Narodziny |
5 maja 1918 r. Trégourez |
---|---|
Śmierć |
15 maja 1993(w wieku 75 lat) Rennes |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Nauczyciel szkolny , aktywista |
Dzieci |
Lena Louarn Tangi Louarn Malo Louarn |
Partia polityczna | Bretońska Partia Narodowa |
---|---|
Członkiem | Bretońska Partia Narodowa |
Przekonanie | Narodowa zniewaga |
Alan Louarn ( 1.918 - 1993 ), znany również jako Alan al Louarn ), Alain Le Louarn w stanie cywilnym , to Breton działacz , członek Partii Narodowej Breton z drugiej wojny światowej . Po wojnie przyczynił się do odnowienia języka Emsav , języka bretońskiego z perspektywy katolickiej .
Syn świeckiego nauczyciela i ucznia w Lycée de Quimper , w następstwie ataków w 1932 roku organizacji Gwenn ha du , jego świadomość jego Breton urodzenia doprowadziły go do poświęcenia się swojej zakazanej ojczyzny ( d 'ar Vro berzet-Krenn ) . On sam jest nauczycielem.
Jest członkiem Bretońskiej Partii Narodowej , towarzyszem Alana Heusaffa w Kadervenn pod Célestin Lainé , zalążku przyszłej armii Laine'a przed 1939 rokiem . W sierpniu 1939 r. brał udział w odbiorze skrzyń z bronią i plakatów dostarczanych przez Abwehrę .
Po ponownym założeniu partii w 1940 został pracownikiem partyjnym i odpowiedzialnym za propagandę.
Zmobilizowany, został wzięty do niewoli i przeniesiony do stalagu . Został zwolniony we wrześniu 1940 jako więzień bretoński.
On opublikował w jednym z L'Heure Bretonne ( N O 37,22 marca 1941). „Ruch bretoński, twórca ideału” „Wszystko po bretońsku: W rolę spikera wciela się Alan Al Louarn, niestrudzony i szczęśliwy sekretarz okręgu Quimper. Czy muszę wyjaśniać, że będzie mówił tylko po bretońsku. » W jednym z tego samego narządu ( N O 76,20 grudnia 1941), Youenn Drezen wspomina Alana Louarna jako współszefa policji Bagadoù Stourm i organizacji młodzieżowej w ramach PNB .
Jest zapisany do Krajowego Socjalistycznego Koła Naukowego, ale instrukcja wyzwolenia określa: „Będzie uznawał, że dołączył, ale nie chodził na spotkania”. Koło to było w rzeczywistości grupa zabójców z francuskim Milicji z Joseph Darnand .
W 1943 r. został delegatem młodzieżowym PNB i zastępcą Yanna Gouleta , z którym rzekomo sprzeciwiał się kłusownictwu młodych ludzi z Bagadoù Stourm (służby porządkowej partii) przez Célestina Lainé do akcji bezpośredniej, w swojej armii zalążek potem w Bezen Perrot .
Podobno był ścigany w 1944 r. przez żołnierzy Bezen, ponieważ on i Yann Goulet byli w posiadaniu listu od ojca Perrota potępiającego działalność Célestina Lainé .
Podczas wyzwolenia skazany jest na degradację narodową .
Wielu bretońskich działaczy nacjonalistycznych znajduje się na przedmieściach Paryża lub na wygnaniu (np. François Jaffrennou , Roparz Hemon , Alan Heusaff ). Córka Jean-Jacquesa Le Goarnica przywołuje te spotkania i zjazdy, podając jako przykład powitanie w swojej rodzinie w Glenmor , około 1955 r., pośród innych uczestników tych spotkań: „Był to czas bretońskiej kolonii Keranna w Yerres, gdzie gromadziły się rodziny takie jak Kerlannowie , moi rodzice, Louarnowie, Caouissinowie , Cochevelou (…)” . Alan Stivell precyzuje, że jego rodzina nigdy nie mieszkała w Kerannie./ref>. Caouissini nigdy nie mieszkali w Kerannie.
W 1949 założył Emglev An Tiegezhioù , Entente desfamily dla bretońskich rodzin chrześcijańskich, z Youenn Olier , Kerlann, Youenn Souffes-Després, Y. Morvanem, G.ar Moalem.
Po powrocie do Bretanii w 1962 roku Alan Louarn założył biuro informacyjne Brudañ ha Skignañ w Rennes , place des Lices. Wychował dziesięcioro dzieci w Breton w tradycji katolickiej. Podobnie jak Youenn Souffes-Després hojnie poświęcał się językowi bretońskiemu , regularnie rozdając ulotki, robiąc znaki drogowe w języku bretońskim, szybko zdemontowanym przez administrację.
Poślubił Noelę Olier, jej administracyjne nazwisko Noëlle Ollivier, siostrę pisarki Youenn Olier . Mają dziesięcioro dzieci, w tym Lenę Louarn , Tangi Louarn i Malo Louarn .