Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
---|---|
Gatunek muzyczny | Black metal , dark metal , folk metal , klimatyczny black metal |
aktywne lata | 1995 - 2016 |
Etykiety | Koniec , Vendlus Records |
Oficjalna strona | www.agalloch.org |
Byli członkowie |
Don Anderson John Haughm Jason William Walton Aesop Dekker Shane Breyer Chris Greene |
---|
Agalloch to grupa z metalu amerykański , pochodzący z Portland , w stanie Oregon . Prowadził ją wokalista i gitarzysta John Haughm i do tej pory wydał pięć albumów studyjnych, pięć limitowanych EP , dwa dema, split z dark folk band Nest, dwie kompilacje i koncertowe DVD. Plik13 maja 2016 rgrupa ogłasza separację członków i koniec grupy.
Agalloch został założony w 1995 roku przez oryginalnych członków Johna Haughma i Shane'a Breyera. Nazwa grupy inspirowana jest żywicą drewna agarowego (której nazwa botaniczna to Aquilaria agallocha ).
Na początku 1996 roku duet zaczął produkować utwory, a latem dołączył do nich Don Anderson, aby dopracować te pierwsze elementy. Te piosenki staną się jesienią tego roku demo From Who of This Oak, w którym już możemy znaleźć silną inspirację związaną z naturą i lasami. To nagranie, mocno zabarwione black metalem , zapowiada nadchodzące albumy, na których ten wpływ przejawi się w takiej czy innej formie. Wkrótce po nagraniu do zespołu jako basista dołączył Jason Wiliam Walton.
W 1998 roku trio nagrało nowe demo przeznaczone tylko dla wytwórni fonograficznych . To przyciąga uwagę The End Records , która oferuje im kontrakt płytowy. Rezultatem jest album Pale Folklore . Ten ostatni, mniej inspirowany black metalem , zawiera całkowicie przerobione utwory, a także elementy mrocznego folku i neoklasycznych przerywników . Album odniósł znaczący krytyczny sukces. Pod koniec nagrania Shane Breyer opuszcza grupę z powodu braku zainteresowania muzyką.
Po chwili ciszy grupa wydała EP , zawierającą niewydane utwory z lat 1998-2001, zatytułowane Of Stone, Wind and Pillor , o bardziej neoklasycznym i eksperymentalnym charakterze . EP zawiera także cover Kneel to the Cross neofolkowego zespołu Sol Invictus , który zostanie później wydany na składance Sol Lucet Omnibus, będącej hołdem dla Sol Invictus, wydanej przez francuską wytwórnię Cynerrfierrd.
Pomiędzy 2001 a początkiem 2002 Agalloch nagrał The Mantle , z wyraźniejszymi wpływami folkowymi i postrockowymi . Okładka albumu zawiera zdjęcia fontann i posągów w centrum Portland . Tym razem album ten przyciągnął uwagę mediów i dał Agallochowi wywiady w niektórych z największych magazynów. Po wydaniu The Mantle , Agalloch dał swój pierwszy koncert6 marca 2003w Portland w stanie Oregon. W marcu odbyła się niewielka liczba koncertów, aw maju odbyła się trasa koncertowa po zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych.
W 2003 roku ukazało się Tomorrow Will Never Come , a w 2004 roku przyszła kolej na EP The Gray . Te EPki ukazują bardziej eksperymentalną stronę Agalloch, zawierającą zremiksowane i przerobione wersje piosenek z The Mantle , a także nowy utwór z wpływami postrockowymi . Ilustrowany split-album ( płyta obraz ) został wydany w 2004 roku , we współpracy z fińską grupą gniazdem, na temat natury, odsłaniając nową ciemny ludowej aspekt muzyki Agalloch użytkownika. Ostatni utwór przedstawia bardziej elektroniczne podejście do mocnej perkusji, z Haughmem i Andersonem na wokalu i gitarze.
W 2005 roku The Mantle and Pale Folklore zostały wznowione na winylu , w limitowanym drewnianym pudełku, a każdy album zawierał nowe ilustracje. To reedycja służy jako upamiętnienie jedyny występ zespołu w dniu równonocy festiwal, który odbył się w Toronto , w Kanadzie na14 października 2005.
Ashes Against the Grain zostaje wydany8 sierpnia 2006, w wytwórni The End Records . Album ten porzuca nieco gitarę akustyczną bardzo obecną na The Mantle i podkreśla elementy o bardziej "metalowej" charakterystyce , uprzywilejowując gitarę elektryczną, co nadaje albumowi inne brzmienie niż poprzednie.
Plik 29 lutego 2008Agalloch wydaje The White EP , drugą połowę (stylistycznie odmienną od pierwszej) z dwóch części EP dla Vendlus Records. Jest to zbiór ciemny ludowej / otoczenia , prace prowadzone między 2004 a 2007 r . Isle of Summer , Sowilo Rune i Summerisle Reprise utworów użyciu próbek z brytyjskiego filmu The Wicker Man , a torem Birch Biała pożycza swoje słowa z piosenki ASJ Tessimond'S, Birch Tree . Utwór Sowilo Rune został opublikowany na ich stronie MySpace , około dwa miesiące po wydaniu EP. Podobnie jak The Gray EP , ta EP została opublikowana tylko w 2000 egzemplarzy.
Plik 4 sierpnia 2008grupa wydała The Demonstration Archive 1996–1998 , kompilację materiału nagranego w latach 1996–1998 z albumu From Which of This Oak , wówczas niewydanego Of Stone, Wind and Pillor oraz ich płyty promocyjnej z 1998 roku . Marrow of the Spirit , zostaje uwolniony23 listopada 2010. Plik13 maja 2014, zespół wydał swój najnowszy album The Serpent and The Sphere .
Plik 13 maja 2016 r, post ogłaszający ostateczny koniec Agalloch na Facebooku . „Po 20 latach, 5 albumach, licznych światowych trasach koncertowych i licznych nagraniach, John Haughm i cały zespół (Don Anderson, Jason Walton i Aesop Dekker) poszli swoją drogą. To, co przyniesie przyszłość każdemu z nich, pozostaje nieokreślone, ale nazwa Agalloch została na zawsze unieruchomiona. Razem dziękujemy wszystkim naszym fanom na całym świecie. Jest zbyt wielu ludzi, którzy umożliwili przygodę tej grupie i którym chcemy podziękować. Wiesz kim jesteś. "
Agalloch to black metal , dark metal , folk metal i klimatyczny black metal . Zespół gra progresywny i awangardowy styl, który obejmuje szereg wpływów mrocznego folku i postrocka , a także black metal i doom metal .