| Arabion | |
| Tytuł | |
|---|---|
| Król zachodniej Numidii | |
| 44 pne J.-C. - 40 pne J.-C. | |
| Poprzednik | Massinissa II |
| Biografia | |
| Miejsce urodzenia | Cirta |
| Pochodzenie | Numidia |
| Data śmierci | 40 pne J.-C. |
| Tata | Massinissa II |
Arabion jest ostatnim niezależnym królem numidyjskim , panującym nad zachodnim regionem między 44 a 40 rokiem pne. J-C . Według Appiana jest synem Massinissy II i prawdopodobnie wnukiem Gaudy , który podzielił Numidię między swoich synów w 88 rpne. J-C . Jest pochodzenia Massyle .
Etymologia nazwy Arabion nie jest znana, ale jest to niewątpliwie semickiego pochodzenia . Mogłoby to być to samo, co słowo „ Arab ” lub pochodziło od punickiego słowa rab , oznaczającego „wódz”. To samo słowo istniało w biblijnym hebrajskim (przywódca) i aramejskim (gubernator, przywódca klasy zawodowej). Początkowe A- prawdopodobnie reprezentuje berberyzację punickiego korzenia. Ten rdzeń jest odpowiednikiem libijskiego korzenia mas , „władca”, który z kolei jest rdzeniem imienia ojca Arabiona, Massinissy. W 1955 roku numizmatyk Jean Mazard po raz pierwszy zasugerował, że Arabion ma takie samo imię jak jego ojca i że rzymscy pisarze nazywali go tylko punicką formą, z którą byli bardziej zaznajomieni.
Podczas wojny domowej Cezara , Massinissa II i jego kuzyn Dżuba I , władca większego i potężniejszego królestwa wschodniej Numidii, stanęli po stronie rzymskiego generała Pompejusza przeciwko Juliuszowi Cezarowi . W 46 roku pne. BC , Cezar pokonał Optymatów w bitwie pod Thapsus . Arabionowi udało się uciec i dołączyć do zwolenników Pompejusza w Hispania . Królestwo ojca zostało podzielone i przyznane sojuszników Cezara: zachodnia część do króla Mauretanii, Bocchus II i wschodniej części, w tym Cirta , aby Publiusz Sittius , rzymski najemników kapitana, aby wykluczyć jako autonomicznego księstwa. . Możliwe, że Cirta nie należała do królestwa jego ojca, ale do królestwa Dżuby.
W 44 pne. BC, prawdopodobnie na krótko przed zabójstwem Cezara lub po nim, Arabion powrócił do Afryki na prośbę syna Pompejusza , Sekstusa Pompejusza . Z Afryki wysłał ludzi z powrotem do Hispania na szkolenie wojskowe. Ze względną łatwością odzyskał królestwo swojego ojca, zmuszając Bocchusa do wygnania, a następnie udało mu się zabić Sittiusa za pomocą podstępu. Wiadomość o jego podbojach dotarła do Rzymu 14 czerwca 1944 r., Kiedy Cyceron wspomniał o tym w liście do Atticusa . Jego sukces jest czasami przypisywany rzymskiemu wyszkoleniu sił, które przywiózł ze sobą do Afryki, ale jest bardziej prawdopodobne, że ludność jest wierna jednemu z nich.
Arabionowi udało się pozostać w swoim królestwie przez cztery lata. Pomimo swego powinowactwa z Pompejuszami, poparł drugi triumwirat po jego utworzeniu w listopadzie 43 rpne. AD Podczas wojny, która wybuchła w 42 roku pne. AD między Kwintusem Cornificiusem , gubernatorem Afryki prokonsularnej, a Tytusem Sekstiuszem, gubernatorem Africa Nova (starego królestwa Dżuby), stanął po stronie Sekstiusza, aby zdobyć przychylność triumwirów, w szczególności Augusta . Według Dion Cassius , początkowo stanął po stronie Cornificius, jako lojalny Pompejusz, ale zdecydowanie był po stronie Sekstiusza, gdy ich sprzymierzone armie zmusiły Laeliusa do porzucenia oblężenia Cirty. W wynikłej bitwie pod Uticą Cornificius zginął, a Laelius popełnił samobójstwo. To pozwoliło Sextiusowi przejąć kontrolę nad dwiema prowincjami Afryki.
Zakres rządów Arabiona nie jest dokładnie znany. Prawdopodobnie odpowiadał królestwu swojego ojca, położonemu między rzekami Sava i Ampsaga. Obecność niektórych „Sitian” ( łac . : sittiani ), byłych zwolenników Sittiusa, wśród sprzymierzonych sił Arabii i Konfucjusza sugeruje, że mogli oni zachować kontrolę nad księstwem ostatniego najemnika, w tym Cirta.
Jean Mazard zasugerował w 1955 roku, że dwa zestawy bardzo rzadkich monet należały do Massinissy II i Arabion, ale Gabriel Camps argumentował, że należą one bardziej rozsądnie do króla Mauretanii, Mastanesosusa).
W 40 pne. AD, podczas wojny w Perugii , Sextius odmówił scedowania prowincji Africa Vetus na Kajusza Fuficjusza Fango, któremu triumwirowie nadali dwie prowincje. Arabion albo aktywnie wspierał swojego byłego sojusznika, albo odmawiał interwencji, by pomóc Fango. W każdym razie ten ostatni traktował go jak wroga. Po przybyciu do Africa Nova najechał królestwo Arabionu i zmusił je do ucieczki. Z kawalerią, która z nim uciekła, Arabion uzbroił Sextiusa w Africa Vetus. Teraz wzmocniony, Sextius wyrzucił Fango i potwierdził swoją władzę nad dwiema prowincjami.
Wkrótce po zwycięstwie Sekstiusz zaczął podejrzewać lojalność Arabiona i kazał go zabić, a po jego śmierci zachodnia Numidia i Cirta zostały ostatecznie włączone do Cesarstwa Rzymskiego , prawdopodobnie w prowincji z Afryki Nova.
Jest prawdopodobne, że spór między Arabionem a Sekstiuszem koncentrował się wokół starożytnej ziemi Sittius lub przynajmniej tej części, która należała do Massinissy II. Śmierć Arabiona była wygodna dla Sittians, ponieważ ziemia Sittius została przekształcona przez Rzym w Respublica IIII Coloniarum Cirtensium, specjalną autonomię legionową w Afryce Nova.