikiem i sekretarzem cesarzowej Augusty Saxe- Weimar-Eisenach , żona Wilhelma I st i frankofila. Spędził cztery lata w Berlinie, gdzie poznał politykę międzynarodową, a w szczególności miał okazję zobaczyć Bismarcka i uczestniczyć w Kongresie Berlińskim w 1878 roku.

Z inicjatywy Gambetty, Charles de Freycinet , przewodniczący Rady i minister spraw zagranicznych, mianował go m.in.Marzec 1880, szef biura prasowego na Quai d'Orsay , dołączony do jego gabinetu. Tak więc, mimo że był czystym wytworem republikańskiej merytokracji, to z polecenia, a nie poprzez egzaminy konkursowe, które wtedy zaczynały być wdrażane, rozpoczął karierę dyplomatyczną.

Pierwsze misje

Gdy ministerstwo upadło, Gérard został wysłany do ambasady francuskiej w Waszyngtonie jako drugi sekretarz. Potem znudził się w amerykańskiej stolicy, która wcale nie jest uważana za centralne stanowisko. W następnym roku był to rząd Léona Gambetty . Przewodniczący Rady, Minister Spraw Zagranicznych, odwołuje Auguste'a Gérarda i mianuje go szefem swojego gabinetu na Quai d'Orsay. Po upadku rządu Gambetty Freycinet wrócił do interesów i wysłał go jako pierwszego sekretarza do Madrytu . Auguste Gérard pozostał jednak bardzo blisko Gambetty i otrzymał od niego ostatnie spostrzeżenia na temat pożądanego rozwoju republiki. Trzecie stanowisko Auguste'a Gérarda odbyło się w Bernie w 1883 roku jako sekretarz, a następnie doradca. Tam został mianowany Rycerzem Legii Honorowej w wieku 33 lat. W 1885 roku Auguste Gérard był radcą, a następnie ministrem pełnomocnym na Kwirynale, a następnie szefem poselstwa w Czarnogórze w 1889 roku.

Główne posty

Auguste Gérard dwa lata później przebywał w Brazylii jako Wysłannik Nadzwyczajny i Szef Poselstwa i piastował tam swoje pierwsze ważne stanowisko.

W 1893 był kierownikiem placówki w Pekinie. Jego działanie, w trakcie i po wojnie chińsko-japońskiej , pozwoli Francja związać Chin na sojusz francusko-rosyjski i mieć obszar wpływów w południowej części Chin, zamykając na północy kraju. Francuskich Indochin . Działa w Chinach we wszystkich obszarach. W szczególności odgrywa ważną rolę w otwieraniu imperialnych Chin na pojęcie stosunków dyplomatycznych z resztą świata. Tym samym jest jednym z pierwszych wysłanników dyplomatycznych, którzy wręczyli swoje listy uwierzytelniające cesarzowi Chin podczas prywatnej audiencji, która jest wówczas odbierana przez dwór pekiński jako niemal traumatyczne przeżycie. Jest podporą francuskiej obecności w dziedzinie finansów i bankowości oraz francuskim inicjatorem utworzenia Banku Rosyjsko-Chińskiego , w który zaangażowany jest Banque de Paris et des Pays-Bas . Broni misji i, po antychrześcijańskich zamieszkach w Syczuanie, otrzymuje znaczne odszkodowanie, karę winnych i dymisji wicekróla Liu Bingchenga. Bez wytrwałej działalności Gérarda , pisał Gabriel Hanotaux w 1928 roku, Francja byłaby niewielka w tej części świata, a mówiąc to jednym słowem, wielkie francuskie Indochiny by nie istniały .

Ósme stanowisko Auguste'a Gérarda znajdowało się w Brukseli w 1898 roku jako Posła Nadzwyczajnego i Kierownika Poczty. Tam został znakomicie przyjęty przez króla Belgów Leopolda II, który osobiście śledzi interesy Belgii w Chinach i miał wiele okazji, aby to docenić w poprzednich latach. W 1906 został mianowany na prestiżową rangę ambasadora Francji .

W 1906 roku nie mógł uzyskać stanowiska generalnego gubernatora Indochin i został mianowany szefem placówki w Tokio , gdzie był pierwszym ambasadorem Francji , co oznaczało awans francuskiej reprezentacji od rangi poselstwa do tej ambasady. Tam znalazł Daleki Wschód, od którego był wówczas wielkim specjalistą, w kraju, który pokonał Chiny, a potem Rosję . Jedną z jego misji jest zapewnienie, by w coraz bardziej prawdopodobnym przypadku wojny z Niemcami Japonia stała po stronie Francji. W 1908 r. reprezentował Francję jako Ambasador Nadzwyczajny (towarzyszył mu Paul Claudel , następnie Konsul Generalny w Tien-Tsin, a później Ambasador w Japonii) na wspólnym pogrzebie Cesarza Chin Guangxu i Cesarzowej Wdowy Cixi . W 1911 r. powierzono mu w Paryżu misję organizacyjną Quai d'Orsay, co doprowadziło do utworzenia stanowiska sekretarza generalnego, o które się ubiegał, ale które zostało wprowadzone dopiero w 1915 r. Auguste Gérard wraca do Tokio gdzie nadal będzie służył interesom Francji, wspomagany przez matkę, która, wdowa, poszła za nim i skutecznie związała się z cesarzową regentką ówczesną wdową i rodziną cesarską. Został podniesiony do godności Wielkiego Oficera Legii Honorowej . Kiedy wyszedł wListopad 1913Japonia żegna się z nim wspaniale.

Historyk stosunków dyplomatycznych

W Paryżu, a następnie w Indre , Auguste Gérard rozpoczął w 1913 podwójną karierę jako historyk dyplomacji i kręgów finansowych, gdzie zasiadał w kilku zarządach. Stworzył Fundację Auguste Gérard w Institut de France . Akademii Nauk Moralnych i Politycznych nagród an Gerard nagroda Auguste co pięć lat do pracy dyplomatycznej w języku francuskim. Ambasador Francji Auguste Gérard zmarł w 1922 roku w Château de la Fosse , niedaleko Argenton-sur-Creuse . Został pochowany w Paryżu w Père-Lachaise .

Pracuje

Tłumaczenia

Dekoracje

Cena £

Bibliografia

Źródła

Uwagi i referencje

  1. List Gambetty do Auguste'a Gérarda, 12 sierpnia 1882 r.
  2. Auguste Gérard, Ambasador Francji w Rzymie , Ernest Hébert , 1889, ołówek, 0,254 m na 0,168 m, Musée Hébert , Paryż; ambasador Auguste Gérard przy fontannie w Capraroli, rezydencja Farnese , anonimowy, 1888, fotografia, 0,082 m na 0,109 m, muzeum Héberta, Paryż; Ernest Hébert był wówczas dyrektorem Académie de France w Rzymie .
  3. Wspomnienia Auguste'a Gérarda , s. 185
  4. „Banki”, w Gazette de Shanghai, nr 26, 27 maja 2009 r.
  5. Zobacz misje zagraniczne Paryża, La Chine .
  6. W przedmowie do Pamiętników Auguste'a Gérarda .
  7. O działalności Augusta Gérarda na rzecz rozwoju kolei chińskich i jego dobrych w tym celu stosunkach z Ambasadorem Belgii i Królem Belgów, ok. 1930 r. Francuskie finanse i budowa kolei w północnych Chinach, 1894-1905 , Robert Lee, University of Western Sydney, Australia.
  8. Później stał się godnością.
  9. Decyzja Ministra Spraw Zagranicznych Rouvier; v. Auguste Gérard, Pamiętniki , s. 359.
  10. będzie kilka lat później.
  11. Wspomnienia Auguste'a Gérarda, s.  408 i nast.
  12. Ostatnia została przyznana w 2010 roku Francine-Dominique Lichtenham za Elisabeth I re z Rosji , Francuzi, Fayard, Paryż, 2007.
  13. Oddział 17 .
  14. Por. tekst konwencji francusko-chińskiej w Pekinie z 26 czerwca 1887 r.
  15. Por. tekst tej samej konwencji.
  16. Kim jesteś? Rocznik współczesnych, tom 3, s. 330, Ehret et Ruffy, Delagrave, Paryż, 1924 w Google Books (dostęp 2 sierpnia 2016)
  17. Zobacz Pamiętniki Auguste'a Gérarda, Moja misja w Japonii , s.  515 .
  18. Kim jesteś? , Podobnie.
  19. Kim jesteś? , Podobnie
  20. Kim jesteś? , Podobnie
  21. Archiwa Państwowe

Linki zewnętrzne