Alcea z Mytilene

Alcea

Alkea i Safona , Attic Red-Figure Kalathos , ok. 470 pne AD , Staatliche Antikensammlungen (Inv. 2416) Kluczowe dane

Narodziny	około 630 pne. AD Mytilene
Śmierć	około 580 pne. J.-C.
Podstawowa działalność	poeta .

Autor

Język pisania	starożytna greka
Gatunki	poezja liryczna .

Podstawowe prace

Hymny

Alcaeus z Mytilene ( starogrecki Ἀλκαῖος / Alkaĩos , łac. Alcaeus ) był greckim poetą okresu archaicznego, urodzonym około 630 pne. J.-C.

Przedstawiciel monodycznej poezji lirycznej , Kanon Aleksandryjski widzi w Alcaeus drugiego z greckich poetów lirycznych. Współczesny Safony , którego legenda głosi, że był rywalem, będąc w nim zakochanym, zmarł około 580 roku pne. J.-C.

Biografia

Pochodzący z Mityleny , najważniejszego miasta na wyspie Lesbos , jego rodzina aktywnie angażowała się w lokalną politykę w swoim rodzinnym mieście. Członkowie jego rodziny, zwolennicy arystokratów, należeli do opozycji przeciwko panującym tyranom : jego bracia Cicis, przywódca partii arystokratycznej, i Anitmenides zabili tyrana Melanchrosa z Mityleny, skazując jego rodzinę na wygnanie. Potem dużo podróżował, odwiedzając Egipt i Palestynę .

Pracuje

Jego wiersze są nam przekazywane tylko częściowo: są to hymny , pieśni polityczne i wojownicze, pochwała wina i dobrego jedzenia, pieśni miłosne.

Przegląd hymnów jest możliwe dzięki parafraza jego Hymn do Apollina przez Sophist Himerius ( IV th wieku ery chrześcijańskiej). Co więcej, papirus pozwolił na zachowanie połowy hymnu do Dioscuri . Jest to hymn „kletyczny” (z greckiego κλητικός / klêtikós , „który nazywa się”), czyli wzywający do obecności bogów, których śpiewa.

Lepiej zachowały się hymny wojenne ( πολεμικά / polemiká ), zwane także „wywrotowymi” ( στασιωτικά / stasiôtiká , czyli dotyczące wojny domowej ). To piosenki o wojnach toczonych przez Mitylenę, zwłaszcza przeciwko Babilończykom .

Wreszcie wiersze polityczne potępiają koniec arystokracji i pojawienie się świata rządzonego przez pieniądz. Atakuje tyranów, którzy rządzą na jego wyspie, w szczególności w Pittacos , które mimo to zostało zaliczone do jednego z siedmiu mędrców : atakuje jego niskie pochodzenie i oskarża go o zdradę. Jego rozmach w tej sprawie i umiejętność radzenia sobie z inwektywami będą wtedy podziwiać Dionizy z Halikarnasu .

Czasami trudno jest ustalić granicę między wierszami politycznymi a piosenkami na stół. Rzeczywiście, Alcée czasami pije po śmierci tyrana Myrtylosa i korzysta z okazji, aby zaatakować Pittacosa w innym miejscu. Niemniej jednak Alcée wykazuje dużą różnorodność tematyczną swoich piosenek bankietowych: prawie wszystko jest pretekstem do picia. Niektóre z tych piosenek również nawiązują do miłości: w ten sposób chwali „czarującego Meno” lub, według Horacego ( Ody , 1, 32, 10), „przystojnego Lycosa z włosami i czarnymi oczami”, a także innych młodych ludzie.

Językiem Alcee jest Liparyjskie dialekt , a jego słownictwo jest usiany Homera formacji . Jest źródłem alcicznej strofy , której użyje w szczególności Horace .

Uwagi i odniesienia

Pozostają wątpliwości co do wygnania Cicis.

Załączniki

Bibliografia

Encyklopedia Grand Larousse w 10 tomach , 1963, s. 115, „Ches - Desè”

Paprochy

(en) E. Lobel i DL Page, Poetarum Lesbiorum fragmenta , Oxford, 1955.

Studia