Ars Conjectandi

Ars Conjectandi (po łacinie "sztuka przypuszczania") to dzieło matematyczne napisane przez Jacquesa Bernoulliego i opublikowane osiem lat po jego śmierci przez jego siostrzeńca Nicolasa Bernoulliego w 1713 r. Praca ta skonsolidowała teorię prawdopodobieństwa i przyniosła nowe pomysły. elementy do tego. Historyk matematyki William Dunham nazwał to nawet odniesieniem w tej sprawie. Wpłynęło to na ówczesnych matematyków i następnych, jak Abraham de Moivre .

Jacques Bernoulli napisał tekst w latach 1684–1689, biorąc pod uwagę dzieła Christiana Huygensa , Girolamo Cardano , Pierre'a de Fermata i Blaise'a Pascala . Zajmuje się różnymi tematami, takimi jak permutacje , kombinacje , wyprowadzenie , liczby Bernoulliego czy pojęcie oczekiwania .

Zawartość

Praca Bernoulliego, pierwotnie wydana po łacinie, jest podzielona na cztery części. Obejmuje w szczególności jego teorię permutacji i kombinacji, która dziś stanowi podstawę kombinatoryki . On porusza także kwestię liczb Bernoulliego , które są bardziej związane z numerem teorii niż do teorii prawdopodobieństwa. Noszą teraz jego imię i są jednym z jego najbardziej znanych dzieł.

Dziedzictwo

William Dunham powiedział o Ars Conjectandi , że był to „kolejny ważny krok w teorii prawdopodobieństwa [po pracy Cardano]”, a także „arcydzieło Jacquesa Bernoulliego”. W znacznym stopniu przyczynił się do tego, co Dunham nazywa „od dawna ugruntowaną reputacją Bernoullich  ”.

Prace Bernoulliego wywarły wpływ na wielu matematyków dzisiaj iw następnych stuleciach. Traktat o rachunku różniczkowym był często podejmowany, zwłaszcza przez szkockiego Colina Maclaurina . Szczególny wpływ na Abrahama de Moivre wywarły prace Bernoulliego; pracował nad pojęciem prawdopodobieństwa w Doktrynie szans .

Tłumaczenia francuskie

• Pierwsza część Ars Conjectandi została przetłumaczona
  • przez Louis-Guillaume-François Vastel , Paryż, 1801 i
  • przez Norbert Meusnier  : Christian Huygens i Jacques Bernoulli: pierwszej części Ars Conjectandi , Paryż, 1992;
• czwarta część autorstwa Norberta Meusniera: Jacques Bernoulli i ars conjectandi. Documents for the study of the Emergence of a Mathematization of Stochastics , Rouen, 1987.

Uwagi i odniesienia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Ars Conjectandi  ” ( zobacz listę autorów ) .

1. Schneider 2006 , s.  3
2. Shafer 1996 , s.  3-4
3. Jakob Bernoulli, Encyclopædia Britannica, 2008
4. Bernoulliego Columbia Elektroniczna encyklopedia, 6 th  Edition, 2007
5. Dunham 1990 , s.  191
6. Dunham 1990 , s.  192
7. Schneider 2006 , s.  1
8. z Moivre 1716 , str.  ja

Zobacz też

Bibliografia

• Jacques Bernoulli , Ars conjectandi, opus posthumum. Accedit Tractatus de seriebus infinitis i epistola gallicé scripta de ludo pilae reticularis , Bazylea, Thurneysen Brothers,1713( po łacinie lub w nowszym wydaniu niemieckim )
• (en) Bernoulli, Jakob ( tłum.  z łaciny Edith Sylla), The Art of Conjecturing, wraz z Letter to a Friend on Sets in Court Tennis (tłumaczenie angielskie) , Baltimore, Johns Hopkins Univ Press, 1713/2005, 430  s . ( ISBN  978-0-8018-8235-7 , uwaga BnF n o  FRBNF40032877 , czytaj online )
• (en) Bernoulli, Jakob ( przekład  z niemieckiego Oscar Sheynin), O prawie wielkich liczb, część czwarta Ars Conjectandi (tłumaczenie angielskie) , Berlin, NG Verlag, 1713/2005, 51  s. , PDF ( ISBN  978-3-938417-14-0 , uwaga BnF n o  FRBNF40244567 , czytaj online )
• (de) Jakob Bernoulli ( tłum.  Robert Haussner), Wahrscheinlichkeitsrechnung (Ars conjectandi) (tłumaczenie na niemiecki) , Frankfurt am Main, Harri Deutsch, 1713/2002 ( ISBN  3-8171-3107-0 , czytaj online )
• (en) J. van Brakel , „  Some Remarks on the Prehistory of the Statistical Probability  ” , Archive for History of Exact Sciences , Heidelberg, vol.  16,Czerwiec 1976, s.  119 ( DOI  10.1007 / BF00349634 )
• (en) William Dunham , Journey Through Genius: the Great theorems of mathematics , Nowy Jork, John Wiley and Sons,1990, 300  pkt. ( ISBN  978-0-471-50030-8 , uwaga BnF n o  FRBNF37362840 )
• Abraham de Moivre , Doktryna szans: metoda obliczania prawdopodobieństwa zdarzeń w zabawie , Nowy Jork, Chelsea Publishers,1716( Rozrod.  2000), 3 p  , wyd. , 368  str. ( ISBN  978-0-8218-2103-9 )
• Ivo Schneider , Bezpośrednie i pośrednie wpływy Ars Conjectandi Jakoba Bernoulliego w XVIII wieku Wielka Brytania , vol.  2, t.  1, Elektroniczny dziennik historii prawdopodobieństwa i statystyki,czerwiec 2006
• Glenn Shafer , Znaczenie Jacoba Bernoulliego Ars Conjectandi dla filozofii prawdopodobieństwa dzisiaj , vol.  75, t.  1, Journal of Econometrics,1996( czytaj online ) , s.  15-32

Powiązany artykuł

• Jacques Bernoulli