22 października 1721 - 14 września 1917
( 195 lat, 10 miesięcy i 23 dni )
Flaga Imperium Rosyjskiego . |
Wielki herb Cesarstwa Rosyjskiego . |
Motto | w języku rosyjskim : Съ нами Богъ! ( S nami Bog!, „Bóg jest z nami!”) |
---|---|
Hymn |
Molitva russkikh (1816-1833). Hymn carów (1833-1917). |
Status |
Monarchia absolutna (1721-1906) . Monarchia konstytucyjna (1906-1917) . |
---|---|
Stolica |
Sankt Petersburg Moskwa (1728-1730) |
Język |
Rosyjski Języki regionalne : polski , szwedzki , fiński , mołdawski , ormiański , kaukaski , turecki . Język dodatkowy : francuski . |
Religia | Prawosławie . |
Zmiana | Rubel |
Ludność (1897) | 125 640 021 mieszk . |
---|
Obszar (1916) | ~ 22.800.000 km 2 |
---|
7 maja 1682( CG ) 27 kwietnia 1682 ( CJ ) |
Intronizacja Piotra I er . |
---|---|
22 października 1721(CG) 11 października 1721 (CJ) |
Proklamacja Imperium. |
26 grudnia 1825(CG) 14 grudnia 1825 (CJ) |
Powstanie dekabrystów . |
3 marca 1861(CG) 19 lutego 1861 (CJ) |
Zniesienie pańszczyzny. |
Styczeń -Grudzień 1905 | Rewolucja 1905 roku . |
6 maja 1906(CG) 23 kwietnia 1906 (CJ) |
Konstytucja. |
15 marca 1917(CG) 2 marca 1917 (CJ) |
Rewolucja lutowa . |
14 września 1917(CG) 1 września 1917 (CJ) |
Proklamacja Republiki Rosyjskiej . |
Pierwszy cesarz 1721-1725 |
Pierre ja er |
---|---|
Przedostatni cesarz 1894-1917 |
Mikołaj II |
Ostatni cesarz 1917-1917 |
Michał II |
( 1 ul )1905-1906 | Serge Witte |
---|---|
( D er ) 1917 | Nikolai Galitzine |
Górny pokój | Rada Cesarstwa |
---|---|
Komora dolna | Duma Państwowa Imperium Rosyjskiego |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Rosyjskiego imperium , czy Imperium Rosji ( rosyjski : Российская империя , Rossiskaïa imperia ; w pisowni poprzedzającym reformę 1917-1918 Россійская имперія), jest podmiotem politycznym Rosji z1721W okresie panowania Piotra I st , w14 września 1917dzień proklamacji Republiki Rosyjskiej . Jej stolicą jest Sankt Petersburg .
Pod koniec XIX -go wieku , wielkości Imperium wynosi około 21.800.000 kilometrów kwadratowych (prawie 1/6 powierzchni Ziemi). Oprócz terytoriów obecnej Federacji Rosyjskiej Rosja posiada prowincje bałtyckie , większość Ukrainy , Białorusi , część Polski , wschodnią Mołdawię (dzisiejsza Republika Mołdawii ), Kaukaz , Wielkie Księstwo Finlandii i znaczną część z Azji Centralnej , nie wspominając o rosyjskiej kolonizacji obu Ameryk , głównie na Alasce , sprzedawanych w Stanach Zjednoczonych w 1867 roku i murów miasta Port Arthur , dzierżawy do Chin w 1894 roku .
W 1914 r. Imperium Rosyjskie zostało podzielone na 81 rządów i 20 obwodów („regionów”). W wasalami i protektoratów Rosji policzyć Chanat Buchary , z Chanat Chiwy i po 1914 Tuwy . Oprócz samej Rosji w skład Cesarstwa wchodzi Królestwo Polskie ( 1815 - 1915 ), które Kongres Wiedeński objął pod patronatem Rosji , oraz Wielkie Księstwo Finlandii ( 1809 - 1917 ).
Według spisu ludności z 1897 r . Cesarstwo liczyło wówczas około 128,2 mln mieszkańców, z czego ponad 70% (93,4 mln) mieszkało w europejskiej Rosji. Na terytorium Cesarstwa żyje ponad sto różnych grup etnicznych ( Rosjanie stanowią 45% ludności). Imperium Rosyjskie nie jest państwem narodowym, ale wieloetnicznym bytem integrującym w sobie różnorodne ludy od samego początku.
Imperium Rosyjskie to autokracja rządzona przez cesarza , określanego najczęściej jako Gosudar („władca”) lub car na wsi. Ale jego oficjalna nazwa jest imperatorem . Pochodzi z dynastii Romanowów . Prawosławie jest oficjalną religią cesarstwa, podawany przez suwerena przez Świętego Synodu . Poddani Imperium są podzieleni na zakony (klasy), takie jak dvorianstvo („ szlachta ”), duchowieństwo , kupcy (podzieleni na kilka gildii ), mechtchantsvo („drobni kupcy” lub rzemieślnicy), Kozacy i chłopi (wolni, państwowi lub szlachta).
Pochodzenie Rosji jest w księstwie Kijowie , założona około 860 . Pierwsze zorganizowane państwo w regionie, rządzone przez dynastię Riourikides . Do prób Księstwo ekspansję na Bałkanach , ale systematycznie zepchnięte przez Bizancjum i tureckich ludów tych stepów . W 988 roku Włodzimierz I po raz pierwszy przeszedł na prawosławie , które stało się religią państwową . Od XII -tego wieku , wybucha Księstwo ze spadków i jest podzielony na kilka mniejszych państw. Słowianie rozprzestrzenił się na północny-wschód i założył kilka miast, w tym Moskwie , która jest częścią księstwa Vladimir-Suzdal .
W XIII -tego wieku , gdy Tatarzy ataku rosyjskich księstw. Miasta są zniszczone, a ludność zredukowana do niewoli. Księstwa stają się wasalami państwa mongolskiego, Złotej Ordy . Tylko Republice Nowogrodu udaje się zachować niepodległość, podczas gdy Wielkie Księstwo Litewskie rozciąga się na zachód od Kijowa . W drugiej połowie XIII -tego wieku , gdy książęta Moskwa zacząć rozciągać się poprzez regularne siły z chan Złotej Ordy i wyzwolić się spod kurateli książąt Włodzimierza. W 1327 r. Metropolita przeniósł swoją rezydencję z Włodzimierza do Moskwy, znacznie podnosząc prestiż księstwa moskiewskiego. Około 1330 r. Rozpoczęto budowę Kremla Moskiewskiego .
Książęta jednej aneksji Moskwa unify Rosji jednym sąsiednie księstwa, ale tradycja podziału terytorium między rozpada syn wojny domowej w XV -go wieku . W 1462 roku Iwan III wstąpił na tron Moskwy. Ostatecznie uwolnił Moskwę spod wpływów mongolskich i zaanektował główne księstwa rosyjskie, w tym potężną republikę Nowogrodu i księstwo Twer . W 1493 roku przyjął tytuł „suwerena całej Rosji” . Jego syn kontynuował swoją pracę, aneksując republikę pskowską oraz księstwa Riazań i Smoleńsk .
Tsarat RosjiPodczas XVIII -tego wieku, Piotr Wielki (1682-1725), po długiej wojnie ze Szwecją , dostaje dostęp do Morza Bałtyckiego . Zbudował Petersburg, który od 1712 roku staje się nową stolicą, symbolizując tym samym otwarcie kraju na Europę . Potężny przemysł metalurgiczny, pierwszy wówczas na Zachodzie, został zbudowany na Uralu i umożliwił wsparcie działań wojennych. Plik2 listopada 1721Piotr przyjmuje tytuł „ Cesarza Wszechrosji”, który zastąpił dotychczas nadawany mu tradycyjny tytuł cara . Katarzyna II z Rosji (1762-1796), oświecona autokratka, kończy podbój stepów położonych nad brzegiem Morza Czarnego po pokonaniu Imperium Osmańskiego i Chanatu Krymskiego i przesuwa granice Imperium Rosyjskiego na zachód. dzięki rozbiorowi Polski. Obecna Ukraina i Biała Rosja ( Białoruś ) znajdują się obecnie w całości na terytorium Rosji. Przez cały ten okres Kozacy stopniowo zajmowali Syberię i dotarli do Oceanu Spokojnego w 1640 r. Irkuck , nad brzegiem jeziora Bajkał , został założony w 1632 r., Rejon Cieśniny Beringa i Alaskę eksplorowano w latach czterdziestych XVIII wieku.
Kodeks uchwalony odtąd w 1649 r. Wiąże chłopa i jego potomków z ziemią i jej właścicielem, uogólniając pańszczyznę , wbrew ewolucji statusu chłopa w Europie Zachodniej. W zamian właściciele ziemscy są zobowiązani służyć swemu władcy. Katarzyna II potwierdza i wzmacnia te postanowienia. Niezadowolenie chłopów i wschodzących klasa robotników wyzyskiwanych przez ich właścicieli i mocno opodatkowane przez opodatkowanie rosnącej spuście Stanu w XVII th i XVIII -go stulecia wielu buntów chłopskich, najważniejsze, prowadzone przez Kozaków Pugatchev , udaje się zagrozić tronowi, zanim zostanie zmiażdżony (1773). Kościół w czasie odgrywała istotną rolę w społeczeństwie rosyjskim i klasztory zostały obdarzone przez carów i wielkich bojarów z ogromnych osiedli, w tym gruntów rolnych, lasów, młyny, kopalnie ...
Piotr Wielki, a potem Katarzyna II sprowadzili dużą liczbę niemieckich osadników (np. Niemców z Wołgi ) zachodnich rzemieślników i naukowców, często Niemców, aby zmodernizować kraj, budować przemysł i położyć podwaliny pod placówki edukacyjne. I upowszechnianie wiedzy. Podstawy rosyjskiego języka literackiego określa Michaił Łomonosow . W tym czasie ukazały się pierwsze gazety. Szlachta rosyjska uległa zachodniemu, zwłaszcza pod wpływem filozofii niemieckiej i języka francuskiego, którym mówiła szlachta, a niektórzy jej członkowie entuzjastycznie podchodzili do idei oświecenia , a czasem nawet rewolucji francuskiej .
Imperium Rosyjskie odegrało decydującą rolę podczas wojen napoleońskich , które przekształciły je w wiodącą potęgę europejską. Napędzany jak wszystkich europejskich monarchów przez niechęć do idei rewolucji francuskiej, cesarz udział w dwóch koalicji przeciwko Napoleona I st i wyciera kosztownych porażek. Aleksander I po raz pierwszy wybrał odwrócenie obozu sojuszniczego Pierwszego Cesarstwa na traktacie pokojowym w Tylży i spotkanie dwóch cesarzy, ale pokój trwa tylko pięć lat (1807-1812). Wykorzystał tę przerwę, aby zaatakować Szwecję i odebrać swoją prowincję Finlandii, dając początek Wielkiemu Księstwu Finlandii . W 1812 r. Wznowiono działania wojenne. W czasie kampanii rosyjskiej , Napoleona Grand Army udało się zajęcia Moskwę kosztem walki zaciętej , ale musiał opuścić go po miasto zostało spalone. Wojska rosyjskie nękają następnie wroga zdziesiątkowanego głodem i zimnem, aw 1814 r. Wraz z armią pruską zajmują Paryż. Aleksander odgrywa ważną rolę w Świętym Przymierzu, który zamierza pokierować losami Europy postnapoleońskiej i jest przeciwny odbudowie państwa polskiego. W 1849 r. Jego następca, Mikołaj I er , wysłał wojska na Węgry w celu wsparcia armii austriackiej, przeciwstawił się węgierskim rewolucjonistom z poprzedniego roku. Wielkimi mocarstwami europejskimi są Rosja, Austria i Prusy. Francja jest zmarginalizowana, a Anglia okupowana przez jej kolonialne podboje.
Imperium Rosyjskie pod jego rządami i jego następców kontynuowało ekspansję na Kaukazie i w kierunku ujścia Dunaju ze szkodą dla imperiów perskiego i osmańskiego. Georgia dobrowolnie dołączył do Imperium w 1801 roku . Wschodnia część Księstwa Mołdawii (wasala Imperium Osmańskiego ) została przyłączona w 1812 roku i utworzyła rząd Besarabii . Ormiański The Dagestan i częścią Azerbejdżanu są załączone w 1813 roku po czterech latach konfliktu z imperium perskiego. Kiedy Aleksander zmarł ( 1825 ), oficerowie reformistów, dekabrystowie , na próżno powstali, żądając reformy monarchii w sensie konstytucyjnym. Ta próba wyniesienia oficerów z arystokracji posłuży również za wzór dla wielu rosyjskich intelektualistów w następnym stuleciu, inspirowanych filozofią Hegla lub Kropotkina . W 1829 roku Imperium Rosyjskie zostało scedowane przez Imperium Osmańskie ujścia Dunaju , co zapoczątkowało proces uniezależnienia się ludności chrześcijańskiej regionu. Mikołaj I er cieszy się dobrym wzrostem gospodarczym, ale wzmacnia aparat represji. Brutalnie stłumił powstanie zbrojne w Polsce ( 1831 ). Upadek Imperium Osmańskiego, który budzi chciwość mocarstw europejskich, jest przyczyną konfliktu między Rosją a innymi mocarstwami europejskimi, Wielką Brytanią na czele i powracającą na scenę Francją: wojną na Krymie . Pokonany w Sewastopolu ( 1856 ) Aleksander II , następca Mikołaja, musiał oddać południową część Besarabii ujściom Dunaju i utracił prawo do przejścia między Morzem Czarnym a Morzem Śródziemnym . Ostatni zwycięski konflikt z Imperium Osmańskim ( 1878 ) pozwala odzyskać dostęp do Dunaju i dopełnić podbój Kaukazu. Rosja uzyskuje również utworzenie na Bałkanach królestwa Bułgarii oraz uznanie przez Turków osmańskich niepodległości Serbii i Rumunii . Ten wzrost wpływów ożywia wrogość Wielkiej Brytanii ( Wielka Gra ) i wzbudza nieufność Austro-Węgier , które obawiały się przebudzenia Słowian Południowych na swoich terytoriach, a które same rozprzestrzeniły się na Bałkanach.
W tym okresie miało miejsce wiele żakierów przeciwko zadłużonej arystokracji ziemskiej, a tym samym związanej z systemem pańszczyzny. Przemysł rozwinął się zwłaszcza w górnictwie i przemyśle tekstylnym, ale pozostał daleko w tyle w porównaniu z Wielką Brytanią i Niemcami (około 600 000 pracowników około 1860 r.). Pojawia się nowa klasa handlarzy i drobnych przemysłowców - często byli chłopi pańszczyźniani uwolnieni przez wykup - ale jej liczba jest stosunkowo niewielka.
Edukacja rozprzestrzeniła się na zamożniejsze klasy i powstało wiele wyższych szkół. Literatura rosyjska zna swój „złoty wiek” z wielkich pisarzy, takich jak Puszkina , Mikołaja Gogola i Turgieniewa , itp, które odzwierciedlają męki rosyjskiego społeczeństwa. Ten rozkwit kulturowy obejmuje również architekturę i muzykę ( Mikhaïl Glinka ).
Aleksander II próbuje wyciągnąć wnioski z klęski wojny krymskiej . Kraj, który zajmuje obecnie 22,5 miliona km 2 i liczy 60 milionów mieszkańców, jest upośledzony przez archaiczne funkcjonowanie. Cesarz zapoczątkował reformy strukturalne: najważniejszym środkiem było zniesienie pańszczyzny w 1861 r., Które obejmowało przydzielenie byłemu chłopowi ziemi, często zbyt małej, by go wyżywić, kosztem „długofalowego długu państwowego”. Samorządy lokalne - zemstvos - powstawały od 1864 r., Posiadając uprawnienia do zarządzania lokalnymi sprawami i budowania dróg , szkół i szpitali , mogły pobierać podatki, aby je finansować. Ten typ konstrukcji został następnie rozszerzony na miasta (douma miejska). Wreszcie, kodeks prawny wprowadza procedury oskarżenia i obrony oraz tworzy wymiar sprawiedliwości niezależny od władzy aż do poziomu okręgowego. Jednak reformy podsycą przemoc grup intelektualistów nihilistycznych . Aleksander II został zamordowany przez grupę terrorystyczną Narodnaja Wolia w marcu 1881 roku.
Za jego panowania Imperium kontynuowało ekspansję kolonialną w Azji Środkowej : po aneksji ziem Kazachów zakończonej w 1847 r. Trzy chanaty terytorium uzbeckiego ( Kokand , Buchara i Khiva ) zostały podbite w ciągu następnych trzech dekad, a następnie zaanektowane. lub umieszczony pod protektoratem (1876). Ten postęp stawia granice Imperium Rosyjskiego u bram Imperium Brytyjskiego w Indiach, które również kontynuowało ekspansję na wschodzie, bardziej na południu. Napięcie ( Wielka Gra ) między dwoma krajami pozostanie bardzo wysokie do czasu osiągnięcia porozumienia w 1907 r. (Konwencja anglo-rosyjska). Polska odrodziła się bezskutecznie w 1863 r. Na południowym wschodzie Imperium wykorzystało w 1876 r. Powstanie bośniackie, które zakończyło się atakiem na Imperium Osmańskie. Konflikt ten niepokoi jednak inwestorów, ponieważ Turcja mimo porażki odmawia podpisania protokołu sporządzonego w Londynie przez mocarstwa: w ciągu miesiąca wzorcowy francuski kredyt publiczny traci cztery punkty, włoski sześć, a rosyjski dziesięć. .
Aleksander III , który wstąpił na tron wiosną 1881 r., Prowadził politykę kontrreform. Autorytarne przepisy są utrzymywane, a nawet wzmacniane: partie polityczne i związki są zakazane, prawo do przemieszczania się jest ograniczone, prasa jest cenzurowana. Na poziomie gospodarczym przemysł rozwijał się dynamicznie m.in. dzięki inwestycjom zagranicznym i budowie sieci kolejowej, która osiągnęła 30 000 km w 1890 r. Nowe regiony uprzemysłowione (Ukraina), niektóre wzmocniły swój charakter. , Petersburg, a zwłaszcza Moskwie. Ale obfita siła robocza uwolniona przez zniesienie pańszczyzny i wzrost demograficzny nie znalazła pełnego zatrudnienia w przemyśle (3 miliony pracowników w 1913 r.). Wielu chłopów przyjeżdża, aby kolonizować dziewicze ziemie Cesarstwa położone na południu i wschodzie (dolna dolina Wołgi, Ural, Syberia) Cesarstwa. Trans-Siberian Railway , pierwsza część jest skierowana między 1891 i 1901, aby otworzyć się rozległe terytoria Syberii, ułatwia to migrację, podczas gdy równolegle do sojusz francusko-rosyjski finansów industrializacji jest głównie przez rosyjskie kredyty pochodzą przede wszystkim z Francji . Rolnictwo nadal ma przytłaczającą wagę: w 1897 roku Rosja miała 97 milionów chłopów na ogólną liczbę 127 mieszkańców mln mieszkańców. Ci na ogół nie posiadają ziemi, którą uprawiają (25% będzie właścicielami w 1914 r.). Wskaźnik alfabetyzacji jest bardzo niski, a śmiertelność niemowląt wysoka (około 180 na 1000). Nadwyżkę demograficzną absorbują miasta, których liczba gwałtownie rośnie: w przededniu I wojny światowej populacja miasta przekracza 25 milionów mieszkańców. Rosja nadal powiększa swój obszar wpływów: w Chinach i Korei ściera się z interesami Japonii. Wynikający rosyjsko-japońska wojna zakończyła się kompletną porażką (1905 w bitwie pod Cuszimą ): modernizacja Japonii był niedoceniany i oddaleniem od pola walki stworzonej ogromne ograniczenia logistyczne.
Oto budżety Rosji i Japonii w latach 1903/1904, przed przystąpieniem do wojny, sporządzone we frankach francuskich po kursie 2 fr. 67 za rubla i 2 fr. 55 za jena:
Zwykłe dochody (miliony franków) | Zwykłe wydatki (miliony franków) | ||||
---|---|---|---|---|---|
Rosja | Japonia | Rosja | Japonia | ||
Wpłaty bezpośrednie | 360 | 156 | Imperial House (lista cywilna) | 43 | 8 |
Wpłaty pośrednie | 1,124 | 247 | Sprawy zagraniczne | 16 | 5 |
Prawa i podatki | 277 | 35 | Wnętrze | 307 | 28 |
Suwerenne prawa | 3,073 | 135 | Finanse | 993 | 48 |
Różnorodny | 451 | 18 | Dług publiczny | 772 | 107 |
Całkowity | 5 285, | 591 | Armia | 964 | 97 |
Niezwykły | 531 | 51 | Morski | 304 | 56 |
Łączna suma | 5 816, | 642 | Sprawiedliwość | 136 | 28 |
Edukacja publiczna | 117 | 13 | |||
Rolnictwo i handel | 133 | 8 | |||
Komunikacja | 1,263 | 56 | |||
Różnorodny | 202 | " | |||
Całkowity | 5.250 | 454 | |||
Niezwykły | 566 | 168 | |||
Łączna suma | 5 816, | 622 |
Ta wojna wywołuje pierwsze powszechne powstanie ludności rosyjskiej przeciwko reżimowi. Rewolucja 1905 , pierwotnie miejski, był również ruch chłopski, który wpływa głównie rejon czarnych ziem i Bałtykiem. Lojalność sił zbrojnych uratuje reżim. Mikołaj II , który wstąpił na tron w 1894 r., Zobowiązany jest do złożenia przyrzeczenia otwarcia. Wybrane zgromadzenie, Duma Państwowa Imperium Rosyjskiego , ma władzę ustawodawczą. Ale wybory dwóch kolejnych doumów dają opozycji zdecydowaną większość. Następnie ordynacja wyborcza zostaje zmieniona w celu uzyskania przychylnej władzy izby deputowanych.
Rosja wyrusza na wojnę przeciwko Cesarstwu Niemieckiemu i Cesarstwu Austro-Węgierskiemu w sierpniu 1914 r., By przyjść z pomocą Serbii , jej sojusznikowi; a także dlatego, że jest częścią Triple Entente . Imperium Rosyjskie rozpoczęło ofensywę we wschodniej Polsce na froncie wschodnim, ale zostało ciężko pobite. Wojska rosyjskie muszą opuścić Polskę, a następnie dużą część krajów bałtyckich , które były okupowane przez następne trzy lata.
Na początku 1917 r . Wybuchła rewolucja lutowa , szereg ruchów społecznych, wywołanych ciężarem wojny dla gospodarki, stratami na froncie zredukowanymi do strategii obronnej, niestabilnością przywódców i nieufnością władzy. car. Odmowa stłumienia demonstracji przez wojska i znużenie klas rządzących zmusiły cesarza Mikołaja II do abdykacji.
Rząd tymczasowy został następnie formowane, przewodniczy kolejno przez księcia Gueorgui Lwowie i Aleksander Kiereński , który zakończył się głoszenia Republika Rosyjska się14 września 1917. Przedstawiając reformy, stara się jednak uszanować zobowiązania Rosji wobec jej sojuszników, kontynuując bardzo niepopularną wojnę.
Niepopularność tego ostatniego środka została wykorzystana przez bolszewików, którzy 7 listopada 1917 r. (20 listopada 1917w kalendarzu gregoriańskim ), obalić siłą zbrojną rząd Piotrogrodu podczas rewolucji październikowej . Rada Komisarzy Ludowych w wiodących nowy rosyjski Radziecki Federacyjnej Socjalistycznej Republiki , będzie prowadzić osobne negocjacje pokojowe z Niemcami aż do podpisania traktat brzeski , na3 marca 1918.
Jeśli Imperium Rosyjskie jest wieloetniczne , to jest zdominowane przez samych Słowian Wschodnich podzielonych na trzy podgrupy: Wielkorusów (dziś nazywanych „ Rosjanami ”), Małorusinów (dziś nazywanych „ Ukraińcami ”) i Białorusinów (obecnie „ Ukraińcy ”). zwanych „ Białorusinami ”). Że Polacy są tylko Słowian Zachodnich w Imperium. Tylko Rosjanie stanowią połowę populacji europejskiej części Imperium. To wokół ich początkowego terytorium, Wielkiego Księstwa Moskwy , rozprzestrzeniła się Rosja, kolonizując terytoria Imperium zdobytego przez lata i asymilując część miejscowej ludności . Do Kozacy żyjące między Donem a Uralu są liczone jako wielkich Rosjan, natomiast pomiędzy Morzem Azowskim i Kaukazu są Małorusinów.
Jeśli naród rosyjski zajmuje wnętrze Imperium, jego granice tworzą ludy obcego pochodzenia, z wyjątkiem wschodnich wybrzeży Morza Białego i Czarnego . Ponad jedna trzecia mieszkańców Imperium to nie-Słowianie, podzieleni na dziesiątki ludów, z których każdy ma własną historię, język i tradycje. Mówią w języku tureckim , fińskim , bałtyckim , romańskim , kaukaskim , irańskim , mongolskim lub tunguzyskim i mogą być prawosławnymi , protestantami , katolikami lub starover , muzułmanami , buddystami lub szamanistami . Znaczną mniejszość stanowili Żydzi mówiący w jidysz . Zbyt podzieleni, by się zjednoczyć, większość nie żąda niepodległości, ale niektórzy na Zachodzie kultywują nostalgię za utraconą niepodległością (przypadek Polaków ), chcą większej autonomii ( Finowie , Bałtowie ), woleliby zjednoczenie kraju ( Mołdawianie ) lub przeciwnie, czuć się chronionym przez Imperium Rosyjskie w obliczu ekspansjonizmu germańskiego ( Białorusini , Ukraińcy ).
Niektóre grupy etniczne Imperium mogły czasami mieć specjalny status: na mocy karty rządu tubylców z lipca 1822 r. ( Ulozhenije ob Upravlenii Inorodtsami ) każdy rdzenny lud ( Syberii , Kaukazu , Azji Środkowej ) zachował własne prawo w obszary życia codziennego (rodzina, prawo gruntowe, rybołówstwo, łowiectwo itp.) i tradycyjni sędziowie kwestionowali wymiar sprawiedliwości, z wyjątkiem poważnych przestępstw, które musiały być wnoszone przed sądy państwowe. Ponadto, w zależności od tego, czy był koczowniczy, czy osiadły , każdemu ludowi przyznano prawa odpowiadające jego stylowi życia, w tym wyłączne prawa do jego ziemi i autonomię w wyborach własnych władz lokalnych. Kompetencje w sprawach administracyjnych, wojskowych i skarbowych należały do władz Cesarstwa. Ale to nie było w przypadku wszystkich grup etnicznych, a niektórzy, widząc ich prawa przycięte do punktu utraty ich wszystko: na przykład, Mołdawianie byli tuż po ich aneksji w 1812 roku , rządzone przez mołdawskiego księcia , Scarlat Sturdza (ro) , ale po roku został odwołany, zastąpiony przez rosyjskich gubernatorów, aw 1828 r . zniesiono lokalną autonomię . Wprowadzono politykę rusyfikacji : w 1829 r. Zakazano w administracji używania języka miejscowego na rzecz rosyjskiego . W 1833 r. „Mołdawianka” została zakazana w kościołach, w 1842 r. W szkołach średnich, a w 1860 r . W szkołach podstawowych . Wreszcie w 1871 r. Lokalny język został całkowicie i po prostu zakazany w całej sferze publicznej przez te same imperialne oukaze, które ustanowiły ich terytorium jako „ rząd ”.
Oprócz Słowian , Finowie i Tatarzy to dwa główne narody wyłaniające się z Imperium Rosyjskiego. Finowie są najstarszymi mieszkańcami przestrzeni geograficznej zajmowanej przez Rosję. Są rozproszeni po całym Imperium, od Finlandii po Syberię , przez europejską Rosję ( Veps ), Ural czy brzegi Wołgi . Protestanci i długoletni szwedzcy poddani, Finowie i Estończycy są jedynymi, którzy unikają powolnej rusyfikacji Finów. Z biegiem czasu inne ludy fińskie zostały podzielone, tak że nie były już w stanie odgrywać roli politycznej w Imperium.
„ Tatarzy ” (często błędnie rozpoznawane jako „Tatarami” w czasie) to nazwa nadana do plemion Turko-mongolskich, które przetoczyły się XIII th century na obecnym terytorium Rosji. Następnie nazwa ta jest również przypisywana różnym narodom tureckim obecnym w Rosji. Po długim okresie zwierzchnictwa księstw rosyjskich wodzowie tatarscy po przejściu od szamanizmu do islamu odmówili poddania się jego poddanym i wycofywali się w trakcie podbojów rosyjskich w kierunku wschodnim (okolice Kazania ) lub w kierunku południe pod ochroną osmańską . Ale z XVIII -tego wieku , Imperium Rosyjskiego dogonił go, a na początku XX th century Tatarzy już na dawnej ziemi to, że wysepki mniejszości. Z drugiej strony Turcy przeważają w rosyjskich prowincjach Azji, w Turkiestanie, gdzie można spotkać Kirgizów (termin obejmujący w tym czasie także Kazachów ), Turkmenów czy Uzbeków .
W carskiej Rosji istniały pierwotnie czterech głównych klas dwa pierwsze są européaniseront pod kolejnym przewodnictwem Petera I st Wielki i Katarzyna II ; To są :
Jeśli te klasy istnieją legalnie, nie mają ani jedności, ani wewnętrznej spójności: rywalizacja, spiski, wojny domowe, bunty i represje nadal krwawią historię kraju. Istnieją również różnice między nowo podbitymi krajami (którym czasami pozwala się, przynajmniej na jakiś czas, zachować dotychczasową organizację), a tymi, które były wcześniej zaanektowane przez koronę rosyjską. W 1914 roku , cztery podmioty nadal utrzymuje swoją organizację przed ich podboju: rosyjski Polskę , Finlandię , a dwa uzbecki chanatów z Chiwa i Buchary . Istnieją również niesklasyfikowane populacje takich jak koczowniczych plemion z syberyjskich myśliwych i reniferów pasterzy , czy Romowie , dla niektórych żonglerów, rejestratory, kołodziejów, Boilermakers, ragpickers, ślusarzy, grabarzy, rymarzy lub wolnych garbarzy i koczowników., Dla innych pracowników przyłączonych do określonego bojara, klasztoru, pułku ( Khaladitika Rôma ) lub grupy etnicznej ( Tataritika Rôma ) zgodnie ze złożonymi systemami osobistej niewoli.
SzlachtaRosyjska szlachta różni się od swoich zachodnich odpowiedników. Przede wszystkim ma tę szczególną cechę, że jest jedynie narzędziem władzy centralnej, a następnie jest stale odnawiany, zapobiegając w ten sposób tworzeniu się ducha kastowego wśród swoich członków. W Imperium Rosyjskim są dwie szlachty: szlachta osobista i szlachta dziedziczna. Pierwsza powstaje wraz z pojawieniem się zachodniej biurokracji w rosyjskich instytucjach. Otrzymują go drobni pracownicy państwowi, którzy nie cieszą się większymi przywilejami niż embrionalna klasa burżuazyjna . Wręcz przeciwnie, dziedziczna szlachta to szlachta wielkiej rosyjskiej szlachty. Od Piotra Wielkiego do Aleksandra I er , jest otwarty dla każdego wojskowego lub pracownika cywilnego. Te sposoby znacznie zwiększyły liczbę szlachty, ale stworzyły szlachtę bez wykształcenia. Od 1822 r. Poziom rang wojskowych lub cywilnych wymagany do ubiegania się o szlachtę, stopniowo wzrastał, aż do Aleksandra III, który zniósł nobilitację ze względu na stopień. Szlachta jest teraz nabywana tylko w formie gratyfikacji lub jako nagroda za szczególne zasługi.
ChłopInstytucje administracyjne Rosji przed nadejściem Peter I pierwszego Grand są szczątkowe. Prowadzą go wojewodowie , czyli jakby carowie posiadający wszelkie uprawnienia cywilne i wojskowe. Piotr Wielki chciał zmodernizować państwo, czerpiąc inspirację z Zachodu i wymazując przeszłość. Na szczycie administracji znajdują się dwa duże organy państwowe: rządzący Senat i Rada Cesarstwa . Pierwszy, najstarszy, został stworzony przez Piotra Wielkiego z misją kontrolowania administracji. W XIX th century , traci swoje uprawnienia kosztem drugiego, aby nie stać się rodzajem sądu kasacyjnego. Senatorom czasami powierza się prowadzenie dochodzeń administracyjnych na prowincji. Imperium Rada została stworzona przez Aleksandra I st z misją pisać ustawy, w celu dokonania przeglądu budżetu i otrzymywać minuty Ministrów. Jednak wydaje on tylko opinię, a ostateczna decyzja należy do cara, który może zignorować rady. Jej członków mianuje cesarz. Z biegiem czasu jego głównym zadaniem będzie rejestracja dekretów.
Ministrowie pojawiają się w Rosji w tym samym okresie co Rada Cesarstwa, aby zastąpić kolegia, utworzone przez Piotra Wielkiego w celu zastąpienia prikazów . Ministerstwa są podzielone na departamenty, niezależne od siebie. Ministrom pomaga rada, która może pracować przez lata bez zebrań, oraz jeden lub dwóch asystentów, którzy często po nim następują. Lęk, że ministrowie dojdą do władzy i staną się autokratami na swoim polu, że władca stopniowo powierza stanowiska ministrów raczej ulubieńcom i wiernym niż ludziom kompetentnym. Ministrowie spotykają się czasami, aby wspólnie naradzać się, ale nie ma powiązania ani spójności między różnymi ministrami. Oficjalnie istnieje komitet ministrów , ale nie tylko ministrowie zasiadają w nim i są takie osobistości, jak Kontroler Cesarstwa , prokurator Świętego Synodu , szefowie kancelarii , przewodniczący sekcji. Rada Cesarstwa, a nawet dyrektor stadnin . Sam prezydent nie jest ministrem i jest mianowany przez cesarza. Ministrowie są bowiem ograniczeni do roli sekretarza cesarza, którego głównym zadaniem jest przedstawianie monarchy meldunków.
Poniżej przedstawicieli władzy cesarskiej występowało lokalnie kilka rodzajów reprezentacji wyborczych z lokalną władzą:
Od 1870 r. Europejskie części Rosji miały instytucje podobne do zemstvos, były one oparte na systemie spisowym. Rola została uszeregowana w zależności od zapłaconej kwoty, a następnie podzielona na trzy nierówne kolegia, które wybierały burmistrza i radę miasta. To zależało od gubernatora; system został rozszerzony na miasta syberyjskie w 1894 roku i dalej na Kaukaz w 1895 roku.
System sądowniczy został znacznie zmodyfikowany przez reformy Katarzyny II w 1775 r. Każda klasa wybierała i była sądzona przez własne władze sądownicze, własnych sędziów (z wyjątkiem sądów niższej instancji, wyznaczonych przez gubernatorów). Tak więc właściciele ziemscy byli sądzeni przez wyższe sądy ziemskie w guberniach i sądy rejonowe. Chłopi państwowi byli sądzeni przez wyższe sądy „raspravskie” w guberniach i sądy niższe w okręgach. Reforma 1775 r. Ustanowiła nowy trybunał, zwany „sowieckim”, którego celem było pokojowe pojednanie stron sporu.
Aleksander II ponownie zmienionego systemu sądownictwa w XIX th century, opierając się na istniejących modelach francuskich i angielskich. W szczególności wprowadził pełną niezawisłość sądów, rozdział funkcji sędziowskich i administracyjnych, jawność rozpraw oraz wprowadzenie systemu ławy przysięgłych .
Nowa organizacja sądownicza reguluje również relacje między prawem pisanym a prawem zwyczajowym przed sądami. Sędziowie muszą brać pod uwagę zwyczaje, ale w przypadku konfliktu między prawem stanowionym a prawem zwyczajowym, zwykle pierwszeństwo ma prawo pisane. Z drugiej strony, stosowanie prawa zwyczajowego jest dozwolone w przypadku braku prawa na piśmie, w przypadkach, gdy wartość przedmiotu sporu jest niewielka oraz w pewnych określonych dziedzinach ( dziedziczenie , kolejność dziedziczenia).
Założony w 1711 r. Senat był (nie) Sądem Najwyższym imperium. Składał się z dziewięciu działów, z których każdy miał kompetencje w określonym obszarze. W szczególności Senat powinien:
Rosja została podzielona na:
Były też państwa wasalne i protektoraty, takie jak Emirat Buchary oraz chanaty Kokand , Khiva i Tuva . Niektóre duże miasta miały specjalne uprawnienia, niektóre miały swoich generalnych gubernatorów od 1906 roku, jak w Warszawie, Wilnie, Kijowie, Moskwie czy Rydze, ale także w Finlandii. Inne miasta również miały własny system administracyjny, a szefowie policji mieli prerogatywy gubernatorów (Sankt Petersburg, Moskwa, Odessa, Sewastopol, Rostów).
Generał-gubernator posiadał rozległe uprawnienia, które oprócz cywilów przysługiwały dowództwu wojsk stacjonujących na terytorium.
Według spisu ludności z 1897 r. Całkowita populacja w podziale na języki wynosiła 122 666 000 mieszkańców. Imperium rosyjskie było w XIX th century, stan najbardziej zaludnione zachodni świat przed Stanach Zjednoczonych i Niemczech . Według danych spisu ludności z 1897 r. Dotyczącego narodowości Cesarstwa, ludność liczyła 122 666 000 mieszkańców, w tym:
Narodowości | % |
---|---|
Rosjanie | 44,32 |
Ukraińcy | 17,81 |
Ludy tureckie | 10,82 |
Polskie | 6.71 |
Żydów | 4.03 |
fiński | 2,78 |
Litwini i Łotysze | 2.46 |
Niemców | 1.46 |
Kaukascy ludzie gór | 1.34 |
Gruzini | 1.07 |
Ormianie | 0.93 |
Irańczycy | 0.62 |
Mongołowie | 0,28 |
Różnorodny | 0,73 |
Wieloetniczne Imperium składa się z setek różnych języków i religii i integruje w sobie różne ludy, gdy się rozszerza, czyniąc je związkiem ludów, a nie państwem narodowym .
W tym okresie liczba ludności szybko rosła i szacowano ją na 175 milionów w 1914 roku .
Współczynnik urodzeń wynosi wtedy 45,5 ‰, a śmiertelność 29,4 ‰ .
Ludność miejska wzrosła o 70% między 1897 a 1913 rokiem i stanowiła 18% całej populacji.
Moskwa i Sankt Petersburg mają 2 miliony mieszkańców, Kijów - 500 000, Charków i Baku - 300 000, a 20 miast przekracza 100 000 mieszkańców.
Ze względu na późne reformy (np. Pańszczyzna została zniesiona dopiero w 1861 r.), Rewolucja przemysłowa rozpoczęła się w Rosji późno, ale jej rozwój gospodarczy był stosunkowo szybki od lat osiemdziesiątych XIX wieku . Tak więc do 1913 roku Imperium Rosyjskie było już trzecią co do wielkości gospodarką na świecie, po Stanach Zjednoczonych i Cesarstwie Niemieckim . Pod względem PKB według parytetu siły nabywczej był na tym samym poziomie, co w 1913 r. PKB (PPP) w wysokości 237 mld dolarów międzynarodowych lub 8,8% światowego PKB dla Niemiec i 232 mld dolarów międzynarodowych, tj. 8,6% dla Niemiec. Rosja i właśnie odzyskała niezależność finansową od Europy Zachodniej: w 1914 roku kapitał rosyjski kontrolował 51% gospodarki narodowej wobec 35% w 1905 roku.
Rząd pobiera kapitał niezbędny do rozwoju podatku, który uderza głównie w chłopów.
Na kapitał francuski przypada 80% pożyczek państwowych za granicą i ponad 30% inwestycji prywatnych.
Dla dekadzie 1890 , Richard Pipes doniesienia, że „rosyjski wydajność przemysłowa wzrosła o 126%, podwoić tempo wzrostu niemieckiego i potrójne, że w Stanach Zjednoczonych” .
Produkcja rudy żelaza w latach 1890–1913 została pomnożona przez pięć (9,2 mln ton w 1913 r.), Węgla przez osiem (29,1 mln ton w 1913 r.), A stali przez pięć (4,2 mln ton w 1913 r.).
Gęstość sieci kolejowej podwoiła się między 1892 a 1903 rokiem, a zbudowana w tym czasie transsyberyjska jest najbardziej znanym przykładem tego rozwoju. Było 18.000 lokomotyw w 1913 bilansowej dziesięć milionów ton towarów rocznie; straty spowodowane wojną sprawiły, że w styczniu 1918 r. lokomotyw przewożących trzy miliony ton było nie więcej niż siedem do ośmiu tysięcy.
Na początku XX th century, po reformach ministra finansów Siergiej Witte , ilość papierowych pieniędzy w obiegu w cesarstwie jest równoważna ilości rezerw w złocie , co oznacza, że inflacja jest bardzo niska i że rubla to staje się jednym z najcenniejszych walut na świecie.
Klasa robotnicza , która liczyła trzy miliony pełnym wymiarze czasu pracy w 1917 roku i trzech milionów pracowników sezonowych, spadła do 1,5 mln w 1920 roku jako wynik rosyjskiej wojny domowej .
Herbu : herb Rosji był orzeł dwugłowy pobierana w swym sercu odznaki z Moskwy, St. George zabiciu smoka .
|
Symbolicznie te trzy pasma są interpretowane jako car (biały), niebo (niebieski) i ludzie (czerwony). Flaga obecnej Federacji Rosyjskiej przejmuje flagę Imperium Rosyjskiego.
Jej hymnem narodowym od 1833 do 1917 roku było „Boże, strzeż cara” (po rosyjsku: Боже, Царя храни, Boje, Tsaria khrani ). Słowa: Vassily Zhukovsky, muzykę Alexeï Lvov.