Opactwo Affligem

Opactwo Affligem
Przykładowe zdjęcie artykułu Abbey Affligem
Opactwo Affligem
Prezentacja
Nazwa lokalna Abdij van Affligem
Kult katolicki
Rodzaj Ermitaż w 1062
Opactwo w 1085
przywiązanie Zakon Saint-Benedict (założony w 1085 i odnowiony w 1870)
Rozpoczęcie budowy 1083 ( 1 ponownie  kościół)
Koniec prac Zamknięcie w 1796 roku
Stronie internetowej abdijaffligem.wordpress.com
Geografia
Kraj Belgia
Region  Region flamandzki
Województwo  Prowincja Brabancji Flamandzkiej
Miasto Affligem (sekcja Hekelgem )
Informacje kontaktowe 50 ° 55 ′ 27 ″ na północ, 4 ° 06 ′ 50 ″ na wschód
Geolokalizacja na mapie: Brabancja Flamandzka
(Zobacz sytuację na mapie: Brabancja Flamandzka) Opactwo Affligem
Geolokalizacja na mapie: Belgia
(Zobacz sytuację na mapie: Belgia) Opactwo Affligem

Opactwa Affligem , którego pełna nazwa to Abbey of Saint Peter and Saint Paul Affligem znajduje się w sekcji Hekelgem , w Belgii , na granicy flamandzkiej Brabancji i Flandrii Wschodniej . Jest to bardzo stary klasztor założony na28 czerwca 1062jako pustelnia . Pustelnicy wspólnoty przyjmuje regułę świętego Benedykta i założył opactwo w 1085 , samo źródło innych klasztorów i przynależności, aż do XIV th  wieku, kiedy nie mniej niż 62 zakłady mnisi są z nią powiązane.

Na początku XVI E  wieku opactwo przechodzi do trybu opiniującymi , który obejmuje jego spadek. Ożywienie wyłania się w XVII th  wieku, kiedy niektóre z budynków został przywrócony przy współpracy wielkich artystów takich jak Rubens i Caspar de Crayer . Ale wojny końca wieku i armie Ludwika XIV prowadzą do nowych uprzedzeń.

W 1720 roku architekt Laurent-Benoît Dewez został zaproszony do budowy nowego hotelu w klasycznym stylu . Ale opactwo zostało zniesione w 1796 r., A jego 28 mnichów zostało następnie wydalonych.

Po odzyskaniu przez Belgię niepodległości w 1830 r. I nowej konstytucji gwarantującej pełną wolność religijną opactwo wróciło do życia w 1870 r. , Decydując się wówczas na rozbudowę, założenie nowych fundamentów aż po RPA , wzniesienie nowego kościoła opackiego w stylu neogotyckim. style , w 1879 r. Obecnie wspólnota liczy około dwudziestu mnichów, którzy zajmują się animacją i odnową liturgiczną. Affligem opublikował mszał dla wiernych w 1915 r., A jego przegląd liturgii , zapoczątkowany w 1919 r., Był autorytatywny.

Historia

Pochodzenie i podstawa

Grupa sześciu rycerzy , nawróconych na życie bez przemocy przez Wederica, mnicha z opactwa Saint-Pierre w Gandawie , osiedliła się w 1062 roku na ziemi między Aalst i Asse, podarowanej przez hrabiego Palatyna , Hermanna II z Lotharingii i najpierw utworzyli wspólnotę pustelników . Dołączają do nich inni. Społeczność organizuje się przez lata. W 1074 roku, za zgodą arcybiskupa Kolońskiego Anno II , rozpoczęto budowę opactwa na wzgórzu w Affligem. Kościół Saint-Pierre, został wzniesiony w 1083 , a zasada Saint-Benoît została przyjęta w 1085 we wspólnocie i powołana przez dwóch mistrzów i modeli przestrzegania Titubalde uprzedniej Rodulphe, delegowanego przez Alard, pierwszy opat opactwa Saint-Sauveur w 1085 roku, który przybył z nimi w przeddzień Wniebowstąpienia w 1085 roku.

Po śmierci Hermanna II z Lotharingie w 1085 roku otrzymali ochronę hrabiów Louvain . Pierwsze wzmianki rejestrowane obecność browar w opactwie powstał w 1129. Reprezentując ulubionego schronienia dla Henryka I st (król Anglii) , kontroluje znaczną ekspansję opactwa, który został zakończony w trzy lata po jego śmierci, w 1138. Kilku członków rodziny zostało pochowanych w opactwie, w tym Godefroid II z Louvain († 1142) i jego córka Adelaide of Louvain , królowa Anglii († 1151). W XII -tego  wieku, Opactwo słynie z autentycznym duchem zakonnym. Jeden z jego mnichów, niejaki Jan, przeszedł do historii jako pierwszy traktat o muzyce polifonicznej . Święty Bernard z Clairvaux udał się do Affligem w 1146 roku .

W pierwszych wiekach swojego istnienia opactwo ufundowało kilka przeoratów: Wavre (ok. 1093), Frasnes-lez-Gosselies (1099) i Bornem (1120). Inne fundacje lub przynależności odbywają się w XII th i XIII th  century: St. Andrew (Brugia) , Maria Laach (Niemcy), Vlierbeek (blisko Louvain ) i klasztory Lasu (Bruksela) i Wielkim Bigard .

W XIV th  century , nie mniej niż 62 priories i klasztory są związane z opactwa Affligem. Pożary w 1333 i 1356 roku spowodowane wojnami między Flandrią a Brabantem nie spowolniły jej postępu. Affligem to prestiżowe i wpływowe opactwo, w którym kilku opatów zajmuje ważne stanowiska. Jean t'Serjacob († 1429) jest członkiem stanów Brabancji i współzałożycielem Uniwersytetu w Louvain . Abbot Goswin Herdinck († 1493) często jest wysyłana jako ambasadora przez arcyksięcia Maksymiliana Austrii , zwłaszcza jeśli chodzi o rozwiązywanie konfliktów.

Spadek, powrót do zdrowia i tłumienie

Na początku XVI E  wieku , opactwo przechodzi do trybu opiniującymi , który obejmuje jego spadek, w duchowym, jak w jednym czasie. Jego pochwalni opaci są zainteresowani tylko dochodem, jaki im zapewnia. Rodzina Croÿ przekazuje Affligem dwóm opatom. Jeden, Guillaume de Croÿ , jest także biskupem Cambrai i opatem Saint-Pierre ( Gandawa ). W wieku 19 lat był nawet prymasem Hiszpanii i zmarł cztery lata później w wypadku na polowaniu. Jego następcą został jego brat, Charles de Croy  : tonsured na 10, był opat od Affligem w wieku 14 lat i biskup Tournai w wieku 18 lat!

W 1561 r. Decyzją papieża Piusa IV opactwo zostało włączone do dziedzictwa niedawno utworzonej archidiecezji Mechelen ( 1559 ), mając na celu zapewnienie dochodów nowej diecezji . Zapomina się o dobru opactwa i jego mnichów. W 1580 roku wojska Wilhelma Orańskiego podpaliły go. Co więcej, schroniska Affligem w Louvain i Dendermonde zostały sprzedane w 1595 roku przez arcybiskupa Mechelen, Hoviusa , który szukał funduszy na budowę pałacu biskupiego.

Ożywienie wyłania się w XVII th  century z ks Benedictus van Haeften († 1648), który przywraca niektórych budynków i zapewnienia współpracy wielkich artystów, takich jak Caspar de Crayer i Rubensa . Ten ostatni został w 1634 roku zlecony do namalowania monumentalnego ołtarza przedstawiającego Chrystusa spadającego z krzyżem, na którym Rubens namalował siebie jako rzymskiego oficera (dzieło jest na stałe eksponowane w Królewskim Muzeum Sztuk Pięknych Belgii w Brukseli ) . Ojcu Benoît van Haeftenowi udało się również zgromadzić wokół Affligem federację klasztorów benedyktynów z Holandii . Federacja ta przetrwała tylko kilka lat i została rozwiązana w 1654 roku . Wojny końca stulecia i wojska Ludwika XIV przyniosły nowe uprzedzenia: w 1686 r . Liczba mnichów wynosiła zaledwie około trzydziestu .

W 1720 roku ksiądz Odon de Craecker zaprosił słynnego architekta Laurent-Benoît Dewez do budowy nowego hotelu. To piękny budynek w stylu klasycystycznym , zwany Domem Biskupim , który można oglądać do dziś.

W 1763 r . Było 36 mnichów . Kiedy opactwo zostaje zniesione, a jego własność uznana za własność narodową , mnisi zostają wydaleni11 listopada 1796, jest 28 na opuszczenie lokalu.

Przywrócenie

W rzeczywistości grupa mnichów pozostała razem i od 1801 roku utworzyła wspólnotę wokół Beda Regaus , ostatniego opata Affligem. Po odzyskaniu przez Belgię niepodległości ( 1830 r. ) - i nowej konstytucji gwarantującej pełną wolność religijną - grupa zredukowana do 8 ocalałych przejęła w 1837 r. Dawny klasztor kapucynów w Dendermonde . Pod przewodnictwem Veremandusa d'Haensa władze kościelne uznają kanoniczną restaurację Affligem w Termonde ( 1841 ). Kiedy w 1846 roku zmarł dynamiczny opat Haens , mnichów było 12.

W 1868 r. Odkupiono ruiny dawnego opactwa w Affligem. Jego domena jest znacznie mniejsza i zanim mnisi będą mogli wrócić do siedziby, trzeba wykonać sporo pracy. Jest to możliwe dwa lata później. Plik18 czerwca 187012 mnichów następnie wyrusza pieszo z Termonde, aby wrócić do Affligem.

Opactwo natychmiast wraca do życia. W 1879 roku podjęto rozbudowę o nowe opactwo w stylu neogotyckim . Wiele powołań umożliwia fundacje w Merkelbeek , w holenderskiej Limburgii ( 1892 ), a inne w Transwalu w Afryce Południowej .

XX th  century

Nowy krużganek , klatkę schodową i bibliotekę wzniesiono w latach 1933 - 1934 , wśród zespołu budynków zaprojektowanych według planów holenderskiego architekta Aleksandra Krophollera  (nl) . W 1972 The Church Neogotyk został rozebrany i zastąpiony przez bardziej nowoczesne.

Obok nowego opactwa stoją budowle starego, w tym Dom Biskupów , drzwi i pawilon , a także ruiny pierwotnego opactwa , czyli ściana nawy ozdobiona pięcioramiennymi przęsłami .

W XX th  century, po próbach usuwania obrazoburcze lub konfiskaty, wiele skarbów pozostają w posiadaniu mnichów Affligem Hekelgem-: odzież prestiżowych liturgiczny , kielich z bernardyna oraz innych złotników , starożytnych rękopisów itp

Przywracając życie do bardzo starej tradycji benedyktyńskiej, Affligem angażuje się w animację i odnowę liturgiczną. Wydała mszał dla wiernych w 1915 r., A jej przegląd liturgiczny , zapoczątkowany w 1919 r. , Był autorytatywny. Centrum kultury zostało otwarte w 1967 roku . Istnieje również centrum religijne i centrum spotkań dla młodych ludzi.

Opactwo Benedyktynów z Affligem jest członkiem zgromadzenia Subiaco Mont-Cassin .

Osobowości

Następujące osobistości są powiązane z Abbey Affligem  :

Opaci z Affligem (1087-1595)

Proboszcz Affligem (1569-1796)

Przełożeni Affligem (1801-1887)

Opaci Regularni z Affligem (1887-)

Inne osobistości powiązane z Affligem

Uwagi i odniesienia

  1. (nl) Laurent-Benoît Dewez , opublikowane na stronie Inwentarza dziedzictwa architektonicznego Flandrii  (nl) (skonsultowano20 lutego 2021 r).
  2. (en) Affligem Brewery / De Smedt brouwerij (Alken-Maes) , opublikowane wczerwiec 2014na stronie diffordsguide.com ( dostęp pod adresem20 lutego 2021 r).
  3. Tekst w Chronique d'Affligem (MGH), SS, 9.409.c, 5 i 6, cytowany za: EA Escollier, L'Abbaye d'Anchin 1079-1792 , w L. Lefort, Lille, 1852, rozdział II, s. 26.
  4. (Nl) Alexander Jacobus Kropholler , opublikowany na stronie internetowej Inventaris.onroerenderfgoed.be (konsultowany na20 lutego 2021 r).
  5. Joseph Delmelle, Opactwa i beginy Belgii , Rossel Édition, Bruksela 1973, s.  54 .
  6. Joseph Delmelle, Opactwa i beginy Belgii , Rossel Édition, Bruksela 1973, s.  45 .
  7. Ursmer Berlière, Belgian Monasticon, tom 4; Tom 6 , Narodowe Centrum Badań Historii Religii, 1955.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny