Christiane Taubira [ k ʁ I s . t j n t o . b ja . ʁ a ] , urodzony dnia2 lutego 1952w Cayenne ( Gujana ), jest francuskim politykiem .
Rozpoczęła karierę polityczną jako działacz na niepodległość , a następnie uczestniczył w tworzeniu Gujany partii politycznej Walwari w 1992. Członek od Gujany od 1993 do 2012 roku była na pochodzenie prawa zmierzającego do uznania handlu ludźmi i niewolnictwa jako zbrodnia przeciwko ludzkości . Była również posłanką do Parlamentu Europejskiego w latach 1994-1999.
Kandydatka Partii Radykalnej Lewicy (PRG) w wyborach prezydenckich w 2002 roku , w pierwszym głosowaniu zajęła trzynaste miejsce z 2,32% głosów.
Była strażnik pieczęci, ministra sprawiedliwości od 2012 do 2016, w tym Jean-Marc Ayrault I i II rządów , a potem Manuel Valls I i II , w ramach przewodnictwa w François Hollande'a . Jako taka, broni w parlamencie ustawy otwierającej małżeństwo i adopcję parom tej samej płci .
Urodzony w Cayenne dnia2 lutego 1952, Christiane Taubira pochodzi z rozbitej rodziny - jej matka, Bertille, opiekunka, a następnie pielęgniarka , zmarła w wieku 49 lat, samotnie wychowywała jedenaścioro dzieci, z których pięcioro poczęło się z ojcem Christiane, Georgesem Taubirą, sklepikarzem z Cayenne, który porzucił im.
Pod koniec lat 70. Christiane Taubira spotkała się z Rolandem Delannonem, przywódcą niepodległościowym, którego poślubiła w 1987 roku i z którym miała czworo dzieci, urodzonych w latach 1979-1988. Para rozstała się w 2002 roku, na tle kryzysu politycznego, który nastąpił później Roland Delannon stanowi listę różniącą się od listy jego żony w wyborach regionalnych w 1998 roku .
Po ukończeniu studiów w Cayenne kontynuowała studia magisterskie i uzyskała DEA z ekonomii na Uniwersytecie Panthéon-Assas w1977. Pisze pracę magisterską na temat ekonomii władzy w formacjach społecznych w krajach rozwijających się . Ona również posiada stopień licencjata w socjologii z Paris-Sorbonne University , a świadectwa absolwent w African-American etnologii z Paris-Diderot University i ukończył studia podyplomowe w rolno-spożywczego w centrum francuskim współpracy rolniczej.
Została profesorem ekonomii w 1978 roku.
Opuściła nauczanie w 1982, a następnie objął szefa różnych lokalnych instytutów gospodarczych w Gujanie: Współpracy Rolniczej Antyli i Gujany oraz Konfederacji Karaibskiej Współpracy Rolniczej między 1982 i 1985, Narodowe Centrum Sztuki i Rzemiosła Gujany pomiędzy 1983 i 1988, Pomoc techniczna w zakresie połowów rzemieślniczych w Gujanie pomiędzy 1985 i 1990 następnie Biuro Współpracy i Handlu Zagranicznego Gujany (OCCE-G) między 1990 i 1993, organizacja zależna od rady regionalnej Gujany . W związku z tym otrzymała niszę dla programów na temat gospodarki rybackiej i środowiska rolniczego w radiu RFO-Guyane , wprowadzając ją do debaty publicznej i umożliwiając rozpowszechnianie jej pomysłów w społeczności Gujany.
Jest również honorowym członkiem rady dyrektorów Fundacji Danielle-Mitterrand – France Libertés .
Karierę polityczną rozpoczęła w 1978 roku jako działaczka na rzecz niepodległości , w szczególności w gujańskim ruchu na rzecz dekolonizacji (MOGUYDE), który założył jej mąż Roland Delannon w 1974 roku. Kieruje niezależnym przeglądem Mawina . Według Roberta Chaudenson , „anty-kolonialne te ruchy, które uczestniczyły w licznych ataków, były bardzo gwałtowne. " Roland Delannon, z pomocą UTG, przygotowując atak na instalacje naftowe w Gujanie, że nie powiedzie się (wykres Boże Narodzenie). Został następnie aresztowany 13 grudnia 1974 r. wraz z 12 innymi osobami. Twierdzi, że była wtedy zmuszona do życia w ukryciu. Roland Delannon był więziony przez osiemnaście miesięcy, a aresztowanie 13 osób biorących udział w operacji wywołało strajk generalny UTG. Według magazynu Current Values pomaga ona następnie tajnym i gujańskim działaczom przetrzymywanym w więzieniu zdrowia.
Po przybyciu François Mitterranda do prezydentury Republiki w 1981 r. zaprzestała działalności niepodległościowej, zauważając, że nie był już wspierany przez Gujany i założył swoją działalność zawodową i musiał podpisać kontrakt jako profesor-naukowiec na „ University of Quebec w Montrealu, gdy został poproszony o zaangażowanie się w politykę. W 1993 roku wraz z mężem współtworzyła partię Walwari i została jej prezesem.
Pierwsze kadencje zastępcy Gujany (1993-2002)W 1993 roku została wybrana na posła bez etykiety w pierwszym okręgu wyborczym Gujany . Integruje małą grupę parlamentarną, Republika i Wolność i głosuje za inwestyturą rządu Édouarda Balladura ; następnie stwierdza w związku z tym, że „nic w tym przemówieniu [ogólnej polityki premiera] nie stanowiło elementu zakazującego [jego] jednego głosu, którego zasada została ustalona podczas walnego zgromadzenia Walwariego ” i który byłby sposób na „uczestnictwo w klimacie ustępstw”, o którym mówi, że chce.
Zajmuje czwarte miejsce na liście Radykalnej Energii , kierowanej przez Bernarda Tapie , w wyborach europejskich w 1994 roku . Była więc posłanką do Parlamentu Europejskiego do końca kadencji w 1999 r., równolegle z mandatem posła do Zgromadzenia Narodowego.
W kwietniu 1994 roku była obserwatorem parlamentarnym pierwszych wielorasowych wyborów w RPA .
Po reelekcji do Zgromadzenia Narodowego w czerwcu 1997 r. dołączyła do grupy socjalistycznej , a Lionel Jospin powierzył jej raport na temat poszukiwań złota w Gujanie. W 1998 roku rozstała się z mężem po tym, jak wystąpił przeciwko Walwari w wyborach regionalnych w 1998 roku bez ostrzeżenia go, mówiąc, że jest zmęczony polityczną hegemonią swojej żony. W 2014 roku wyraziła w prasie wyrzuty sumienia z powodu tego fragmentu swojego życia.
Do listopada 2001 roku związana z PS . Następnie dołączyła do grupy RCV (PRG-MDC-Verts-PCR).
Christiane Taubira nadaje jej nazwę do prawa zmierzającą do uznania handlu niewolnikami i niewolnictwa za zbrodnię przeciwko ludzkości ( n ° 2001-434), przeszedł na10 maja 2001, Który uznaje za zbrodnie przeciwko ludzkości , w transatlantyckim handlu niewolnikami oraz wynikającej niewoli , aż do zniesienia niewolnictwa . Ustawa przewiduje również włączenie tych faktów historycznych do programów szkolnych i rozwój powiązanych badań naukowych . Jedną z konsekwencji tego prawa jest ustanowienie „corocznego dnia pamięci niewolnictwa”, który obchodzony jest co roku 10 maja .
Ustawa jest krytykowana, ponieważ jest uważana za ustawę pamięci ograniczoną do europejskiego handlu. Christiane Taubira przyznaje, że przyćmiła kwestię niewolnictwa w świecie arabsko-muzułmańskim , aby „młodzi Arabowie [Francji] nie dźwigali na plecach całego ciężaru spuścizny arabskich występków” . Skarga, następnie wycofana, została złożona w sądzie w imieniu prawa z Taubira przeciwko Olivierowi Grenouilleau , historykowi niewolnictwa , za to, że napisał, że „prawie wszyscy afrykańscy niewolnicy byli najeżdżani nie przez białych, ale przez afrykańskich handlarzy niewolnikami i że niewolnik handel był rutyną na czarnym kontynencie na długo przed przybyciem europejskich handlarzy niewolnikami” .
2002 kandydat na prezydentaW kwietniu 2002 roku była kandydatką Lewicowej Partii Radykalnej w wyborach prezydenckich z kampanią skoncentrowaną na „ równych szansach ”. Uzyskuje 2,32% głosów w pierwszej turze, a większość swojego wyniku osiąga w zamorskiej Francji , w szczególności w Gujanie, gdzie uzyskuje 52,7% oddanych głosów.
Zdaniem części socjalistów ta kandydatura przyczyniła się do rozproszenia głosów na lewicy i była jedną z przyczyn niepowodzenia Lionela Jospina w drugiej turze wyborów prezydenckich. Według innych obserwatorów, takich jak Jacques Séguéla , Christiane Taubira zaproponowała sojusz Lionelowi Jospinowi, który nie spełniłby tej prośby. Bernard Tapie , wsparcie Christiane Taubira, informuje, że próbowała negocjować jej wycofanie się w zamian za zwrot przez PS kosztów już poniesionych przez PRG i wyraźną prośbę Lionela Jospina.
Lider PRG i bliski socjalistom (2002-2012)Została ponownie wybrana na posła z 67,22% głosów na 16 czerwca 2002 r.Do XII -tego prawodawcę , w pierwszej dzielnicy Gujany . Jest związany z grupą socjalistyczną . Pozostając członkiem partii Gujany Walwari, została, po kongresie w Tuluzie w październiku 2002 roku, członkiem i pierwszym wiceprzewodniczącym Lewicowej Partii Radykalnej , stanowisko stworzone specjalnie dla niej i zniesione na kongresie w grudniu 2004 roku. na szczycie listy PRG „bratniej Europy” w wyborach europejskich w 2004 r. w okręgu wyborczym Île-de-France : ta lista obejmuje tylko 1,54% i nie ma wybranych przedstawicieli.
W 2004 roku została skazana przez paryski trybunał przemysłowy za nieuzasadnione zwolnienie i rozwiązanie „nadużywającej” umowy na czas określony dotyczącej jej byłego asystenta parlamentarnego i musiała zapłacić jej 5300 euro.
W 2006 r. uznała, że liczba nielegalnych imigrantów wydalonych z Gujany (7500 na 50 000) była szydercza. W 2007 roku, w odniesieniu do mniejszości etnicznych Gujańczyków, oświadczyła: „Jesteśmy w punkcie zwrotnym tożsamości. Gujańczycy stali się mniejszością na własnej ziemi. ” .
12 lipca 2006zgłosiła się jako kandydatka do nominacji PRG w wyborach prezydenckich w 2007 roku . 22 października, spotkanie PRG w Kongresie rezygnuje z przedstawienia kandydatury, preferując porozumienie z Partią Socjalistyczną w sprawie wyborów prezydenckich i parlamentarnych. Opuściła imprezę pod koniec 2006 roku20 stycznia 2007, Christiane Taubira dołącza do zespołu Ségolène Royal , gdzie zostaje nazwana „delegatem do ekspresji republikańskiej”. Następnie, podczas kampanii ustawodawczej w czerwcu 2007 r., deklaruje, że „przed zakończeniem wyborów prezydenckich” „podszedł do niej” świta Nicolasa Sarkozy'ego, aby zostać członkiem rządu, ale „wtedy odrzuciła tę ofertę”. . To ponownie wybrany MP z 63,41% głosów, June 17, 2007 na XIII th ustawodawcy , w pierwszej dzielnicy Gujany. Jest związany z grupą Socjalistyczną, Radykalną, Obywatelską i Różną Lewicę .
W kwietniu 2008 roku Prezydent Republiki Nicolas Sarkozy powierzył jej misję dotyczącą umów o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a krajami AKP . Jego raport, przedłożony dwa miesiące później, mocno skrytykował te urządzenia i wydał zalecenia uznane za śmiałe, źle przyjęte przez Elizejczyków, przy czym głowa państwa nie skomentowała.
Christiane Taubira jest kandydatką na czele różnych list lewicowych podczas wyborów regionalnych w Gujanie w 2010 roku . Wchodząc na szczyt czterech list lewicowych, w drugiej turze prowadzi lewicową listę związkową. 21 marca 2010, z 43,9% głosów, zostaje pokonany przez burmistrza Cayenne , popieranego przez UMP , Rodolphe Alexandre (56,1%). Zasiada więc w opozycji.
14 grudnia 2010ogłosiła swoje poparcie dla Arnauda Montebourga w ramach prawyborów Partii Socjalistycznej 2011 w wyborach prezydenckich w 2012 roku .
Strażnik Pieczęci, Minister Sprawiedliwości (2012-2016)Po zwycięstwie François Hollande'a w wyborach prezydenckich , została po raz pierwszy powołana do rządu 16 maja 2012 roku, zostając Strażnikiem Pieczęci, ministrem sprawiedliwości w rządzie Ayrault (z czego 30 członków na 35 pochodzi z socjalistów). Impreza ). Gdy tylko została powołana, stała się obiektem krytyki ze strony UMP i FN , które w szczególności po ucieczce zatrzymanej podczas imprezy sportowej przeciw zatrzymanym i strażnikom, w których brała udział, zarzucają jej rozluźnienie.
Po ogłoszeniu przez nowego premiera , że każdy minister jego rządu, który startuje w wyborach parlamentarnych i zostanie pokonany, powinien złożyć rezygnację, media informują, że Christiane Taubira rezygnuje z ubiegania się o nowy mandat parlamentarny.
Pierwszymi środkami, które chce zastosować, są nowe przepisy przeciwko molestowaniu seksualnemu i zniesienie sądów poprawczych dla nieletnich, aby zagwarantować specyfikę wymiaru sprawiedliwości dla nieletnich. Zapowiedź tego skreślenia, przewidziana w programie kandydata Hollande'a, jest określana przez UMP jako pobłażliwa, ale jest przychylnie odbierana przez przedstawicieli USM , większościowego związku sądownictwa.
W pierwszym kwartale 2013 r. w obliczu fali odejść minister została zmuszona do przetasowania swojego gabinetu; Zatrudnia w ten sposób żonę bliskiego przyjaciela François Hollande'a, Bernarda Rulliera, doradcy do spraw parlamentarnych w Pałacu Elizejskim. Jego rzekomy towarzysz również byłby członkiem jego gabinetu, ale ta informacja jest stanowczo zaprzeczana przez zainteresowane osoby.
Jako Strażniczka Pieczęci, nosi rachunek otwierający małżeństwa parom tej samej płci , które opisuje jako „reformę cywilizacyjną”. Podczas debat w parlamencie, gdzie jest szczególnie obecna, jej liczne wystąpienia i jej umiejętności wzbudzają szacunek bardziej niż aprobatę opozycji, która mimo to uczyniła ją uprzywilejowanym celem podczas debiutu w rządzie, czyniąc tę debatę wyjątkowym. „moment” w jego karierze politycznej. Projekt ustawy otwierającej małżeństwa dla par tej samej płci został zatwierdzony przez Zgromadzenie Narodowe w drugim czytaniu 331 głosami za 225 (opozycja) i 10 wstrzymującymi się.
Latem 2013 r. zrealizował projekt reformy karnej, w ramach którego powstał w szczególności „przymus karny”. Jeśli Strażnik Pieczęci uważa, że to koniec „wszystkich więźniów”, niektóre z jego stanowisk spowodowały rozbieżności z ministrem spraw wewnętrznych Manuelem Vallsem i „luźny proces »Przeprowadzony przez prawicę. Ustawa została ogłoszona 15 sierpnia 2014 r.
Rok później jej ustawa o dostosowaniu postępowania karnego do prawa Unii Europejskiej została ocenzurowana przez Radę Konstytucyjną w dniu 13 sierpnia 2015 r. 27 z 39 artykułów , w tym środki mające na celu zwalczanie pedofilii i finansowanie pomocy ofiarom, postrzegane jako rygle legislacyjne .
W wyborach terytorialnych w Gujanie w 2015 roku zajęła jedenaste miejsce na liście Walwari (sekcja Cayenne), która w pierwszej turze zdobyła zaledwie 7,10% głosów. Traci wtedy mandat radnej regionalnej, a tym samym mandat elekcyjny.
Jest w centrum kontrowersji, w grudniu 2015 roku, na które ogłoszono na algierskiej stacji radiowej , Algier kanał 3 , że rząd francuski został wyrzekając przedłużenia pozbawienia obywatelstwa dla binationals skazany terroryzmu podczas Rady z następujących ministrowie dnia podtrzymali tę propozycję w ustawie o reformie konstytucyjnej.
27 stycznia 2016 r. Pałac Elizejski ogłosił rezygnację Christiane Taubira. Zastępuje ją Jean-Jacques Urvoas , członek Finistère i przewodniczący komisji prawa przy Zgromadzeniu Narodowym. Na portalu społecznościowym Twitter wyjaśnia tego samego dnia: „Czasami stawianie oporu oznacza pozostanie, czasami stawianie oporu oznacza odejście. Z lojalności wobec siebie, wobec nas. Na ostatnie słowo o etyce i prawie” . Zapowiedź jego dymisji budzi ubolewanie, zwłaszcza w lewicowym skrzydle większości, podczas gdy prawicowa opozycja jest zachwycona i ma nadzieję na zakończenie polityki kryminalnej, którą uważa za „pobłażliwą”. Niektórzy aktorzy w sferze sądownictwa, w tym niektórzy dyrektorzy więzień, odpierają to oskarżenie, podczas gdy większość związków policyjnych wyraża ulgę, wierząc, że Christiane Taubira ucieleśnia „kulturę wymówek”, która ich zdaniem może wzmocnić bezkarność przestępców i osłabić działanie policja. Jego następca w Ministerstwie Sprawiedliwości, Jean-Jacques Urvoas , przywołuje sprawiedliwość „katastrofy”.
Podczas gdy przeludnienie więzień szacuje się na około 11 000 więźniów, Le Figaro zauważa, że „Christiane Taubira dopiero za swojej kadencji rozpoczęła rozbudowę lub tworzenie zakładów w Majicavo (Majotta), Ducos (Martynika) lub w Polinezji” , tj. 700 nowe miejsca.
Po rządzie (od 2016)W lutym 2016 r. Laure Adler potwierdza, że Robert Zarader , komunikator współpracujący z François Hollande, powiedział jej, że głowa państwa zaproponowała Christiane Taubira, by została ministrem kultury .
Po wspólnym zachęcaniu do kandydatur Arnauda Montebourga , Benoîta Hamona i Vincenta Peillona podczas prawyborów obywatelskich w wyborach prezydenckich w 2017 roku , ogłosiła swoje poparcie dla Benoît Hamona podczas jego konwencji inwestytury w sprawie5 lutego 2017 r.w Maison de la Mutualité . W drugiej turze wyborów prezydenckich wzywa do głosowania na Emmanuela Macrona .
Pozostając popularną postacią lewicy, a także ubolewającą nad bezczynnością europejskich rządów w zakresie przyjmowania migrantów z godnością, jest zabiegana przez kilka formacji w związku z wyborami europejskimi w 2019 r. ( PS , EÉLV , Génération.s ), ale w 2018 r. powiedziała, że nie ma ochoty angażować się w nią tylko wtedy, gdy podejście jest ujednolicone: „rozdrobniona lewica, w której wszyscy posuwają się w swoim korytarzu i nie zdają sobie sprawy z katastrofy… Zbliżenie byłoby minimum, ale to nie wystarczy. ” . Ostatecznie aktywnie poparła kandydaturę eseisty Raphaëla Glucksmanna , stojącego na czele ekologicznej i społecznej listy Envie d'Europe , zainwestowanej przez Partię Socjalistyczną , Place publique , Nouvelle Donne i Partię Radykalnej Lewicy . Lista ta uzyskała 6,2% głosów i sześciu posłów .
10 czerwca 2018 r. była przewodniczącą jury konkursu „Prix Gisèle-Halimi ” 2018, drugiej sesji konkursu Fondation des femmes eloquence, który odbył się w Paryżu w Maison de la radio : jury składa się z Marie-Aimée Peyron , Julie Gayet , Anna Mouglalis , Valence Borgia, Chloé Ponce-Voiron i Guillaume Erner . Konkurs jest okazją do stworzenia forum dla mało poruszanych tematów dotyczących kobiet, takich jak nadużycia nacięcia krocza . Wśród ośmiu kandydatek, Christiane Taubira wręcza nagrodę jury aktorce Typhaine D za jej przemówienie na temat kobietobójstwa i pracę nad językiem francuskim , nagrodę Coup de cœur dla Ynaée Benaben, współzałożycielki stowarzyszenia En avant whole (s) , za to, że została najbardziej oklaskiwana za jej występ w sprawie nierówności płacowych między kobietami a mężczyznami , następnie improwizuje trzecią nagrodę motywacyjną dla Shérazade Bengana , najmłodszego z kontrowersji . Konkurs, rejestrowane i retransmitowane na 1 st lipca z France Culture , jest animowana przez obecność artystów Kee Youn , Yael Naim , Chilla i lip . 19 grudnia 2018 r. ponad 70 celebrytów zmobilizowało się na apel stowarzyszenia Urgence Homophobie. Taubira jest jedną z nich i pojawia się w teledysku do piosenki From Love .
W ramach wyborów regionalnych w 2021 r. w Île-de-France popiera kandydaturę byłej dziennikarki i zastępcy Anne Hidalgo , burmistrza Paryża , Audrey Pulvar , szefowej listy Île-de-France , zainwestowała w w szczególności przez PS, PRG i PP.
Jego osobiste stanowiska z trudem wpisują się w logikę partii.
W przeciwieństwie do PS i PRG sprzeciwił się tym samym w 2004 r. uchwaleniu ustawy o symbolach religijnych w szkołach publicznych , uznając, że „wykonywanie prac legislacyjnych, a nie misję edukacyjną, to utrata wiary w Rzeczpospolitą, podczas gdy obszary, w których najbardziej znaczące napięcia w konfrontacji etycznej są związane są starannie unikane ”.
W 2005 roku zajęła stanowisko „nie” podczas referendum we Francji w sprawie traktatu ustanawiającego konstytucję dla Europy , w przeciwieństwie do PRG, której była wówczas jeszcze wiceprzewodniczącą.
Podczas referendum w 2010 r. w sprawie przejścia Gujany do statusu zbiorowości zamorskiej krytykuje niejasność projektu, apeluje o większą autonomię, zanim zaapeluje o puste głosowanie.
Przy okazji swojej przedmowy do książki The Trial of America , Christiane Taubira uważa, że „żadne zadośćuczynienie materialne nie wymaże zbrodni tak wielkiej jak niewolnictwo czy kolonizacja” , ale przypomina, że debata na temat reparacji musi powstać również we Francji, gdzie grało państwo. centralna rola w organizacji handlu niewolnikami: „Zadośćuczynienie nie jest tylko materialne. Jest polityczny i etyczny. Jaki ma sens żyć razem i udawać, że przeszłość nie pozostawiła żadnego śladu? To bzdura. Trzeba mieć odwagę, wyjść poza doraźne troski” . Wspomina, że „amerykańskie banki, takie jak Lehman Brothers czy Morgan Chase , musiały uznać, że posiadały niewolników lub udzielały pożyczek panom, których zabezpieczeniem było stado niewolników. Niektórzy postanowili wydać 5 milionów dolarów - niewiele w porównaniu do ich fortuny - na stypendia dla Afroamerykanów. Jaki byłby dług Francji wobec potomków niewolników lub obywateli imperiów? Jeśli jest nie do pokonania, powiemy to. Ale najważniejsze było przyjrzenie się temu. Ponieważ państwo jest głęboko zaangażowane, musi mieć również możliwość naprawienia szkody poprzez np. jasno określone polityki publiczne. „ Przytacza jako przykład rozwój języków kreolskich , finansowanie badań nad śladami archeologicznymi, toponimię, farmakopeę roślin, które opracowali niewolnicy, aby się leczyć, aby rzucić światło na to „dziedzictwo, które pokazuje, że ten okres był nie tylko długa i niekończąca się noc cierpienia i przemocy” .
Christiane Taubira jest krytykowana przez kilku historyków, którzy potępiają ustawę Taubira jako ponowne odczytanie historii mające na celu zminimalizowanie projektów w starożytności lub projektach arabskich i wewnątrzafrykańskich . Dla historyka Guya Pervillé'a , wykluczając ze swego potępienia niewolnictwo oraz traktaty afrykańskie i muzułmańskie , prawo sugeruje, że „te traktaty nigdy nie istniały, albo że nie są zbrodniami przeciwko 'ludzkości, w przeciwieństwie do europejskiego handlu niewolnikami”, ułatwiając w ten sposób” ideologiczne dryfy lub manipulacje ”.
Podobnie jak inne duchowne kobiety , Christiane Taubira spotyka się z wieloma rasistowskimi i seksistowskimi obelgami.
Upoważnia swoją partię Walwari do bezpośredniego cytowania Anne-Sophie Leclère, kandydatki Frontu Narodowego, która w październiku 2013 r. przekazała na swojej stronie na Facebooku rasistowski rysunek porównujący ją do małpy . We wrześniu 2016 roku paryski sąd karny skazał ją na karę 3000 euro w zawieszeniu za publiczną zniewagę .
W listopad 2013The Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw Praw Człowieka potępia uwagi, które uzna za ataki rasistowskie, do którego była przedmiotem kilku tygodni, w szczególności na okładce prawicowego tygodnika minutę , gdzie jego Pojawia zdjęcia z podpisem: „Złośliwa jak małpa, Taubira znajduje banana” . Tygodnik odrzuca zarzut rasizmu, argumentując, że użył tylko dwóch francuskich wyrażeń, „drugi z nich – część o bananie – jest potocznie używany do opisu osoby w dobrej kondycji” . Pod koniec procesu apelacyjnego, który odbywa się wczerwiec 2015orzeczono, podobnie jak w pierwszej instancji , wyrok skazujący dyrektora Minute na 10 000 euro grzywny.
W 2004 roku Sylvia Edom (jej była attaché parlamentarna w latach 2002-2003) uzyskała wyrok skazujący Christiane Taubirę przez trybunał przemysłowy za nieuzasadnione zwolnienie i naruszenie umowy na czas określony. Zatrudniona do zajmowania się public relations i zarządzaniem wydarzeniami na koniec roku, jej umowa została przedłużona o sześć miesięcy, zanim została zwolniona z powodu poważnego wykroczenia. Zastępca zarzuca mu wówczas „brak harmonogramu pracy” i „charakterystyczne niedociągnięcia zawodowe” . Co spory pracownicze, wspierając się „został wystawiony na nieustannych żądań i upokarzającej postawy M me Taubira, że graniczące z molestowaniem moralnym” . Sądy pracy nakazały Christiane Taubira zapłacić 5300 euro. Sylvia Edom uzyskała przekwalifikowanie swoich dwóch umów na czas określony na umowy stałe.
W grudniu 2012 roku Patrick Buisson , doradca Nicolasa Sarkozy'ego podczas jego prezydentury i dyrektor firmy ankietowej Publifact, złożył skargę o nielegalne pobieranie odsetek przeciwko Christiane Taubira. Patrick Buisson krytykuje ówczesną minister sprawiedliwości Christiane Taubirę za jego stanowisko członka komitetu sponsorskiego stowarzyszenia Anticor, które stało się partią obywatelską w przypadku sondaży Elysee, które zwyciężyły w doradzaniu Nicolasowi Sarkozy'emu w sprawie oskarżenia. Skarga Patricka Buissona zostaje uznana przez Sąd Apelacyjny w Paryżu za dopuszczalną.
W listopadzie 2015 r. France 3 ujawniła wymianę e-maili w ramach stowarzyszenia Anticor, wskazując na zaniepokojenie członków stowarzyszenia ewolucją procedury wymierzonej w Christiane Taubira. Niektórzy członkowie zastanawiają się nad obecnością Christiane Taubira w komitecie sponsorskim stowarzyszenia. Ponadto France 3 informuje o wymianie e-maili między stowarzyszeniem Anticor a firmą Christiane Taubira, która zamierzała w skoordynowany sposób zarządzać kryzysem wywołanym skargą Patricka Buissona. Anticor odpowiada, twierdząc, że Christiane Taubira, jako zwykły członek komitetu sponsorskiego, w żadnym momencie nie wpłynęła na decyzje stowarzyszenia.
20 lipca 2016 r. Le Figaro ogłosił zbliżające się wezwanie Christiane Taubira przed sędzią śledczym. Christiane Taubira słychać wtorek, 5 października przez sędziego śledczego , M me Sabine Kheris pod statusu wspomaganego świadka .
W dniu 11 kwietnia 2017 r. sędziowie śledczy wydali nakaz zwolnienia, zgodnie z żądaniami prokuratury.
Rok | Lewo | 1 st runda | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Ranga | Wynik | |||
2002 | PRG | 660 447 | 2,32 | 13 tys | Wyłączony |
Rok | Etykieta | Cień | Okręg wyborczy | 1 st runda | 2 d tur | Wynik | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
% | Ranga | % | Ranga | |||||||
1993 | SE | Aktualizacja | 1 ponownie Gujany | 42,81 | 1 re | 55,47 | 1 re | Wybrany | ||
1997 | DVG | 49.10 | 64,76 | |||||||
2002 | Walwari | PRG | 50,44 | |||||||
2007 | 36,67 | 63,41 | 1 re |
Rok | Wymienianie kolejno | Okręg wyborczy | Pozycja na liście |
% | Ranga | Uzyskane miejsca | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1994 | MRG | Cała Francja | 4 th | 12.03 | 4 th | 13 / 87 | |
2004 | PRG | Ile-de-France | 1 re | 1,54 | 12 th | 0 / 14 |
Poniższe wyniki dotyczą tylko wyborów, w których jest przewodniczącą listy.
Rok | Wymienianie kolejno | Region | 1 st runda | 2 d tur | Uzyskane miejsca | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
% | Ranga | % | Ranga | |||||
2004 | Walwari - PRG | Gujana | 17.98 | 4 th | Połączenie | 3 rd | 7 / 31 | |
2010 | Walwari - MDES | 23.02 | 2 nd | 43,89 | 2 nd | 10 / 31 |
Rok | Etykieta | Kanton | 1 st runda | Wynik | ||
---|---|---|---|---|---|---|
% | Ranga | |||||
1994 | Walwari | Kajenna Północno-Wschodnia | 27.23 | 2 nd | Bity |
Poniższe wyniki dotyczą tylko wyborów, w których jest przewodniczącą listy.
Rok | Lewo | Wspólny | 1 st runda | 2 d tur | Uzyskane miejsca | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
% | Ranga | % | Ranga | |||||
1995 | Walwari | Cayenne | 34,56 | 2 nd | 44,68 | 2 nd | 10 / 43 | |
2001 | 34,46 | 42.02 | 9 / 43 |
Kraj | Przestarzały | Ustanowienie | Stopień |
---|---|---|---|
Stany Zjednoczone | 30 stycznia 2016 | Uniwersytet Wisconsin w Milwaukee | Doktor nauk prawnych i praw człowieka |
Belgia | 26 kwietnia 2018 | Wolny Uniwersytet w Brukseli | Doktor honoris causa |
szwajcarski | 9 października 2020 r. | Uniwersytet Genewski | Doktor honoris causa |