Narodziny |
1485 lub w kierunku 1485 Madryt (?) Lub Madrid de los Trillos ( d ) (?) |
---|---|
Śmierć | 1570 |
Czynność | Młodszy brat |
Religia | Kościół katolicki |
---|---|
Zakon religijny | Zakon Braci Mniejszych |
Alonso z Madrytu , urodził się około 1485 roku, prawdopodobnie w Madrycie ( Hiszpania ), a zmarł w 1570 roku, jest brat franciszkański hiszpański, aktywny w ciągu pierwszej połowy XVI th wieku franciszkańskiej prowincji Kastylia i Cartagena . Pozostawił ascetyczny podręcznik Arte para Serve a Dios , który uchodzi za arcydzieło gatunku, polecane ponadto przez św. Teresę z Avila .
Alonso Ferandez zniknął za swoją pracą: prawie nic nie wiadomo o jego istnieniu. Urodził się w Madrycie między 1480 a 1485 rokiem, ale niektórzy historycy uważają go raczej za pochodzącego z prowincji Galicja lub Burgos . Musiał wstąpić do nowicjatu około 1505 roku, a święcenia kapłańskie otrzymać około 1510 roku. Nawet jeśli niektórzy twierdzą, że wstąpiłby do Zakonu w prowincji Santiago de Compostela , możemy być pewni, że „większość życia spędził w Prowincja franciszkańska Castilla la Nueva. Nie ulega również wątpliwości, że przebywał w Salamance , gdzie był spowiednikiem Ambrosio de Morales.
Arte para Serve a Dios to dzieło krótkie, składające się z trzech części o jednakowej długości, po prologu przypominającym o potrzebie opanowania techniki do opanowania sztuki.
W pierwszej części przedstawiono siedem ogólnych zasad, które autorka uważa za istotne dla regulacji ludzkich działań:
Druga część dotyczy stosowania tych zasad, aby naprawić duszę i uczynić ją cnotliwą. W związku z tym środki do wdrożenia są następujące:
Podsumowując, trzecia część rozwija, w trzech rozdziałach, miłość, którą człowiek jest winien odpowiednio Bogu, bliźniemu i sobie.
Arte para Serve a Dios było często publikowane wraz z inną pracą Alonso de Madrid, zatytułowaną Espejo de illustres personas . Jest to podręcznik doskonałości, składający się z szesnastu rozdziałów, wydany dla markizy, na czele której stoi franciszkanin. Na wzór zwierciadeł książąt praca ta przedstawia szlachcie szereg ogólnych obowiązków, których należy przestrzegać, a także codziennych obowiązków lub myśli dostosowanych do niedziel i świąt itp. Szczególnej uwagi będzie poświęcony rozdział poświęcony potrzebie studiowania księgi życia, jaką jest Jezus Chrystus , ponieważ jego temat jest podobny do siedmiu rozmyślań, które składają się na inną broszurę autora, Memorial de la vida Jesus Cristo .
Opublikowane w Sewilli w 1521 r., Arte para Serve a Dios było przedmiotem przeróbek autora, aż do trzeciego ostatecznego wydania, opublikowanego w Alcali w 1526 r. Praca doczekała się dwudziestu wydań hiszpańskich i siedmiu w adaptacji dokonanej przez Ambrosio de Morales. w 1591 r. Wcześniej został przetłumaczony na łacinę przez Jeana Heutena (znanego również jako Heutenius), a to tłumaczenie, dedykowane Louisowi de Blois , zostanie opublikowane w Louvain w latach 1560-1565. Będzie nadal znać sześć innych wydań. jako publikacja, w formie skróconej, ze względu na pióro kartuzjusza Jeana Michela, w Louvain, w 1652 r. Wciąż możemy zidentyfikować dwa tłumaczenia francuskie: jedno opublikowane w Douai w 1598 r., a drugie w Tuluzie w 1655 r .; dwa tłumaczenia na język flamandzki: o. Jacques Farzijn w Louvain w 1602 r. i o. Van den Broek w tym samym mieście w 1607 r. Wreszcie dwa tłumaczenia na język włoski: jedno opublikowane w Wenecji w 1589 r., a następnie w 1597 r .; drugi w Rzymie , w 1603 roku, w formie skróconej.
Los tej pracy ilustruje komunikację w czasie reform między niektórymi obszarami katolickiej Europy, zwłaszcza między Hiszpanią a południowymi Niderlandami , pod panowaniem Karola V i Filipa II . Rzeczywiście, jeśli wie szybkiej dyfuzji w środowisku Leuven , możemy również powiedzieć, że jego metodyczny charakter sprawia mu dziedzica z Nordic moderna Devotio , podobnie jak Rekolekcji z Ignacego Loyoli , o które, gdzie indziej Mówi mieć bliskie relacje. Poza formą, książka swoją popularność zawdzięcza także pewnej skromności tematu: doktryna jest tradycyjna, tekst przerywany jest obrazami i przykładami zaczerpniętymi z życia codziennego, styl jest tym atrakcyjniejszy, gdy jest dostępny dla wszystkich. ale przede wszystkim nauczanie ogranicza się do sfery ascezy , unikając nawet jakichkolwiek odniesień do kontemplacji. To dlatego, że służył jako podręcznik dla początkujących w kolejności Hieronimitów ; Również Teresa z Avila poleciła go siostrom, które praktykowały modlitwę dyskursywną, to znaczy jeszcze na etapie modlitwy słownej; a roztropny François de Sales zezwolił na czytanie go świeckim. Niewinna książeczka, bo autor usunął wszelkie odniesienia do mistycyzmu ? Czy Alonso z Madrytu chciałby w ten sposób okazać szacunek dla zasad Inkwizycji , która wytropiła każdego podejrzanego o iluminizm ? W każdym razie, wobec kontemplacji, okaże w swoich dziełach większą ostrożność niż współcześni Franciszkowi de Osuna i Pierre d'Alcantara , współcześni franciszkanie hiszpańscy, również rozsławieni przez swoje ascetyczne pisma.