Seria Prairies 11s o numerach od 32 001 do 32 050 to lokomotywy parowe zbudowane na zlecenie Eastern Railway Company pod kierownictwem jej głównego inżyniera Émile Duchâtel .
Maszyny te zrodziły się z chęci poprawy warunków trakcyjnych na linii Vincennes .
W rzeczywistości do momentu wydania tych lokomotyw trakcję pociągu zapewniały pozostałe maszyny typu:
Émile Duchâtel zlecił zamontowanie kotła na 130 Est 30 254 do 30 766 , których działanie, konserwację i jazdę uznano za bardzo dobre, przejął na nowe podwozie i zostało to zrobione bez budowy prototypu.
Dwóch producentów dzieliło rynek z:
Dzielili podobieństwo rodzinne z 141 T Est 4401 do 4512 Série 11s (futures: 1-141 VG 401 do 512 )
Maszyny te miały dwucylindrowy silnik jednocylindrowy, a dystrybucja była typu „ Walschaerts ”. Palenisko było paleniskiem typu „ Belpaire ”, a wydech był typu „North” z ruchomym stożkiem, który następnie został zastąpiony jednym z palenisk typu „PLM” ze zmienną koniczyną. Maszyny te były wyposażone w ogrzewanie przednie i tylne. W przednich i tylnych nośne osi leczono „Wschodniej” typ Bissela z bocznym przemieszczeniem + lub - 115 mm . Hamowane były tylko napędzane osie .
Pierwsze 2 maszyny w partii zbudowany przez Pracowni de budowy du Nord de la France zostały dostarczone do magazynu w Paryżu - La Villette i po sprawdzeniu testów dodaje były dostarczane do magazynów z La Ferté-Milon na następny 23 i Nogent - Vincennes dla 18 innych. Działka zbudowana przez firmę Fives-Lille została podzielona między magazyny w Paryżu - La Villette na 4 egzemplarze i La Ferté-Milon na resztę. Jednak cała pierwsza partia została zgrupowana pod koniec 1924 r. W jednym zajezdni w Nogent - Vincennes .
Maszyny te wykazywały niezaprzeczalne właściwości przyspieszenia i doskonałą swobodę tempa, co przyspieszyło koniec starej serii i umożliwiło dopuszczenie do ruchu cięższych samochodów. Lokomotywy przydzielone do Nogent obsługiwały linie do Boissy , Fontenay-sous-Bois , Joinville , Verneuil-l'Étang , Brie-Comte-Robert i Vincennes , te z La Ferté-Milon obsługiwały linie do Paryża i Reims, a także zapewniały usługi handlowe, tak jak w przypadku Paris - La Villette , zapewnili lekkie usługi dla Meaux i Gretz .
W 1928 roku 32 045 wyjechało do sieci Spółki Kolei Północy na testy do produkcji lokomotyw podmiejskich przez tę firmę. Również Eastern Railway Company przeprowadził testy, pchając 32004 do 120 km / h bez szkody dla maszyny. Firma, bardzo dumna z tych maszyn, wysłała 32030 na Międzynarodową Wystawę w Liège w 1930 roku .
Podobnie jak inne serie maszyn i podobnie jak w innych Firmach przeprowadzono testy dystrybucyjne, tak więc 32 014 otrzymało w grudniu 1930 r. Dystrybucję typu "Dabeg" z krzywkami obrotowymi, a 32 044 a "Caprotti". W marcu 1931 r .
Kiedy SNCF został utworzony w 1938 roku , seria została ponownie zarejestrowana: 1-131 VG 1 do 50 . Podczas drugiej wojny światowej siła robocza została rozproszona po czterech stronach kraju. Dwie maszyny z różnymi dystrybucjami straciły je w kwietniu 1940 r. W przypadku 1-131 TB 14, aw grudniu 1943 r. W przypadku 1-131 TB 44 z powodu braku części zamiennych. W kwietniu 1944 roku 1-131 TB 48 został zniszczony podczas bombardowania i został odwołany po odzyskaniu części. Pod koniec wojny maszyny zostały przydzielone firmie Nogent - Vincennes za 35 lokomotyw. Niektóre maszyny zostały przydzielone do magazynów Noisy-le-Sec , Vaires , Reims , Château-Thierry , Lumes , Blainville , Troyes , Chalindrey , Chaumont , Saint-Dié , Épinal , Mohon i Belfort .
W 1948 roku samochody byłego DRG „Bastille” zastąpiły słynne wagony Bidel po teście dwoma składami wagonów Talbot wypożyczonymi przez region zachodni. Od tego też dnia niektóre lokomotywy korzystały ze spawanej przedłużki pozwalającej na transport 4 t węgla, a seria znała zadania coraz bardziej oddalone od stolicy i coraz bardziej urozmaiconą obsługę.
W 1954 roku pierwsze anulowanie nastąpiło z 1-131 VG 22 . W 1955 r . Wymarła kolej 1-131 VG 3, 19,21,30 i 38 , a od 1960 r . Pojawienie się 1-141 VG 401 do 512 przyspieszyło upadek serii.
Jednak w 1962 r . Ostatni ważny kwadrat maszyn, a mianowicie 1-131 TB 9, 16, 25, 29, 31, 32 i 46 został udostępniony CFTA do obsługi linii Longueville - Esternay . Ale przyszedł także konkurs 1-141 TB 401 do 512 z ich pojawieniem się w 1969 roku po pojawieniu się lokomotyw spalinowych .
1-131 TB 9, 16, 29 i 31 był ostatnim w serii zostać zreformowane w 1969 roku i zrobił długotrwałego garaż pod rotundą z depozytu w Noisy-le-Sec .
Wśród tych maszyn 1-131 TB 31 został zachowany poprzez przywrócenie pierwotnego typu i jest teraz wystawiany w Cité du train w Mulhouse .
Lokomotywy te zostały odtworzone w skali HO przez firmę Hornby acHO i Trans-Europ w formie mosiężnego zestawu.