Alasha

Alasha
Kraj Chiny
Region Mongolia Wewnętrzna
Liczba głośników 40 000
Klasyfikacja według rodziny
Kody języków
ISO 639-3 mvf 
IETF mvf

Alasha (mongolski literacki ᠠᠯᠠᠱᠠᠨ ᠠᠮᠠᠨ ᠠᠶᠠᠯᠭᠤ, Alashan ayalγu Aman ) jest dialekt mongolski wypowiedziane w lidze z Alasha w Mongolii Wewnętrznej w Chinach .

Klasyfikacja wewnętrzna

Klasyfikacja alashy w dialektach mongolskich jest problematyczna. dialekt przedstawia cechy, które są zarówno mongolskie, jak i Oirat. Chiński językoznawca Chinggeltei przedstawia go w latach 1957-1958, gdzie Khoshut zajmował pośrednią pozycję między mongolskimi dialektami Chin i Oiratem . W 1979 roku uważa go teraz za jeden z chińskich dialektów mongolskich. Svantesson, przeciwnie, umieszcza go w grupie oïrate, na podstawie swojego systemu wokalnego.

Fonologia

Tabele przedstawiają fonemy alashy: samogłoski i spółgłoski.

Samogłoski

Poprzedni Centralny Tylny
Zamknięte i [ i ] y [ y ] ʊ [ ʊ ]
Średni e [ e ] ø [ ø ] u [ u ]
Otwierany a [ ɑ ] ɔ [ ɔ ]

Samogłoski alashy mogą być długie.

Spółgłoska

    Dwuwargowy Dentystyczny Boczny Palatalny Tylnojęzykowy Języczkowy
Okluzyjny Głuchy b [ b̥ ] d [ ]
Przydechowy p [ p ʰ ] t [ t ʰ ] k [ k ʰ ]
Fricatives s [ s ] ʃ [  ʃ  ] x [  x ] ɢ [ ɣ ]
Affricated Głuchy ms [ ď ͡ Ż ] [ ď ͡ ʒ ]
Przydechowy ts [ t͡s ʰ ] [  t͡ʃ ʰ ]
Nosowy m [ m ] n [ n ] ŋ [ ŋ ]
Płyny r [ r ] l [ l ]
Półsamogłoski w [ w ] j [  j ]

Dźwiękowy stop [ ɢ ] pojawia się przed tylnymi samogłoskami. Przed poprzednimi samogłoskami jest to [ g ]. Jest frykatyzowany [ ɣ ] , między dwiema tylnymi samogłoskami i po spółgłosce.

ger , dom ɢʊraw , trzy baga , mała , wyraźna [ b ɑ ɣ ɑ ] ɢarɢadʒ , wymawiane [ ɢ ɑ r ɣ ɑ d ʒ ]

Stop dźwięczny [ b ] to [ w ] , pomiędzy dwiema samogłoskami i [ f ] przed stopem bezdźwięcznym:

øbøl , zima , to [ ø w ø l ] abtax , jest [ ɑ f t ʰ ɑ x ]

Uwagi i odniesienia

  1. Ta liczba obejmuje mówców Torguta Ejene'a. Oszacowanie Svantessona i wsp. 2005, s.148.
  2. Ogólny kod mongolskiego wewnętrznego języka mongolskiego.
  3. Svantesson i in. 2005, s.  148.
  4. Süngrüb 1988, s.  162 .
  5. Süngrüb str.  178 .

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne