Oczyszczania wody jest zestaw technologii , które są do oczyszczania wody, zarówno dla ponownego użycia lub recyklingu ścieków do środowiska naturalnego , lub do przekształcenia wód naturalnych, w wodzie do picia .
Koniec XIX XX znakami wieku powstanie sieci kanalizacji deszczowej i sanitarnej we Francji ( prąd higienisty , aktualizacji Paryża barona Haussmanna . Jest z dala ścieki z domów i pomieszczeń mieszkalnych. Bardzo szybko problem przyszłości tej ścieków powstaje . „ Wzrost ilości (już 2000 m 3 dziennie w 1875 r.) opróżniania w celu magazynowania lub rozrzucania spotyka się na przedmieściach z odmową mieszkańców ” . Dzięki pracy Pasteura. drobnoustrojów w degradacji materii organicznej.
“ W 1914 roku dwóch Anglików, Edward Ardern i William Lockett, opracowali pierwszy intensywny proces oczyszczania, system basenów, w których napowietrzany jest osad powstały w wyniku biodegradacji ścieków ”. Tlen umożliwiający zarówno aktywację pracy bakterii, jak i promowanie ich namnażania. Narodziła się zasada osadu czynnego. Patenty są zgłaszane i wdrażane w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. We Francji wzrost liczby oczyszczalni osadu czynnego na obszarach miejskich rozpoczął się około 1960 r. w miastach, a następnie na obszarach wiejskich. Jeśli chodzi o procesy fizyko-chemiczne, ich wykorzystanie we Francji zbiega się z rozwojem ośrodków sportów zimowych na początku lat 60 - tych . „ Procesy koagulacji poprzez obróbkę chemiczną stosowano również w niektórych francuskich kurortach nadmorskich iw Norwegii w celu ochrony fiordów przed eutrofizacją, w szczególności z powodu zrzutów fosforu ” .
Dzisiejsze oczyszczanie ścieków prowadzi do produktów końcowych ( osadów ściekowych ), których nie można zredukować ani wyeliminować przez zmiany procesu u źródła. Utylizacja osadów ściekowych w glebie może ewentualnie pozwolić na wykorzystanie treści nawożenia problemy utylizacji matériau.Les ścieków i osadów zostały pogarsza od XIX th century poprzez skierowanie wodnego odpadów przemysłowych do oczyszczalni używany ścieków z gospodarstw domowych , które umożliwiając skuteczne oczyszczanie jego degradowalnych składników, zwiększa zanieczyszczenie ścieków materiałami trwałymi i/lub toksycznymi.
Istnieją trzy główne techniki oczyszczania wody, mające zastosowanie zarówno do oczyszczania ścieków, jak i do produkcji wody pitnej :
W latach 1997-2016 konieczne były liczne postępy w badaniach i rozwoju, aby poradzić sobie z rosnącą złożonością zanieczyszczeń, niezależnie od ich źródła. Wprowadzane na rynek nowe nawozy, a także świadomość i identyfikacja nowych źródeł zanieczyszczeń przemysłowych lub farmaceutycznych, takich jak odrzucane przez jednostki aktywne pozostałości leków, stawiają nowe wyzwania technologiczne dla oczyszczania.
Procesy biologiczne są wykorzystywane do wtórnego oczyszczania ścieków komunalnych i przemysłowych. W podstawowej konfiguracji służą głównie do eliminacji związków węglowych występujących w postaci rozpuszczalnej takich jak cukry , tłuszcze , białka , dla których rozwiązania fizykochemiczne są często nieefektywne, drogie lub trudne do wdrożenia. Są one szkodliwe dla środowiska, ponieważ ich degradacja wiąże się ze zużyciem tlenu rozpuszczonego w wodzie, niezbędnego do przeżycia zwierząt wodnych. Celem zabiegów biologicznych jest eliminacja rozpuszczalnych zanieczyszczeń organicznych za pomocą mikroorganizmów, głównie bakterii . Mikroorganizmy heterotroficzne , które wykorzystują materię organiczną jako źródło węgla i energii, mają podwójne działanie:
W razie potrzeby transformacja jonów amonowych ( NH 4+ ) do azotanu ( NO 3- ) lub nitryfikacja może być przeprowadzona jednocześnie.
Metody te mogą również pozwalają na wyeliminowanie azotu i fosforu za pomocą biologicznych poprzez wprowadzenie dodatkowych etapów w procesie oczyszczania: wprowadzenie zbiornika beztlenowego , w beztlenowym basenu .
Różne stosowane procesy można sklasyfikować w zależności od warunków napowietrzania i wykorzystania mikroorganizmów. Tak więc istnieją różne procesy:
Ładunek zanieczyszczeń organicznych jest powszechnie mierzony za pomocą pięciodniowego biochemicznego zapotrzebowania na tlen (BZT5) lub chemicznego zapotrzebowania na tlen (COD).
Zabieg tlenowySektory biologii tlenowej wykorzystują mikroorganizmy obecne w środowisku naturalnym do degradacji zanieczyszczeń . Są one inspirowane przez właściwości oczyszczania gleb (filtry porośniętych trzciną - fito - oczyszczania , filtry piaskowe) lub rzek ( lagooning , osad czynny). Zaopatrzenie w tlen może być naturalny (wiatr lub system wodospadu) w małych laguny instalacji lub sztuczny (turbiny lub dyfuzji mikrobąbelków) w „osad czynny” oczyszczalni typu.
Te bakterie mogą być wolne ( osad czynny , lagooning ) lub stałe ( łóżko bakterii , uprawy, filtry piaskowe, biologiczny ) lub nawet biodiscs.
Leczenie beztlenoweStrefa ta pozwala na samoutlenienie. Zmusza to mikroorganizmy do czerpania energii ze swoich rezerw na ich aktywność i reprodukcję: nazywa się to „oddychaniem endogennym”. W ten sposób uzyskuje się przemianę produktów azotowych (w azot amonowy) i produktów węglowych.
Usuwanie azotuJeśli reaktory biologiczne zapewniają wystarczający czas kontaktu między ściekami a bakteriami, możliwe jest osiągnięcie drugiego stopnia oczyszczania: nitryfikacji . Jest to utlenianie azotu amonowego do azotynu, a następnie do azotanu przez bakterie nitryfikacyjne. Amoniak jest toksyczny dla fauny ryb i generuje wysokie zużycie tlenu w środowisku przyjmującym. Bakterie nitryfikacyjne są autotroficzne (same wiążą węgiel niezbędny do ich wzrostu w CO 2rozpuszczony w wodzie). Dlatego rosną znacznie wolniej niż heterotrofy . Komunalnych oczyszczalni ścieków muszą najpierw usunięcia związków organicznych zanim azotować.
Trzeci etap polega na denitryfikacji azotanów powstałych w wyniku nitryfikacji. W tym celu istnieje kilka technik: albo denitryfikacja jest przeprowadzana w basenie napowietrzania podczas fazy wyłączania turbin, albo część wody obciążonej azotanami pod koniec oczyszczania biologicznego jest pompowana i mieszana z wodą. woda, na czele leczenia. Następnie denitryfikacja odbywa się w beztlenowym reaktorze, w obecności związków organicznych i azotanu. Azotan jest redukowany do azotu cząsteczkowego (N 2), który ulatnia się do powietrza w postaci bąbelków, które są eliminowane w odgazowywaczu w przypadku denitryfikacji w basenie napowietrzającym. Nadmiar azotanów to zanieczyszczenia będące przyczyną inwazji glonów w niektórych morzach, w szczególności w Morzu Północnym .
Sektory fizykochemiczne wykorzystują środki fizyczne ( osadzanie , flotacja , filtry i membrany ) i/lub chemikalia, w szczególności koagulanty ( chlorek żelazowy , siarczan glinu itp.) oraz flokulanty . Stosuje się je do niektórych ścieków przemysłowych (toksycznych) lub gdy trzeba zarządzać gwałtownymi zmianami w strumieniu, który ma być oczyszczony (przypadek oczyszczalni ścieków w miejscowościach turystycznych, lub gdy za pomocą sieci jednostkowej chcemy poradzić sobie z napływającymi wodami opadowymi ).
W obecnym stanie techniki membrany mikrofiltracyjne , ultrafiltracyjne i nanofiltracyjne wykorzystywane są głównie do oczyszczania wody.
W złożonych instalacjach wymagających przetwarzania kilku parametrów, dwa kanały można napotkać jednocześnie.
Konwencjonalnie, miejska oczyszczalnia osadu czynnego składa się z następujących etapów:
Oczyszczanie wtórne może obejmować fazy anoksji (lub część rozdzieloną na anoksję), co pozwala na rozkład azotanów .
Te kroki są podzielone na trzy menu, które są:
Kanały uzdatniania wody mogą obejmować ostatni etap, zwany „oczyszczaniem trzeciego stopnia”, obejmujący jeden lub więcej z następujących procesów:
Ale na każdym etapie powstają produkty uboczne, które również trzeba wyeliminować: odpady gruboziarniste, piasek, a zwłaszcza szlam składający się m.in. z martwych bakterii.
Równolegle z obiegiem uzdatniania wody zakłady kontroli zanieczyszczeń obejmują również linię oczyszczania osadów.
Celem obróbki osadu jest stabilizacja tego osadu (uczynienie go obojętnym) środkami, które mogą być fizykochemiczne np. wapnem lub biologicznym poprzez pozostawienie osadu w komorach fermentacyjnych (ogrzewany i mieszany reaktor umożliwiający fermentację beztlenową ).
Oczyszczanie obejmuje następnie prace sedymentacyjne (tzw. zagęszczanie), magazynowanie i odwadnianie (prasa, prasa filtracyjna , wirówka ), a nawet suszenie, uszlachetnianie do biogazu , a nawet spalanie . Metale w roztworze w wodzie można zneutralizować: zmieniając pH wody w pewnych zakresach, zanieczyszczenia te są dekantowane.
Fermentacja osadu wytwarza metan (CH 4), która produkowana w wystarczająco dużych ilościach jest wykorzystywana jako energia: produkcja energii elektrycznej, kocioł lub zatłaczanie do sieci gazu ziemnego oraz siarkowodór (H 2 S), co może spowodować uduszenie w zamkniętym środowisku.
Gdy osad ściekowy jest wolny od jakichkolwiek toksycznych produktów, może być poddany recyklingowi jako nawóz w rolnictwie z odpowiednim przygotowaniem, aby ułatwić przeładunek i przechowywanie na miejscu (obróbka wapnem ). Gdy są zanieczyszczone, konieczne jest ich składowanie . Eleganckim rozwiązaniem dla lokalnych społeczności jest kompostowanie ich z zielonymi pozostałościami lub przeprowadzenie fermentacji beztlenowej w celu wytworzenia biogazu . W zależności od kraju drogi utylizacji mogą się różnić. Na przykład w Szwajcarii zakazane jest składowanie osadów ściekowych, a odzysk rolniczy zakończono w dniu1 st październik 2008(w niektórych przypadkach z dwuletnim przedłużeniem) ze względu na zagrożenia dla zdrowia i gleby oraz zgodnie z zasadą ostrożności. Jedynym dozwolonym kanałem jest utylizacja termiczna (spalarnie odpadów domowych, cementownie).
Wreszcie trzeci obwód (opcjonalny) zajmuje się uzdatnianiem zanieczyszczonego powietrza. Może być również biologiczny lub chemiczny.
Wyróżnienie ustanowione w artykule L.2224-8 ogólnego kodeksu władz lokalnych, dotyczące oczyszczania ścieków bytowych.
Sanitacja zbiorowa To, co jest w pełni popierane przez społeczność (gminę lub publiczne nawiązanie współpracy międzygminnej – EPCI – któremu delegowała tę kompetencję): pobór, transport, uzdatnianie, odprowadzanie do środowiska naturalnego uzdatnionej wody i usuwanie przez produkty. Niezbiorowa sanitacja Każdy, kto nie korzysta z tego wsparcia. Niemniej jednak gmina ma obowiązek sprawowania kontroli (kontrola projektu, wykonania, prawidłowego funkcjonowania, dobrego utrzymania) i może, jeśli chce, przejąć utrzymanie.Techniki zbiorowej sanitacji zostały opisane powyżej.
Ściśle mówiąc, nie istnieje technika sanitacji niezbiorowej, ponieważ jest to koncepcja regulacyjna, a nie techniczna .
Jednak do oczyszczania ścieków z pojedynczego mieszkania (kilku mieszkańców) istnieją specyficzne techniki, które zostaną zakwalifikowane jako sanitacja indywidualna lub autonomiczna. Techniki te wykorzystują wyłącznie kanały organiczne.
Do wykonania instalacji sanitarnej na miejscu potrzebne są cztery elementy:
Wiele oczyszczalni poczyniło prawdziwy postęp w zakresie jakości wody, ale generalnie nie są w stanie prawidłowo oczyszczać azotanów i fosforanów lub niektórych typów wirusów lub bakterii, a żadna z konwencjonalnych oczyszczalni nie jest w stanie degradować wielu mikrozanieczyszczeń (leki, kosmetyki, detergenty itp.) obecne w ściekach. Tak więc, według Roberto Andreozzi z Uniwersytetu „ Neapol Federico II”, „Uwagę, jaką dotychczas rządy i naukowcy przywiązywali do wpływu farmaceutyków na środowisko, można zakwalifikować jako małą lub znikomą” oraz „w analizowanych ściekach, odnotowaliśmy obecność 26 środków farmaceutycznych należących do sześciu klas terapeutycznych: antybiotyki , beta-blokery , środki antyseptyczne, przeciwpadaczkowe , przeciwzapalne i regulatory lipidów” . Trzeciorzędowe laguny lub trzeciorzędowe oczyszczanie przez zagajnik wierzbowy o krótkiej rotacji zostały skutecznie przetestowane, ale rozwijają się bardzo powoli (mniej niż 1% oczyszczalni ścieków we Francji). Można zastosować inne systemy oczyszczania trzeciego stopnia, takie jak dezynfekcja UV lub ozonowanie. Niektóre oczyszczalnie są przestarzałe lub przeciążone w pewnych momentach lub przez spływy deszczowe w przypadku powodzi. Wreszcie po uzdatnianiu wody pojawia się problem tego, co dzieje się z osadem ściekowym (niekiedy w znacznym stopniu zanieczyszczonym niedegradowalnymi zanieczyszczeniami, które w przypadku złego zagospodarowania tego osadu mogą później przedostać się do wód powierzchniowych lub gruntowych). Im lepiej woda jest oczyszczona, tym bardziej toksyczny jest osad, jeśli nie usunięto z kanałów nieulegających biodegradacji produktów, które mogą zanieczyścić wodę. Oczyszczalnie ścieków w gminach utrzymujących się ze sportów zimowych lub kurortów nadmorskich muszą radzić sobie z nagłymi wzrostami frekwencji.
Paradoksalnie, niektóre stacje zanieczyszczają. Tak więc ponad rok po tym, jak Thames Water (brytyjska firma wodociągowa) miaławrzesień 2007poważnie zanieczyściła rzekę Wandle chlorem podczas czyszczenia jednej z oczyszczalni ścieków, bez natychmiastowego powiadomienia władz, Brytyjska Agencja Ochrony Środowiska ogłosiła, że „W 2007 r. firmy „woda” były (w Wielkiej Brytanii) odpowiedzialne za jedna piąta poważnego zanieczyszczenia spowodowanego słabą konserwacją, nadmiernym użytkowaniem lub starzeniem się oczyszczalni ścieków” . Za Paryżem , w Yvelines , oczyszczalnia ścieków Seine-Aval d' Achères oczyszcza ścieki sześciu milionów mieszkańców Ile -de-France . W 2007 roku stacja ta nie spełniała dyrektywy przyjętej w 1991 roku w sprawie oczyszczania ścieków komunalnych. Po pracach „DERU” stacja Achères – obecnie nazywana Seine-aval – spełnia postanowienia dyrektywy europejskiej z 1991 roku.
Chociaż jest to zabronione przez prawo (w szczególności ustawę o wybrzeżu z 1986 r.), wyjątkowo niewiele oczyszczalni ścieków znajduje się na obszarach wrażliwych (obszar sklasyfikowany, obszar Natura 2000 , strefa przybrzeżna itp. ), takich jak Amfitria położona na Cap Sicié lub kurort Saint-Jean-de-Luz , Ciboure i Urrugne . Amfitria jest jednak jedną z fabryk w basenie Morza Śródziemnego, które spełniają europejskie przepisy, podobnie jak stacje w Nicei (Haliotis), Montpellier, La Ciotat itp.
W 2013 roku, sześć lat po 1 st ostrzegawcze ( lipiec 2004 , 140 ośrodków w niezgodności), przy czym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) potwierdził niepodlegania osiągnięcie celów, niewywiązaniem się przez Francję o swojej zobowiązania dotyczące dyrektywy 91/271 / EWG oczyszczania ścieków komunalnych znanych jako „Deru” dla aglomeracji Basse-Terre oraz dla aglomeracji Ajaccio-Sanguinaires, Bastia-Nord, Cayenne-Leblond i St Denis.
Lepsza i szybsza wiedza na temat fizykochemii osadu, jego BmP oraz sezonowych lub przypadkowych wahań jakości jest niezbędna do bezpiecznego odzysku osadu (metanizacja, rozprowadzanie pofermentu).
W 2014 r. uruchomiono tak zwany program badawczy Mocopée ( „Modelowanie, sterowanie i optymalizacja procesów oczyszczania wody” ) z SIAAP (producent 230.000 ton osadów DM rocznie ), IRSTEA i „ Uniwersytetem Technologii w Compiègne” , prawie 15 zespołów naukowych i przemysłowych, aby lepiej scharakteryzować osady miejskie. Mamy nadzieję, na przykład, że będziemy w stanie ocenić aktywność biologiczną osadu poprzez bezpośredni pomiar fluorescencji (współpraca ENVOLURE-Siaap)
Konwencjonalne oczyszczanie w oczyszczalniach ścieków nie niszczy większości mikrozanieczyszczeń (pozostałości pestycydów, detergentów, leków, hormonów itp.) obecnych w ściekach. Jednak te cząsteczki, nawet w bardzo małych dawkach, są toksyczne dla organizmów wodnych. Aby je wyeliminować i spełnić coraz ostrzejsze wymagania Europejskiej Ramowej Dyrektywy Wodnej , konieczne są dodatkowe zabiegi . W ramach projektu Micropolis-Processes w latach 2014-2016 przeprowadzono wstępną ocenę oczyszczania mikrozanieczyszczeń metodą ozonowania w rzeczywistych warunkach pracy oczyszczalni ścieków. Badania przeprowadzone w zakładzie Sophia -Antipolis potwierdziły degradacja wszystkich cząsteczek (76 mikrozanieczyszczeń organicznych i metalicznych) poprzez zastosowanie zmiennych dawek ozonu w zależności od klas mikrozanieczyszczeń. Według naukowców z Irstea, pilota projektu, zużycie energii elektrycznej w procesie ozonowania stanowiło do 25% całkowitego zużycia energii elektrycznej stacji. Wynika to głównie z działania systemu produkcji powietrza, generatora ozonu i niszczyciela termicznego, których zużycie można zmniejszyć ”. Oczyszczenie wody ostatecznych wyników zanieczyszczeń w dalszych wydatków 10 do 18 eurocentach (bez podatków) na m 3 uzdatnionej wody, to znaczy około dziesięciu euro tym podatku rocznie (oszacowanie do rocznego zużycia „około 50 m 3 na mieszkańca ) .
W badaniu modelowano zużycie energii w 5 głównych sektorach uzdatniania wody najczęściej wykorzystywanych we Francji, na podstawie wskaźników zużycia energii ustalonych według sektora i dla każdego etapu oczyszczania: według stacji (uzdatnianie wody, osad z oczyszczania itp.) oraz według podstacji (napowietrzanie basenów, fermentacja osadów itp.). Obserwacja: we Francji zużywa się zatem więcej energii niż w innych porównywalnych krajach; wynikałoby to z późniejszych wysiłków na rzecz oszczędzania energii we Francji na tym obszarze oraz z wielkości stacji w oparciu o tydzień, który przynosi najwięcej ścieków w roku (bez zbiornika buforowego), co sprawia, że wydatki na energię są nieoptymalne w pozostałej części czas. Proces „ szlamu czynnego ” (preferowany we Francji; 80% oczyszczalni ścieków z ponad 2000 ekwiwalentu siedlisk) jest najmniej energochłonny, ale nie oczyszcza całkowicie wody. Bioreaktory membranowe (w fazie silnego rozwoju) wytwarzają czystszą wodę, ale są bardzo energochłonne (i można je zoptymalizować).
Irstea opracowała wielokrotnie nagradzane oprogramowanie (znane jako ACV4E ), które służy do oceny wpływu na środowisko sieci sanitarnych i/lub miejskich oczyszczalni ścieków. Dostarcza również informacji o obszarach wymagających poprawy, szczególnie w zakresie wykorzystania narzędzi monitoringu i alarmowania, systemów regulacji i optymalizacji wentylacji (głównego źródła zużycia energii). Irstea opublikowała zalecenia dla budowniczych, społeczności i operatorów, które mogą pozwolić na oszczędność energii od 5 do 20% w zależności od stacji.
Transformacja energetyczna miałaby tendencję do uczynienia oczyszczalni ścieków bardziej autonomicznymi pod względem energetycznym, nawet dodatnimi pod względem energetycznym, a także mniej emisyjnymi w odniesieniu do gazów cieplarnianych (por. N2O i CH4 ) dzięki lepszemu odzyskowi odpadów ze stacji (w szczególności osadów ściekowych przy produkcji biogazu). które mogą zasilać samą stację). Ale mimo ulepszeń jesteśmy od tego dalecy: oczyszczanie ścieków nadal zużywa energię i przyczynia się do efektu cieplarnianego.
Tlenek azotu (lub N 2 O) jest gazów cieplarnianych z 300 razy większy wpływ jak CO 2 ; jego emisje z systemów oczyszczania są bardzo niedoszacowane. Ocena IPCC wykazała 3,5% antropogenicznych emisji N 2 O około 2010 r., ale jest mocno zafałszowana, ponieważ opiera się na współczynniku emisji obliczonym dla amerykańskiej oczyszczalni ścieków przeznaczonej głównie do oczyszczania węgla, a nie azotu. Jednak we Francji „oczyszczalnie ścieków przetwarzają zarówno węgiel, jak i azot”, „Ponadto nawet niska emisja N 2 O może mieć znaczący wpływ na wpływ na klimat i ślad węglowy oczyszczalni . nasze wyniki ”.
Modelowanie według współczynnika emisji IPCC daje 0,035% N dla paryskiej oczyszczalni ścieków, podczas gdy rzeczywista wartość to 2,5-5% N, tj. emisje GHG odpowiadające 5% emisji CO 2transportu, 4 mld km przejechanych samochodem rocznie, Roczne podróże 400 000 mieszkańców lub 1,5 mln samolot AR Tuluza-Paryż/mieszkaniec.
Od 2012 r. Irstea i ONEMA (obecnie AFB ), w szczególności poprzez projekty Mocopee i N2O TRACK (2015-2018), starają się lepiej określić ilościowo N 2 Oodpowiednio emitowane przez osad czynny, filtry trzcinowo-zasadzone, biofiltry, pokazujące, że pewne parametry zarządzania i pracy stacji sprzyjają tym emisjom, które również znacznie się różnią w zależności od zastosowanego procesu (od 0 do 5% ładunku wejściowego azotu) oraz - dla tego samego procesu - w zależności od pory roku. Pokazuje to, że podejścia i modele oparte na stałych współczynnikach emisji N 2 O są nieistotne.
Zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci” oczyszczalnie ścieków są często finansowane z podatków za pośrednictwem agencji wodnych w krajach, w których istnieją. W krajach rozwijających się czasami istniały specjalne programy motywacyjne, takie jak PRODES w Brazylii od 2001 roku.
Pod względem foresightu , w dynamice Rifkina i w ramach „Zrównoważonego i inteligentnego miasta” (w tym automatyki domowej ), pojawia się trend, który, podobnie jak Smart Grid, który sprawia, że sieci energetyczne są „inteligentne”, oferuje rozwiązania techniczne uczynić sieci wodociągowe bardziej „inteligentnymi” i wydajnymi (mówimy o Smart Water). Wspólnym obszarem między tymi dwoma podejściami może być odzyskiwanie kalorii ze ścieków w ściekach lub w górnym biegu rzeki lub wykorzystanie sieci wodociągowej do transportu urządzeń chłodniczych. Europejski projekt Powerstep, uruchomiony w lipcu 2015 r. pod auspicjami europejskimi, koordynuje badania mające na celu wytwarzanie energii elektrycznej przez oczyszczalnie ścieków .
Innym ważnym punktem warunkującym przyszłość oczyszczalni ścieków jest ponowne wykorzystanie oczyszczonych ścieków (REUT) do nawadniania w rolnictwie, co umożliwia dostarczanie uprawom wody i składników odżywczych. Na całym świecie kontrolowane ponowne wykorzystanie ścieków dotyczy około 5% oczyszczonych ścieków (Izrael, Stany Zjednoczone, Australia, Hiszpania, Tunezja, kraje Zatoki Perskiej itd.). We Francji REUT jest bardzo ograniczony przez prawodawstwo, które, biorąc pod uwagę ryzyko rozprzestrzeniania się lub osadzania patogennych zarazków na uprawach, stosuje zasadę ostrożności. Przypadki wniosków ograniczają się zatem do kilku projektów (Clermont-Ferrand, Île de Noirmoutier, Golf de Royan itp.). Od 2017 r. rząd francuski ma duże ambicje dotyczące REUT, zwłaszcza w regionach o powtarzającym się deficycie wody. W tym kontekście agencja wodna Rhône Méditerranée Corse ogłosiła zaproszenia do składania projektów. Projekty realizowane w 2018 roku mają na celu rozwój wiedzy pozwalającej na najlepsze praktyki ponownego wykorzystania, a poza tym proponowanie rekomendacji dotyczących modyfikacji przepisów.