Alexander Schleicher GmbH & Co
Alexander Schleicher GmbH jest jednym z czołowych światowych producentów szybowców . Ta niemiecka firma założona w 1926 roku przez Alexandra Schleichera pod nazwą Alexander Schleicher Segelflugzeugbau jest również najstarszym producentem szybowców na świecie.
Zainstalowana od chwili powstania w paśmie górskim Wasserkuppe , kolebce niemieckiego szybownictwa, firma ta produkowała w latach 1920/1930 dużą część szybowców przeznaczonych do utrzymania działalności lotniczej w kraju pozbawionym lotnictwa Traktatem Wersalskim, a następnie , od 1933 r., aby służyć niemieckiej propagandzie lotniczej za pośrednictwem klubów velivolowych nadzorowanych przez Hitlerjugend . Alexander Schleicher blisko współpracujący z n: Rhön-Rossitten Gesellschaft , budowane szybowce były często projektowane przez wielkie nazwiska, takie jak Alexander Lippisch , Fritz Stamer czy Hans Jacobs . Jeśli w Niemczech od 1936 r. Praktycznie zaprzestano budowy samolotów sportowych , to utrzymano konstrukcję szybowców, które nie wykorzystywały materiałów strategicznych do ich budowy, a Alexander Schleicher Segelflugzeugbau kontynuował swoją działalność do 1945 r., Produkując i konserwując tylko szybowce.
Szybowce zbudowane przed 1945 rokiem
- Hol's der Teufel: jednomiejscowy szybowiec zaprojektowany przez Alexandra Lippischa , którym Alexander Schleicher wygrał konkurs Rhön vélivole w 1926 roku. Alexander Schleicher wykorzystał pieniądze z premii, aby założyć kilka miesięcy później Alexander Schleicher Segelflugzeugbau, pierwszą firmę specjalnie poświęconą budowa szybowców. Działalność rozpoczęła się w sali balowej Huhnrain. Kilka tygodni później firma przeniosła się do wynajmowanej siedziby w Remmerz, położonej w pobliżu Poppenhausen (Wasserkuppe) , obecnej siedziby firmy „ Alexander Schleicher GmbH” . 8 Hol's der Teufel zostały zbudowane przez Alexandra Schleichera Segelflugzeugbau w latach 1927-1931, ale to urządzenie znało wiele pochodnych i zostało również zbudowane przez kluby.
Nazwa urządzenia (Dosłownie niech diabeł weźmie ) wzięła się stąd, że było to urządzenie szkolne, ale jednomiejscowe. Ponieważ dwumiejscowy szybowiec nie istniał, uczeń musiał walczyć o siebie, instruktor biegł obok niego i wykrzykiwał instrukcje. Dlatego pilot siedział w krótkim drewnianym koszu, zawieszonym w rzucie pod prostokątnym baldachimem, który spoczywał na centralnej płozie.
Replika zbudowana w 1993 roku brała udział w zgromadzeniu starych szybowców w Angoulême w 2006 roku. Zobacz wideo
- Alexander Schleicher Prüfling: jednomiejscowy, drugi szybowiec zbudowany przez Alexandra Schleichera Segelflugzeugbau został zaprojektowany przez Fritza Stamera . Kilka egzemplarzy wyprodukowanych w latach 1927-1929.
- Alexander Schleicher Profesor: Eksperymentalny jednomiejscowy szybowiec zaprojektowany w 1928 roku przez Alexandra Lippischa . Skrzydło miało proporcje 14 przy rozpiętości skrzydeł 16 m . Z próbą 21 był więc bardzo wydajnym szybowcem jak na tamte czasy.
-
Alexander Schleicher Zögling : Pierwsza ewolucja Hol's der Teufel, której wygląd był zauważalny, zaprojektowana w 1928 roku we współpracy Alexandra Lippischa i Fritza Stamera. Ten jednomiejscowy samolot o rozpiętości 10 m miał próbę 10 i ten sam profil Gö 549 co Profesor , a ważył 60 kg mniej. 15 egzemplarzy zbudował Alexander Schleicher Segelflugzeugbau.
- Alexander Schleicher Stadt Frankfurt: Zaprojektowany przez Alexandra Schleichera i zbudowany w 1928 roku, ten wysokopłatowy, gruboprofilowy jednomiejscowy prototyp jednomiejscowego jednopłatowca miał kadłub o okrągłym przekroju, z którego właśnie wyłoniła się głowa pilota.
- Alexander Schleicher Mannheim: Zaprojektowany przez Alexandra Lippischa i zbudowany w 1928 roku, jest to pierwszy dwumiejscowy szybowiec wyprodukowany przez Alexandra Schleichera Segelflugzeugbau. Zbudowano jedną kopię.
-
Alexander Schleicher Anfänger : Szkolny jednomiejscowy szybowiec (stąd jego nazwa: początkujący w języku niemieckim) wywodzący się od Hansa Jacobsa i Alexandra Schleichera z Hol's der Teufel, z którego wyróżniał się głównie usunięcie kadłuba, ucznia siedzącego bezpośrednio na konstrukcji . W latach 1929-1936 zbudowano 60 egzemplarzy, aby zapewnić rozwój szybownictwa w Niemczech .
- Alexander Schleicher Rhönadler: dwumiejscowy szybowiec wyczynowy zaprojektowany w 1929 roku przez Alexandra Lippischa . Budowany jest tylko jeden samolot, którego nie należy mylić z jednomiejscowym samolotem o tej samej nazwie.
- Alexander Schleicher Luftkurort Poppenhausen: powiększona i dwumiejscowa wersja Hol's der Teufel, zaprojektowana przez Alexandra Lippischa i Alexandra Schleichera. Dwa egzemplarze zbudowane w latach 1930/1931 dla szkoły szybowcowej w Poppenhausen.
- Alexander Schleicher Falke: jednomiejscowy szybowiec o rozpiętości 14 m zaprojektowany przez Alexandra Lippischa . Seria 25 kopii została wyprodukowana w Poppenhausen w latach 1931-1935.
- Alexander Schleicher Obs: Eksperymentalny trzyosobowy szybowiec, którego jeden egzemplarz został opracowany w latach 1931-1932 przez Alexandra Lippischa dla Rhön-Rossitten Gesellschaft (en) . Skrzydło osiągnęło 26 m rozpiętości przy powierzchni 38 m 2 , to znaczy wydłużeniu 17,8, a odpowiadającej mu masie 640 kg .
-
DFS Rhönadler : W 1932 roku pojawił się ten ulepszony jednomiejscowy samolot zaprojektowany przez Hansa Jacobsa , który przyjął nazwę dwumiejscowego samolotu zaprojektowanego przez Alexandra Lippischa w 1929 roku. Ten samolot o rozpiętości skrzydeł 17,4 m dla wydłużenia 16,8 m miał próbę 20 65 przykłady zostały zbudowane przez Alexandra Schleichera Segelflugzeugbau w latach 1932-1940.
-
DFS Rhön-Bussard : jednomiejscowy szybowiec wyczynowy zdolny do pokonywania akrobacji, z których 220 zbudowano w latach 1933-1940. Również zaprojektowany przez Hansa Jacobsa i wykazujący taką samą finezję jak Rhönadler , rozpiętość skrzydeł została zmniejszona do 14,3 m .
-
DFS Seeadler (en) : Prototypowy szybowiec kadłuba wodnosamolotu zaprojektowany w 1935 roku przez Hansa Jacobsa w programie DFS .
- Alexander Schleicher Condor IIA: jednomiejscowy wolnostojący środkowy szybowiec o rozpiętości 17,24 m o wydłużeniu 18,4, zaprojektowany przez Heini Dittmara (en) i Krämera. 12 kopii zbudowanych przez Alexandra Schleichera Segelflugzeugbau w latach 1936-1939.
-
Alexander Schleicher SG-38 : jednomiejscowy szybowiec szkoleniowy, modernizacja Zögling 35 za sprawą Alexandra Schleichera we współpracy z inżynierami Rehbergiem i Hofmannem. Z rozpiętością skrzydeł 10,41 m , wydłużeniem 6,76 i próbą 10 był daleki od maszyny konkurencyjnej, ale w latach 1938-1942 wyprodukowano 500 egzemplarzy na wyposażenie sekcji welwolowych Hitlerjugend .
- Alexander Schleicher Condor III: Evolution of the Condor IIA opracowany przez Heini Dittmar (en) i Gomolzig. Skrzydło zachowało swoją rozpiętość, ale powierzchnia została zwiększona z 16,2 do 20,3 m 2 , czyli do wydłużenia 15. W ten sposób gładkość wzrosła z 26 do 28. 10 egzemplarzy zbudowanych w latach 1938-1941.
-
Grunau Baby IIa : 20 egzemplarzy jednomiejscowego szybowca zaprojektowanego przez Edmunda Schneidera zostało zbudowanych w latach 1941-1943 przez Alexandra Schleichera Segelflugzeugbau. Model ten nie posiadał hamulców aerodynamicznych.
-
Weber EW 18 : Eksperymentalny jednomiejscowy szybowiec zaprojektowany przez Ernsta Webera, z których 3 zostały zbudowane w latach 1942-1945. Ten jednopłatowiec o dużej rozpiętości skrzydeł 18 m charakteryzował się krótkim kadłubem przedłużonym o aluminiową belkę podtrzymującą ogon.
-
Grunau Baby IIb : 40 jednostek zbudowanych w latach 1943-1945 przez Alexandra Schleichera Segelflugzeugbau, wyposażonych w hamulce aerodynamiczne.
Szybowce od 1945 roku
Pod koniec II wojny światowej działalność lotnicza została zawieszona przez aliantów, a Alexander Schleicher powrócił do swojej pierwszej okupacji, wykorzystując swoją fabrykę do budowy mebli do czasu zniesienia ograniczeń w 1951 r., A Flugzeugbau Alexander Schleicher ponownie mógł budować szybowce. Pierwsze zbudowane urządzenia były inspirowane lub wywodzące się z urządzeń przedwojennych:
-
Schneider ES 49 : dwumiejscowy szybowiec szkoleniowy zaprojektowany przez Edmunda Schneidera, pierwszy lotSierpień 1951.
-
Grunau Baby III : dwumiejscowy szybowiec treningowy zaprojektowany przez Edmunda Schneidera, pierwszy lot24 sierpnia 1951.
- Alexander Schleicher Rhönlerche I: Dwumiejscowy szybowiec szkoleniowy zaprojektowany przez Alexandra Schleichera , pierwszy lot w 1952 roku.
- Alexander Schleicher Condor IV: dwumiejscowy szybowiec wyczynowy wywodzony przez Heini Dittmara z jednomiejscowych samolotów opracowanych w DFS przed drugą wojną światową , pierwszy lot w 1953 roku. W związku z tym odkryliśmy usterzenie charakterystyczne dla szybowców DFS , hamulce ciśnieniowe i spadek wózek ( BO ) do startu.
Seria K.
Kilka miesięcy po tym, jak pilotował swój pierwszy szybowiec, Ka 1 Rhönlaus , utalentowany samouk Rudolf Kaiser, został zatrudniony przez Flugzeugbau Alexandra Schleichera, dla którego stworzy całą rodzinę odnoszących sukcesy szybowców oraz kilka motoszybowców.
-
Ka 2 Rhönschwalbe : dwumiejscowy, zaawansowany szybowiec opracowany w 1952 roku w celu wznowienia działalności vélivole w Niemczech . Prototyp wzbił się w powietrze 29 marca 1953 roku . był to jednopłat z wysokim, płóciennym skrzydłem z płóciennym i klasycznym ogonem, na którym wystąpiło niewielkie ujemne ugięcie. Koło częściowo zagłębione w kadłubie podążało za amortyzowanym butem, również hamując szybowiec podczas lądowania.
-
Ka 2b : Ten model pojawił się w 1957 roku, z rozpiętością skrzydeł od 15 do 16 mi bardziej zaakcentowaną strzałką żagli, próba wzrosła z 24 do 27. Kształt żagli wymagany do cofnięcia nasady, co poprawiło widoczność pilota i wzmocnić tylną część kadłuba. Ten szybowiec okazał się prawdziwą maszyną do zawodów, ponieważ umożliwił Dieterowi Schmidtowi ustanowienie nowego niemieckiego rekordu wysokości w 1959 roku i podniesienie rekordu niemieckiego dystansu do 424,5 km w 1964 roku.
Zbudowano 113 Ka 2 / 2b, wiele Ka 2b nadal lata w Belgii , Szwajcarii , Finlandii i Niemczech .
-
Ka 4 Rhönlerche II : Wraz z wznowieniem działalności rowerowej w Niemczech we wczesnych latach pięćdziesiątych latające kluby, które nie były już dotowane przez państwo, zaczęły szukać ekonomicznych szybowców do zakupu jako konserwacja, ale także łatwe w zarządzaniu, aby zapewnić początkującą szkołę . Z tej perspektywy Rudolf Kaiser podjął się w 1953 roku realizacji tego dwumiejscowego samochodu z wysokim usztywnionym skrzydłem o metalowej konstrukcji rurowej pokrytej brezentem. Prototyp wzbił się w powietrze7 grudnia 1953. Łatwy w budowie, ale także w obsłudze, dzięki rozpiętości skrzydeł wynoszącej zaledwie 13 m , Ka 4 wykazywał maksymalną próbę 19. W związku z tym jego osiągi były skromne, dzięki czemu zyskał mniej pochlebny przydomek „Rhönstein” ( Pierre de la Rhön ).
Mimo to 338 jednostek zostało zbudowanych do 1963 roku przez Flugzeugbau Alexandra Schleichera, ale także na licencji iw warsztatach budowniczych amatorów . Szybowiec ten był również przedmiotem modyfikacji motoszybowca, gdzie w miejsce tylnego siedzenia zamontowano silnik napędzający 2 śmigła flankujące kadłub pod skrzydłem ( Finlandia ) lub zamontowano w pylonie nad kadłubem ( Niemcy ).
-
Ka 6 Rhönsegler : szybowiec zawodniczy klasy Standard, zbudowano 1269 jednostek.
-
K 7 Rhönadler : Ka 2 Rhönschwalbe szybko znalazł się w konkurencji z tańszym i wydajniejszym dwumiejscowym samochodem. Dlatego w 1955 r. Rudolf Kaiser rozpoczął badania nad nowym dwumiejscowym samolotem szkolnym, ze stalową rurową konstrukcją pokrytą tkaniną inspirowaną konstrukcją Ka 4. Był to zatem 16-calowy górnopłat samonośny. M rozpiętości skrzydeł, zachowujący ogólny wygląd Ka 2, którego prototyp wzbił się w powietrze w 1957 r. W latach 1957–1966 zbudowano 511 egzemplarzy, stanowiących nadal z ASK 13 podstawowe wyposażenie wielu szkół. W 1964 roku K 7 w RPA pobił rekord prędkości na zamkniętym torze 500 km ( 84 km / h ).
-
K 7/13 : Baldachim opuszczony eksperymentalnie w środkowej pozycji, prawdopodobnie w ramach rozwoju ASK 13.
-
K 8 : jednomiejscowy, zaawansowany szybowiec opracowany, aby zająć brakujące miejsce między szkołą K 7 azawodami Ka 6 . Zaprojektowany tak, aby można go było wyposażyć w pałki, był to górnopłat na wsporniku, zbudowany ze spawanych rur stalowych z okładziną z włókien z przodu, z płótna na drewnianych ramach kadłuba. Skrzydło zyskało 1,75 m 2 w porównaniu do Ka 6 bez zmiany rozpiętości, ale z nowym profilem. Prototyp wzbił się w powietrze5 listopada 1957 i wyprodukowano trzy wersje:
-
K 8 : Pierwsza wersja, rozpoznawalna po bardzo krótkim daszku.
-
K 8B : Najbardziej zbudowany model, powiększony czaszy B. Model ten ustanowił rekord świata w dystansie przelotu w obie strony w Stanach Zjednoczonych w 1968 roku z lotem 767 km .
-
K 8C : Wydłużony przedni kadłub, koło podwozia szersze i do przodu, bez przedniej amortyzowanej buta.
-
K 9 : jednomiejscowy jednopłatowiec o rozpiętości skrzydeł 12 m , zbudowano tylko 2 egzemplarze.
-
K 10 : Początkowo K 10 miał być wersją Ka 6 w pełni z włókna szklanego , co miało odnieść sukces. Szybko okazało się, że to urządzenie nie może konkurować z nowymi urządzeniami i Flugzeugbau Alexander Schleicher ze względów ekonomicznych wolał wyprodukować wersję pośrednią Ka 6E . Jednak Rudolf Kaiser pomyślał, że formułę można ulepszyć i w 1962 roku podjął testy porównawcze z Ka 6 BS z profilem laminarnym Wortmanna i Ka 10 z profilem FX 61-184 (FX 40). Pomimo wzrostu masy o 20 kg , Ka 10 wykazywał lepsze osiągi, ale właściwości lotu znacznie się pogorszyły przy średnich i niskich prędkościach. Zbudowano tylko 12 jednostek, pierwszy lotLipiec 1963.
-
K 11 : Pierwszy motoszybowiec zaprojektowany przez Rudolfa Kaisera i wyprodukowany przez Flugzeugbau Alexandra Schleichera, pierwszy lot wSierpień 1964.
-
K 12 : Zmieniono nazwę motoszybowca ASK 14.
-
ZAPYTAJ 13 : ZADAĆ 13: Dwumiejscowy szybowiec szkoleniowy wywodzący się z samolotu Ka-7, któremu miał się udać i którego pierwszy lot odbył się wLipiec 1966. Daszek został nieznacznie obniżony, co miało niewielki wpływ na osiągi, ale poprawiło widoczność dla załogi siedzącej pod przeprojektowanym daszkiem. W ostatnich egzemplarzach przednia rolka została zastąpiona kółkiem przednim. Ponad 600 jednostek zbudowanych przez Alexandra Schleichera, a następnie na licencji Jubi GmbH w Oerlinghausen.
-
ZAPYTAJ 14 : Jednomiejscowy motoszybowiec zaprojektowany przez Rudolfa Kaisera, którego prototyp wzbił się w powietrze25 kwietnia 1967z oznaczeniem K 12. W rzeczywistości jest to dolnopłat K 6E napędzany przez dwucylindrowy silnik Hirtha napędzający śmigło Hoffmanna o zmiennym skoku. Urządzenie zostało oparte na pojedynczym, wysuwanym kole. Flugzeugbau Alexander Schleicher staje Alexander Schleicher GmbH & Co i Gerhard Waibel o pracę w firmie z Poppenhausen, K 12 został przemianowany ASK 14, ponieważ liczba typ 12 został przydzielony do ASW 12. 66 Zbudowany trzy ASK 14 umieszczenie 2 nd 3 rd i 4 th na pierwszym międzynarodowym konkursie motoszybowcowych w Burg Feuerstein, Niemczech , w 1970 roku.
-
ZAPYTAJ 16 : Dwumiejscowy motoszybowiec side-by-side z klasycznym składanym pociągiem, którego pierwszy lot odbył się na02 lutego 1971.
-
ZAPYTAJ 18 : Jednomiejscowy szybowiec Club Class, pierwszy lotGrudzień 1974. Ten jednopłat skrzydłowy o szerokości 16 m został zbudowany w 48 jednostkach, jako ostatnie szybowce z drewna i płótna, które opuściły fabrykę Poppenhausen.
-
ZAPYTAJ 21 : Trening tandemowy z włókna szklanego, którego konstrukcja trwa do dziś.
-
ZAPYTAJ 23 : Ten szybowiec poprawiającyrozpiętość skrzydeł o15 m był w rzeczywistości jednomiejscową wersją ASK 21 . Mając zastąpić K 8 i ASK 18, wykonał swój pierwszy lot20 października 1983.
-
ZAPYTAJ 23B : Zmodyfikowana wersja dla zawodów w klasie klubowej.
Seria W.
Nowoczesna era szybowców z włókna szklanego zaczyna się od jednomiejscowych samolotów zaprojektowanych przez Gerharda Waibela, który zaczynał od Akaflieg Darmstadt . To są :
- ASW 12: jednomiejscowy szybowiec Free Class, wersja produkcyjna Akaflieg Darmstadt D-36 . Ten jednomiejscowy średniopłat, wykonany w całości z włókna szklanego, nie miał hamulców aerodynamicznych, co utrudniało podejście i lądowanie. Na ostatnich egzemplarzach pojawił się hamulec spadochronowy. Ten szybowiec wyczynowy był jednocześnie rekordzistą wszystkich trzech światowych rekordów odległości (na swobodzie, z wyznaczonym celem i po zamkniętym torze). Zbudowano tylko 17 egzemplarzy, w tym 7 sprzedanych w Stanach Zjednoczonych. Szybowiec ten został szybko zastąpiony przez ASW 17.
-
ASW 15 : Szybowiec pierwszej klasy standardowej zbudowany przez Alexander Schleicher GmbH & Co z materiałów kompozytowych. Pierwszy lot odbył się w 1968 roku i zbudowano 510 egzemplarzy.
- ASW 17: Drugie osiągnięcie Gerharda Waibela w klasie wolnej i następca ASW 12, posiadacz kilku światowych rekordów prędkości na torze zamkniętym.
-
ASW 19 : jednomiejscowy szybowiec klasy standard, który ma zastąpić ASW 15 . Bear Selen wygrał Mistrzostwa Świata w Klasie Standard w 1978 roku na takim szybowcu, z których do tej pory dostarczono około 500 sztuk. Używany przez Szkołę Podchorążych Królewskich Sił Powietrznych pod oznaczeniem Valiant T. Mk.1 .
-
ASW 20 : Jednomiejscowy szybowiec wyczynowy klasy 15 m, który był przedmiotem kilku wersji i który jest również produkowany na licencji we Francji przez Centrair (en) .
-
ASW 22 : jednomiejscowy szybowiec Free Class, będący następcą ASW-17.
-
ASW 24 : Następca ASW 19 , ten samolot klasy Standard dał początek wersji motoszybowcowej.
-
ASW 27 : Szybowiec wyścigowy klasy 15.
-
ASW 28 : Najnowszy szybowiec klasy standard opracowany przez Gerharda Waibela.
Seria H i G.
Inżynierowie Martin Heide i Michael Greiner opracowali:
-
ASH 25 (dwumiejscowa klasa Open)
-
ASH 26 (klasa 18 metrów, silnik)
-
ASG 29 (klasa FAI 15 i 18 metrów)
-
ASH 30 Mi (dwumiejscowy Class Open, zmotoryzowany)
-
ASH 31 (klasa 18 metrów, silnik)
-
ASG 32 (dwumiejscowa klasa 20 metrów)
Serie AS
Po odejściu Michaela Greinera nowy model nie nosi już inicjałów kierownika projektu. Obecnie zespół programistów składa się z Joschki Schmeisla, Paula Anklama, Andreasa Storcha, Ulricha Simona, Tobiasa Mörsel, Manfreda Müncha.
-
AS 33 (klasa FAI 15 i 18 metrów)
-
AS 34 Me Motoszybowiec z silnikiem elektrycznym (klasa FAI 15 i 18 metrów)
Bibliografia
- Fred Thomas, Grundlagen für den Entwurf von Segelflugzeugen . Motorbuch Verlag (Stuttgart); ( ISBN 3-87943-682-7 )
- R Ferrière i RG Selinger, Rhönsegler . Motorbuch Verlag (Stuttgart); ( ISBN 3-613-01190-5 )
Linki zewnętrzne