1 st stycznia Andre Breton przeniesiony do 42 rue Fontaine, ponad dwa kabaret o nazwie „Heaven” i „Piekło” i stoi trzeci nazywany „Nicość”.
3 stycznia Breton zapowiada na łamach Comœdii rozpoczęcie w marcu „Międzynarodowego Kongresu Ustalenia Dyrektyw i Obrony Ducha Nowoczesności”: „Chodzi przede wszystkim o sprzeciwienie się pewnej formule oddania przeszłości - stale pojawia się pytanie o potrzebę rzekomego powrotu (?) do tradycji - wyrażenia woli, która prowadzi do działania z minimalną liczbą odniesień, czyli do postawienia się na starcie poza tym, co znane i nieznany. "
Tristan Tzara odmawia udziału w tym kongresie: „Wolę milczeć niż zachęcać do działania, które uważam za szkodliwe dla poszukiwania nowego, które za bardzo kocham, nawet jeśli przybiera ono formę obojętności. „ Breton reaguje niefortunnym ostrzeżeniem” przed działaniami postaci znanej z promotora „ruchu” z Zurychu, którego nie warto określać inaczej. „ Paul Eluard , Theodore Fraenkel , Benjamin Peret i Jacques Rigaut , wraz z Jeanem Cocteau , wspierają Tzarę przeciwko Bretonowi . Tylko Louis Aragon pozostaje wierny.
Aragon zdecydowanie rezygnuje z medycyny. Jacques Doucet go zatrudnia i razem z Bretonem zbierają w bibliotece swojego patrona dzieła, które przyczyniły się do „ukształtowania poetyckiej mentalności ich pokolenia”. "
Marsz
1 st marca Interrupted od miesiącaSierpień 1921, przegląd literatury pojawia się ponownie w nowym formacie. Breton i Soupault są jego dyrektorami.
Na wystawie kolonialnej w Marsylii Antonin Artaud był pod wrażeniem pokazu tańców kambodżańskich.
Aragon jest w Berlinie. Pisze The Pleasures of the Capital - jej niziny, jej tajemnicze ogrody .
sierpień
Jacques Doucet oferuje Bretonowi wsparcie finansowe dla Literatury, a Gaston Gallimard zgadza się zapewnić jej dystrybucję. Zapisy te spowodowały zerwanie z René Hilsumem , dotychczas redaktorem i dystrybutorem recenzji. Ze swojej strony Soupault zrezygnował ze wspólnego kierowania recenzją ze względu na swoją wrogość wobec Francisa Picabii, którego znaczenie wzrosło w oczach Bretona .
wrzesień
25 września Z inicjatywy René Crevela rozpoczęcie hipnotycznych doświadczeń snu w Breton . Breton: „Po dziesięciu dniach najbardziej znużony, najpewniejszy z nas pozostaje zdezorientowany, drży z wdzięczności i strachu, innymi słowy stracił przytomność w obliczu cudu. "
Kongres konstruktywizmu-dadaizmu w Weimarze (Niemcy).
październik
Chociaż uważa siebie za „nieodpowiedniego do takich przejawów”, Robert Desnos uczestniczy w hipnotycznych doświadczeniach snu. Simone Breton : „Desnos, śpiąc, wnosi głos proroka, który w tajemniczy, symboliczny sposób mówi o rzeczach lepszych od prawdy, jeśli nie są one prawdą. Mówi nie nerwowa kobieta, ale poetka przesiąknięta wszystkim, co kochamy i wierzymy, że zbliża się koniec życia ”, list do Denise Lévy . W "telepatycznej" komunikacji z Marcelem Duchampem w Nowym Jorku Desnos dyktuje kalambury, przybliżenia i inne homofonie wokół nazwiska Rrose Sélavy .
listopad
Breton jest w Barcelonie na wystawie poświęconej Francisowi Picabii . Napisał przedmowę do katalogu.
17 listopada Breton wygłasza wykład zatytułowany Charakter współczesnej ewolucji i co w tym uczestniczy : „Uważam, że kubizm , futuryzm i dada nie są w sumie trzema odrębnymi ruchami i wszystkie trzy uczestniczą w ruchu. jednak dokładnie znać kierunek lub amplitudę. To chyba pierwszy raz, kiedy pewna wyjęta spod prawa strona tak mocno narzuciła się sztuce, że nie stracimy z oczu Dady , jej zuchwałej negacji, jej irytującego egalitaryzmu, anarchistycznego charakteru jej protestu, jej zamiłowania do skandalu na skandal, no cóż, cały jego ofensywny urok, nie muszę wam mówić, z jakim sercem od dawna się podpisuję. Jest tylko jedna rzecz, która pozwoli nam wydostać się, przynajmniej na chwilę, z tej straszliwej klatki, w której walczymy, i że coś jest rewolucją, każdą rewolucją, tak krwawą, jak się chce, do której nadal wzywam dzisiaj ze wszystkimi moja potęga. Szkoda, gdyby Dada nie był taki, bo rozumiesz, że reszta nie ma dla mnie znaczenia. Nie byłoby źle, gdyby prawa terroru zostały przywrócone umysłowi. "
W Barcelonie Breton napisał wiersz Le Volubilis i znam przeciwprostokątną , której tytuł zanotował podczas sesji hipnozy Desnos .
Puść wszystko : „Puść swoją żonę, puść swoją kochankę. Porzućcie swoje nadzieje i lęki. Siej swoje dzieci na rogu lasu. Puść zdobycz dla cienia. Pozwól odejść łatwemu życiu, jeśli to konieczne, co otrzymujesz na przyszłość. Ruszaj na drogi. "
Westwego : „Pewnego lata spacerowałem po Londynie / z płonącymi stopami i sercem w oczach / w pobliżu czarnych murów w pobliżu czerwonych ścian / w pobliżu dużych doków / gdzie gigantyczni policjanci / kłują jak znaki zapytania. "
Uwagi i odniesienia
Marguerite Bonnet , André Breton, Dzieła wszystkie: chronologia , t. 1, Paris, Gallimard , coll. „ Biblioteka Pléiade ”,1988, p.XLIV.
Pierre Daix , Życie codzienne surrealistów (1917-1932) , Paryż, Hachette ,1993, str. 151.
Laurent Le Bon ( reż. ), Dada , Paryż, Centre Pompidou,2005, str. 282.
Werner Spies , The Surrealist Revolution: The Exhibition , Paryż, Centre Pompidou,2002, 59 s. ( ISBN 2-84426-109-4 ) , strona 120.
Tekst, który ukaże się w Le Libertinage pod tytułem Paryż nocą . Jean-Paul Clébert , Słownik surrealizmu , Éditions du Seuil & ATP, Chamalières, 1996, s. 49 .
Adam Biro ( reż. ) And René Passeron ( reż. ), General Dictionary of Surrealism and its Surroundings , Geneva and Paris, Office du livre and University Presses of France,1982, str. 279.
Giovanni Lista, Dada libertine & libertaire , L'Insolite, Paryż, 2005, s. 175 .
87 × 59 cm . Civica museo d'arte contemporanea, Mediolan. Powielanie w Dossier de l'art nr 160, luty 2009, s. 46 .
25 x 19,5 cm. W Bibliotece Narodowej we Francji zachowała się tylko jedna reprodukcja według Didiera Ottingera (pod kierunkiem), Dictionary of the Surrealist Object , Gallimard & Centre Pompidou , Paryż, 2013, s. 308 . Reprodukcja w André Breton, Le Surréalisme et la Peinture , Gallimard, 1928-1965, s. 90 .