André Frenaud
André Frenaud
André Frénaud , urodzony dnia26 lipca 1907w Montceau-les-Mines i zmarł dnia21 czerwca 1993w Paryżu , jest jednym z poetów najbardziej znaczący francuskich z pokolenia, które w drugiej połowie XX th wieku , udaje ruch surrealistyczny .
Biografia
Po studiach średnich w Dijon kontynuował kierunek Filozofii i Prawa w Paryżu. W 1930 był wykładowcą języka francuskiego na Uniwersytecie Lwowskim (wówczas w Polsce ), podróżując do Rosji , Hiszpanii i Włoch . Wstąpił do administracji publicznej w 1937 roku , z której odszedł dopiero w 1967 roku .
Zmobilizowany w 1939 r. dostał się do niewoli i spędził dwa lata w niewoli w Brandenburgii, po czym na podstawie fałszywych dokumentów został zwolniony i odesłany do Francji. Zaczął pisać w 1938 roku, jego wiersze pojawiają się pod pseudonimem „Benjamin Phelisse” w podziemnych publikacjach Ruchu Oporu kierowanych przez Paula Éluarda , w szczególności L'Honneur des poètes , a także aktywnie uczestniczy w czasopiśmie Messages by Jean Wykład .
Jego zbiory są następnie regularnie publikowane przez Gallimarda, a także wywiady z Bernardem Pingaud na temat jego poezji i twórczości poetyckiej w ogóle.
Jest jednym z sygnatariuszy Manifestu z 121 o prawie niesubordynacji w wojnie algierskiej , opublikowanego6 września 1960. Urzędnik państwowy zostaje następnie ukarany przez państwo kilkumiesięcznym zawieszeniem.
W 1973 otrzymał Grand Prix za poezję Académie française , w 1985 Grand Prix national de Poésie, aw 1989 Grand Prix de poésie od SGDL ( Société des gens de lettres ).
Frénaud nawiązał trwałe przyjaźnie z malarzami Raoulem Ubac i Jean Bazaine, których wystawom towarzyszy swoje przedmowy. Jego wiersze ilustruje także wielu innych artystów. Owocnie współpracował z wydawcą, poetą i artystą Pierre-André Benoit ( PAB ) w Ales .
Po ślubie z Christiane Bailly w latach pięćdziesiątych André Frénaud poślubił8 czerwca 1971introligator Monique Mathieu, który od kilku lat rozwija się ważną i osobistą pracę obsługiwany przez wiodących bibliofilów. Para nabyła i odrestaurowała stary dom w Bussy-le-Grand w Côte-d'Or i założyła tam warsztat, w którym Monique Mathieu połączy szereg dzieł swojego męża oraz ich literackich przyjaciół i malarzy.
Zmarł w Paryżu dnia 21 czerwca 1993.
Darowizna dla Muzeum Rolina
Monique Mathieu przekazała w 1999 roku dziewięćdziesiąt pięć dzieł (dwadzieścia obrazów, pięćdziesiąt osiem rysunków i wklejonych papierów, czternaście rycin i trzy rzeźby) miastu Autun (Saône-et-Loire).
Po dwóch wystawach czasowych darowizny w 2000 i 2004 roku w Muzeum Rolin zostaje zainaugurowany wpaździernik 2008dedykowane mu stałe pomieszczenie (90 m 2 ) na nowo zagospodarowanym poddaszu hotelu Lacomme.
- Eksponaty obejmują L'Homme à la pochette (1945) za Dubuffet , Hołd dla Jean Fouquet (1952) przez Estève , rozszerzona Ciało (1949) i żółty Still Life (1950) przez Ubac , L'Oiseleur przez Jacques Villon. (1931), rzeźba Oiseau et oiseaux (1950) André Beaudin oraz portrety André Frénauda Ubaca (1948) i André Beaudin (1954).
Elementy bibliografii
-
Trzej mędrcy , Villeneuve-les-Avignon, Seghers , 1943 .
-
Wiersze z Under the Floor, a następnie La Noce noire , Gallimard, 1949 .
-
Nie ma raju , Gallimard, 1962 .
-
L'Etape dans la glade , Gallimard, 1966 .
-
Magowie Les Rois , wydanie poprawione, Seghers, 1966; wydanie ostateczne, Gallimard, 1977.
-
Święte Oblicze , Gallimard, 1968 .
-
Od zawsze , Gallimard, 1970 .
-
Nasza fatalna niezdolność (wywiady), Gallimard, 1972 .
-
Czarownica z Rzymu , Gallimard, 1973 .
-
Hæres , Gallimard, 1982 ( ISBN 207020636X ) .
-
Nikt nie zbłądzi , Gallimard, 1986 ( ISBN 2070707407 ) .
-
Gloss to the Witch , Gallimard, 1995 .
Kilka z tych kolekcji zostało wznowionych w kolekcji Poésie / Gallimard :
-
Trzej mędrcy , a następnie Krok na polanie , 1987 ( ISBN 2070324230 )
-
Nie ma raju , z przedmową Bernarda Pingauda, 1967
-
Czarownica z Rzymu z Always Already , z przedmową Petera Broome'a, 1984 ( ISBN 2070322505 )
-
Święta Twarz , 1985 ( ISBN 2070323099 )
-
Nikt nie zbłądzi , z Hæres , 2006
Wybrane wiersze André Frénauda zostały opublikowane w językach dwujęzycznych lub obcych (niemieckim, holenderskim, włoskim, serbsko-chorwackim, węgierskim, polskim, rosyjskim, macedońskim, rumuńskim, albańskim, angielskim).
Teksty André Frénauda dotyczące obrazu Raoula Ubaca zostały zebrane w:
-
Raoul Ubac i fundamenty jego sztuki , Éditions Adrien Maeght, 1984 .
Edycje ilustrowane (1944-1987)
-
Niebieski krowa w mieście , z litografii przez Jean Dubuffet , Paryżu, Pierre Seghers 1944.
-
La Noce noire , z litografiami Jeana Bazaine'a , Paryż, Pierre Seghers, 1946
-
Poèmes de Brandebourg , z sześcioma rycinami Jacquesa Villona , Paryż, Nouvelle Revue Française, 1947.
-
Kobieta mojego życia z rycinem Jeana Fautriera , Paryż, A. Blaizot, 1947.
-
Ogromna figura bogini rozumu , z ryciną Raoula Ubaca, Paryż, [dzięki uprzejmości Alaina Trutata], 1950.
-
Les Paysans , z akwafortami André Beaudin , Paryż, J. Aubier, 1951.
-
Całe źródło , z pięcioma litografiami Fernanda Légera , Paryż, Seghers, 1952.
-
Należy to powiedzieć , z rysunkiem Maurice'a Estève'a , Alès, PAB [enoit], 1955.
-
Paths of Vain Hope , z rycinami rycinami Rogera Vieillarda , Paryż, M. de Romilly, 1956.
-
Przejście nawiedzenia z akwafortą Jacquesa Villona, Paryż, G [uy].L [evis] .M [ano], 1956.
-
La Nuit des Prestiges , z rysunkiem Jeana Bazaine'a, Ales, PA.B., 1956.
-
W ciemnym drzewie , z dwoma rycinami André Beaudin, Ales, PAB, 1956.
-
Biedne małe dzieci , drewno Raoul Ubac, Ales, PAB, 1957.
-
Serce ze źle strzałą , z gwaszem Pab, Ales, PAB, 1957.
-
Pays znaleziska z ryciną Jeana Hugo, Ales, PAB, 1957.
-
Zamek i poszukiwanie wiersza , drewno Raoul Ubac, Ales, PAB, 1957.
-
Boże Narodzenie na kolei , z rycinami Joana Miró , Ales, PA.B., 1959.
-
Agonia generała Krivitskiego z pięcioma rysunkami i oryginalną ryciną André Massona , Paryż, Pierre Jean Oswald, 1960.
-
Stara pamięć z ryciną Jeana Bazaine'a, Paryż, Le Divan, 1960.
-
Grób mojego ojca , z akwafortami Maurice'a Estève'a podpalony przez Jean Signovert , Paryż, Éditions Galanis, 1961.
-
Oficjum zmarłych , z drzeworytami Raoula Ubaca, Ales, PAB, 1961.
-
Le Chemin des divins, a następnie Ménerbes , akwaforty Eduardo Chillida , Paryż, redaktor Maeght, 1966.
-
Vieux pays, a następnie Campagne , z rycinami Raoula Ubaca, Paryż, Maeght, 1967.
-
The Mirror of Man by Beasts , ryciny Joan Miro, Paryż, Maeght, 1972.
-
Pęki i dymy na wsi , z rycinami Marii Eleny Vieira da Silva , Ales, PAB, 1972.
-
Mining nic, mały delirium , z rycinami Raoula Ubaca, Veilhes, Gaston Puel, 1974.
-
O Wielka gwałtowna fermentacja , z ryciną Charlesa Marqa, L'Isle-sur-la-Sorgue, edycje La Balance, 1987.
Korespondencja
- Z André Malraux : w André Malraux, Lettres choisies 1920-1976 , kolekcja Folio 6219, Gallimard, 2016, s. 154 i 197-205.
O André Frénaud
-
Jean Lescure , André Frénaud lub poezja na wysokości piersi w Poezji 45 , n OS 22 i 23, Paryż, Seghers, luty i marzec 1.945 .
-
Georges-Emmanuel Clancier , André Frénaud , Paryż, zbiór Poetes Today , Seghers, 1953 (wznowienie w 1963).
-
André Frénaud , teksty Raoula Ubaca , Yves Bonnefoy , François Chapon , Pierre Lecuire , Jacques Réda , Bernard Pingaud , wiersze André Frénauda i bibliografia), Maison de la Culture d' Amiens i Narodowe Centrum Sztuki i Kultury Georges-Pompidou , Paryż , 1977.
-
Andre Frénaud [liczne tekstów i świadectwa, w szczególności przez Paul Éluard , Jean Follain , Raymond Queneau , Jean Tardieu Jean Lescure Jean Bazaine, Yves Bonnefoy , Georges Emmanuel Clancier , Pierre Seghers ], Marseille, Sud n O 39-40 , 1981 ( ISBN 2864460122 ) .
-
André Frénaud i Jean Tardieu , Marsylia, Południe, 1983 .
-
Przeczytaj Frénaud , Editions PUL, 1984 .
-
Dla André Frénauda , Obsidiane-Le Temps qui fait, kolektyw, pod kierownictwem François Boddaerta (1993).
-
Frénaud PAB Ubac 1948 - 1981 , Ales, Muzeum Biblioteki Pierre-André Benoit , 1995 .
- "André Frénaud Dix ans après" w La Polygraphe 30-31 (1993) Teksty PL Rossi, J.-B. de Seynes, B. Grégoire, P. Boulage, Baptiste-Marrey, J.-Y. Debreuille...
-
Pascal Commère , La grand'soif André Frénauda (Le Temps qui fait, 2001), Z kraju bladego i ciemnego (Le Temps que fait, 2004).
-
J.-Y Debreuille , Głos i gest, André Frénaud i jego malarze , La Baconnière, 2005.
Uwagi i referencje
-
Jej świadkiem ślubu jest Jacques Prévert . Po karierze modelki w Balenciaga, Christiane Bailly stała się „jedną z pionierek odzieży gotowej, tworząc modele „couture wyjaśnione” dla Elle ( Le Monde , 17 maja 2000). Poświęcono mu dwa wiersze z Whole Source (1052) ( André Frénaud- Georgeaud Borgeaud , korespondencja , przypis 1, s. 9 - [1] ).
-
Brigitte Maurice-Chabard, Donation André i Monique Frénaud: otwarcie stałej sali , w Przegląd muzeów Francji , Paryż, luty 2009, s. 20-22
Linki zewnętrzne