Annie saumont
Annie saumont
Annie Saumont , urodzona dnia16 marca 1927w Cherbourg ( Manche ) i zmarł dnia31 stycznia 2017 rw Paryżu jest literatką i tłumaczką francuską , autorką wielu opowiadań .
Biografia
Annie Saumont dorastała w Rouen w skromnej rodzinie, jako córka matki nauczycielki. Studiowała literaturę współczesną (biegle włada językiem angielskim i hiszpańskim), zanim zwróciła się do literatury. Specjalizujący się w literaturze anglosaskiej po uzyskaniu John Fowles' oficjalnego tłumacza , ona jest autorem nowego przekładu L'attrape-coeurs przez JD Salinger . Tłumaczyła także powieści VS Naipaula , Nadine Gordimer , Patricii Highsmith ...
Następnie Annie Saumont poświęciła się pisaniu opowiadań (autorka około 300 opowiadań opublikowanych w około trzydziestu tomach), sztuce, w której rozwinęła wyjątkowe know-how, a jednocześnie zyskała rozgłos. W 1981 roku zdobyła nagrodę Goncourt za opowiadania, zdobywając czasem w ceremoniach ( Gallimard ), główną nagrodę SGDL za opowiadania za Nie jestem ciężarówką ( Seghers ) w 1989 r., Nagrodę Renaissance za opowiadania Les Voilà jakie szczęście ( Julliard ) w 1993 roku, Nagroda Redakcji w 2002 roku.
Pracuje
-
Monsieur Bridon wkrótce nadejdzie (powieść), Editions Pierre Horay , 1957
-
Beau negro sad (powieść), Éditions Pierre Horay , 1958
-
Dziś wieczorem, boję się (powieść), Éditions Julliard , 1961
-
Walking in the Deserts (powieść), Calmann-Lévy , 1963
-
Gra na harmonijce ustnej (powieść), Mercure de France , 1968
-
La Vie à Lieu , Mercure de France , 1969
-
Dis, blanche colombe (powieść), Éditions Belfond , 1976
-
Znak szkoły potworów , Editions Gallimard , 1977
-
Bóg patrzy i milczy , Gallimard, 1979, HB Éditions, 2000
-
Czasami podczas ceremonii , Gallimard, 1981. Prix Goncourt za opowiadanie
-
A co by było, gdybyśmy ich zabili? , Luneau-Ascot, 1984, Julliard, 1994
-
Nie ma muzyki sfer , Luneau-Ascot, 1985
-
Ziemia jest nasza , Ramsay, 1987, Gallimard, 1999, Julliard, 2009, nagroda za opowiadanie miasta Le Mans
-
Nie jestem ciężarówką , Seghers , 1989. Nagroda SGDL za opowiadanie, Julliard, 1996. Pocket, 2000
-
Plaża, Julliard, 1993
-
Ja, dzieci, nie lubię tak bardzo , Syros, 1990. Julliard, 2001. Pocket, 2003
-
Coś z życia , Seghers, 1990, Julliard, 2000
-
Oto oni, jakie szczęście , Julliard, 1993. Renesansowa nagroda za opowiadania. Kieszeń, 1996
-
Mleko to biały płyn , Atelier Julliard, 1995. Julliard, 2002
-
Później , Juillard, 1996. Pocket, 1998
-
Let's Kiss , Julliard, 1998, Pocket 1999
-
Czarny jak zwykle , Julliard, 2000. Pocket, 2002
-
Żona zabójcy , Éditions Julliard, 2001
-
To nic, to minie , Julliard, 2002. Prix des Editeurs. Pocket, 2004
-
Szczęśliwe ostatnie dni , Joëlle Losfeld 2002
-
Aldo, mój przyjacielu , Flammarion , 2000
-
Pewnego wieczoru w domu , Julliard, 2003. Prix de la nouvelle de l ' Académie Française . 2004 Nagroda Scribe Short Story Award
-
Les Blés, a następnie Pour Marie , Joëlle Losfeld, 2003
-
Nabiroga, a następnie Le Trou , Joëlle Losfeld, 2004
-
Piknik w Lotaryngii , Joëlle Losfeld, 2005
-
Wojna się skończyła i inne wiadomości , 2005
-
Koman jego sekretne emé , Julliard 2005
-
Wesele zimą , Éditions du Chemin de fer , 2005, nowe wydanie 2013
-
Co cię tak interesuje na ulicy? , Joëlle Losfeld, 2006
-
Wysiądziesz na przystanku Roussillon , okolice Bleu, 2007
-
Rzeka , widziana przez Anne Laure Sacriste, Éditions du Chemin de fer, 2007
-
Zakresy , Joëlle Losfeld, 2008
-
Sunday Croissants , Julliard, 2008. Pocket, 2010
-
Biały samochód , wokół niebieski , 2008
-
Dawniej, w zeszłym miesiącu , przejrzane w dokumentacji Céline Duval, Éditions du Chemin de fer, 2009
-
Kolejny piękny dzień , Julliard, 2010. Pocket, 2011
-
Dywan do salonu , Julliard, 2012
-
Le Pont , widziany przez Philippe'a Lemaire'a, Éditions du Chemin de fer, 2012
-
Taki piękny kwietnik petunii , Julliard, 2013
-
Uśmiechasz się, przyspieszasz , widziane przez Valérie du Chéné, Éditions du Chemin de fer, 2013
-
Anthology , Julliard, 2017
-
The Catcher - Hearts , pot. Kieszeń Pavillons, wyd. Robert Laffont
Uwagi i odniesienia
-
Josyane Savigneau , „Death of the writer Annie Saumont” , na lemonde.fr , 31 stycznia 2017 (dostęp 31 stycznia 2017)
-
"Francis Busnel lu W salonie dywan Annie Saumont" , L'Express , 1 st lutego 2012 roku.
-
Des mots de minuit broadcast , Francja 2 , 16 maja 2012.
-
„Annie Saumont, królowa dobrej nowiny” , La Tribune de Genève , 10 kwietnia 2010.
Linki zewnętrzne