Amram Gaon

Amram ben Sheshna Biografia
Narodziny 810
Soura
Śmierć 875
Soura
Czynność Rabin
Inne informacje
Religia judaizm

Amram ben Sheshna (lub Shoushna), lepiej znany pod imieniem Amram Gaon ( hebr . עמרם גאון ) (zm. W 875 ) urodził się w 810 r. Był jednym z głównych Geonimów, ale także dyrektorem akademii talmudycznej w Soura , Babilonia IX th  century . od 853 do 871.
Jest autorem wielu responsów (choć niektóre przypisuje się innym) , z których najsłynniejsza, odnosząca się do liturgii, jest podstawą modlitewnika żydowskiego i uważana jest za pierwszą swojego rodzaju.

Elementy biograficzne

Nic nie wiadomo o jego życiu. Był uczniem Naṭronaï II , Gaon de Soura i był wyjątkowy w historii Gueonimów. Po śmierci Naronai, około 857 r. , Została mu w pełni nadana godność urzędu Gaona; ćwiczył go aż do śmierci.

Pracuje

Amram Gaon jest autorem około 120 responsów (z których większość została opublikowana w Salonikach w 1792 r. W zbiorze zatytułowanym „Sha'arei Ẓedeḳ”), dotyczących prawie całego orzecznictwa żydowskiego. Odpowiedzi te są bogate w informacje o osobowości ich autora i warunkach życia religijnego ówczesnych Żydów .

W szczególności zabrania pożyczek na oprocentowanie nawet nie-Żydom , nawet dla tych minimalnych interesów, które Talmud nazywa „ avaq ribit ” (pył odsetek), które są dozwolone tylko wtedy, gdy są obecne w krajach. okręgi. To responsum jest charakterystyczne dla metody Amrama polegającej na unikaniu skrajnego rygoru, która znajduje również odzwierciedlenie w tej decyzji, aby nie przyspieszać obrzezania niewolnika, który przyjąłby judaizm, ale chciałby odłożyć obrzezanie, dopóki nie poczuje się gotowy.
Jeśli chodzi o złe sny, protestuje przeciwko praktyce postu, stawiając się niemal w sprzeczności z Talmudem, ponieważ prawdziwa natura snów nie jest znana; tak samo jest wiele innych przesądów.
Ponadto, podobnie jak wiele responsów z Gueonim, Amram Gaon często zawiera komentarze na fragmencie talmudycznej i zasad metodologii, które mają dużą wartość.

Najbardziej znanym osiągnięciem Amramowi agonia, który stał się jednym z najbardziej znanych Gueonim przed Saadia , to jego Siddur (znany od jak Siddur Rab Amramowi lub Seder Rav Amramowi ). W rzeczywistości był pierwszym, który zakwalifikował całą liturgię do użytku w synagodze i domu. Jego książka, która została napisana w formie długiego responsu dla społeczności żydowskiej w Hiszpanii, jest podstawą większości obecnych obrzędów modlitewnych wśród Żydów , aszkenazyjskich i sefardyjskich i miała wielki wpływ na ceremonialne obrzędy i praktyki Żydzi od ponad tysiąclecia, do dnia dzisiejszego. Amram Gaon nie tylko podaje tekst modlitw, ale dodaje jako komentarz wiele przepisów talmudycznych i gaońskich, które mają do nich zastosowanie i związane z nimi ceremonie.
Jego modlitewnik, znany licznymi cytatami średniowiecznych pisarzy liturgicznych, który służył jako wzór dla rytuałów Saadii i Majmonidesa , został po raz pierwszy opublikowany w Warszawie w dwóch tomach, w 6185 kalendarza hebrajskiego ( Kalendarz gregoriański 1865). ), przez NN Coronel, pod tytułem „Seder Rab Amram Gaon”. Druga część, zawierająca selihot i pizmonim na The Dreadful Days , z pewnością nie jest dziełem Amrama Gaona i wydaje się, że została skomponowana znacznie później. Nawet pierwsza część, zawierająca rzeczywiste modlitwy, jest wypełniona interpolacjami, z których niektóre, jak Ḳedushah (Uświęcenie) na modlitwę prywatną, są oczywiście późnymi dodatkami do rękopisów, w tym dla sekcji specjalnie przypisywanych Rav. Amramowi; wiele wyjaśnień z pewnością nie jest jego, ale akademickimi kopistami, którzy poszli za jego imieniem, mówiąc o nim w trzeciej osobie. Te wyjaśnienia nigdy nie odnoszą się do późniejszych władz niż:

Wskazuje to, że uzupełnienia do tekstu modlitw rozpoczęły się już w czasach samego Amrama Gaona. Pewność co do tego twierdzenia można jednak uzyskać jedynie porównując wydrukowany tekst z rękopisami Almanzi, które według próbek dostarczonych przez Luzzato różnią się znacznie od tekstu drukowanego. Israel ben Todros (1305) wspomina o pewnym azharocie, który według niego zostałby skomponowany przez Amrama, ale nie można było znaleźć po nim śladu.

Następnie pojawiły się inne wydania Siddur:

Załączniki

Uwagi i odniesienia

  1. Sha'arei Ẓedeḳ, iv. 2, 20, 40
  2. Sha'arei Ẓedeḳ, iv. 6, 11
  3. Ṭour , Orah Hayim , § 568
  4. Mueller, „MafteaḦ”, str. 123
  5. Por. Neubauer , w „ Jew. Quart. Rev. ” vi. 703

PD-icon.svgTen artykuł zawiera fragmenty z artykułu „Amram ben Sheshna”  przez Louis Ginzberg Encyklopedii Żydowskiej od 1901-1906, treść znajduje się w domenie publicznej .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne