Fundacja | 1833 |
---|---|
Rozpuszczenie | 1870 |
Rodzaj | Organizacja |
---|---|
Kraj | Stany Zjednoczone |
American Anti-Slavery Society (1833-1870) jest zniesiona w społeczeństwo założony przez William Lloyd Garrison i Arthur Tappan z siedzibą w Nowym Jorku . Byli niewolnicy Frederick Douglass lub William Wells Brown byli jednymi z jego głównych mówców . W 1838 r. Towarzystwo liczyło 1350 mieszkańców i prawie 250 000 członków. Najbardziej znanymi członkami byli Theodore Dwight Weld , Lewis Tappan (en) , James G. Birney , Lydia Maria Child ,Maria Weston Chapman , Abby Kelley Foster, Stephen Symonds Foster (w) , Henry Highland Garnet , Samuel Cornish , James Forten , Charles Lenox Remond (w) , Lucretia Mott , Lucy Stone , Robert Purvis i Wendell Phillips . Od 1840 do 1870 roku ona redagował tygodnik gazety , z Narodowego Anti-Slavery Standardowy .
Podczas gdy kompromis z Missouri tymczasowo złagodził sprzeciw wobec niewolnictwa w Unii na początku lat dwudziestych XIX wieku, debata powróciła w serii wydarzeń pod koniec dekady. W Wirginii ustawodawca przeprowadził autentyczne debaty na temat zniesienia kary śmierci w 1829 i 1831 r. Na północy podjęto dyskusje na temat możliwości uwolnienia niewolników i przesiedlenia ich do Afryki (propozycja ta dotyczy zresztą genezy powstania Liberii ). Niepokój ustąpił po opublikowaniu przez Davida Walkera wezwania do kolorowych ludzi na świecie (Apel do kolorowych obywateli świata) w 1829 r., Powstaniu w Southampton w 1831 r. I tym, jak Andrew Jackson poradził sobie z kryzysem unieważnienia ( kryzys unieważnienia (w ) ) . Według Louisa Ruchame, powstanie niewolników w Southampton zainicjowane przez Turnera było jednym z około 200 powstań niewolników w latach 1776-1860, ale było jednym z najkrwawszych i dlatego zasiało strach w południowym obozie. Nat Turner w towarzystwie ponad 70 niewolników i czarnych wolnych ludzi spontanicznie rozpoczął bunt w hrabstwie Southampton w Sierpień 1831. Przenosili się z farmy na farmę, bezkrytycznie zabijając wszystkich białych ludzi na swojej drodze i wzmacniając swoje wojska innymi niewolnikami. Do czasu, gdy milicja powstrzymała powstanie, do buntu przyłączyło się ponad 80 niewolników, a 60 białych zmarło. Podczas gdy powstanie skłoniło niektórych do rozważenia zniesienia niewolnictwa, reakcją wszystkich południowych stanów było zaostrzenie praw rządzących zachowaniem niewolników.
W tym samym roku sprzeciw Karoliny Południowej wobec taryf federalnych doprowadził ustawodawcę stanowego do uznania tych praw federalnych za nieważne, a urzędnicy stanowi podnieśli możliwość wykorzystania milicji w celu zapobieżenia pobieraniu tych podatków przez agentów federalnych. Prezydent Stanów Zjednoczonych Andrew Jackson odrzucił spory o prawa państw członkowskich i zagroził wysłaniem wojska do egzekwowania prawa federalnego. W obliczu determinacji Jacksona stan Karolina Południowa ustąpił, ale ten epizod wzbudził obawy na całym Południu, że Kongres prędzej czy później zmieni przepisy dotyczące niewolnictwa. Ten strach nasilił się w 1833 roku wraz z utworzeniem w Filadelfii American Anti-Slavery Society.
Organizacja, promując dobro wspólne niewolników, budziła kontrowersje i czasami wywoływała gwałtowne reakcje. Według Encyclopædia Britannica , „działalność organizacji przeciwko niewolnictwu często spotykała się z gwałtowną opozycją ludową, tłumami napadającymi na zebrania, atakującymi mówców i płonącymi drukarkami. W połowie lat trzydziestych XIX wieku niewolnictwo było tak blisko związane z amerykańskim systemem gospodarczym, że jego ostateczne zniesienie zadałoby poważny cios gospodarce, zwłaszcza w stanach południowych.
Zwołano kongres abolicjonistów Grudzień 1833w Adelphi w Filadelfii . Zgromadził 62 delegatów, w tym 21 kwakrów . Nowe American Anti-Slavery Society zleciło Williamowi Lloydowi Garrisonowi napisanie nowego oświadczenia organizacji. W dokumencie potępiono instytucję niewolnictwa i oskarżono właścicieli niewolników o grzech „kradzieży człowieka”. Wezwał do natychmiastowego i bezwarunkowego zniesienia niewolnictwa oraz skrytykował działania Amerykańskiego Towarzystwa Kolonizacyjnego . Powiedział również, że grupa jest spokojna, a sygnatariusze są przygotowani na śmierć jako męczennicy. WLipiec 1834Wydaje się, że celem organizacji były zdenaturowane lorsqu'éclatèrent zamieszki Farren (w) Nowym Jorku, które doprowadziły do zniszczenia domów i mienia abolicjonistów. Po stłumieniu zamieszek organizacja wydała oświadczenie zaprzeczające jakimkolwiek zamiarom promowania małżeństw międzyrasowych, rozwiązania Związku , łamania prawa lub wezwania Kongresu do narzucenia zniesienia Związku niewolnictwa Stanów Zjednoczonych.
Czarny duchowny Theodore S. Wright był ważnym członkiem-założycielem i służył w komitecie wykonawczym organizacji do 1840 r. Ten prezbiteriański pastor, wraz z innymi znanymi mówcami, takimi jak William Lloyd Garrison i Arthur Tappan , prowadził kampanię na rzecz umiarkowania , edukacji i prawa do głosowania. Czarnych i reformy rolnej. Wright napisał:
„Nie będę wam opowiadał o upokorzeniach, które sam doznałem, jak każdy kolorowy człowiek, chociaż jest na obraz Boży. Nie będę wam mówić o upokorzeniach, jakich doświadczyliśmy podczas naszych podróży, nie powiem wam, jak bardzo jesteśmy mile widziani i pogardzani. Nie ma znaczenia, jak bardzo się obniżamy, wszędzie cierpimy upokorzenie. Ale to uprzedzenie idzie dalej. Wyklucza mężczyzn z raju. Pozbawianie społeczności kolorowych mężczyzn przywilejów religijnych poprzez niewolnictwo czyni ich niewiernymi. Jaka jest twoja wiara chrześcijańska, pytają cię? Jak oceniasz swoich braci? Jak traktujesz ich przy stole Pana? Na czym polega twoja konsekwencja, gdy mówisz o poganach i przekraczasz ocean, aby wszystkim poznać Biblię, a jednocześnie gardzisz nimi na wyciągnięcie ręki? Te rzeczy wpływają na nas i obniżają nasze morale… ”
Wielu członków założycieli ma pragmatyczne podejście do niewolnictwa, twierdząc, że nie ma to sensu ekonomicznego. Wright użył retoryki religijnej, aby zaszczepić współczucie Afroamerykanom i przedstawił niewolnictwo jako grzech przeciwko ludziom, którzy je znosili.
Frederick Douglass rozumiał frustrację, jaką Garrison odczuwał wobec swoich krytyków, ale napisał do niego wiele listów opisujących szkody wyrządzone przez niewolnictwo. Jeden z nich dotyczył kościoła. Douglass napisał:
„Na Południu byłem członkiem Kościoła Metodystów . Kiedy przybyłem na północ, myślałem o pójściu na mszę w niedzielę do jednego z kościołów mojego wyznania w mieście, w którym mieszkałem. Biali zgromadzili się wokół ołtarza, czarni stali przy drzwiach. Po podaniu chleba i wina niektórym z otaczających go ludzi pastor powiedział: „Możesz przejść na emeryturę, a inni mogą wystąpić”; kontynuował, aż wszyscy biali przyjęli komunię. Potem westchnął długo i patrząc w stronę drzwi, zawołał: „Chodźcie, moi kolorowi przyjaciele, chodźcie! Ponieważ wiesz, że Bóg nie akceptuje ludzi! Od tamtej pory nigdy nie byłam tam, aby zobaczyć sakramenty. "
Douglass miał nadzieję, że te listy przypomną Garrissona, dlaczego konieczne było zniesienie niewolnictwa.
W 1839 r. Krajowa organizacja podzieliła się według różnych nurtów myślowych: Garrison i jego zwolennicy byli najbardziej radykalni; potępili amerykańską konstytucję jako gwarancję niewolnictwa, wypowiadali się przeciwko religii państwowej i nalegali na konieczność dzielenia się odpowiedzialnością za organizację z kobietami. Mniejszość delegatów antyfeministycznych, którzy skądinąd byli bardziej umiarkowani w innych sprawach, opuściła organizację, tworząc Zagraniczne i Amerykańskie Towarzystwo Przeciwko Niewolnictwu. Wright był jednym z nich. Byli bardziej konserwatywni, wspierali instytucje religijne i tradycyjne formy władzy, które wykluczały kobiety z przywództwa. Kolejne pytanie dotyczyło tego, czy abolicjoniści powinni stworzyć autonomiczną partię polityczną.
Liberty Party , które pojawiły się od zerwania z American Anti-Slavery Society w 1839 roku, był oddzielną organizację abolicjonistyczne że pragnął promować program zniesienia kary śmierci poprzez kanały politycznych. Jako radykał Garrisson uważał, że nierozsądne jest zwalczanie systemu od wewnątrz. Dyslokacja American Anti-Slavery Society jednak niewiele zaszkodziła sprawie abolicjonistycznej.
W związku z rozpadem instytucji państwowej większość działań lat czterdziestych i pięćdziesiątych XIX wieku prowadzona była przez sekcje państwowe i lokalne. Kwestia niewolnictwa stała się integralną częścią amerykańskiego życia politycznego za pośrednictwem Partii Wolnej Ziemi (1848–1854), a następnie Partii Republikańskiej (utworzonej w 1854 r.). Amerykańskie Towarzystwo Przeciwko Niewolnictwu zostało oficjalnie rozwiązane w 1870 roku po wojnie domowej i wyzwoleniu niewolników.
Nie należy mylić American Anti-Slavery Society z American Anti-Slavery Group (w) , współczesną organizacją polityczną.