Zabawa

Amusie jest defekt neurologiczny, w którym rytm The melodia , te akordy muzyki nie są odbierane lub nie ma sensu dla osoby słuchu inaczej normalne. Amusia może być wrodzona lub wynikać z uszkodzenia mózgu. Zabawa może czasem kojarzyć się z afazją . Deficytu nie da się złagodzić treningiem muzycznym.

Dysmusie jest wrodzonym schorzeniem różnie wpływa na postrzeganie muzyki, czasem do punktu, gdzie jest to tylko irytujący hałas. Na dysmusię cierpieli m.in. Theodore Roosevelt , Che Guevara .

Wśród osób, które ćwiczyły muzykę i doznały urazu mózgu, opisano bardzo specyficzne zaburzenia:

Rozpowszechnienie

W 2003 roku w badaniu opartym na pojedynczym teście z 1980 roku oszacowano, że cztery procent populacji padłoby ofiarą rozrywki i zauważono, że liczba ta jest prawdopodobnie zaniżona z powodu niewystarczających badań przesiewowych. Nowe badanie z 2017 roku na próbie 20 000 uczestników wykazało występowanie wrodzonej amusii na poziomie 1,5%, z większą częstością u kobiet.

Opis

W 1878 r. Grant Allen jako pierwszy opisał zaburzenie wpływające na percepcję muzyczną:

„Wielu mężczyzn i kobiet nie potrafi wyraźnie odróżnić dwóch nut oddzielonych mniej niż około pół oktawy (lub więcej). Właśnie tej anomalii pozwoliłem sobie nazwać „głuchoty nutowe”. "

-  Grant Allen , Umysł .

Wrodzona amusia to ogólne określenie różnych trwałych upośledzeń muzycznych. Warunek ten został wykorzystany w szczególności do badania głównych sposobów neurobiologicznego przetwarzania muzyki. Wrodzona amusia wynika z nieprawidłowości neuronalnych wpływających na łączność między prawą korą słuchową a dolnym zakrętem czołowym .

Pierwotnie amusia odnosiła się do niezdolności do przetwarzania muzyki z powodu uszkodzenia mózgu. W 2002 roku odkryto pierwszą formę wrodzoną .

Objawy

Osoby z amusią mają trudności z rozpoznaniem znajomej melodii bez pomocy mowy i nie są w stanie rozpoznać, kiedy ktoś śpiewa fałszywie lub „nie tonuje”.

Jak to wykryć

W 1990 roku Isabelle Peretz i jej współpracownicy z Uniwersytetu w Montrealu zaprojektowali zestaw testów do oceny zabawy: BMEA (Montreal Battery for Evaluation amusia). W 2005 roku wersja dla dzieci została wymyślona przez Villeneuve i Peretza.

W wielu przypadkach udało im się zidentyfikować ogólne neurologiczne powiązania z pewnymi rodzajami zabawy. Dla tych autorów percepcję muzyki można podzielić na dwie podstawowe kategorie: z jednej strony rozpoznawanie melodii, z drugiej percepcję rytmów lub interwałów czasowych.

Uszkodzenie w różnych obszarach mózgu

Podczas słuchania muzyki zaangażowane są różne części mózgu. Kiedy jeden z nich zostanie ranny, może wywołać amusię. Jeśli zmiany melodii zazwyczaj idą w parze ze zmianami w prawej półkuli w płacie skroniowym , reprezentacja rytmu jest bardziej rozproszone, a tym samym mniej kruche: to zależy nie tylko od lewej półkuli, ale również w wielu systemach. podkorowe zlokalizowane w zwojach podstawy , móżdżku i innych miejscach. Ponadto rytm jest postrzegany głównie w lewej półkuli mózgu . Natomiast kontur melodyczny jest postrzegany w prawej półkuli płata skroniowego .

Zmiany obserwowane w przypadkach amusia zlokalizowane są obustronnie lub jednostronnie w okolicy skroniowej lub skroniowo-ciemieniowo-potylicznej: na zewnętrznej powierzchni półkul mózgowych wokół płatów skroniowych. W zabawnym przedmiocie nie ma to wpływu na język , ponieważ obszary do rozróżniania i rozumienia języka nie są takie same, jak te używane do postrzegania i doceniania muzyki.

Różne formy

Critchley i Henson zidentyfikowali kilkanaście odmian zabawy.

Istnieją różne formy głuchoty w różnych rytmach  : łagodna lub głęboka, wrodzona lub nabyta.

Głuchota stonowanych było wiele badań:

Dzięki metodom obrazowania mózgu (metoda potencjałów wywołanych) Isabelle Peretz i jej współpracownicy byli w stanie wykazać, że obwody neuronowe w muzyce tonalnej słabo reagują na małe różnice w tonalności, ale znacznie bardziej na duże różnice tonalne niż osoby bez zaburzeń. Badanie map mózgu pokazuje, że anomalia przetwarzania dźwięku muzycznego nie występuje w korze słuchowej, ale w późniejszym przetwarzaniu poznawczym (obszary skojarzeniowe), w korze nowej skroniowej.Niedawno ustalono, że osoby z wrodzoną amusią mają nienormalnie małą ilość istoty białej w pewnej części prawego dolnego zakrętu czołowego : ten obszar zakrętu jest odpowiedzialny za kodowanie wysokości dźwięków muzyki i zapamiętywanie melodii.

Zdolność do postrzegania dysonansu może być również osłabiona, co tłumaczy się poważnym uszkodzeniem kory hipokampa . Ten obszar odpowiada za osądy emocjonalne.

Dystimbrie jest szczególna forma amusie. Osoba słuchająca muzyki słyszy zamiast tego odgłosy. Zmienia się percepcja dźwięków muzycznych.

Amélodie lub „głuchota na powietrze” jest inny rodzaj amusie: ludzie nie są w stanie rozpoznać melodie ale nadal słyszeć i rozróżniać dźwięki idealnie. Osoba słyszy serię nut, ale wydaje się to nielogiczne, arbitralne i błędne. „Wydaje się, że brakuje w tej muzyce wiedzy i procedur niezbędnych do mapowania wysokości dźwięków i skal muzycznych”.

Simultagnosie  : jednostka ma trudności w integracji muzyki. Ma trudności z kojarzeniem dźwięków ze sobą. Jego środowisko słuchowe jest podzielone na wiele dyskretnych i oderwanych od siebie elementów: każdy z miejskich odgłosów lub krzyków zwierząt wyróżnia się i przykuwa jego uwagę, jakby były odizolowane, zaostrzone, odmienne od szumu tła lub normalnego pejzażu słuchowego.

Forma wrodzona

Dotyczy to również 46% krewnych pierwszego stopnia osób dotkniętych amusią. Co sugeruje, że wrodzona amusia jest dziedziczna. Wrodzona amusia jest prawdopodobnie pod wpływem kilku genów, które oddziałują ze sobą i ze środowiskiem, aby wytworzyć ogólną podatność na rozwój zaburzenia.

Uwagi i referencje

  1. (en) Isabelle Peretz i Dominique T. Vuvan , „  Rozpowszechnienie wrodzonej amusia  ” , European Journal of Human Genetics , tom.  25 N O  5,maj 2017, s.  625-630 ( ISSN  1476-5438 , DOI  10.1038 / ejhg.2017.15 , czytaj online , dostęp 17 lutego 2020 )
  2. (w) Brenda Milner , „  Intelektualna funkcja płatów skroniowych  ” , Biuletyn Psychologiczny , tom.  51, n o  1,1954, s.  42–62.
  3. (w) I. Peretz KL & Hyde , "  Co jest specyficznego dla przetwarzania muzyki? Spostrzeżenia z wrodzonej amusia  ” , „ Trendy w naukach kognitywnych” , tom.  7 N O  8,2003, s.  362-367 ( czytaj online )
  4. (w) Allen, Grant, „  Uwaga głuchota  ” , Umysł , tom.  3, n O  10,1878, s.  157-157.
  5. (w) Krista L. Hyde , Robert J. Zatorre , Timothy D. Griffiths i Jason P. Lerch , „  morfometria mózgu Amusic a dwumiejscowe badanie  ” , Brain , tom.  129 n O  10,1 st październik 2006, s.  2562–2570 ( ISSN  0006-8950 , DOI  10.1093 / mózg / awl204 , przeczytane online , dostęp 17 lutego 2020 )
  6. (w) Krista L. Hyde , Jason P. Lerch , Robert J. Zatorre i Timothy D. Griffiths , „  Grubość kory w wrodzonej amusia: kiedy mniej znaczy lepiej niż więcej  ” , Journal of Neuroscience , tom.  27 N O  47,21 listopada 2007 r., s.  13028-13032 ( ISSN  0270-6474 i 1529-2401 , PMID  18032676 , PMCID  PMC6673307 , DOI  10.1523 / JNEUROSCI.3039-07.2007 , czytaj online , dostęp 17 lutego 2020 )
  7. (w) Krista L. Hyde , Robert J. Zatorre i Isabelle Peretz , "  Functional MRI Dowody roku Abnormal Neural Network wrodzonej Pitch Przetwarzanie w amuzja  " , kora mózgowa , vol.  21 N O  21 st lutego 2011, s.  292-299 ( ISSN  1047-3211 , DOI  10.1093 / cercor / bhq094 , czytaj online , dostęp 17 lutego 2020 )
  8. (w) Psyche Loui , David Alsop i Gottfried Schlaug , „  Głuchota tonowa : nowy syndrom odłączenia?  ” , Journal of Neuroscience , tom.  29 N O  33,19 sierpnia 2009, s.  10215-10220 ( ISSN  0270-6474 i 1529-2401 , PMID  19692596 , PMCID  PMC2747525 , DOI  10.1523 / JNEUROSCI.1701-09.2009 , czytaj online , dostęp 17 lutego 2020 )
  9. (w) Philippe Albouy , Jeremiah Mattout Romain Bouet i Emmanuel Maby , „  Upośledzona percepcja wysokości dźwięku i pamięć we wrodzonej amusia: deficyt zaczyna się w korze słuchowej  ” , Brain , tom.  136 n O  5,1 st maja 2013, s.  1639-1661 ( ISSN  0006-8950 , DOI  10.1093 / brain / awt082 , przeczytane online , dostęp 17 lutego 2020 )
  10. (w) Isabelle Peretz , Régine Kolinsky , Mark Tramo i Raymonde Labrecque , "  Funkcjonalna dysocjacja po obustronnych uszkodzeniach kory słuchowej  " , Brain , tom .  117 N O  6,1 st grudzień 1994, s.  1283–1301 ( ISSN  0006-8950 , DOI  10.1093 / mózg / 117.6.1283 , przeczytaj online , dostęp 17 lutego 2020 )
  11. (w) Julie Ayotte Isabelle Peretz i Krista Hyde , „  Wrodzona amusia Badanie grupowe dorosłych dotkniętych specyficznymi zaburzeniami muzycznymi  ” , Brain , tom.  125 n O  21 st lutego 2002, s.  238-251 ( ISSN  0006-8950 , DOI  10.1093 / brain / awf028 , przeczytane online , dostęp 17 lutego 2020 )
  12. (w) Benjamin Rich Zendel , Marie-Elaine Lagrois , Nicolas Robitaille i Isabelle Peretz , „  Uczestnictwo w prezentacji informacji hamuje przetwarzanie informacji: ciekawy przypadek Amusia  ” , Journal of Neuroscience , tom.  35 N O  9,4 marca 2015, s.  3815-3824 ( ISSN  0270-6474 i 1529-2401 , PMID  25740512 , PMCID  PMC6605578 , DOI  10.1523 / JNEUROSCI.3766-14.2015 , czytaj online , dostęp 17 lutego 2020 )
  13. Ocena baterii w Montrealu testu Amusie online
  14. Francuski zespół pod adresem https://form.crnl.fr/index.php/321284?lang=fr
  15. (en) Henson RA. & Critchley M. (1978) Muzyka i mózg: studia z neurologii muzyki , Londyn, Heinemann, 1978.
  16. (w) Hyde KL Zatorre RJ, Griffiths TD Lerch JP, Peretz I, "  morfometria mózgu Amusic badanie dwumiejscowe  " , Brain , tom.  129 (Pt 10),2006, s.  2562-70. ( PMID  16931534 , DOI  10.1093 / mózg / awl204 , przeczytaj online [html] )
  17. Patrz: Ayotte i in. w (en) Xavier Seron i Martial Van der Linden, Traktat o neuropsychologii klinicznej u dorosłych: Tom 1 - Ocena , Bruksela, De Boeck , coll.  „Przełożony”,2014, 842  s. ( ISBN  978-2-35327-235-8 , czytaj online ).

Zobacz również

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne