Imię w języku ojczystym | Ἠριδανός |
---|---|
Tata | Oceanos |
Matka | Tetyda |
Dziecko | Zeuxippe |
W mitologii greckiej , Eridan (w starożytny grecki Ἠριδανός / Ēridanós ) to bóg rzeki , w której umiera słońce.
Hezjod wspomina o Eridanie w swojej Teogonii : syn Oceanu i Tetydy , tonie na zachód od świata. Ἠριον / ērion oznacza „grobowiec, grób”, prawdopodobnie w znaczeniu „święte miejsce” ( ἱερόν / hierón ), a δανός / danós , „dar, obecny, ofiara”, ale ήρι był późno rozumiany jako oznaczający „poranek” jako w ήριγένεια / ērigéneia , „który rodzi się rano”.
Alegoria zachodzącego słońca, którą zajmie Owidiusz , według Apoloniusza z Rodos , Zeus rzuca tam piorunem dumnego Faetona, niesionego na rydwanie zapalającego słońca, którego już nie kontroluje. Szelest czarnej topoli opuszcza tę linię, porównywany jest do łez sióstr upadłego bóstwa, Heliad , i ich bursztynowych łez, które niesie. To w jego bagna że hesiodic tradycja rodzi łabędź , ptak ucieka niebiosa, przez przemienienie Phaeton za przyrodniego brata i króla Ligurii , Cycnos , imiennik syna Pyrene , białe ze smutkiem.
Diodorus , przywołując greckie legendy , czyni się reporterem tradycji specyficznych dla Atlantydów , mieszkańców Atlasu , zgodnie z którymi, podejmując temat słonecznego ognia leżącego w bieżącej wodzie , Tytani zazdrościli kazirodczej miłości swojej siostry. Basilée dla swojego brata Hyperiona utonął w tej rzece syna tego, Heliosa , „Słońca”, którego imię było odtąd poświęcone gwieździe zwanej wcześniej Elector, Ήλέκτωρ, czyli „Genialna, Błyszcząca”.
Podążając za Wergiliuszem, który porównuje Eridanusa do byka ze złotymi rogami, Pliniusz Starszy opowiada o hellenofilskiej tradycji Rzymian zaczerpniętej z Pherecydes polegającej na utożsamieniu go z Po . Hygin uczynił najad Zeuxippe córką rzeki.
Pomieszany przez Ajschylosa z Rodanem , u ujścia którego kolonia Fokaean była wówczas najbardziej wysunięta na zachód , został równie dobrze opisany jako jeden z jego dopływów lub jego odgałęzień. Jako konstelacja rzeki została również utożsamiana z Nilem , krajem boga słońca Ra . Herodot , który wyróżnia ten ostatni, już było wyzwaniem ze względu na greckiej nazwy rzeki, jego identyfikacji, najwyraźniej popularnej V -tego wieku pne. AD , Ren, „który wpada do Morza Północnego” lub Wisła, „przez którą, jak mówią, importowany jest bursztyn”.
Dla Ateńczyków nazwa mitycznej rzeki była używana do oznaczenia dopływu Ilissos płynącego na zachód od miasta Attic, w pobliżu Liceum .
„Żadne siostry Phaëthontides
mogą nam równać się z łzami,
które wylewali za swojego brata
poległego w rzece Eridan. "
- Robert Garnier , Marc Antoine (1578), II, 357-360.