Adélaïde d'Orléans (1777–1847)
Adelajda z Orleanu
Madame Adélaïde , kopia za François Gérardem
| Tytuł | Księżniczka Orleanu |
|---|---|
| Dynastia | Orleans House |
| Imię urodzenia | Eugène Adélaïde Louise d'Orléans |
| Narodziny |
23 sierpnia 1777 Palais-Royal , Paryż, Królestwo Francji |
| Śmierć |
31 grudnia 1847 Palais des Tuileries , francuskie królestwo Paryża |
| Pogrzeb | Królewska Kaplica Dreux |
| Tata | Louis-Philippe II, książę Orleanu |
| Matka | Marie-Adélaïde de Bourbon |
| Rezydencja | Palais-Royal ( Paryż ) |
| Religia | rzymskokatolicki |
Księżniczka Eugène (lub Eugénie ) Adélaïde Louise d'Orléans , znana jako Madame Adélaïde , po raz pierwszy zatytułowana Mademoiselle de Chartres po urodzeniu23 sierpnia 1777w Paryżu , zmarł dnia31 grudnia 1847w Paryżu jest córką księcia Ludwika Filipa II z Orleanu i jego żony księżnej z domu Marie-Adélaïde de Bourbon . Członek Kapetyngów House of Orleans , księżniczka jest młodsza siostra francuskiego króla Louis-Philippe I st , co sprawiło jej kluczową postać Restauracji i monarchii lipcowej .
Biografia
Eugène Adélaïde Louise d'Orléans urodził się w Palais-Royal w Paryżu dnia23 sierpnia 1777i tego samego dnia , w tym samym czasie, co jego siostra bliźniaczka Mademoiselle d'Orléans (zm. 1782), macha nim kapelan księcia Orleanu Jean-Baptiste Talon w obecności Jeana-Jacquesa Pouparta , proboszcza kościoła Saint-Eustache w Paryżu .
Plik 19 kwietnia 1789Adélaïde d'Orléans zostaje ochrzczony w kaplicy królewskiej Pałacu Wersalskiego przez Louisa-Josepha de Montmorency-Lavala , wielkiego kapelana Francji , w obecności Aphrodise Jacob, proboszcza Notre-Dame de Versailles : jak jej bracia Louis-Philippe i Antoine , jego ojcem chrzestnym jest król Ludwik XVI, a jego matką chrzestną jest królowa Maria Antonina .
Eugène Adélaïde Louise d'Orléans wychowywała się wraz z bratem w filozofii Madame de Genlis, a także nauczyła się z nią grać na harfie .
Adélaïde d'Orléans nie emigruje, dopóki nie zostanie do tego zmuszona. W wieku 17 lat, gdy jej ojciec został zgilotynowany, jej matka i bracia uwięzieni, schroniła się w Szwajcarii ze swoją ciotką, księżną Conti, ale ci ocaleni z rodziny królewskiej wkrótce musieli uciekać przed wojskami francuskimi i schronić się w Landshut w Bawarii, a następnie w Presburgu w państwach cesarskich. W 1801 roku Adelaide dołączyła do swojej matki w Barcelonie .
Podczas restauracji pomogła zebrać wokół swojego brata najwybitniejszych ludzi partii liberalnej, aw 1830 r. Zdecydować o przyjęciu korony.
Jako czołowa kobieta wywiera ogromny wpływ na umysł Louisa-Philippe'a: nazywana jest jego „ muzą ”. Victor Hugo opowiada: „Prawie każdego ranka król odbywał długą pogawędkę, przez większość czasu politycznego, z M me Adelaide. Konsultował się z nią we wszystkim i nie zrobił nic poważnego wbrew jej radom. "
„Czy podejrzewał, za czym będzie tęsknił, kiedy na początku katastrofalnego roku 1848 towarzyszył ciału Adelajdy, najpewniejszego doradcy, najbardziej wysłuchanego przyjaciela? "Adélaïde d'Orléans zmarła w pałacu Tuileries w Paryżu dnia31 grudnia 1847. Zostawiła wielką fortunę, w tym domenę Owernii w Randanie (8000 hektarów), którą przekazała swojemu bratankowi Antoine, księciu Montpensier oraz zamek Arc-en-Barrois, który przekazała swojemu bratankowi i chrześniakowi François, księciu Joinville .
Pochodzenie
Pochodzenie Adelaide d'OrléansTitulatura i dekoracje
Tytuł
- 23 sierpnia 1777 - 6 lutego 1782 : Jej Wysokość Mademoiselle de Chartres, Księżniczka Krwi Francji
- 6 lutego 1782 - 22 września 1824 : Jej Wysokość Mademoiselle d'Orléans, Księżniczka Krwi Francji
- 22 września 1824 - 9 sierpnia 1830 : Jej Królewska Wysokość Mademoiselle d'Orléans, Księżniczka Krwi Francji
- 9 sierpnia 1830 - 31 grudnia 1847 : Jej Królewska Wysokość Księżniczka Adelajda z Orleanu
Po urodzeniu, jako córka Louisa-Philippe'a d'Orléans , księcia Chartres , jedynego syna księcia Orleanu , pierwszego księcia krwi Francji , Adelajda otrzymała tytuł księżniczki krwi Francji, a także kwalifikacja „ Spokojnej Wysokości” , zgodnie ze zwyczajem królewskiego domu Francji . Pod Przywrócenia , po śmierci króla Ludwika XVIII , nowy król Karol X nominalnie przyznano Orleans kwalifikacje królewskiej Mości decyzje opublikowane w Moniteur Universel 22 i23 września 1824. Księżna Adelajda ma również tę kwalifikację w ramach monarchii lipcowej aż do śmierci w roku 1847. Jednak rewolucja 1830 roku uczynił go stracić swój tytuł księżniczki krwi, że jego brat stał król Ludwik Filip I st zastąpiony przez nowo utworzony tytuł Księżniczka Orleanu, którą jej obdarza13 sierpnia 1830przez ordynacji królewskiej .
Jednak w sądzie ustne odwołania, z których korzysta, ewoluowały przez cały okres jego istnienia. Zatytułowana „Mademoiselle de Chartres” po urodzeniu, została „Mademoiselle d'Orléans”, gdy jej siostra bliźniaczka zmarła w 1782 roku. Od 1783 roku była po prostu opisywana jako „Mademoiselle”, aż do narodzin w 1812 roku jej siostrzenicy, Louise d'Orléans , po czym ponownie została „Mademoiselle d'Orléans”. W okresie monarchii lipcowej , która została siostrą monarchy, otrzymała przydomek „Madame Adélaïde”.
Obce dekoracje dynastyczne
Królestwo Hiszpanii
_-_ribbon_bar.png){kind=small}
|
375 th Dame z Zakonu królowej Marie-Louise |
Hołd
Krzew róży o nazwie Adélaïde d'Orléans został mu poświęcony w 1826 roku przez Antoine Jacquesa .
Ikonografia
- marmurowe popiersie rzeźbiarza Jacquesa-Augustina Dieudonnégo (1795-1873) w muzeum Condé w Château de Chantilly , założonym przez jego chrześniaka Henri d'Orléans, księcia Aumale;
- portret pełnometrażowy François Gérarda , obraz wykonany w 1820 roku z inicjatywy księcia Orleanu, Ludwika Filipa, dla Château d'Eu , kopia będąca własnością CMN. Oryginał pełnometrażowego obrazu Gérarda został zniszczony w Tuileries po upadku monarchii lipcowej;
- duży portret malarki gatunku Marie-Amélie Cogniet (1798-1869);
- portret namalowany przez Auguste de Creuse w 1838 r. (patrz obok);
- miniaturowy na kości słoniowej Sir William Charles Roos (1794-1860), n O 14 z katalogu wystawy "The English sztuki w zbiorach Instytutu Francji."
Zielnik , że stworzony między 1845 i 1847 został uprzedzać państwa na rzecz „Louis-Philippe Muzeum” w Château d'Eu podczas sprzedaży publicznej w Paryżu w 2019 roku.
Bibliografia
- Chantal de Badts de Cugnac i Guy Coutant de Saisseval , Le Petit Gotha , Paryż , Éditions Le Petit Gotha, pot. „Mała Gotha”,2002( 1 st ed. 1993), 989 , str. ( ISBN 2-9507974-3-1 ).
- Arnaud Teyssier , Louis-Philippe: ostatni król Francji , Paryż , Perrin ,2010, 450 pkt. ( ISBN 978-2-262-03271-5 ).
- Dominique Paoli , Madame Adélaïde: siostra i muza Louis-Philippe , Paryż , Perrin ,2016, 400 pkt. ( ISBN 978-2-262-03269-2 ).
Uwagi i odniesienia
- Jest tak nazwana (a nie Eugenia) na jej akcie chrztu , a także podpisuje Eugène Adélaïde Louise , Rejestr chrztów (1789) parafii Notre-Dame de Versailles , archiwa departamentalne Yvelines .
- W parafialne rejestry Paryżu po zniknął w 1871 roku w czasie pożarów Komuny Paryskiej , w tym wskazanie można znaleźć w chrzcielnej certyfikatem 19 kwietnia 1789 roku, Chrzest zarejestrować (1789) z parafii Notre-Dame de Versailles , Archives działów Yvelines .
- Rejestr chrztów (1789) parafii Notre-Dame de Versailles , archiwa departamentalne Yvelines .
- Stéphanie-Félicité du Crest de Saint Aubin, hrabina Genlis, była zarówno kochanką księcia Orleanu Philippe-Égalité, jak i guwernantką dzieci Orleanu. W 1792 roku miała 36 lat, kiedy kierowała edukacją książąt. W swoich wspomnieniach król Ludwik Filip szczegółowo szczegółowo opisuje agogę, która dała M me de Genlis jego rodzeństwu i sobie.
- Rysunek, poczwórny portret dzieci księcia Orleanu ok. 1786-1787, zatytułowany Lekcja muzyki i rysunku Richarda Coswaya (1742-1821) zegarek grający na tym instrumencie otoczony trzema braćmi (dawna kolekcja jego bratanek książę Aumale, n o 7 katalogu wystawy "sztuka angielska w zbiorach Institut de France", Musée Condé, Chantilly, 13/10 / 2004-2 / 01/2005, Somogy, 2004 , s. 56 ). M me de Genlis miał reputację dobrze kontrolującego instrumentu.
- Victor Hugo, Rzeczy widziane, 1847-1848 , Paryż, Gallimard,1972, 505 str. ( ISBN 2-07-036047-4 ) , str. 196.
- Robert Burnand, Książę Aumale i jego czasy , Librairie Hachette, 1949, s. 242 .
- Badts de Cugnac i Coutant de Saisseval 2002 , str. 449.
- Biuletyn Dz Królestwa Francji , IX e seria 2 e część ( zamówień Bulletin ) n O 2 (25 sierpnia 1830), str. 19, czytaj online
- Henri Malo, Dzień w Chantilly , Paryż, Braun et cie,1946, s. 9.
- Malo 1946 , s. 19.
- Malo 1946 , s. 61, z reprodukcją.
- Zawiadomienie, niewątpliwie błędne, mówi, że była żoną barona Louisa d'Athalina, podczas gdy pozostawała w celibacie.
- „La Gazette de Drouot” nr 8 z dnia 03.01.2019, str.77.
Zobacz też
Powiązany artykuł
Link zewnętrzny
Źródło
- Ten artykuł zawiera fragmenty ze Słownika Bouillet . Istnieje możliwość usunięcia tego wskazania, jeśli tekst odzwierciedla aktualny stan wiedzy na ten temat, jeśli podane są źródła, jeśli spełnia aktualne wymagania językowe i nie zawiera słów sprzecznych z zasadami Neutralność Wikipedii.