90. Dywizja Grenadierów Pancernych

Afrika-Division z. b. V.
90. leichte Afrika-Division

90. leichte Infanterie-
Division Sardinien Division
90. Panzergrenadier-Division


Godło podziału.
kreacja Sierpień 1941 - maj 1943
Rozpuszczenie Lipiec 1943-kwiecień 1945
Kraj  Rzesza Niemiecka
Zatkany Wehrmacht
Rodzaj Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej
Rola Mobilna piechota
Wojny Druga wojna światowa
Bitwy Wojna na pustyni , kampania
tunezyjska,
kampania włoska

90. Panzergrenadier-Division czy „  90 e Panzergrenadier-Division  ” (dosłownie we Francuskiej: „  90 th pancerna dywizja grenadierów”) była zmechanizowana piechota podział (niem Panzergrenadier -Division ) armii niemieckiej (the Heer ), na terenie Wehrmachtu podczas II wojny światowej .

Pod różnymi nazwami walczyła w Afryce w Afrika Korps, a następnie we Włoszech .

Kreacja i różne nazwy


Przeznaczenie Początek Koniec
Dywizja Afrykańska zbV Sierpień 1941 Listopad 1941
90. Leichte Infantry-Division Listopad 1941 Marzec 1942
90. leichte Afrika-Division Marzec 1942 Maj 1943
Dywizja Sardyńska 12 maja 1943 6 czerwca 1943
90. Dywizja Grenadierów Pancernych Czerwiec 1943 Listopad 1943
90. Grenadier-Division (mot.) Listopad 1943 Maj 1945

Organizacja

Kolejni dowódcy

Przestarzały Stopień oficer dowodzący
Afrika
1 st wrzesień 1941 - 10 grudnia 1941 Generał dywizji Max Sümmermann
10 grudnia 1941 - 27 grudnia 1941 Oberst Johann Mickl
27 grudnia 1941 - 28 kwietnia 1942 Generał dywizji Richard Veith
28 kwietnia 1942 - 14 czerwca 1942 Generał dywizji Ulrich Kleemann
14 czerwca 1942 - 18 czerwca 1942 Oberst Werner Marcks
18 czerwca 1942 - 19 czerwca 1942 Oberst Erwin Menny
19 czerwca 1942 - 21 czerwca 1942 Oberst Werner Marcks
21 czerwca 1942 - 8 września 1942 Generał dywizji Ulrich Kleemann
8 września 1942 - 17 września 1942 Gerneralmajor Hermann-Bernhard Ramcke
17 września 1942 - 22 września 1942 Oberst Hermann Schulte-Hethaus
22 września 1942 - 12 maja 1943 Generalleutnant Theodor Graf von Sponek
90 Dywizja Grenadierów Pancernych
21 maja 1943 - 10 grudnia 1943 Generalleutnant Carl-Hans Lungershausen  (it)
10 grudnia 1943 - 9 grudnia 1944 Generalleutnant Ernst-Günther Baade
9 grudnia 1944 - 1 st kwiecień 1945 General der Panzertruppe Gerhard von Schwerin
1 st kwiecień 1945 - 28 kwietnia 1945 Generał dywizji Heinrich Baron von Behr

Kolejność bitwy

90. leichte Afrika-Division
1941 		90. Afrika-Division
1942 		90. Dywizja Grenadierów Pancernych
1943
  • Pułtusk 190
  • Pułtusk 190
  • Pułtusk 155
  • Pułk Piechoty 361
  • Pułk grenadierów pancernych 155
  • Pułk Grenadierów Pancernych 200
  • Pułk grenadierów pancernych 361
  • Pułk grenadierów pancernych 155
  • Pułk Grenadierów Pancernych 200
  • Pułk grenadierów pancernych 361
  • Puszcza Niepołomicka 361
  • Pułk artylerii 190
  • Pułk artylerii 190
  • Pułtusk 190
  • Panzerjäger-Kompanie 1./190
  • Sturmgeschütz-Abteilung 242
  • gemischte Aufklärungs-Kompanie 580
  • Panzeraufklärungs-Abteilung 90
  • Pioneer-Battalion 900
  • Pioneer-Battalion 900
  • Powiat Łódzki 190
  • Pułtusk 190
  • Dąbrowa Górnicza 190
  • Dąbrowa Górnicza 190
Skład 90. Dywizji Panzergrenadier wLipiec 1943 Skład 90. Dywizji Panzergrenadier wPaździernik 1943

Historia 90 th Panzergrenadier Division Bojowej

361 Pułk „Legionär”

361 Pułk „Legionär” lub oficjalnie nazywany 361. Verst.Afrika-Regiment to jednostka złożona z ochotników marokańskich i tunezyjskich.

Był używany w taki sam sposób, jak inny pułk piechoty dywizji, a żołnierze ci wiedzieli, jak wyróżnić się w walce.

Weteran Ernst Schilling, który opracował studium dotyczące lat 90. Leichte-Afrika-Division pisze:

„Większość legionistów to starsi, którzy służyli w Maroku i Tunezji .

Dlatego znali kraj i jego mieszkańców i czuli się dobrze w afrykańskim teatrze wojny. Znaleźli drogę do „ Plete ” (tak nazywali pustynię) i mówili głównie językiem beduińskim.

Grupa żołnierzy z 361 r. , Na czele z legionistą, który służył w dobrej służbie i awansował na podoficerów, wykonała podczas odwrotu Niemców niewiarygodny występ.

Przed ewakuacją Benghazi 19 listopada 1942 r. Komandos złożony z 6 Legionistów z grupy inżynierów bojowych, który miał za zadanie dokonać ostatnich eksplozji w porcie, a następnie uciec z „ Sybel-Fähre ” (rodzaj zmotoryzowanego pływaka) i dołączenie do wojsk w Agedabii uznano za zaginione.

6 marca aresztowano Arabów, którzy próbowali przedrzeć się na zaminowany obszar, w jednej z placówek II./361 na linii frontu Mareth .

Okazało się, że byli to legioniści przebrani za Beduinów, czyli grupę zaginioną w Bengazi .

Po przesłuchaniu okazało się, że nie odlecieli zbyt daleko na swoim pływaku iz jakiegoś powodu musieli wylądować za frontem w Agedabii .

Udało im się porwać angielski pojazd zaopatrzeniowy, którym przedzierali się, aż napotkali plemię Beduinów na południu. Libijscy Arabowie byli bardzo przyjaźnie nastawieni do wojsk niemieckich. Byli rzucani z plemienia do plemienia przez koczowników, przemieszczając się od pastwiska na pastwisko, wszyscy pieszo, a czasem na grzbietach wielbłądów.

Przejechali około 1500 km - z długimi pętlami na południe, na pewno nawet 2000 km - w około 4 miesiące!

Ten epizod jest przykładem pragnienia wolności legionistów.

Oczywiście były wyjątki. Ale było to stosunkowo rzadkie, aby legionista nie wykorzystywał częstych okazji do walki!

To było zdumiewające widzieć, jak raz po raz, w trudnych sytuacjach, po wielu dniach, mężczyźni wracali do „ Großen Haufen”, które od dawna uważano za niedostępne.

Podczas kapitulacji również niektórzy legioniści, w tym oficerowie, próbowali uciec z niewoli, a niektórzy mężczyźni podobno zdołali ukryć się u Arabów ”.

Powiązane artykuły

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Historica: 1944 Panzers T2
  2. (de) Ernst Schilling, Ein Beitrag zur Geschichte der 90. leichten Afrika-Division , Kolekcja prywatna,1978, s.  55-56