| Al-Shams | |
| Sytuacja | |
|---|---|
| Region | Pakistan |
| kreacja | 1971 |
| Rodzaj | Organizacja paramilitarna |
| Zaangażowanie | Wojna wyzwoleńcza Bangladeszu |
| Wierność | Pakistan |
Al-Shams ( bengalski : আল শামস ) były anty- Bangladesz paramilitarne skrzydło z kilku partii islamskich w Pakistanie Wschodnim , składa się z Bengalczycy i lokalnych Muhajirs który wraz z pakistańskiej armii i Al-Badr , są oskarżeni o prowadzenie kampanii masakr na nacjonalistach, ludności cywilnej, mniejszościach religijnych i etnicznych Bengalczykach w 1971 r . Grupa została zdelegalizowana przez niezależny rząd Bangladeszu, ale większość jej członków uciekła z kraju podczas i po wojnie indyjsko-pakistańskiej w 1971 roku , która doprowadziła do niepodległości Bangladeszu.
Al-Shams to arabskie słowo oznaczające „Słońce”. Al Shams i Al-Badr były lokalnymi grupami zbrojnymi bengalskim i bihari utworzonymi przez armię pakistańską , rekrutowanymi głównie ze skrzydła studenckiego Jamaat-e-Islami do walki i stawiania oporu Mukti Bahini .
Plik 25 marca 1971Po operacji Searchlight (in) wygnani przywódcy dzisiejszego Bangladeszu ogłosili niepodległość od Pakistanu i rozpoczęła się walka zbrojna z armią pakistańską. Ta walka była prowadzona przez elementy Mukti Bahini przy silnym wsparciu Indii . Ponieważ większość miejscowych popierała Mukti Bahini, a ci, którzy nie zostali zabici przez Mukti Bahini, armia pakistańska, w dużej mierze złożona z elementów z Pendżabu , znalazła się i jej sprawa dość daleko od miejscowej ludności.
Aby poradzić sobie z tą sytuacją, armia pakistańska przyjęła pomoc islamskich partii fundamentalistycznych, w tym Jamaat-e-Islami, proklamujących Dżihad przeciwko Indianom, w dążeniu do zjednoczenia ludności obu skrzydeł Pakistanu w imię religii. Opisała bengalski nacjonalizm jako spisek indosyjonistyczny. The Party Pakistan Ludowa (PPP) odgrywa aktywną rolę w tworzeniu Al-Shams. Rekrutował się również do populacji bihari z językiem urdu we wschodnim Pakistanie . Dżihad odbywał się między armią pakistańską a siłami wyzwoleńczymi i ich zwolennikami (Indianami i Mukti Bahini). Aby zwerbować miejscową ludność do walki z ruchem niepodległościowym, utworzono dwie siostrzane organizacje, Al Badr (co dosłownie oznacza księżyc, ale odnosi się również do słynnej bitwy o Badr ) i Al Shams.
Organizację wspierało lokalne skrzydło Pakistanu Jamaat-e-Islam, które ogłosiło dżihad. Organizacja pracowała jako lokalni przewodnicy dla armii pakistańskiej, wspierając wojska, zapewniając logistykę i informacje. Aresztował podejrzanych i zabrał ich do ośrodków przesłuchań, które stosowały tortury. Dokonał grabieży, gwałtów i przemocy wobec ludności cywilnej.
Według świadków przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym, Al Shams był pod dowództwem Fazlul Quader Chowdhury (w) i prowadzony na ziemi przez jego syna Salauddina Quader Chowdhury (w) w Chittagong . Innymi ważnymi członkami byli były poseł Syed Wahidul Alam (w) Nacjonalistyczna Partia Bangladeszu i Saifuddin Quader Chowdhury, młodszy brat Salauddin Quader Chowdhury. Patrolowali dzielnice Satkanii , Rauzan, Boalkhali , Patia i Rangunia jeepami . Podpalili hinduskie domy i aresztowali każdego, kogo podejrzewali o wspieranie Mukti Bahini. Podejrzani zostali przewiezieni do rezydencji Salauddin Quader Chowdhury, Goods Hill, która została przekształcona w celę tortur, gdzie byli torturowani i zabijani. Ich ciała wrzucono do Borgang .
Plik 12 grudniaWładcy Al Shams i Al Badr wspólnie przygotowali mistrzowski plan zabicia intelektualistów. Przywódcy Al Shams i Al Badar spotkali się z generałem dywizji Rao Farmanem Ali i sfinalizowali plan generalny.
Ogólna kapitulacja 16 grudnia 1971 oznacza kulminację całego zbrojnego oporu po stronie pakistańskiej i obie organizacje przestały istnieć.