Akazu

Akazu ( gospodarstwo domowe w kinyarwanda ) to pseudonim Ruandańczyków wyznaczony przed 1994 Bliskie otoczenie do Habyarimana , Prezydenta Republiki Rwandy , a zwłaszcza żony Agathe Habyarimana i braci z nich, bo w życiu kolejowego i zachowania tych osobowości. Nazwa ta wyznaczyła w przedkolonialnej Rwandzie pierwszy krąg Dworu Królewskiego.

Termin ten odnosi się zatem do kręgu krewnych prezydenta Habyarimana, na różne sposoby uwikłanych w popełnienie ludobójstwa Tutsi w Rwandzie . Kilka z tych osób zostało skazanych za udział we wspomnianym ludobójstwie.

Przed 1994 rokiem

Ludność rwandyjska, zubożona pod koniec lat 80., coraz gorzej akceptowała dywersje, jakie Akazu przeprowadzali na swoją korzyść: korzystanie z tradycyjnej siły roboczej (umaganda) w charakterze prywatnym, szwindel Gebeki polegający na wykorzystywaniu korzyści projekt produkcji mleka finansowany ze środków publicznych. W 1988 roku został zamordowany pułkownik Stanislas Mayuya, potencjalny następca prezydenta Habyarimana, którego stanowiska zagrażały Akazu, wraz ze swoim mordercą i ludźmi odpowiedzialnymi za śledztwo.

Te powtarzające się skandale pomogły osłabić reżim na początku lat 90., który już stał w obliczu wojny domowej . WSierpień 1992, krewny Habyarimany, Christophe Mfizi, zrezygnował z prezydenckiej partii MRND , oskarżając Akazu, którą nazwał „siecią zerową”, o przejęcie kontroli nad państwem, które eksploatował dla własnego zysku. Według międzynarodowego raportu z 1993 roku kilku członków świty prezydenta Habyarimany organizowało masakry, pojedyncze zabójstwa, starcia i zakłócanie działalności innych partii, które rozwijały się od 1992 roku.

Oskarżenie o ludobójstwo i ostateczny werdykt

Akazu składało się z bliskich krewnych i Habyarimana, który zajmował główne stanowiska ministerialne i gospodarcze w kraju. Zbudowany jest w szczególności wokół Pierwszej Damy Agathe Habyarimana . Dzięki ścisłemu utrzymywaniu władzy i ścisłej kontroli sprawowanej na wszystkich szczeblach administracji, aż do szczebla gminnego, reżim ustanowiony przez państwo znacznie ułatwiłby ludobójstwo, ponieważ wszystkie elementy, które mogą sprzeciwiać się władzy centralnej, były systematycznie wykluczane. Istnienie Akazu zostało uznane „ponad wszelką wątpliwość” przez izbę ICTR .

Główni członkowie Akazu

Głównymi członkami Akazu byli:

• Żona prezydenta Agathe Habyarimana nigdy nie była urzędnikiem państwowym; jego sprawa nie została skierowana do sądu. Francuska Rada Stanu , w ramach rozpatrywania jej wniosku o azyl, podkreśla „istnienie poważnych powodów, by sądzić, że popełniłaby przestępstwo w rozumieniu art. 1 er F Konwencji Genewskiej , mimo że wyjechała z Rwandy9 kwietnia 1994 „, W oparciu o” centralną rolę danej osoby w reżimie sprawującym władzę przed 6 kwietnia 1994 który przygotował i zaplanował ludobójstwo oraz swoje osobiste działania w decydującym okresie wybuchu ludobójstwa między VI a VI 9 kwietnia 1994i na powiązaniach, które następnie nadal utrzymywała ze sprawcami ludobójstwa ”. Doprecyzowuje, że „istnienie poważnych powodów, by sądzić, że skarżąca jest winna zarzucanych jej czynów” nie jest podporządkowane temu, że „nie pełniła funkcji urzędowych i nie podlegałaby ściganiu”.

• Protais Zigiranyirazo , brat Agathe Habyarimana i były prefekt Ruhengeri do 1998 roku. Został skazany w pierwszej instancji na 20 lat więzienia za udział w masakrze8 kwietnia 1994na wzgórzu Kesho w prefekturze Gisenyi oraz pomoc i zachęcanie do ludobójstwa 12 i17 kwietnia 1994podczas zabójstw na blokadzie Kiyovu w Kigali . To przekonanie zostało uchylone przez sędziów apelacyjnych w dniu16 listopada 2009który go uniewinnił. Uznali, że sędziowie pierwszej instancji poważnie popełnili błąd w śledztwie i że wyroki skazujące przeciwko Zigiranyirazo w tych dwóch sprawach naruszały elementarne i fundamentalne zasady sprawiedliwości.

• Élie Sagatwa, kuzyn Agathe Habyarimana i prywatny sekretarz prezydenta Habyarimana, nie miał stanowiska decyzyjnego. Zginął w tym samym czasie co prezydent w bombardowaniu6 kwietnia 1994.

• Séraphin Rwabukumba, kuzyn Agathe Habyarimana, był dyrektorem generalnym Société la Centrale (głównej firmy importującej ryż) w Kigali w 1994 roku.

• Théoneste Bagosora , szef sztabu Ministra Obrony, skazany w 2011 roku przez ICTR na 30 lat więzienia za ludobójstwo i różne zbrodnie popełnione przez swoich podwładnych. Został jednak oczyszczony z zarzutów spisku mającego na celu popełnienie ludobójstwa.

• Félicien Kabuga , potężny biznesmen uważany za „finansistę” reżimu. Został aresztowany wmaj 2020 we Francji, kiedy żył pod fałszywą tożsamością.
• Aloys Ntiwiragabo , szef rwandyjskiego wywiadu wojskowego (G2) od 1993 r. i zastępca szefa sztabu armii rwandyjskiej. Międzynarodowy Trybunał Karny przypisuje mu w szczególności przygotowanie listy „wrogów”, zdefiniowanych jako „Tutsi od wewnątrz i na zewnątrz”, ale także przeciwników lub osoby uznawane za umiarkowane” . Richard Mugenzi, który pracuje w G2, kiedy tą służbą wywiadowczą kierował Ntiwiragabo, opisuje go jako „fanatyka” . Valérie Bemeriki , która w tym czasie pracowała dla radia RTLM , które nadaje komunikaty wzywające do wyeliminowania Tutsi, opisuje go jako jednego z trzech głównych mówców, którzy „przyszli zobaczyć się z prezesem, aby przekazać mu komunikaty prasowe do przekazania” . Mediapart , który badał Aloysa Ntiwiragabo, kwalifikuje go jako „rzekomego filaru ludobójstwa Tutsi”, ujawniając, że jest jedną z jedenastu osób wyznaczonych przez prokuratora ICTR jako „[doszło do porozumienia] między sobą i z innymi, aby się rozwijać plan mający na celu eksterminację ludności cywilnej Tutsi oraz eliminację członków opozycji i utrzymanie władzy. ” . Wstępne dochodzenie zostaje otwarte w dniu24 lipca 2020 r., za „zbrodnie przeciwko ludzkości” przeciwko Aloysowi Ntiwiragabo.

• Pauline Nyiramasuhuko , minister ds. rodziny i kobiet w rządzie tymczasowym. Uznana za winną ludobójstwa , zbrodni przeciwko ludzkości i poważnego naruszenia Artykułu 3 wspólnego dla Konwencji Genewskich oraz Protokołu II , zostaje skazana w2011przez ICTR do dożywocia, w szczególności za podżeganie interahamwe do gwałtu i zabijania kobiet Tutsi. Wyrok skazujący zostaje potwierdzony w apelacji, ale wyrok skrócony do 47 lat pozbawienia wolności2015 z powodu naruszenia prawa do sądzenia w rozsądnym terminie.

Uwagi i referencje

1. Informacja misja na Rwanda , Rwandy wewnętrzny kontekst polityczny / Trudna demokratyzacja (1990-1992) / A osłabiły reżim.
2. Christophe Mfizi, Sieć z & ro , Kigali, 1992
3. Filip Reyntjens, Afryka Wielkich Jezior w Kryzysie, Rwandzie i Burundi (1988-1994) , Karthala (1994), s.  189-190
4. HRW, FIDH, Żaden świadek nie powinien przeżyć, Ludobójstwo w Rwandzie , Karthala (1999), s.  58-59
5. Raport Międzynarodowej Komisji Śledczej w sprawie łamania praw człowieka w Rwandzie od 1 st października 1990 (7-21 stycznia 1993)
6. HRW, FIDH, Żaden świadek nie powinien przeżyć , Karthala (1999), s.  58-59 .
7. Filip Reyntjens, Afryka Wielkich Jezior w Kryzysie, Rwandzie i Burundi (1988-1994) , Karthala (1994), s.  189-190 .
8. Pierre Lepidi i Piotr Smolar, „  Przed ludobójstwem Tutsi w Rwandzie Francja otrzymywała wyraźne i regularne alarmy  ” , na temat Le Monde ,29 października 2020 r.(dostęp 18 stycznia 2021 r . ) .
9. [PDF] ICTR, rozdział 1e instancja III, Prokurator przeciwko. Protais Zigiranyirazo , wyrok, s. 34, § 103 [ czytaj online  (strona konsultowana w dniu 14 lipca 2021 r.)] .
10. Rada Stanu, 10 th i 9 TH podsekcje połączone , 16/10/2009, nr 311.793.
11. Agencja Reuters , „  Bez wizy we Francji dla byłego dygnitarza Rwandy Hutu  ” , na stronie Mediapart (dostęp 24 lipca 2020 r. )
12. Sąd nie uwzględnił w swoim wyroku zasad prawnych regulujących rozkład ciężaru dowodu względem alibis obrony i poważnie popełnił błąd w sposobie wykazania winy ”  http: //fr .hirondellenews.com/content/view/14540/326/hirondellenews.com  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) .
13. Gaspard Muzabyimana, Rwanda, le mythe des mots, badania nad pojęciem „akazu” i jego następstwami , s.  21
14. Według Filipa Reyntjensa podczas masakry w Bugesera w 1992 r. Séraphin Rwabukumba i minister Joseph Nzirorera dostarczyli paliwa do przeprowadzenia operacji. por. Misja informacyjna o Rwandzie , Wewnętrzny kontekst polityczny Rwandy / Rząd koalicyjny (kwiecień 1992-czerwiec 1993) / Niepokojąca struktura przemocy politycznej / Masakry w Bugesera.
15. „  Śledztwo w sprawie finansowania ludobójstwa w Rwandzie: Félicien Kabuga, wielki finansista masakr  ”, lemonde.fr ,12 marca 2019 r.( przeczytaj online , konsultacja 15 marca 2019 r. ).
16. „  Félicien Kabuga, jeden z głównych oskarżonych o ludobójstwo w Rwandzie, aresztowany we Francji  ”, Le Monde.fr ,16 maja 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 17 maja 2020 r. )
17. Théo Englebert , "  Aloys Ntiwiragabo, domniemany filarem ludobójstwa Tutsi, ziemie we Francji  " , na Mediapart (dostęp 24 lipca 2020 )
18. Maria Malagardis , "  Rwanda:" We Francji byłoby stu podejrzanych o ludobójstwo  " , na Liberation.fr ,24 lipca 2020 r.(dostęp 24 lipca 2020 r. )
19. 17 maja 2011 r. – Wyrok skazujący – ICTR , strona 13.
20. Joseph Confavreux , „  Archiwa dźwiękowe Radia 1000 Collines  ” , na Mediapart (dostęp 24 lipca 2020 r. )
21. „  Rwanda: dochodzenie wszczęte we Francji w sprawie „zbrodni przeciwko ludzkości” przeciwko byłemu wysokiemu rwandyjskiemu urzędnikowi  ” , na rfi.fr (dostęp 25 lipca 2020 r. )
22. „  Rwandyjskie ludobójstwo: wszczęto śledztwo przeciwko Aloysowi Ntiwiragabo za „zbrodnie przeciwko ludzkości  ” , we Francji 24 ,25 lipca 2020 r.(dostęp 25 lipca 2020 r. )
23. Le Parisien z AFP 25 lipca 2020 r. o godz. 19.14 , „  Zbrodnie przeciwko ludzkości: były wysoki rwandyjski urzędnik, ukryty we Francji, na celowniku śledztwa  ” , na leparisien.fr ,25 lipca 2020 r.(dostęp 25 lipca 2020 r. )
24. Stéphanie Maupas, „Eksperci” , w Stéphanie Maupas (reż.), Sędziowie, kaci, ofiary: Podróż po salach sądowych międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości , Paryż, Autrement ,2008, 192  pkt. ( ISBN  978-2-7467-1207-2 ) , s.  76-87, spec. str. 85
25. Gaël Le Roux, „  Pauline Nyiramasuhuko, kobieca twarz ludobójstwa  ” , o Francji 24 ,24 czerwca 2011(dostęp 9 kwietnia 2021 )
26. Isabelle Delpla, „  Kobiety a prawo międzynarodowe (karne)  ”, Clio. Kobiety, Płeć, Historia , Belin , tom.  39, n o  1,2014, s.  183-204, spec. str. 190
27. „  ICR: Skrócenie wyroków w apelacji w ostatnim procesie  ” , na stronie www.justiceinfo.net ,14 grudnia 2015 r.(dostęp 29 października 2020 )

Zobacz również

• Ludobójstwo Tutsi w Rwandzie
• Moc Hutu
• Mille Collines Darmowe Radio Telewizja
• Międzynarodowy Trybunał Karny dla Rwandy

Bibliografia

Szczegółową bibliografię na temat ludobójstwa Tutsi w Rwandzie można znaleźć tutaj: Bibliografia i filmografia na temat ludobójstwa Tutsi w Rwandzie

• (en) Samuel Totten, Paul Robert Bartrop i Steven L. Jacobs, „Akazu”, w Dictionary of Genocide: AL , ABC-CLIO, 2008, s.  7 ( ISBN  9780313346422 )
• (en) Andrew Wallis, Stepp'd we krwi. Akazu i architekci ludobójstwa w Rwandzie przeciwko Tutsi , Zero Books, 2019, 726 s.

Linki zewnętrzne

• Kigali oskarża Agathe Habyarimanę o ludobójstwo , afrik.com,1 st kwiecień 2004
• Akazu , Jeuneafrique,5 marca 2006 r.
• „  Juvenal Habyarimana człowiek zamordowany 6 kwietnia 1994 r. Eugène Shimamungu  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) ,Ocal Rwandę,1 st styczeń 2004