Narodziny |
14 sierpnia 1864 r. Niżny Nowogród |
---|---|
Śmierć |
19 października 1935(w wieku 71 lat) Moskwa |
Pogrzeb | Literatorskie mostki ( d ) |
Imię w języku ojczystym | Анна Ильинична Елизарова-Ульянова |
Imię urodzenia | Анна Ильинична Ульянова |
Narodowość | radziecki |
Trening |
Kurs Bestoujeva Q4419524 |
Zajęcia | Polityk , rewolucjonista , tłumacz , doradca redakcyjny , memorialista |
Tata | Ilia Nikołajewicz Uljanow |
Matka | Maria Aleksandrowna Ulianowa |
Rodzeństwo |
Lenin Aleksandr Uljanow Olga Uljanow ( d ) Maria Uljanowa Ilniczna Dmitrij Iljicz Uljanow ( w ) |
Małżonka | Marek Jelizarow ( w ) |
Pracował dla | Instytut Marksa-Engelsa-Lenina ( w ) |
---|---|
Partia polityczna | Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego |
Anna Ilinichna Ielizarova-Oulianova , ( rosyjski : нанна Ильи́нична Елиза́рова-ьлья́нова ) lub według niektórych źródeł Oulianova-Ielizarova , urodzona w 1864 w Niżnym Nowogrodzie w 1935 w Moskwie i Rosji, jest rewolucyjną i siostrzaną rosyjską dziennikarką polityczną, dziennikarką bolszewicką, bolszewicką dziennikarką od Włodzimierza Lenina.
Anna Ilinichna Uljanova urodziła się 14 sierpnia 1864 r. (26 sierpnia 1864 r.w kalendarzu gregoriańskim ) w Niżnym Nowogrodzie . Jest pierwszym dzieckiem nauczyciela matematyki i fizyki Ilii Nikołajewicza Uljanowa i Marii Aleksandrownej Uljanowej (Blank) . Rodzina przeniosła się w 1869 roku do Simbirska , obecnie Uljanowsk. W 1880 r. ukończyła gimnazjum w Gimnazjum Marynskim dla dziewcząt w Simbirsku, uzyskując srebrny medal i dyplom Ministerstwa Oświaty Publicznej jako nauczycielka.
Od 1883 uczęszczała na kursy Bestoujeva w Petersburgu . Po raz pierwszy wzięła udział w 1886 r. w demonstracji politycznej zorganizowanej z okazji 25. rocznicy śmierci Nikołaja Dobrolioubowa . Została aresztowana, kiedy jego brat Aleksander Uljanow został oskarżony po próbie ataku na Aleksandra III z 1 st marca 1887 (13 marca 1887 r.w kalendarzu gregoriańskim ) i jest skazana na 5 lat wygnania, które wykonuje w Kokouchkino (ru) , Kazaniu i Samarze . Wyszła za mąż wLipiec 1889 Marek Ielizarow.
W 1893 roku Anna Ielizarova przeniósł się z rodziną z Samara do Moskwy, gdzie w następnym roku dołączył do Demokratyczny Ruch Społeczny, po ustaleniu połączenia z Moskwy Robotniczej " Unii (RU) z Siergiejem Mitsekevich (RU) , Maslennikov i Tchorba. Tłumaczy z języka niemieckiego luz Les Tisserands przez Gerharta Hauptmanna i pisze broszurę oparty na książce Ievstafi Dementiewa (RU) Fabryki, jakie przynoszą, a co oni biorą z populacji , które napotkały pewne sukcesy z pracowników w Moskwie i jego otoczenie.
W 1896 r. wyjechała do Petersburga, gdzie służyła jako przekaźnik między aresztowanym Leninem a Związkiem Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej (ru) , zaopatrywała ją w książki i kopiowała dokumenty i listy. partia, którą pisze potajemnie w więzieniu.
Latem 1897 wyjechała za granicę, gdzie nawiązała kontakt z Georgi Plechanowem i innymi członkami grupy Wyzwolenie Pracy . Jesienią 1898 roku, po powrocie do Rosji, została członkiem pierwszego komitetu moskiewskiej RSDLP, gdzie pracowała z Michaiłem Władimirskim (ru) , Anatolijem Łunaczarskim i innymi. Kiedy Lenin został wysłany na wygnanie, zorganizowała publikację jego książki Rozwój kapitalizmu w Rosji .
Od 1900 do 1902 ponownie przebywała za granicą, następnie zajmowała się rozpowszechnianiem Iskry w Rosji . W 1903 i 1904 przebywała w Kijowie i Petersburgu. Bierze udział w rewolucji 1905 roku , zostaje członkiem redakcji wydań (ru) Вперёд (Naprzód). Przetłumaczyła na język rosyjski dzieła zachodnie, w tym książkę Wilhelma Liebknechta o rewolucjach 1848 roku .
W 1908 i 1909 kierowała redakcją książki Lenina Materializm i empirokrytycyzm . W 1913 roku pracowała w Petersburgu w Prawdzie , był sekretarzem przeglądarki Instrukcji ( (ru) Просвещение ) i członek zespołu redakcyjnego przeglądu La Travailleuse . Organizuje zbiórkę funduszy na partię i transport jej wydawnictw. Aresztowana w 1907, 1912, 1916 i 1917 roku.
Po rewolucji lutowej została członkiem prezydium KC SDPRR , sekretarzem Prawdy, a następnie redaktorem pisma Le Tisserand ( (ru) Ткач ). Bierze udział w przygotowaniu rewolucji październikowej .
Od 1918 do 1921 kierowała wydziałem ochrony dzieci w Ludowym Komisariacie Opieki Społecznej, następnie w Ludowym Komisariacie Oświaty . Jest wówczas jedną z założycielek Ispart ( ru) Истпарт), komisji historii Rewolucji Październikowej i partii oraz Instytutu Karola Marksa i Fryderyka Engelsa (ru) . Była współpracowniczką naukową do końca 1932 r., a także członkiem redakcji przeglądu La Révolution prolétarienne (ru) .
W 1924 r., po śmierci Lenina, została wysłana przez KC KPZR w celu zebrania dokumentów dotyczących rodziny Uljanowa, z myślą o późniejszej pracy historycznej. Następnie odkrywa w archiwach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, że inne badania przeprowadzone nad pochodzeniem Lenina na Ukrainie, mające na celu zbadanie możliwej dziedzicznej natury jego choroby, wykazały, że dziadek Lenina był kantonistą Żydem . Komitet Centralny prosi o zachowanie informacji w tajemnicy. Anna Ilinichna protestuje przeciwko tej decyzji, uznając ją za niesprawiedliwą i naruszającą zasadę równouprawnienia narodowości, ale musi szanować decyzję partii, nie aprobując jej.
Pisze 28 grudnia 1932list do Stalina , w którym przypomina mu o żydowskim pochodzeniu Lenina, i w którym wskazuje, że jego brat zawsze wypowiadał się przychylnie o Żydach i że jest bardzo godne ubolewania, że informacja ta nie została jeszcze upubliczniona. Tym listem chce przeciwstawić się antysemityzmowi rozwijającemu się wówczas w ZSRR. Jego prośba do Stalina nie powiodła się, przedłużono ją dwa lata później, ale Stalin ponownie odmówił tej publikacji. List został upubliczniony w 2011 roku na wystawie w Państwowym Muzeum Historycznym w Moskwie pt. Piórem pisane: autografy osobistości państwa sowieckiego .
Napisała kilka artykułów lub prac poświęconych Włodzimierzowi Leninowi, a także kompilację poświęconą planowi zamachu, który doprowadził do egzekucji jej brata Aleksandra w 1887 roku.
Zmarła dnia 19 października 1935w Moskwie. Została pochowana na cmentarzu Wołkowo w Petersburgu, niedaleko matki, męża i siostry Olgi.
Anna Ilinichna wyszła za mąż za Marka Ielizarowa (ru) , pierwszego potem Ludowego Komisarza Transportu. Rewolucji Październikowej, zmarł na tyfus w 1919 r. Adoptowali Gueorgi Yakovlevich-Jelizarova (1906-1972), który mieszkał od lat 30. w Saratowie i był inspektorem, potem inżynierem, potem dziennikarzem. Miała jako podopieczną Chiang Ching-kuo , przemianowanego na Nikołaja Władimirowicza Elizarowa ( ros . Николай Владимирович Елизаров ), przyszłego prezydenta Republiki Chińskiej .