André Alciat

André Alciat Obraz w Infoboksie. Andrea Alciato Biografia
Narodziny 8 maja 1492 r
Mediolan lub Alzate Brianza
Śmierć 12 stycznia 1550(w wieku 57 lat)
Pavie
Trening Uniwersytet Boloński
Zajęcia Prawnik , historyk , profesor uniwersytecki , pisarz
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Boloński , Uniwersytet Pawia
Mistrzowie Carlo Ruini ( d ) , Demetrios Chalkokondyles , Aulo Giano Parrasio , Giasone Del Maino , Filippo Decio , Janus Lascaris
Podstawowe prace
Emblemat ( d )

Andrea Alciato (lub Alciati ), znany jako André Alciat po francusku i Andreas Alciatus po łacinie, urodzony w Alzate Brianza na8 maja 1492 ri zmarł w Pawii dnia12 stycznia 1550, jest włoskim prawnikiem i pisarzem języka łacińskiego, naśladowanym przez Ulricha Zasiusa i Guillaume'a Budé . Jest jednym z pierwszych przedstawicieli nurtu zwanego humanizmem prawnym .

Biografia

Urodzony w Mediolanie lub Alzate koło Como, kilkakrotnie uczył we Francji: zatrudniony jako profesor prawa w Awinionie w 1521 r. , dwukrotnie uczył także w Bourges (pierwszy raz w 1529-1533), gdzie liczył Jeana Drugiego i Jeana Calvina wśród swoich uczniów, ale także w Mediolanie, Pawii , Bolonii i Ferrarze . Giulio Claro śledził lekcje Alciata w Pawii; François Connan wraz z Jeanem Calvinem kontynuował także lekcje Alciata w Bourges oraz Jacquesa Amyota . Jego talent i innowacje narażają go na zazdrość i prześladowania ze strony innych nauczycieli.

Alciati jest jednym z pierwszych prawników, którzy łączą naukę historii z nauką praw, aby rzucić na siebie światło.

Humanista w tym sensie, że jest przywiązany do wiedzy tekstowej, w ruchu i odnowie władzy, Alciati był korespondentem Erazma . Jego Emblematy inspirowane są porzekadłami Erazma ze względu na ich kompozycję w formie kolekcji i nieustanne odwoływanie się do antyku . Obie kolekcje odniosły wielki sukces dzięki ich publikacji i dostarczyły renesansowym mężczyznom modele i klucze, których mogli używać w życiu intelektualnym i społecznym.

Grafika

Jego prace obejmują głównie kursy prawa i traktatów z orzecznictwa  ; ale są też dzieła krytyczne i czysto literackie. Pisał po łacinie, wyuczonym języku swoich czasów. Jego najbardziej znanym dziełem jest: Emblèmes ( Emblemata ), zbiór alegorii w wierszu łacińskim na tematy moralne, który odniósł duży sukces w Europie (ponad sto wznowień między Francją, Niemcami, Holandią i Włochami przed 1620). Później niektórzy pisarze, w tym Claude Villette, dodali do tego znaczenie religijne, podczas gdy Alciato było moralne tylko w sensie humanistycznym. Te emblematy zostały zainspirowane starożytnością: Alciat zapożycza w szczególności z antologii greckiej . Ale oryginalność nie była jej celem: zbiór przedstawiał w jednym tomie sumę wiedzy i kodów, których opanowanie określało członków „  Republiki Literackiej  ”. Tym samym ta praca Alciato była pierwszym wsparciem dla alba amicorum , zeszytów, w których podróżujący po Europie studenci zbierali inskrypcje swoich przyjaciół. W XVI TH i XVII -tego wieku zostały dodane dodatkowe strony tej pracy, aby działać jako taki w podróży studentów.

Pierwsze wydanie, zaproponowane z upoważnienia autora Emblematy, ukazało się we Francji w 1534 r., u drukarza Christiana Wechela; ten tom i wiele kolejnych wydań szybko rozprzestrzenił się we Francji i Europie. Istnieją wydania nieilustrowane, ale modelem, który jest niezbędny i sprawia, że ​​szkoła jest trójstronna: każdy emblemat składa się z tytułu, obrazu i tekstu łacińskiego w wierszu. Kolejni redaktorzy zawsze zachowywali tę formułę, która stała się cechą charakterystyczną gatunku. Od czasu opublikowania Emblematy dokładny charakter emblematów oraz sposób ich odczytywania były problematyczne: czy emblemat jest definiowany jako tekst, obraz czy kombinacja tych dwóch? A według jakiej hierarchii? Sam Alciat zdefiniował je jako „  verba signifier, res znaczący  ”. Badacz Hessel Miedema zauważa zatem, że w połączeniu tekstu i obrazu efekt jest innym znaczonym niż bezpośredni desygnat.

Kolekcja Alciatu zapoczątkowała modę na kolekcje emblematów , które stały się jednym z najbardziej owocnych gatunków europejskiego renesansu.

Jest pierwszym autorem, który przetłumaczył na łacinę sztukę Chmury greckiego autora Arystofanesa.

Pracuje

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. (en-US) Paul F. Grendler, Encyklopedia renesansu , tom. 1, Nowy Jork, [nd], ad vocem .
  2. Słownik literatury włoskiej , Encyclopaedia Universalis ,2015, 1024  s. ( ISBN  978-2-85229-857-6 , czytaj online )
  3. Francuskie wydanie z 1584 r. zawiera stronę In detractores (przeciw oszczercom), która nawiązuje do wrogów Alciata i jego humanistycznych przyjaciół: Cecy jest pisana przeciwko François Fleury, człowiekowi skądinąd uczonemu, ale źle skierowanemu. (Zasius), Budé, Alciat, Jurisconsults
  4. (w) Daniel Russell, Godło i urządzenie we Francji , 1985, s.  104 .
  5. Daniel Russell, Godło i urządzenie we Francji , 1985, op. cyt .
  6. Russell, s.  91
  7. Według Jamesa Huttona, cytowanego przez Russella, op. cyt. str.  200 . Zobacz także Alison Saunders, „Alciati and the Greek Anthology”, Journal of Medieval and Renaissance Studies , 12, 1982, s.  18 .
  8. Russell, s.  86
  9. Russell, s.  77

Linki zewnętrzne