Aleksander II ალექსანდრე II | ||
Aleksander II na fresku w klasztorze Gelati | ||
Tytuł | ||
---|---|---|
Król Imerethii | ||
1484 - 1 st April 1510 | ||
Poprzednik |
Niepodległość ( Bagrat II jako król zachodniej Gruzji ) |
|
Następca | Bagrat III | |
Król Gruzji | ||
1478 - 1479 | ||
Poprzednik | Bagrat VI | |
Następca | Konstantyn II | |
Biografia | ||
Data śmierci | 1 st April 1510 | |
Miejsce śmierci | Kutaisi | |
Natura śmierci | Choroba | |
Pogrzeb | Klasztor Gelati | |
Tata | Bagrat VI Gruzji | |
Matka | Helen | |
Małżonka | Tamar | |
Dzieci |
Bagrat David Vakhtang Khosro Hélène |
|
Rodzina | Bagrations z Imerethia | |
Religia | Katolikosat Abchazji | |
Lista władców Imerethii | ||
Aleksander II (po gruzińsku : ალექსანდრე II ; zmarł dnia1 st April 1510) Czy gruziński monarcha z końca XV TH i początku XVI -go wieku , który panuje jak król Uncrowned Georgia ( 1478 - 1479 ) i króla Imeretii ( 1484 - 1510 ). Jest członkiem dynastii Bagrations , która rządzi Gruzją w różnych formach od X wieku i założycielem XX wieku .
Syn Bagrata VI Gruzji , przejął władzę od swojego ojca w 1478 roku podczas wojny gruzińskiego triumwiratu, który podzielił królestwo na kilka niezależnych państw. Wygnany przez pretendenta, jego wuja Konstantyna II , szybko schronił się w górach północno-zachodniej Gruzji, skąd przez kilka lat kontynuował wojnę domową. Wrócił do władzy w 1484 roku po chaosie narodowym, który uniemożliwił Konstantynowi obronę jego posiadłości i został koronowany na króla Imeretii . Jego panowanie pozostawało niestabilne i musiał przejść jeszcze dwa najazdy Konstantyna w 1485 i 1487 r. , Zanim ostatecznie objął tron w 1489 r .
Oficjalny podział Gruzji w 1490 roku wykonany Alexander II jedną z czterech niezależnych gruzińskich władców, a także założyciela królestwa Imerethia , która istniała aż do 1810 roku . Poświęcił swoje panowanie reformie wewnętrznej sytuacji kraju, stawiając czoła autonomicznym ambicjom Mingrélie i Gourie . Po nieudanej próbie odbicia środkowej Gruzji w 1509 roku , Imerethia stanęła twarzą w twarz z Turkami podczas pierwszej inwazji, która zapoczątkowała konflikty geopolityczne w regionie na nadchodzące stulecia. Po jego śmierci w 1510 r. Został zastąpiony przez Bagrata III .
Aleksander Bagration , który urodził się w nieznanym terminie do XV -tego wieku , jest synem Bagrat Bagration , księcia Samokalako następnie antykról w zachodniej Gruzji , i jego żony pewnego Helena. Chociaż źródła gruzińskie prawie nie wspominają o braterstwie Aleksandra, prawdopodobnie był drugim synem pary królewskiej, a niektóre współczesne dokumenty wspominają o Wachtangu jako najstarszym synu Bagrata. Jest prawdopodobne, że Vakhtang zmarł vita parentis między 1454 a 1468 rokiem . Alexander jest mowa w królewskim Karty z ojcem uznając Duke Abesalom z Swanetia .
W 1466 roku jego ojciec najechał Karthli i został ogłoszony królem Gruzji jako Bagrat VI podczas gruzińskiej wojny triumwirskiej . Bagrat VI szybko starł się z księciem Konstantynem Bagrationem , który również zażądał korony gruzińskiej, aw 1468 roku obaj doszli do porozumienia w sprawie tymczasowego pokoju: Bagrat VI pozostał królem Gruzji i zgodził się podzielić królestwo po swojej śmierci, Konstantyn odziedziczył Karthli i Aleksandra , Zachodnia Gruzja.
Bagrat VI zmarł w 1478 roku i, pomimo jego umowy z Konstanty Aleksander starał się uchwycić ster władzy w Karthli i Imerethia . Ale Konstantyn, który już rządzi Dolnym Karthli i gruzińską Armenią , grozi Tbilisi , stolicy, a Aleksander próbuje zostać koronowany w Kutaisi w zachodniej Gruzji przez katolików Abchazji . Jego koronacja nie powiodła się jednak, gdy ceremonia została zbojkotowana przez książąt Wameq II z Mingrelii , Kachabera II z Gurii oraz Abchazji i Swanetii, a ich nieobecność odebrała prawowitość Aleksandra.
Podczas gdy armia królewska pozostaje pod kontrolą Aleksandra, Konstantyn II szybko zdobywa Tbilisi z pomocą milicji górskiej z Chewsoureti i Toucheti , pozostawiając Aleksandra bez jego stolicy. Jego wojska szybko wycofały się z Karthli, a wiele fortec w środkowej Gruzji padło kolejno na wojska Konstantyna, który zastąpił drobnych szlachciców zainstalowanych przez Bagrata VI i Aleksandra II lojalnymi gubernatorami. W 1479 r. Gori został zabrany przez Konstantyna II, a Aleksander schronił się w Kutaisi. Vameq II z Mingrélie, który chce zemścić się na dziedzictwie Bagrata VI za autokrację tego ostatniego, zawiera sojusz z Konstantynem i pomaga mu w najechaniu Imerethii.
Upadkowi armii królewskiej towarzyszyła zdrada szlachty Imeretii, która w 1479 r . Przysięgła wierność Konstantynowi . Aleksander ufortyfikował się w cytadeli, podczas gdy himalaiści Konstantyna i oddziały Mingrelian z Vameq II wspólnie zdobyli Kutaisi. W tym centrum zachodniej Gruzji Konstantyn II otrzymuje lojalność książąt Mingrelii i Gurii , pozostawia batalion w mieście, aby chronić je przed potencjalnym przyszłym atakiem Aleksandra i wyrusza do walki z Samcche, kolejną gruzińską prowincją.
Po swojej klęsce w 1479 roku Aleksander udał się na emeryturę w góry Ratcha i Letchkhoumi , gdzie zawarł sojusz z miejscową ludnością i nadal przejmował tron swojego ojca. Genealogiem Cyrille Toumanoff , w rzeczywistości, mówi, że Aleksander pozostaje przywiązany do idei swego dziedzicznego prawa do gruzińskiego tronu jako najstarszy z potomków Dawida VI (r. 1245 - 1293 ), podczas gdy turecki historyk İbrahim Peçevi , pisanie w XVI th century , uzasadnia twierdzenie Aleksandra rodziny. Jednak współczesny historyk Donald Rayfield zakłada, że Konstantyn II uczynił Aleksandra księciem Ratcha i Letchkhoumi w 1479 r. , Z rezydencją na dworze królewskim w Kutaisi.
Tyle, że rządzi dwoma prowincjami i prowadzi opór wobec władzy centralnej. W 1483 r. Ożenił się z pewną Tamar i być może wykorzystał tę okazję do koronacji miejscowej szlachty na antykróla. W tym samym roku Konstantyn II poniósł decydującą klęskę z Samckimi i został zmuszony do wycofania się do Tbilisi. W 1484 roku zmarł Vameq II z Mingrélie, który w imieniu Konstantyna zapewnił centralną władzę w Imerethii, a Aleksander uznał te wydarzenia za okazję do odzyskania władzy i rozpoczął nową kampanię wojskową.
Z pomocą swoich sił górskich Aleksander zdobył osłabione i opuszczone Kutaisi w 1484 roku i został koronowany na Aleksandra II , króla Licht-Imeretii ( ლიხთ-იმერეთი , co oznacza „naród po tej stronie Likhi”, przy czym Likhi to góra zasięg oddzielający Zachodnią Gruzję od Karthli), deklaracja niepodległości wobec reszty Królestwa Gruzji. Po koronacji najechał resztę kraju, nie udało mu się jednak podbić Mingrelii i Gurii, podczas gdy Konstantyn był okupowany przez wojnę w Samckim.
Konstantyn II kontynuuje wojnę o zjednoczenie Gruzji i próbuje najechać Imerethię w 1485 roku , ale zostaje pokonany przez Aleksandra i szlachcica z rodziny Lortkipanidze w bitwie pod Tchikhori. Gruziński król został zmuszony do powrotu do Karthli w 1486 roku, kiedy sułtan Yaqoub z Aq Qoyunlu rozpoczął serię militarnych najazdów na jego domeny. Liparit II Dadiani , książę Mingrélie , jednak nadal sprzeciwiał się Aleksandrowi iw 1487 roku zaprosił Konstantyna II do powrotu do Imerethii. Siły Karthlian i Mingrelian, sprzymierzone z pewnymi szlachetnymi frakcjami imerycznymi, następnie najeżdżają domeny Aleksandra, który jest zmuszony ponownie opuścić swoją stolicę i ufortyfikować się w cytadeli. Kiedy milicja górska Konstantyna oblega Aleksandra, ten schroni się w górach na północy kraju, a Konstantyn i Liparit przejmują kontrolę nad fortecami lojalnymi wobec syna Bagrata VI .
Konstantyn zabezpiecza swój podbój, używając plemion kaukaskich do panowania nad najwyższą jurysdykcją. Pozostał w Kutaisi, obawiając się nowego buntu Aleksandra. Tak więc, kiedy Yaqoub ponownie najechał Karthli w 1488 roku, sprzeciwił się żądaniom jego powrotu i wysłał dwóch swoich generałów, by walczyli w jego miejsce. Jednak Yaqoubowi udało się oblężenie Tbilisi, zmuszając Konstantyna do pozostawienia Imerethii bezbronnej, pozostawiając Aleksandrowi miejsce na powrót do władzy.
W poważnej sytuacji we wschodniej Gruzji Aleksander II udaje się zawrzeć pokój ze szlachtą Imère i Liparit z Mingrelii . W 1489 roku koalicja sił górskich z Ratcha, Letchkhoumi i Swaneti najechała Imerethię i zdobyła wiele strategicznych fortec, nie dając Konstantynowi możliwości odwetu. Kutaisi spada szybko, znakowanie ostatecznego rozdzielenia Imeretii, separację, która trwała aż do inwazji rosyjskiej w XIX -tego wieku .
W 1490 roku , po wyzwoleniu Tbilissi, Konstantyn II zebrał swoją radę królewską w celu podjęcia decyzji w sprawie planu działania na rzecz odzyskania Kachetii, Iméréthie i Samtskhé. Zasiadająca w radzie wielka szlachta gruzińska obawiała się jednak, że władza Konstantyna znacznie wzrośnie i zdecydowała się oficjalnie rozwiązać powstałe w 1008 roku królestwo Gruzji . Następnie podpisano szereg traktatów pokojowych między Konstantynem a wieloma przywódcami regionalnymi. W Imerethii Tbilisi negocjuje uznanie granic Aleksandra II , podczas gdy ten ostatni jest zobowiązany do zaakceptowania znacznej autonomii od Gurii i Mingrelii, z Abchazją zintegrowaną z Mingrelią: zdecentralizowana i niestabilna Zachodnia Gruzja może otworzyć drzwi do przyszłego odzyskania. Ostateczny traktat został podpisany między Konstantynem a Aleksandrem w 1491 roku , rok po decyzji rady królewskiej (lub według niektórych źródeł w 1493 ).
Utworzenie nowego królestwaUzyskaj niepodległość, Aleksander II musi stawić czoła niestabilnemu królestwu i potężnej szlachcie, która zagraża jego stałej władzy. Spędził pierwsze lata na tronie, próbując ustanowić swoją władzę, prowadząc wojnę z krnąbrnymi panami: wielu zostało straconych, a inni skonfiskowani z ich ziem i tytułów szlacheckich lub zastąpieni przez innych szlachciców lojalnych Koronie. Największy problem pozostaje jednak z wielkimi książętami, którzy rządzą regionami Morza Czarnego , Liparit de Mingrélie i Georges de Gourie . Dzięki nim odnajduje spokój dopiero po porozumieniu, które określa resztę historii królestwa Imerethia :
Aleksander II próbuje również narzucić swoją jurysdykcję w Abchazji, ujarzmiając księcia Salomona Czerwaczidze, a także książęcą rodzinę Guelovani ze Swanetii. Ze współczesnych dokumentów wynika, że Aleksander szybko zaangażował się w wewnętrzne sprawy Swanetii i podczas politycznego konfliktu o dominację górskiej prowincji wspierał klan Djaparidze-Koutchaidze. Naśladując swoich kolegów z Karthli i Kakheti , rozpoczął reformę wojskową, która podzieliła siły zbrojne na cztery sadrocho , dowodzone przez króla i dziedzicznych władców Argveti, Ratcha i Letchkhoumi. Podczas gdy podobna reforma w Kachetii daje monarchowi wielką kontrolę nad swoją armią, zmiany w Aleksandrze pozwalają szlachcie na zwiększenie jej władzy, co jeszcze bardziej podzieli małe królestwo.
W 1495 roku królowa Tamar urodziła księcia Bagrata , następcę Aleksandra II . W tym samym roku podpisał nowe porozumienie pokojowe z Konstantynem de Karthli, gwarantując mu pomoc w walce ze zbuntowaną szlachtą z Imerethii.
Inwazja KarthliBrak jedności wśród czterech suwerennej Gruzji okaże się ponownie w 1500 roku , kiedy Konstantyn II , Aleksander I st Kachetia i Kai-Khosrov I st Jakéli tworzą antytureckiej koalicji z Safavid Persji , koalicji, że Alexander On nie uczestniczy. W 1505 roku , Constantine archnémèse Aleksandra umiera i pozostawia swoje królestwo do syna, Davida X .
Aleksander wykorzystuje słabość młodego króla, aby spróbować zjednoczenia Gruzji pod swoim berłem. W 1509 r. Przekroczył Likhi z dużą armią i zdobył miasto Gori. Stojąc w obliczu inwazji, David X odmawia udziału w konflikcie z innymi Gruzinami i pozostaje znany ze swojej odpowiedzi na wezwanie rady królewskiej żądającej zdecydowanej odpowiedzi przeciwko najeźdźcom: „kto kocha kłopoty, napotyka kłopoty”. Aleksander II kontynuował swoje natarcie i wkrótce zaanektował całą północno-zachodnią część Karthli.
Inwazja osmańskaNa granicach Imerethia The Imperium Osmańskie zyskał siłę, ale mimo gwałtownego najazdu wojskowego w 1461 , aby zniechęcić Gruzinów od interwencji z Trebizondy , że Turcy w dużej mierze ignorowane zachodniej Gruzji w drugiej połowie stulecia. XV th century . Ta polityka uległa jednak zmianie za panowania sułtana Bajazyda II ( 1481 - 1512 ), który skupił się na swoich wschodnich granicach, aby walczyć z wpływami nowej Safawidzkiej Persji. Od początku XVI wieku armia osmańska najechała Samtskhé i Guria i czasowo skonfiskowała prowincje Adjara i Tchanétie. W tym samym czasie Turcy używają Morza Czarnego, aby wpływać na Abchazję i wcielić plemię Djików do swojej strefy wpływów.
W 1509 roku Turcy wykorzystali nieobecność Aleksandra II , który prowadził kampanię w Karthli, do najechania Imerethii. Selim , turecki gubernator Trebizondy i syn sułtana, najechał23 listopada 1509, na czele armii Ciscaucasian utworzonej w Anatolii . Najeźdźcy pustoszą królestwo, zdobywają Kutaisi, palą stolicę i klasztor Gelati , religijne centrum zachodniej Gruzji. Aleksander natychmiast opuszcza Gori, pozwalając Davidowi X z Karthli na odbycie prowincji okupowanych przez Imerów, ale nie udaje mu się uwolnić więźniów pojmanych jako niewolnicy przez Osmanów. Inwazja jest wyjaśnione przez turecki historyk Ibrahim Peçevi XVI th century .
W marcu 1510 roku zmarła królowa Tamar, a Aleksander przygotowywał plan najazdu na Anatolię przeciwko Turkom. Zapadł na chorobę „bolesną jak chory”, według Georgian Chronicles , i zmarł później1 st April 1510. Został pochowany wraz z żoną w klasztorze Gelati. Jego nieletni syn Bagrat III zastąpił go na tronie.
W 1483 roku Aleksander II poślubił pewną Tamar , której pochodzenie jest nieznane. Razem mają pięcioro dzieci:
Aleksander II kontynuuje politykę religijną swojego ojca, który zapewnia niezależność religijną Gruzji Zachodniej, tworząc Katolikosat Abchazji . W 1490 r. Mianował Szczepana katolikosem. Współczesne dokumenty królewskie pokazują wiele darów, które król przekazał Kościołowi, w tym dom w klasztorze Gelati w 1495 r. I rodzinę chłopską w kościele Khakhouli w Gelati w 1505 r .
W 1492 r. Prawie 200 000 Żydów z Hiszpanii zostało wypędzonych podczas hiszpańskiej inkwizycji i schroniło się w Imperium Osmańskim. Partia osiadła w zachodniej Gruzji, tworząc społeczność żydowską za panowania Aleksandra II . Ta gościnność ze strony chrześcijańskiego króla w czasie, gdy kraje europejskie prześladowały Żydów, była często używana jako przykład gruzińskiej tolerancji przez prezydenta Salomé Zourabishvili ( 2018 -) w jej kampanii na rzecz uznania go za dziedzictwo kulturowe UNESCO .
Napis na Klasztorze Krzyża w Imeretii wspomina Aleksandra jako „Króla królów Licht-Imer i Licht-Amier”, czyniąc go pierwszym monarchą, któremu nadano ten tytuł. Jego następcy zachowali ten tytuł do najazdu rosyjskiego w 1810 roku . Aleksander jest przodkiem linii Bagrations of Imeréthie , która liczy dwudziestu władców i istnieje do dziś szlachecka rodzina.