Albert Lacombe

Albert Lacombe Obraz w Infobox. Zdjęcie ojca Lacombe Biografia
Narodziny 28 lutego 1827
Kanada
Śmierć 12 grudnia 1916(w wieku 89 lat)
Calgary
Narodowość kanadyjski
Czynność katolicki ksiądz
Inne informacje
Religia katolicyzm

Albert Lacombe ze zgromadzenia oblatów , urodzony w Saint-Sulpice w hrabstwie L'Assomption w Quebecu dnia28 lutego 1827a zmarł w Midnapore , kilka mil od Calgary , Alberta na12 grudnia 1916jest figurą misji Zachodu.

Był współczesnym M gr Bourget i M gr Taché . Miasta Saint-Albert i Lacombe otrzymały swoje nazwy na cześć patrona Père Lacombe.

Studia i kapłaństwo

Po studiach w Kolegium Wniebowzięcia , młody Albert od razu przeznaczony do kapłaństwa i wstąpił do duchowieństwa świeckiego . Święcenia kapłańskie przyjął w Saint-Hyacinthe , przez M gr Bourget ,13 czerwca 1849Postawił 1 st sierpień, zachodnie misje. Było to pięć lat po M gr Lafleche i cztery lata po M gr Tache. Spędził tam pod M gr Provencher, nieco ponad rok. Z nadejściem zimy 1850 - 1851 powrócił do swojej diecezji w Montrealu i przez kilka miesięcy był wikariuszem w Berthier. Ale widząc z bliska oblatów pracujących na Zachodzie, wrócił do Montrealu z zamiarem wstąpienia do ich zgromadzenia.

Życzenia

W marcu 1852 roku , w Sorel , miał okazję spotkać M gr poplamione, młody biskup, a rzeczy wymyślone według jego pragnienia. Pod koniec czerwca, po uzyskaniu zezwolenia M gr Bourget wyruszył ponownie M gr tache na dalekich misjach. Nowicjat odbył z przywileju na misji Sainte-Anne pod kierunkiem o. Rémasa i17 września 1854, składał śluby oblackie. To było wtedy, przez ponad sześćdziesiąt lat, życie misyjne, które wybrał.

Misje

W 1861 roku ojciec Lacombe założył firmę Saint-Albert. W 1873 r. Podjął pierwszą podróż do Europy z zamiarem opublikowania w Paryżu - co zrobił - gramatyki i słownika języka Cree. Odbył pielgrzymkę do Lourdes , udał się do Rzymu i do Ziemi Świętej. Podczas tej podróży poznał kardynała Manninga w Londynie i Louisa Veuillota w Paryżu. W Rzymie został przyjęty na audiencję u Piusa IX . Po powrocie na Zachód wLipiec 1874Został mianowany przez M gr Taché , proboszcza parafii Najświętszej Marii Panny z Winnipeg.

W 1879 r. Odbył drugą podróż do Europy i udał się ponownie tym razem do Rzymu, gdzie był kilkakrotnie przyjmowany przez Leona XIII. Jesienią 1880 r. , Pozostając przywiązany do swojego uzdrowienia w Winnipeg , był odpowiedzialny za służbę duchową wielu katolickich robotników zatrudnionych przy budowie kanadyjskiego Pacyfiku . W kwietniu 1882 roku , ku jego wielkiej radości, został przydzielony do swojej poprzedniej misji Saint-Albert, mając w międzyczasie do czynienia z pracownikami wielkiej kolei. Był również bardzo zainteresowany sukcesem tego ogromnego przedsięwzięcia. To na przykład dzięki niemu Czarnostopy zdecydowały, że „linia” przejdzie przez ich terytorium.

Władze Pacyfiku wielokrotnie doceniały i chwalili jego dobre zasługi. Od tego czasu przez całe życie miał swoją „przepustkę” na podróżowanie ich luksusowymi wagonami. Mówi się nawet, że pewnego dnia, w sierpniu 1884 roku , lord Stefan oddał mu na kilka godzin przewodnictwo w firmie! Powstanie Louisa Riela w Métis w 1885 r. Wywołało u ojca Lacombe wiele zainteresowania i działań. To jego wpływ sprawił, że w tym czasie Crowfoot ( Crowfoot ) i jego Blackfoot pozostali lojalni wobec władz federalnych. Ludzie z jego pokolenia nie zapomnieli o jego triumfalnej podróży w 1887 roku z tym samym Crowfootem i innymi rdzennymi przywódcami do Ottawy, Montrealu i Quebecu.

On również miał do czynienia, w 1890 i 1900 roku , najpierw z M gr tache, potem M gr Langevin, któremu towarzyszy do Ottawy, z niepokojące pytanie szkół. Pomógł dwóm arcybiskupom w obronie tej świętej dla nich sprawy, która w pewnym sensie wciąż trwa. Co więcej, bardzo często, podczas swojego długiego życia misjonarza, ojciec Lacombe wracał do swojej rodzinnej prowincji Quebec, aby odwiedzać miasta, parafie, klasztory i kolegia. Zawsze głosił i błagał! Mógłby przebywać w Sainte-Thérèse , w Saint-Jean-Baptiste-de-Montreal lub w archidiecezji.

Jego fizjonomia była wszystkim znana. Miał też dobrze oznaczoną pieczęć. Średniego wzrostu, lekko zakrzywiony na końcu, o sylwetce energicznej i jednocześnie delikatnej, od dawna obramowanej pięknymi białymi włosami z długimi lokami opadającymi na szyję, o mocno zaakcentowanych rysach i czystych oczach, żywa, posiadał, nawet gdy był po osiemdziesiątce, niezwykłą witalność i krzepkość. Dyscyplina życia zakonnego, wiernie przestrzegana nawet w ogromnej samotności, dodająca mu rodzimej siły woli, zapewniła mu wigor moralny, być może równie zdumiewający, jeśli nie większy, niż jego wigor fizyczny. W obu kierunkach był sportowcem, który nie szukając go, robił wrażenie na każdym.

Cudowny i wnikliwy umysł, delikatne i kochające serce, czyli bardzo wrażliwe, urodził się z zamiłowaniem do piękna i umiał je dostrzec wszędzie i u każdego. A jednak przez większość swojego życia dzielił istnienie najprostszych i najbardziej prymitywnych ludzi. Dla nich, jak mówili w ojczystym języku, był to par excellence „człowiek o dobrym sercu”. Na tym polegała tajemnica jego siły działania. Kiedy podczas zakupów w centrach Quebecu mówił o swoich drogich dzieciach z misji, naturalnie odnalazł wzruszające akcenty. Zwykle, gdy tylko zaczął mówić, łzy napłynęły mu do oczu. Bardzo szybko wielu jego słuchaczy płakało razem z nim . Poza tym jego „poszukiwania” były owocne, gdyż takiemu apostołowi trudno było odmówić.

W 1887 i 1892 r. Niestrudzony apostoł, chcąc pomóc kolonizacji, zorganizował ważne wycieczki dla kilku biskupów i innych postaci ze Wschodu do rozległego kraju Zachodu. Od Quebecu do Victorii Judge Routhier opowiada historię 1892 roku.

W 1896 r. Wraz z misjonarzem Adéodat Thérien założył wspólnotę Métis z Saint-Paul-des-Métis . Ojciec Albert Lacombe organizuje kolonizację. Ale już stary, powierzył księdzu Adéodat Thérien zadanie zorganizowania i utrzymania kolonii.

W 1899 r. , Podczas poszukiwań złota w Klondike , na zlecenie rządu Ottawy pełnił funkcję tłumacza w komisji królewskiej, której zadaniem było negocjowanie z rdzennymi plemionami, których biali najechali te terytoria. Podczas tej podróży świętował swoje kapłańskie złote wesele w namiocie, sześćdziesiąt mil na północ od Athabaski . W 1900 - 1901 roku , już po siedemdziesiątce, zaczął na wniosek M gr Langevin , w interesie zwłaszcza ruskich emigrantów do Kanady, jego trzeciej podróży do Europy.

Podróż do Europy

Został przyjęty w Watykanie przez Leona XIII, a na dworze austriackim przez cesarza Franciszka Józefa . W latach 1904 - 1905 odbył ostatnią podróż do Rzymu (gdzie cieszył się błogosławieństwem Piusa X ) i udał się do Ziemi Świętej. Jego ostatnim dziełem było założenie w wieku 82 lub 83 lat jego „Domu” dla biednych Métis w Midnapore, dziewięć mil na południe od Calgary. Hojność bogatego Anglika, pana Burnsa, i ostatnia runda zbiórek w starej prowincji Quebec pozwoliła mu zapewnić pracę, którą powierzył dobrym Siostrom Opatrzności z Montrealu.

Mniej więcej w tym samym czasie, z posłuszeństwa przełożonym, podyktował swoje „wspomnienia” Siostrze Opatrzności . Praca zatytułowana Le Père Lacombe , licząca ponad pięćset stron, zilustrowana, opublikowana w Montrealu w 1917 roku , zachowuje te „wspomnienia” dla potomności. Angielskie wydanie ukazało się wcześniej, w 1910 roku . W 1909 roku świętował swoją diamentową rocznicę ślubu w swoim domu w Midnapore . W 1912 roku w wieku 85 lat odbył ostatnią podróż do swojej rodzinnej prowincji. Żył jeszcze kilka lat, osłabiony wiekiem, ale jego dusza wciąż była mężna. Plik12 grudnia 1916umarł w Midnapore iz ufnością szedł do dobrego Boga, któremu tak hojnie służył przez całe życie.

Potomkowie

Plik 1 st lipiec 1.929, został podniesiony do niego w Saint-Albert, u bram Edmonton , gdzie spoczywają jego doczesne szczątki, pomnik, który utrwali jego pamięć. Ojciec Lacombe, „człowiek o dobrym sercu”, był bez wątpienia, z całą mocą tego słowa, wielkim, bardzo wielkim misjonarzem i jednym z najwybitniejszych kanadyjskich rodaków.

Uwagi i odniesienia

Czytać

Linki zewnętrzne