Kanał Ardenów

Kanał Ardenów
Rysunek.
Lokalizacja kanału Ardennes w Szampanii-Ardenach
Geografia
Kraj Francja
Informacje kontaktowe 49 ° 41 ′ 37 ″ N, 4 ° 49 ′ 46 ″ E
Początek Aisne do Vieux-lès-Asfeld
Koniec Meuse in Pont-à-Bar (gmina Dom-le-Mesnil )
Krzyże Ardeny
Charakterystyka
Długość 87,779  km
Wysokości Początek: m
Koniec: m
Maksymalnie: 151,30  m
Minimalnie: 60,55  m
Szablon Freycinet
Cumowanie 2,20  m
Luz 3,50  m
Infrastruktura
Zamki 44
Wysokość zamka opada Średnia: 2,68  m
Maksymalna :? m
Historia
Rok rozpoczęcia pracy 1823
Rok otwarcia 1831 (1835)

Kanał Wybrzuszenie jest kanałem podzielenie zasięg Freycinet łączenia dolinach Aisne i Mozę .

Charakterystyka fizyczna

Ma 87,779 kilometrów długości, 44 śluzy (37 po stronie Aisne i 7 po stronie Mozy) oraz tunel w Saint-Aignan .

Łączy miejscowość Pont-à-Bar w miejscowości Dom-le-Mesnil (Ardeny) z miastem Vieux-lès-Asfeld (Ardeny). Ta pierwsza część 39- kilometrowego kanału  umożliwia przekroczenie progu między dolinami Mozy i Aisne, kierując się doliną Baru , na krótko opuszczoną w Saint-Aignan na skrót przez tunel. Na tej części o wspólnym zasięgu jest zasilana z rezerwatu wodnego ( jezioro Bairon ) oraz pompując w Mozy. Po osiągnięciu podziału opada szybko w kierunku Aisne przez serię 26 śluz na zaledwie 9  km . Od Semuya kanał ściśle podąża za biegiem Aisne. Miejscami pożycza nawet stare koryto rzeki i ma wiele zakrętów, podczas gdy rzeka jest odchylana na bardzo prostych odcinkach. Na bocznym biegu do Aisne jest zasilana przez regularne ujęcia wody w rzece (tamy Vouziers, Rilly, Givry, Biermes i Asfeld).

Po stronie Aisne znajduje się odnoga o długości 12,066  km i spadku prawie 9  m . Jest to gałąź Vouziers , zwana także Canal de Vouziers . Ta gałąź, która prowadzi od Vouziers do Semuy wzdłuż Aisne, ma 4 zamki.

Ten kanał ma tę szczególną cechę, że ma dwa znaczniki przebiegu i dwie liczby śluz, tak jakby składał się z dwóch bardzo różnych kanałów. Pierwsza dotyczy odcinka biegnącego od Mozy do Aisne (od Pont-à-Bar do Semuy, 39 km ), czyli odcinka kanału węzłowego  o zasięgu podziału, druga, całkowicie boczna à l'Aisne zaczyna się w Vouziers i biegnie bokiem do Aisne poniżej Semuy (59  km ).

Średni spadek zamków: 2,68 metra.

Historyczny

Pierwsze projekty kanału pochodzą z 1684 r. Za ministra Louvois i polegały na wykorzystaniu i przedłużeniu biegu Baru , wówczas żeglownego. Przez dziesięciolecia powstają różne propozycje i opatentowane listyCzerwiec 1776prawie sto lat później przyznał księciu de Conti przywilej budowy i eksploatacji. Książę wkrótce potem umiera i nic się nie dzieje. Następuje rewolucja 1789 r. Zgromadzenie założycielskie wznawia projekt, ale nie odnajdując wcześniejszych opracowań i biorąc pod uwagę wydarzenia, temat nie posuwa się naprzód. W VIII (1800 r.) Radni generalni przypomnieli rządowi o projekcie. Prefekt Józef Frain wspiera je i twierdzi na interesie kanale, na podstawie nowej trasy, w raporcie z4 październikado Ministra Spraw Wewnętrznych , Lucien Bonaparte . Następca tego, naukowiec Jean-Antoine Chaptal , zgadza się na podjęcie budowy, ale przyznaje jedynie bardzo ograniczone środki. Praca zaczyna się powoli. Nie nabrały one znaczenia aż do drugiej restauracji , wraz z uruchomieniem w 1820 roku pożyczki na sfinansowanie tego projektu.

Otwarcie kanału miała miejsce między 1827 a 1835 , modernizacja między 1842 a 1846 r . Gałąź Vouziers jest otwarty do poruszania się w 1836 roku, jak dla strony w Aisne lub w dół od śluzy n O  26 Rilly początkowo z matek powstały żeglowną kanał, a następnie te części były połączone szeregowo sztucznych biegu.

Od 1842 do 1845 roku ulepszenia dokonano w szczególności poprzez utworzenie zbiornika i sztucznego jeziora Bairon .

Wygląd chwastów: Matricaria suaveolens

Neofita roślina chwastów Matricaria suaveolens (Pursh) Buchenau , pochodząca z Ameryki Północnej , pojawiła się w 1861 roku wzdłuż Kanału Ardenów, a następnie w latach 1880-1895 w północnej Francji. Rozprzestrzenił się z taką szybkością, że kwestionuje miejsce Matricaria bez zapachu „aż do tego stopnia, że ​​wydaje się tak samo rdzenny jak on”.

Porty

Mapa 1/50000

Mapa Canal des Ardennes na 50.000 th R. Vuillaume w Paryżu, w siedzibie "jacht" - 55, rue de Châteaudun - 1885.



Źródła

Sklasyfikowane według daty publikacji.

Linki zewnętrzne

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

  1. Grangez 1855 , str.  45
  2. Wspomnienia opublikowane przez Towarzystwo Rolnictwa, Sztuki i Handlu departamentu Ardenów (zeszyt 2, w Mézières: chez Trécourt, 1801), publikują od pióra obywatela Deschampsa Esej o sposobach ustanowienia komunikacji z Sekwaną do Mozy przez departament Ardennes
  3. Demuth i Tulard 1982 , s.  208
  4. Ernest Autor tekstu Grangez , Historyczne i statystyczne podsumowanie dróg wodnych Francji i części Belgii: zawierające wszystkie informacje dotyczące pobierania opłat nawigacyjnych i opłat drogowych: z komercyjną mapą nawigacyjną i kolejami Francji, Belgii i stany graniczące z Renem: Ernest Grangez, ... ,1855( czytaj online ) , s.  46- „Kanał Ardenów został przekazany do żeglugi, na zasadzie próbnej, w 1827 r., W części stanowiącej połączenie Aisne z Mozą i na pozostałym etapie jej rozwoju, pod koniec kampanii 1835 r., Chociaż pozostało do wykonania dość dużej liczby robót. "
  5. Un canal ... des canals, redaktor CNMH i Picard, 1986.
  6. Gustave Malcuit , Wkład do badań fitosocjologicznych południowych Wogezów, zespołów roślinnych doliny La Lanterne , praca doktorska, Soc. edykt. du Nord, 1929, s.  188 [1]
  7. Alfred Giard , O szybko rozmnażającej się roślinie chwastów (Matricaria discoidea D. C) , w La Feuille des jeunes naturalistes , tom 31-33, 1900-1903, s.  188 , wskazuje: „ Katalog roślin naczyniowych Ardenów (Charleville, 1900), pośmiertna praca A. Callaya , mówi nam ( s.  249 ), że M. discoidea była widziana w czerwcu 1861 r. Przez Bouffay na grobli Canal des Ardennes w pobliżu śluzy Rilly . W tym czasie zakład został zarejestrowany przez Reichenbacha tylko w okolicach miejscowości Schœneberg pod Berlinem . Callay przypuszcza, że ​​stacja w Ardenach, gdzie roślina nie była ponownie widziana, pochodziła z nasion zmieszanych ze zbożami przywiezionymi do młyna Rilly. „ [2]