Atypus affinis

Atypus affinis Klasyfikacja według World Spider Catalog

Królować	Animalia
Gałąź	Arthropoda
Sub-embr.	Chelicerata
Klasa	Arachnida
Zamówienie	Araneae
Zamówienie podrzędne	Mygalomorphae
Rodzina	Atypidae
Uprzejmy	Atypus

Gatunki

Atypus affinis
Eichwald , 1830

Synonimy

• Oletera atypus Walckenaer, 1805
• Oletera atypa Walckenaer, 1806
• Atypus anachoreta Ausserer, 1871
• Atypus blackwalli Simon, 1873
• Atypus bleodonticus Simon, 1873
• Atypus coriaceus Simon, 1881
• Atypus cedrorum Simon, 1889

Gryziel zachodni jest to gatunek z pająków mygalomorph na rodzinę z gryzielowate . Nazywa się to zwykłą tarantulą lub tarantulą skarpetkową .

Dystrybucja

Gatunek ten występuje w Europie i Afryce Północnej . W Europie znany jest od południowej Anglii i południowej Szwecji po Portugalię i Ukrainę.

Ze względu na swoje wymagania ekologiczne pozostaje zlokalizowany: w Belgii można go więc zaliczyć do fauny parku przyrody Viroin-Hermeton , położonego na południe od Entre-Sambre-et-Meuse, ale zdaje się kolonizować południe regionu Brukseli . We Francji ten gatunek jest powszechny w Bretanii.

Opis

Te pająki są bezwłose, czarne do brązowawych, chelicerae (szczypce) są lekko zakrzywione, równoległe, skierowane w dół. Atypus affinis nie jest agresywna, gdy nie ma kokonu do pilnowania.

Samce mają  7-9 mm, a samice  10-15 mm .

Brezentowy

Ten pająk buduje bardzo charakterystyczną sieć: w kształcie skarpetki część sieci zajmuje wgłębienie w ziemi i jest przedłużona poziomą częścią nadziemną, znajdującą się na poziomie gruntu, zamkniętą na końcu i pokrytą różnymi cząstkami, w tym gruzem. , rośliny. Jeśli mały bezkręgowiec wędruje po sieci, pająk jest natychmiast zaalarmowany i przegryza nieostrożnego przez jedwab. Następnie tworzy wyrwę i zabiera ofiarę do schronienia, aby się na niej ucztować. Termofile, te pająki zakładają swoją sieć na nasypach, piaszczystych zboczach, nasłonecznionych zboczach.

Reprodukcja

Jesienią, w okresie lęgowym, samce opuszczają swoje sieci w poszukiwaniu samic. Umierają wkrótce po kryciu. Samice trzymają woreczek w swojej galerii, czekają na wylęg następnego lata i towarzyszą młodym przez około rok.

Oryginalna publikacja

• Eichwald, 1830: Zoologia specialis, quam expositis animalibus tum vivis, tum fossilibus potissimum Rossiae in universum i Poloniae in specie, in usum lectionum publicarum in universitate Caesarea Vilnensi habendarum edidit. Wilno. lot.  2, str.  63-73 .

Linki zewnętrzne

• (w) Reference Animal Diversity Web  : Atypus affinis (dostęp3 stycznia 2018 r)
• (en) Odniesienie do zbioru dokumentalnego ARKive  : Atypus affinis (konsultowane w dniu3 stycznia 2018 r)
• (en) Odniesienie do BioLib  : Atypus affinis Eichwald, 1830 (skonsultowano3 stycznia 2018 r)
• (en) Reference Catalog of Life  : Atypus affinis Eichwald, 1830 (skonsultowano21 grudnia 2020 r)
• (fr + en) Odniesienie ITIS  : Atypus affinis Eichwald, 1830 (+ wersja angielska ) (skonsultowano3 stycznia 2018 r)
• (en) Numer referencyjny NCBI  : Atypus affinis Eichwald, 1830 (w tym taksony ) (skonsultowano3 stycznia 2018 r)
• (en) Odniesienie do uBio  : Atypus affinis Wunderlich, 1991 (skonsultowano3 stycznia 2018 r)
• (en) Odniesienie Świat Pająk katalogowy  : gryziel zachodni Eichwald 1830 w rodzinnym Atypidae bazy + (konsultowany3 stycznia 2018 r)

Bibliografia

• Michael Chinery , Insects of France and Western Europe (sic) , Paryż, Flammarion,Sierpień 2012, 320  s. ( ISBN  978-2-08-128823-2 ) , str.  306

Uwagi i odniesienia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Atypus affinis  ” ( zobacz listę autorów ) .

1. WSC , konsultowane podczas aktualizacji łącza zewnętrznego
2. unibe
3. Atypus affinis w lesie Soignes
4. Europejski Pająk Roku 2013
5. (w) Odniesienie EOL  : Atypus affinis Eichwald, 1830 Zdjęcie (i klasyfikacje)
6. arkive