Pont-a-Bar
| Pont-a-Bar | |||||
 Ardeny kanał w Pont-à-Bar. | |||||
| Administracja | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||||
| Region | Szampania-Ardeny | ||||
| Departament | Ardeny | ||||
| Miasto | Okręg Charleville-Mézières | ||||
| Gmina | Dom-le-Mesnil | ||||
| Geografia | |||||
| Informacje kontaktowe | 49 ° 41 ′ 22 ″ na północ, 4 ° 50 ′ 21 ″ na wschód | ||||
| Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Ardeny
| |||||
Pont-à-Bar jest osada w mieście Dom-le-Mesnil w dziale o Ardeny w regionie Szampania-Ardeny .
Geografia
Ta wioska znajduje się na D764, starej drodze z Mézières do Sedan , a na kanale Ardenach , w pobliżu zbiegu z Bar (oraz kanału Ardeny ) w Mozy .
Historia
Przed wojną stuletnią, Pons ad Barrim , Pont-à-Bar było wsią. Został zniszczony podczas tej wojny przez Anglików, a parafia nigdy nie została odbudowana. Ta wioska była portem zaokrętowania i barierą przyznającą, najpierw dla żeglugi po Bar, aż do Pont-Bar (miasto Tannay ), a następnie urzędem opłat licencyjnych za żeglugę po kanale Ardenów.
Stocznia Maubacq, zlokalizowana w Pont-à-Bar, od 1906 roku buduje i naprawia mignole umożliwiające żeglugę po kanale. W okresie międzywojennym karczma Musset w Pont-à-Bar służyła jako miejsce spotkań, a niekiedy także zatrudnienia marynarzy.
Zimą 1928-1929 lód przetrzymywał tam marynarzy przez kilka tygodni. „Przełamaliśmy lód o grubości pięćdziesięciu centymetrów za pomocą zespołu osiemnastu koni, aby pociągnąć lodołamacz. Zrobiliśmy to sami, żeglarze (...) I każdego dnia, aby chronić drewniane łodzie, które były w pułapce, żeglarze łamali lód siekierą lub piłą ręczną ” - mówi były żeglarz L Roland Havez w 1988r.
Plik 14 maja 1940Podczas bitwy o Francję , Dom-le-Mesnil jest bronione przez francuskiego III / 148 -go Pułku Piechoty twierdzy , kiedy miasto jest atakowany przez środku dnia przez niemieckie czołgi Panzer Regiment 4 z Panzer-Division 2. który debouch przez dziesiątki Pont-à-Bar. Drugiej wojny światowej wysłała również do piwnicy (użycie wyrażenia żeglarzy) dobrej część żaglówki na kanale. Po wojnie barki odbudowywano, najczęściej w żelazie, a nie w drewnie. Jednak pomimo tej modernizacji floty konkurencja ze strony kolei i dróg jest silna.
Jednak sama w Ardenach stocznia Maubacq przez kilka dziesięcioleci kontynuowała budowę i naprawę barek. Ale coraz częściej pracuje też dla żeglarzy.
Latem na drogach wodnych Ardenów rozwijają się przyjemności pływania łódkami, podczas gdy barki handlowe zapuszczają się coraz rzadziej po kanale Ardenów. Na miejscu tworzone są inne działania związane z turystyką rzeczną, w tym wypożyczalnia łodzi rekreacyjnych, sklep z narzędziami , a także kursy szkolenia łodzi (pozwolenia rzeczne i przybrzeżne).
Uwagi i odniesienia
- Guelliot 1975 , s. 98.
- Od mapie Canal des Ardennes na 50.000 th R. Vuillaume w Paryżu, w siedzibie „jacht” - 55, rue de Châteaudun - 1885
- Ardeny Badania , n O 12-23, 1858, str. 39
- Bigorgne 1988 , str. 48.
- Bigorgne 1988 , s. 45.
- Bigorgne 1988 , s. 47.
- Jean-Yves Mary , Le Corridor des Panzers , t. Ja, Bayeux, Heimdal ,2009, s. 308-309
- SQUEVIN 1987 , str. 83-85.
- Lambert 2010 , s. 196-203.
- Chopplet 2006 , s. 225.
- Mellet 2009 .
- Remy 2012 .
Załączniki
Źródła
Sklasyfikowane według daty publikacji.
- Poprzeczkę trzyma Pascal Remy , „ Ardennes Nautisme”. ", Unia ,16 czerwca 2012( czytaj online ).
- Jacques Lambert , „Stocznia Maubacq w Pont-à-Bar. » , W Les Ardennes au fil de l'eau , Éditions Terres Ardennaises,2010, 350 pkt. , s. 196-203.
- Philippe Mellet, „ Ostatnia krucjata marynarza Pont-à-Bar ”, L'Union ,24 stycznia 2009( czytaj online ).
- Bernard Chopplet , Les Ardennes , Éditions Noires Terres,2006, 415, s. , „Pont-à-Bar”, s. 225.
- Didier Bigorgne „ Mariniers ” Terres Ardennaises , n O 24,Październik 1988, s. 43-50.
- Bruno Squevin , „Stocznia Maubacq w Pont-à-Bar. » , W Le Canal des Ardennes: kanał, pamięć i perspektywy innej drogi. , Ardennes Studies Society ,1987, 108 str. , s. 83-85.
- Gilles Demuth i Jean Tulard (przedmowa), „ Ardeny pod rządami pierwszego imperium: prefekt Frain (1800-1814) ”, Revue Historique Ardennaise , vol. XVII,1982, s. 133-248.
- Octave Guelliot , Tradycyjna i popularna geografia departamentu Ardenów. , Paryż, Guénégaud,1975, 410 s. , s. 98, 203.
- Pierre Berthot , Traktat o drogach, rzekach i kanałach. , t. 3, Paryż, Fanchon i Artus,1898, 959 str. ( czytaj online ) , s. 747-748.
- Ernest Grangez , Historyczne i statystyczne podsumowanie dróg wodnych Francji i części Belgii , Imprimerie centrale de Napoléon Chaix & Cie ,1855, 796 str. ( czytaj online ) , s. 44-51.
- Jean-Baptiste Vifquain , Drogi wodne w Belgii: rozważania historyczne, po których nastąpiły różne propozycje mające na celu poprawę i rozszerzenie nawigacji. , Bruksela, Em. Devroye,1842497 str. ( czytaj online ) , s. 122-128.
- Joseph-Michel Dutens , Historia żeglugi śródlądowej Francji , t. 1, Paryż, A. Sautelet & C ie i Alexandre Mesnier ,1829, 651 str. ( czytaj online ) , s. 542–550