Kościół św. Medarda | |||
![]() Widok na kościół. | |||
Prezentacja | |||
---|---|---|---|
Kult | rzymskokatolicki | ||
Rodzaj | Kościół parafialny | ||
przywiązanie | Archidiecezja Paryska | ||
Rozpoczęcie budowy | XV th wieku | ||
Koniec prac | XVIII th wieku | ||
Dominujący styl | Ekstrawagancki gotyk | ||
Ochrona |
![]() |
||
Stronie internetowej | stmedard.org | ||
Geografia | |||
Kraj | Francja | ||
Region | Ile-de-France | ||
Departament | Paryż | ||
Miasto | Paryż | ||
Informacje kontaktowe | 48°50′23″ północ, 2°21′01″ wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: 5. dzielnica Paryża
| |||
Kościół Saint-Medard znajduje się w n o 141 rue Mouffetard w Paryżu , na lewym brzegu na Sekwanie , na południowy wschód Sainte-Genevieve . Zbudowany w XV TH do XVIII -tego wieku, jest to kościół parafialny wierni część 5 th dzielnica , dzielnica z ogrodu botanicznego i częściowo obszar Val-de-Grace , jak również część 13 th dzielnicy , części dzielnic Croulebarbe i Salpêtrière . Od rozdzielenia Kościoła i państwa jest własnością miasta Paryża i przydzielona (wyłączne i bezpłatne prawo użytkowania) do kultu katolickiego .
Jest on poświęcony św. Médardowi de Noyon (456-545), biskupowi Noyon .
Kościół Saint-Médard został zbudowany w dzielnicy, która do rewolucji nosiła nazwę Faubourg Saint-Marceau i w której kilka kościołów znajdujących się w przeszłości całkowicie zniknęło podczas rewolucyjnego zamętu i przemian Paryża pod rządami Drugiego Cesarstwa :
W epoce Merowingów grobowce chrześcijańskie były już montowane kilka metrów od murów obecnego kościoła, jak wykazały wykopaliska przeprowadzone przy rue Daubenton 43 . Chrześcijański cmentarz i prawdopodobnie już oratorium, jak zwyczaj czasu, więc nie są już VI th century lub VII th century . Od IX XX wieku, po inwazji Normanów , kaplica poświęcona św Medard został zbudowany wzdłuż rzymskiej drogi , która prowadziła od Lutèce do Lyonu w momencie przekraczania BIEVRE . Istnienie kościoła i parafii dołączonym do domeny opactwa Sainte-Geneviève w Paryżu jest potwierdzone w 1163 w byka od papieża Aleksandra III .
Budowę kościoła Saint-Médard obejmowali XV th do XVIII -tego wieku. Został on przerwany przez wojny religijne, a zwłaszcza Tumulte de Saint-Médard , spór między protestantami a katolikami, który doprowadził do złupiania kościoła przez protestantów w grudniu 1561 roku.
W 1655 r. parafia została poddana bezpośredniej jurysdykcji arcybiskupa Paryża, podczas gdy do tej pory była zależna od jedynego opata Sainte-Geneviève. Pozostaje powierzył kapłanom , religijnych z opactwa Sainte-Geneviève w Paryżu (lub genovéfains), aż do rewolucji francuskiej . Parafia w pobliżu Port-Royal jest odwiedzana przez wielu jansenistów , w tym Pierre Nicole pochowanego w kościele Saint-Médard, Blaise Pascal i diakona François de Pâris .
Od 1727 r. konwulsje zbierały się przy grobie diakona François de Pâris na małym cmentarzu przy wezgłowiu kościoła w poszukiwaniu mistycznych transów, uzdrowień i wszelkiego rodzaju cudów; król postanowił w 1732 zakazać wstępu; złośliwy nieznajomy umieścił na ogrodzeniu zamykającym cmentarz mały plakat z następującymi słowami: „ Na królu zabroń Bogu czynić w tym miejscu cudu ” (na rogu rue Daubenton i od strony ul. Daubenton wciąż widać zamurowane drzwi). rue de Candolle wydaje się jednak, że nie był to cmentarz, który znajdował się na południe od kościoła). Parafia jest miejscem silnego oporu wobec Bulle Unigenitus wydanej w 1713 r., a zwłaszcza z marca 1752 r. w sprawie notatek spowiedzi (por. Christophe de Beaumont ).
W XVIII -tego wieku, kościół Saint-Medard jest zdobiona, zwłaszcza w 1784 roku przez Louis François Petit-Radel , który był architektem kaplicy z Dziewicy i plebanii przylegającym do kościoła.
W czasie rewolucji kościół został zamknięty, a kult zniesiony w listopadzie 1793 r. Został ponownie otwarty dekretem Zjazdu z maja 1795 r. Parafia dzieli swój kościół z teofilantropami i przez dziesięciodniowy kult będzie nazywana Świątynią św. Praca przez dziesięć miesięcy.
W XIX th century, osobistości z Narodowego Muzeum Historii Naturalnej ( Jussieu (1803), Geoffroy Saint-Hilaire (1826) uczestniczyć w życiu parafii w jego zakrystii . Siostra Rozalia Rendu (beatyfikowany przez papieża Jana -Paul II w 2003 roku), odpowiedzialny za domu Sióstr Miłosierdzia w rue de l'Epee de Bois, jest uznawany za jej poświęcenie dla chorych, ubogich i ... uczestników zamieszek z lipca 1830 i lutego 1848. jest do Siostra Rozalie, że założyciele Towarzystwa Saint-Vincent-de-Paul zwrócą się do organizowania swoich akcji charytatywnych (przytoczmy w szczególności Frédérica Ozanama , beatyfikowanego przez Papieża Jana Pawła II w 1997 r. podczas Światowych Dni Młodzieży ).
W tym czasie w kościele podjęto wiele aranżacji wewnętrznych i zewnętrznych; duży cmentarz południowy zostaje przekształcony w plac ( plac Saint-Médard ).
W 1901 r. na miejscu starego cmentarza, na którym pochowano diakona Pârisa, zbudowano Kaplicę Katechizmu . W 1906 r. kościół został uznany za zabytek historyczny. Przekształcenia wewnętrzne mają miejsce w 1960 roku; kościół rozebrano w 1974 roku.
W 2011 roku pod przewodnictwem proboszcza ks. Emmanuela Boudeta dokonano przebudowy liturgicznej odrestaurowano kamienny ołtarz w chórze kościoła. Poświęcił go kardynał André Vingt-Trois , arcybiskup Paryża , 11 września 2011 r.
Plan kościoła odzwierciedla jego historię z trzema jednorodnymi zestawami datowanymi odpowiednio z połowy XV wieku, lat 1562-1620 i XVIII wieku, przy czym najstarsze części znajdują się na poziomie fasady zachodniej i przyległych przęseł oraz najnowsze części przy łóżku.
W latach 1868-1869 częściowo oczyszczono kościół z zewnątrz.
Na południowo-wschodniej elewacji wygrawerowany jest zegar słoneczny .
Widoki zewnętrzneWejście do kościoła na rue Mouffetard
Wejście rue Daubenton
Kościół Saint-Médard widziany od południowego wschodu (widok z placu Saint-Médard )
Zegar słoneczny wygrawerowany na jego południowo-wschodniej fasadzie, widziany z placu Saint-Médard.
Ekstrawagancki gotycka nawa została zbudowana w drugiej połowie XV -go wieku, w jednym lub dwóch sezonach (pierwsze trzy przęsła różnią ostatnie dwa). W centrum czterodzielnych sklepień żebrowych znajduje się pięć kluczy obrazkowych.
Chór jest szerszy i wyższy, rozpoczęto go w 1550 r., a ukończono w 1632 r. Przykryto go w 1622 r. sklepieniem drewnianym (ze względu na brak środków na budowę kamiennego), który do dziś zachował się w unikalny sposób w Paryżu.
Nawy i nawy boczneZabezpieczenie północne
Nawa główna
Nawa z XV -go wieku schody i przewodniczącego (1718)
Południowa strona
Sklepienie drewniane.
Poświęcenie nowego ołtarza św. Medarda 11 września 2011 r.
Zmiany są widoczne zwłaszcza na poziomie kapiteli ilustrujących gotyk , renesans i klasyc .
Kościół ozdobiony jest wieloma dziełami sztuki.
Saint Denis penitenta lub męczeństwo Saint Denis - Rzeźba z XVIII -tego wieku
Krzesło z 1718 r.
Kościół posiada również wiele okien , zabytkowe (fragmenty XVI th wieku) lub współczesnej (1941) z Jean Hebert-Stevens , Bony i Petera Cellier.
Barwione XVI p wieku (medaliony)
Szczegół (dawcy w modlitwie).
Szczegół (dawcy w modlitwie).
Kolejny fragment XVI, XX wieku.
witraż XIX th century
Duże organy , umieszczone nad głównymi drzwiami w galerii, od 1980 roku zostały sklasyfikowane jako zabytek , zarówno dla kredensu, jak i części instrumentalnej.
Kredens jest dziełem stolarza Germaina Pilona - być może wnuka słynnego rzeźbiarza Germaina Pilona - który wykonywał go w latach 1644-1650. Został przebudowany w 1767 r. przez [dom Daublaine Callinet (organy)].
Partia instrumentalna pochodzi z czynników Stolz & Frères (Edouard i Eugène) (1880), w tonie z czynników François i Alexandre Thierry, budowniczych organów króla. Ma 32 stopnie (42 rzędy), z trzema 56-klawiszowymi klawiaturami i 30-klawiszowym mechanicznym pedałem trakcji z maszyną Barker dla dużych organów.
W latach 1952-1967 André Isoir był posiadaczem wielkich organów i mistrzem kaplicy . Obecnym posiadaczem jest Jean Galard .
Kompozycja:
I. Wielkie organy 56 nut |
II. Pozytywne 56 nut |
III. Ekspresyjna opowieść 56 nut |
30-nutowy pedał |
---|---|---|---|
Bourdon 16 ' |
Bourdon 16 ' |
Bourdon 8 ' |
Soubasse 16 ' |
Organy chóru Roethinger zostały zbudowane w 1964 roku i zainstalowane w bocznej kaplicy chóru. Posiada dwie 56-klawiszowe klawiatury i 30-klawiszowy pedalboard. Podciąganie jest mechaniczne w przypadku notatek i gier. Ma czternaście gier.
Cmentarz Saint-Médard (1952) to powieść Pierre'a Molaine'a o romansie konwulsjonistów z Saint-Médard .
Kościół Saint-Médard znajduje się w centrum zagadki w książce Élu du serpent rouge (2004) autorstwa Jean-Paul Bourre .
W Bez rodziny przez Hektor Malot , sierota Rémi spotkał swojego przyjaciela Mattia kiedy mijał przed Saint-Medard.
Ta strona jest obsługiwana przez stację metra Censier - Daubenton na linii
.