André Georges Corap

André Georges Corap
Generał Corap w 1932 r.

Narodziny	15 stycznia 1878 Pont-Audemer
Śmierć	15 sierpnia 1953 Fontainebleau
Pochodzenie	Francuski
Wierność	Francja
Uzbrojony	wojska afrykańskie
Stopień	Generał armii
Lata służby	1896 - 1940
Przykazanie	IX th Army
Konflikty	I wojna światowa Rif II II wojna światowa
Nagrody	Wielki Oficer Legii Honorowej
Rodzina	podporucznik Albert Victor Antoine Corap (1921-1944), jego syn

André Georges Corap ( Pont-Audemer , 15 stycznia 1878- Fontainebleau , 15 sierpnia 1953), jest francuskim oficerem generalnym .

Biografia

Urodzony w Pont-Audemer w Normandii, jest synem krawca Athanase Corap i Arole Armeline Groult. Zgłosili się na ochotnika31 października 1896 r, wstąpił do specjalnej szkoły wojskowej Saint-Cyr (premiera promocyjna Wielkich Manewrów). W 1898 r. zrezygnował z awansu i wybrał tyralierów algierskich . Większość kariery oficerskiej spędził w Algierii i Maroku. W 1905 został przyjęty do Szkoły Wojennej .

Kapitan Zouaves w 1914 roku był zatrudniony głównie w sztabie podczas I wojny światowej , pod rozkazami Focha, a następnie Pétaina .

Ożenił się w Fontainebleau dnia 31 maja 1920z Jeanne Cécile Marin-Darbel. Z tego związku rodzą się dwaj synowie: Albert i Michel.

W czasie wojny Rif wyróżnił się, chwytając w 1926 r. przywódcę powstańców, cadi Abd el-Krim .

ten 28 kwietnia 1929, został mianowany generałem brygady ,6 września 1933generała dywizji, a niecałe dwa lata później30 kwietnia 1935generał korpusu armii . Kawaler Legii Honorowej od 1913 r. mianowany Wielkim Oficerem Orderu30 czerwca 1937.

Od czasu jego powołania w 1937 roku został dowódcą 2 nd podziału w wojskowej Amiens , w chwili wybuchu II wojny światowej .

Druga wojna światowa

Podczas Strange wojny , w styczniu 1940 roku został mianowany generałem armii tymczasowo , a następnie powołany na szefa IX th armii .

Oskarżony o obronę sektora francuskich Ardenów , od Pont-à-Bar w pobliżu Donchery do skrzyżowania, po lewej stronie, z armią generała André Georges Corap, generał Charles Huntziger doznał przełomu w Sedanie, który przedłużył się do Dinant na13 maja 1940. Jednak od czasu10 maja, data niemieckiego ataku w belgijskich Ardenach, opór na granicy Ardenów Chasseurs armii belgijskiej, w szczególności w Martelange , Bodange , Chabrehez oraz trudności napotykane przez Wehrmacht , spowodowane przeszkodami zainstalowanymi przez belgijskich inżynierów w trudnym regionie z wąską i krętą siecią dróg, dał Huntzigerowi dwa dni wytchnienia na przygotowania. Ale Francuzi rozkazuje oddziały składały się słabo wyszkolonych rezerwistów (był tam w tym kapitana rezerwy Jean Lebrun, syn prezydenta Albert Lebrun ) i słabo wyposażone i francuski przód był przebity na krawędzi 2 e Army Huntziger i 9 th generalnego Korap. Od tego czasu czuł, że nie może już dłużej utrzymać swoich pozycji, ponieważ nie miał już żadnych powiązań z Sedanem i był przytłoczony po prawej stronie, podczas gdy on również był przytłoczony w środku. Potem nakazał wycofanie wytrąca swoich jednostek mobilnych, które były między Givet i Gembloux na ufortyfikowany położenia granicy francuskiej, który zagroził 1 st armię w Belgii , który walczył u boku armii belgijskiej. Ten ruch zmusza 1 st Army i belgijskie porzucić swoje pozycje na szczelinie Gembloux , na15 maja, aby wrócić na lewy brzeg Skaldy . Uznany za odpowiedzialny za pęknięcie czoła, Corap został zastąpiony na15 majaprzez generała Girauda .

Generał Corap nie przestawał jednak na próżno zwracać uwagi sztabowi generalnemu na niedostatek ludzi i materiałów na tym froncie i wynikającą z tego słabość. Francuskie stratedzy mieli z tego sektora stałych elementów II th i IX th uzbrojony podziałów serii B słabo wyposażone w nowoczesny sprzęt. Ryzykownych strategia „ Dyle - Breda ” manewru , zaprojektowany przez General-in-Chief Maurice Gamelin , i poczucie, że góry Ardeny i lasy uniemożliwiłby Niemcom próby operacji na dużą skalę w Givet / Longuyon sektorze były zatem główne przyczyny katastrofy militarnej. Jednak to właśnie w tym sektorze Niemcy skoncentrowali znaczne siły w nowoczesnych materiałach (samoloty, czołgi…) oraz w elitarnych oddziałach o dużej wartości bojowej. To jest porażka II th armii generała Charles Huntziger , zwłaszcza że od 55 -tego Dywizji Piechoty gen Lafontaine , który prowadzi ogólną Corap do sfinalizowania swoich wojsk z zajmowanych przez nie posiadanych, ledwie po kilku godzinach walki.

ten 1 st lipca 1940jest wypłacana w ramach rezerwy .

Jego syn, porucznik Albert Corap 12 th Cuirassiers z 2 e DB ginie21 listopada 1944podczas walki pod Schalbachem .

Śmierć w Fontainebleau w dniu 15 sierpnia 1953 gen. Corap został tam pochowany19 sierpnia.

Dekoracje

Francuskie dekoracje

Wielki oficer Legii Honorowej (dekret z 30 czerwca 1937 r.) Krzyż de guerre 1914-1918, palma brązowa (cytat do rozkazu armii z dnia 24 lutego 1919 r.) Krzyż guerre teatrów operacji zagranicznych z płetwami. Medal kolonialny (z Maroko zszyć ) pamiątkowy medal z Maroka (z Oudjda i Maroko zszywek ). Medal zwycięstwa aliantów . Medal pamiątkowy wojny 1914-1918 .

Odznaczenia zagraniczne

Oficer Zakonu Ouissam Alaouite (Maroko). Rycerz Nichan Iftikhar (Tunezja,
13 lutego 1914). Distinguished Service Order (Wielka Brytania,
20 lutego 1919). Oficer Orderu Leopolda (Belgia,
26 kwietnia 1920). Oficer Orderu Polonia Restituta (Polska). Medal Bene Merentibus (Polska).

Uwagi i referencje

„Kim byli ci generałowie” Max Schiavon, historie ostatniej wojny , n o 5, maj-czerwiec 2010
urodzenia certyfikat n O 7/178 miejscowości Pont-Audemer.
John Boy, " History of the 81 th promocja Specjalnej Wojskowej Szkoły Saint-Cyr (1869/70), pierwszego awansu Grandes Manewry " [PDF] na www.saint-cyr.org , Stowarzyszenie Studentów i byłych studentów Specjalna Szkoła Wojskowa Saint-Cyr (Saint-Cyrienne),7 lutego 2011(dostęp 21.10.2019 ) ,s. 4.
" André Georges Corap " , baza danych Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury
Mit wojny z piorunami , Karl-Heinz Frieser, s. 130-136-137-138-139-141 , wyd. Belin Paryż 2003.
Katastrofa , której można uniknąć , podpułkownik Jacques Belle, s. 127 , wyd. Economica Paryż 2007.
Według Henri de Wailly (op. Cit. May 1995, s. 20 ) odpowiedzialność spoczywa na „braku inicjatywy i wyczucia manewru ze strony przywódców. Wynika to również z braku odpowiedniego materiału i złego wykorzystania dostępnego materiału.
Jean Compagnon , Leclerc, marszałek Francji , Paryż, Flammarion ,1994, 625 pkt. ( ISBN 2-08-066889-7 ) , s. 448-471.

Zobacz również

Bibliografia

Henri de Wailly " Abbeville maja 1940: Jak de Gaulle przegrywa bitwę mimo swoich czołgów ", historia (Historama) , n o 579,Marzec 1995, s. 14-20
Paul Allard , Prawda o aferze Corap...: zagadka Mozy , Paryż, Les Éditions de France,1941, 57 pkt. ( BNF Wskazówki n O FRBNF31711614 ).
Max Schiavon, Corap. Kozioł ofiarny za klęskę 1940 , Paryż, wyd. Perrin, 2017.