1,2-dioksetanodion
1,2-dioksetanodion
|
|
Identyfikacja |
---|
Nazwa IUPAC
|
1,2-dioksetano-3,4-dion
|
---|
Synonimy
|
ester kwasu peroksykwasowego
|
---|
N O CAS
|
26974-08-3
|
---|
PubChem
|
14833747
|
---|
UŚMIECHY
|
O = C1OOC1 = O PubChem , widok 3D
|
---|
InChI
|
InChI: widok 3D InChI = 1 / C2O4 / c3-1-2 (4) 6-5-1
|
---|
Właściwości chemiczne |
---|
Brute formula
|
C 2 O 4 [Izomery]
|
---|
Masa cząsteczkowa |
88,019 ± 0,0028 g / mol C 27,29%, O 72,71%,
|
---|
|
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. |
1,2-dioxetanedione lub 1,2-dioxacyclobutane-3,4-dion jest związek chemiczny heterocykliczny często nazywane estru nadtlenowe. Jest to niestabilny tlenek węgla o wzorze C 2 O 4 . Może to być postrzegane jako cyklicznego dimeru z dwutlenku węgla (CO 2 ) lub podwójnego ketonu z 1,2-dioksetanu .
Rozkłada się szybko do CO 2 nawet w -93,15 ° C, ale można go wykryć za pomocą spektrometrii mas i innych technik.
1,2-dioksetanodion jest półproduktem otrzymywanym ze szczawianu difenylu w reakcjach chemiluminescencyjnych , stosowanym na przykład w sztyftach żarowych . Rozkład zachodzi przez dwurodnik szczawianu paramagnetycznego .
Uwagi i odniesienia
-
obliczona masa cząsteczkowa od „ atomowych jednostek masy elementów 2007 ” na www.chem.qmul.ac.uk .
-
(w) Alfred Hassner , Chemistry of Heterocyclic Compounds: Small Ring Heterocycles, Part 3: oxiranes, Arene Oxides, oxaziridines, dioksetanes, Thietanes, Thietes, Thiazetes i others , tom. 52, John Wiley & Sons ,1985, 874 str. ( ISBN 978-0-471-05624-9 i 978-0-470-18720-3 )
-
(w) Herman F Cordes , P Herbert Richter i Carl A. Heller , „ Dowód spektrometrii mas na istnienie 1,2-dioksetanodionu (dimer dwutlenku węgla). Chemiluminescencyjny pośredni " , Journal of the American Chemical Society , 25 th serii, vol. 91,1969, s. 7209 ( DOI 10.1021 / ja01053a065 )
-
(w) J Stauff , W Jaeschke and G Schlögl , „ - ” , Z. Naturforsch , Vol. B 27,1972, s. 1434
-
(w) Richard Bos , Neil W Barnett , Gail A Dyson , Kieran F Lim , Richard A Russell i Simon P Watson , „ Badania nad mechanizmem reakcji chemiluminescencji peroxyoxalate: Part 1. Potwierdzenie 1,2-dioksetanodionu w roku półprodukt wykorzystujący spektroskopię magnetycznego rezonansu jądrowego 13C ” , Analytica Chimica Acta , 2 e series, vol. 502,2003, s. 141-147 ( DOI 10.1016 / j.aca.2003.10.014 )
-
Powiązane artykuły