Narodziny |
16 lipca 1816 r Clermont-Ferrand , Królestwo Francji |
---|---|
Śmierć |
17 stycznia 1898 r.(w wieku 81 lat) Paryż , Francja |
Podstawowa działalność | Pianista , pedagog i muzykograf |
Miejsca działalności | Konserwatorium Paryskie |
Trening | Konserwatorium Paryskie |
Mistrzowie | Pierre Zimmermann , Victor Dourlen , Jacques Fromental Halévy , Jean-François Lesueur |
Edukacja | Konserwatorium Paryskie |
Studenci | Georges Bizet , Vincent d'Indy , Théodore Dubois , Paul Wachs , Ernest Guiraud , Émile Paladilhe , Louis Diémer , Francis Planté , Antoine Simon , Arthur Letondal , Claude Debussy |
Potomków | Antonina Marmontela |
Rodzina | Jean-François Marmontel stryjeczny dziadek |
Odznaczenia honorowe | Oficer Legii Honorowej |
Podstawowe prace
Antoine François Marmontel , urodzony w Clermont-Ferrand on16 lipca 1816 ri zmarł w Paryżu dnia17 stycznia 1898 r. jest pianistą , pedagogiem i muzykologiem francuskim .
W 1827 wstąpił do Konserwatorium Paryskiego, gdzie został uczniem Pierre'a Zimmermanna (fortepian), Victora Dourlena (harmonia), Jacquesa Fromentala Halévy'ego (fuga) i Jean-François Lesueura (kompozycja). Zdobył dwie pierwsze nagrody (teoria muzyki i fortepian). W 1837 został asystentem teorii muzyki w Konserwatorium. W 1848 roku został następcą Zimmermana i zyskał sławę jako nauczyciel sprawny i obdarzony wyobraźnią. Trenował wielu uczniów, w tym Georges Bizet , Vincent d'Indy , Théodore Dubois , Paul Wachsa , Ernest Guiraud , Émile Paladilhe , Louis Diémer , Francis Planté , Józefa Wieniawskiego , Antoine Simon , Arthur Letondal , Alexis-Henri Fissot , Claude Debussy , Izaaka Albéniz , Camille Bellaigue , Léon Delafosse i Maria Llusa Ponsa .
Jej przebieg wyznacza duża liczba utworów edukacyjnych (blisko 200 opusów) oraz wiele utworów charakterystycznych (nokturny, romanse itp.). Opublikował w szczególności sztukę deszyfrowania (sto łatwych opracowań), Podstawową Szkołę Mechanizmu i Stylu (24 etiudy, 1847), Studium Mechanizmu , Pięć Studiów Salonowych , The Art of Deciphering with Four Hands (1847), Postępową i racjonalną nauka gry na fortepianie (1887).
Musicographical Jego prace są jednymi z najlepszych źródeł historii fortepianu i pianistów, zwłaszcza XIX th wieku, między innymi Symphonistes i wirtuoza (1880), sławy pianista (1878), współczesnego Wirtuozi (1882), Elementy estetyki muzyczne i ustaleniach, na piękno w sztuce (1884) oraz Historia fortepianu i jego początków (1885).
Przez całe życie Marmontel widział pianistów z całej Europy paradujących w jego domu na cotygodniowe sesje, podczas których gatunek tria fortepianowego był szczególnie w centrum uwagi.
Antoine Marmontel był pra-bratankiem pisarza Jean-François Marmontel i ojcem kompozytora Antonina Marmontela . Był bliskim przyjacielem George'a Onslowa , podobnie jak on rodem z Clermont-Ferrand, któremu poświęcił rozdział w swoim dziele Symphonistes et virtuoses .