Marie Henry's Inn

Maison-Musée du Pouldu jest byłym Buvette na plaży , gdzie Paul Gauguin i jego przyjaciół malarz zabrał płytę z 1889 roku .

Historyczny

W 1881 roku Henry Moret po raz pierwszy przebywał w Le Pouldu. Po wystawie8 czerwca 1889w październiku w Café des Arts w Paryżu Gauguin wraz z przyjaciółmi wrócił do Bretanii pod koniec maja i po spędzeniu pierwszych tygodni w Pensjonacie Gloanec postanowili pod koniec czerwca osiedlić się na okres wakacyjny w Le Pouldu.

Na początku września Gauguin wrócił do Pont-Aven. Moret przeniósł się do Bas-Pouldu we wrześniu i przebywał tam do końca 1892 roku .

To jest 2 października 1889że Paul Gauguin , zmęczony tłumem w Pension Gloanec , przybywa na pokład w Buvette de la Plage , w Pouldu, w mieście Clohars-Carnoët , w Finistère , w towarzystwie Paula Sérusiera i Meyera de Haan . Henry Moret dołączył do zespołu w 1890 roku i spędził tam większość roku. Maxime Maufra przybywa na9 listopada 1890i spędził większość 1891 roku w Pouldu. Gauguin wyjechał na Tahiti w kwietniu 1891 roku . Od końca lipca do początku sierpnia 1892 roku Jan Verkade przebywał w Pouldu z Filigerem, następnie pod koniec sierpnia przybył Władysław Ślewiński .

Właścicielką zajazdu jest Marie Henry (1859-1945). Yannick Doyen powie o niej: „Ładna, raczej soczysta brunetka o różowym ciele, rodem z tego zakątka Bretanii, znanego z piękna swoich kobiet i pobożności. „ Charles Filiger nie waha się dołączyć do grupy w połowie listopada. André Gide spędza tam wieczór pod koniec października, który opisuje w swojej książce Si le grain ne meurt . W połowie listopada Paul Gauguin i de Haan dekorują jadalnię karczmy obrazami. Gauguin namalował L'Oie nad drzwiami i La Fileuse  ; de Haan namalował Les Teilleuses de lin . Rywalizują, by zadowolić piękność ich młodszego o dziesięć lat. W końcu de Haan, „mała, chwiejna, fałszywa, cierpiąca, prawie kaleka istota” zostanie jej kochankiem. Marie Henry nienawidziła Gauguina, zatrzyma swoje 25 obrazów na spłatę długu w wysokości 300 franków.

Gauguin staje się zazdrosny o swojego przyjaciela de Haana, który został kochankiem Marie Henry. Jest już córką-matką małej Marie-Léa, nazywanej „Mimi”, której imienia ojca nie wymieni. Zachodzi w ciążę z Meyerem. W tym samym roku namalował ją jako Matkę Dziecka lub Macierzyństwo , obraz, który będzie miała przy sobie przez całe życie. André Cariou mówi, że „była córką-matką na bardzo katolickiej bretońskiej ziemi. Inteligentna i odważna, sama prowadzi swój biznes, zbudowała swój dom ” . De Haan nigdy nie zobaczy dziecka, które urodziło się w czerwcu 1891 roku i któremu nadano imię Ida. Opuszcza Le Pouldu, zostawiając Marie kilkanaście obrazów.

Marie Henry wynajęła swój bufet i zabiera wszystkie możliwe prace, obrazy i rzeźby pozostawione przez artystów w zamian za pobyt w karczmie. Filiger, który otrzymał pieniądze od La Rochefoucauld, mógł pozostać w Pouldu do 1900 roku . W 1894 roku Gauguin powrócił do zajazdu. Przegrywa proces przeciwko Marie Henry, która nie chciała zwrócić mu swoich obrazów na tej podstawie, że „w sprawach mebli posiadanie jest równoznaczne z tytułem” . Przegrywa również pozew przeciwko swoim napastnikom w Concarneau . Wraca do Paryża. De Haan zmarł w 1895 roku .

Około 1924 roku Marie Henry i jej towarzysz Henri Motheré opuścili Kerfany, aby być bliżej swojej córki Lei i jej męża w Tulonie. Część swojej kolekcji sprzedaje w Hôtel Drouot , resztę zatrzymuje dla córek, a nie rozstaje się z Maternité de Haan. W tym samym roku odkryliśmy w Buvette de la Plage freski dwóch malarzy pod siedmioma warstwami tapety, na której Maurice Gournier zrobił zdjęcie.

Całkowicie przebudowany w 1930 roku The Buvette de la Plage stał się Café de la Plage . Marie Henry zmarła w Pierrefeu-du-Var w 1945 roku. Ida została nauczycielką, wyszła za mąż za kolegę i została matką pięciorga dzieci. Obrazy ojca zachowa do 1959 roku .

Rekonstytucja

Maison-Musée du Pouldu to historyczna rekonstrukcja Buvette de la Plage podjęta w 1989 roku w sąsiednim domu, zbudowanym na tym samym planie i kilka metrów od oryginału. Elementy są wykonane identycznie jak meble z epoki.

Na parterze znajduje się kuchnia, bufet i jadalnia, w których odtworzono prace malowane w oryginale. Na piętrze sypialnia Gauguina od strony dziedzińca, sypialnia Marie Henry i Meyer de Haan, łazienka, a od strony ulicy sypialnia Paula Sérusiera. Piwnica została przekształcona w przestrzeń wielofunkcyjną.

• Dom Marie Henry ( Buvette de la Plage ) lub Maison-Musée du Pouldu.

• Dom Marie Henry: widok wnętrza jednego z pokoi.

• Dom Marie Henry: widok wnętrza innego pokoju.

cytaty

„Sztuka mistrza i jego uczniów szybko zamieniła pospolitą karczmę w świątynię Apolla. "

- Armand Seguin

Kolekcje

Boarders

(niewyczerpująca lista)

• Charles Filiger
• Paul Gauguin
• Andre Gide
• Meyer de Haan
• Charles Laval , w 1889 roku (przejdzie w kierunku symboliki religijnej)
• Maxime Maufra
• Henry moret
• Paul Sérusier
• Władysław Ślewiński
• Jan Verkade

Uwagi i odniesienia

1. „  Maison-Musée du Pouldu  ” , w Maison-Musée du Pouldu (dostęp 15 września 2020 ) .
2. Dziś w muzeum Quimper od marca 1999.
3. Dzisiaj w Muzeum Van Gogha w Amsterdamie
4. Dziś w prywatnej kolekcji.
5. Opis podany przez wnuczkę Marie Henry w Le Figaro z 13 lipca 2010 r.
6. André Cariou, dyrektor Muzeum Quimper.

Zobacz też

Bibliografia

• Charles Chassé, Gauguin i grupa Pont-Aven , 1921.
• Collective, The Hidden Master, Meijer de Haan , monografia, oficjalny katalog wystawy w Muzeum Żydowskim w Amsterdamie,11 października 2009-24 stycznia 2010 (Francusko-angielski) i Musée d'Orsay, z 9 marca 2009 w czerwiec 2010, 160  pkt. , 120 ilustracji.
• Émile Bernard, Niepublikowane wspomnienia artysty Paula Gauguina i jego towarzyszy podczas ich pobytów w Pont-Aven i Pouldu , przedmowa René Maurice , Impr. z Nouvelliste du Morbihan, 1941, 24  s.
• Émile Bernard, Notatka o szkole znanej jako Pont-Aven , Mercure de France,Grudzień 1903 ; reedycja w Émile Bernard, Écrits sur l'Art , Paryż, 1994.
• Denise Delouche , Malarze Bretanii, odkrycie prowincji , SI, Librairie C. Klicksieck, 1977, in-4 °, miękka okładka, okładka. chory. Historia odkrycia Bretanii przez malarzy od około 1800 do 1860 roku, ilustracje w tekście.
• Marie Le Drian, Marie Henry, Gauguin i inni , ilustracje: Claude Huart, Éditions La Part Commune, Rennes, 2012, 128  s. ( ISBN  978-2844182418 ) .
• Mallaurie Charles, „Marie Henry (1859-1945), Breton w poszukiwaniu emancypacji, artykuł badawczy, studium na temat płci, pod kierunkiem Christine Bard, Angers, University of Angers, 2020, 101p.

Ikonografia

• 1890  : pierwsze pocztówki (zdjęcia A. Warona, z Saint-Brieuc).

Powiązane artykuły

• Pensjonat Gloanec
• Postimpresjonizm
• Syntetyzm

Linki zewnętrzne

• Przygoda Pont-Aven i Gauguin
• Dom-Muzeum Pouldu