Emile Zuccarelli

Emile Zuccarelli
Rysunek.
Émile Zuccarelli (z lewej), obok Bernarda Langa .
Funkcje
Burmistrz z Bastii
27 marca 2000 r. - 5 kwietnia 2014 r.
( 14 lat i 13 dni )
Poprzednik Albert Calloni
Następca Gilles Simeon
20 marca 1989 - 4 lipca 1997 r.
( 8 lat, 3 miesiące i 14 dni )
Poprzednik Jean Zuccarelli
Następca Albert Calloni
Minister Służby Cywilnej, Reformy Państwa i Decentralizacji
4 lipca 1997 r. - 27 marca 2000 r.
( 2 lata, 8 miesięcy i 23 dni )
Prezydent Jacques Chirac
Rząd Jospin
Poprzednik Dominik perben
Poczmistrz generalny
3 kwietnia 1992 r. - 29 marca 1993
( 11 miesięcy i 26 dni )
Prezydent François Mitterrand
Rząd Begowoj
Poprzednik Jean-Marie Rausch
Następca Michel Sapin
Poseł do parlamentu Haute-Corse
19 czerwca 2002 - 19 czerwca 2007
( 5 lat )
Wybór 16 czerwca 2002 r.
Okręg wyborczy 1 st dzielnica
Haute-Corse
Legislatura XII th
Poprzednik Roger Franzoni
Następca Zbawiciel Gandolfi-Scheit
2 kwietnia 1993 - 4 lipca 1997 r.
( 4 lata, 3 miesiące i 2 dni )
Wybór 28 marca 1993
Ponowny wybór 1 st czerwiec 1997
Okręg wyborczy 1 st dzielnica
Haute-Corse
Legislatura X p i XI th
Poprzednik Roger Franzoni
Następca Roger Franzoni
28 sierpnia 1986 - 2 maja 1992 r.
( 5 lat, 8 miesięcy i 4 dni )
Wybór 24 sierpnia 1986
12 czerwca 1988
Okręg wyborczy Korsyka
1 st dzielnica
Haute-Corse
Legislatura VIII e , IX e
2 kwietnia 1986 - 8 lipca 1986 r.
( 3 miesiące i 6 dni )
Wybór 16 marca 1986
Okręg wyborczy Górna Korsyka
Legislatura VIII th
Biografia
Imię i nazwisko Emile Pierre Dominique Zuccarelli
Data urodzenia 4 sierpnia 1940
Miejsce urodzenia Bastia ( Haute-Corse )
Narodowość Francuski
Partia polityczna PRG (do 2017 r.)
MR
Ukończyć Politechnika
Zawód Inżynier
Minister Poczty i Telekomunikacji
Minister Służby Cywilnej
Minister Reformy Państwa i Decentralizacji
Burmistrz Bastia

Émile Zuccarelli (Emile, Pierre, Dominique), ur4 sierpnia 1940w Bastii ( Haute-Corse ), jest francuskim politykiem . Jest honorowym prezesem Ruchu Radykalnego .

Dwukrotny minister, po raz pierwszy wybrał zastępcę w dniu16 marca 1986, zostaje ponownie wybrany bez przerwy, dopóki czerwiec 2007, data utraty miejsca.

Został wybrany na burmistrza Bastii w 1989 r. , kiedy zastąpił swojego ojca Jeana Zuccarelliego i został ponownie wybrany bez przerwy do 2014 r.

Biografia

Początki

Émile Zuccarelli studiował w Lycée de Bastia , następnie w Lycée Thiers w Marsylii, zanim wstąpił do École Polytechnique (awans 1960 ). Był Zastępcą Dyrektora Zarządzającego Ubezpieczeń Obecności przed wejściem do polityki po wydarzeniach z Alérii .

Tło polityczne

Formowanie republikańską skrzydło Partii Radykalnej Lewicy (PRG), bierze udział w Grupie Dwunastu , kolektyw prawo - skrzydłowych i lewo- skrzydłami posłów słuchających liderów biznesu.

Został rzecznikiem MRG pod przewodnictwem François Doubina w 1986 r. , a następnie przewodniczącym partii w 1989 r. , z której to funkcji zrezygnował w 1992 r., kiedy wszedł do rządu.

W 1995 roku sprzeciwił się kandydaturze na prezydenta Jean-François Hory'ego i po jego wycofaniu się dołączył do zespołu wyborczego Partii Socjalistycznej Lionela Jospina . Po obaleniu Jeana-François Hory'ego został wiceprzewodniczącym Partii Radykalno-Socjalistycznej (PRS, ex-MRG) i odpowiedzialnym za negocjacje wyborcze z Lionelem Jospinem w PS.

Główny przywódca opozycji wewnętrznej wobec Jean-Michela Bayleta w PRG, zbliżył się do ruchu „republikańskiej lewicy”, broniąc w szczególności kandydatury Jean-Pierre'a Chevènementa w wyborach prezydenckich w 2002 r. , z którym podzielał w szczególności tę samą wizję miejsca Korsyki w Republice, podczas gdy PRG przedstawiła kandydata nie ze swoich szeregów i którego komunitaryzmem walczył: Christiane Taubira .

Trasa lokalna i parlamentarna

Uzyskał swój pierwszy elekcyjny mandat jako wiceprzewodniczący nowego zgromadzenia korsykańskiego , wybranego w 1982 r. , dzień po reformie Defferre, która nadała wyspie specjalny status. Stał wiceprezes odpowiedzialny za transport ten zespół przed wybrany poseł do 1 st  dzielnicy Korsyki w 1986 roku . Od tego czasu jest stale wybierany na zastępcę Haute-Corse , a od 1989 roku na burmistrza Bastii . Z bardzo silną lokalną obecnością przeciwstawił się korsykańskim separatystom .

W marcu 2004 prowadził w wyborach terytorialnych na Korsyce listę „Korsyka w Republice”, która znalazła się na szczycie list lewicowych . Jednak jego odmowa pójścia na ustępstwa z nacjonalistami i odejście większości wybranych członków z listy kierowanej przez innego deputowanego PRG Haute-Corse, Paula Giacobbi , uniemożliwia mu zdobycie prezydentury w Zgromadzeniu Korsykańskim .

17 czerwca 2007 r., stracił mandat zastępcy na korzyść Sauveura Gandolfi-Scheita , zdobywając 46,11% głosów oddanych, z wyjątkiem pustych i nieważnych głosów, głosów korsykańskich nacjonalistów, którzy pokonali Emila Zuccarelliego zaliczyli do „absolutnego priorytetu”. masowo noszony na swoim przeciwniku UMP . Został jednak wyraźnie ponownie wybrany na burmistrza Bastii on16 marca 2008 z 57% głosów.

W marzec 2014, postanawia nie ubiegać się o nowy mandat miejski. Lista prowadzona przez nacjonalistę Gillesa Simeoniego zwycięża, zbierając w drugiej turze 55,4% głosów, wobec 44,6% na Jeana Zuccarelliego, syna Emila, który kierował listą PRG-PCF.

Ścieżka ministerialna i krajowa

Był ministrem poczty i telekomunikacji w 1992 i 1993 roku w rządzie Pierre'a Bérégovoya , gdzie bronił służby publicznej PTT . Był następnie Minister Służby Cywilnej, State Reform i decentralizacji w rządzie Lionel Jospin , który wyjechał po poważnej rekonstrukcji gabinetu z27 marca 2000 r. biorąc pod uwagę spory, jakie pojawiły się z premierem dzień po rozpoczęciu dialogu na temat instytucjonalnej przyszłości Korsyki, co jego zdaniem stawia nacjonalistów w centrum negocjacji.

Pozycje

Podczas referendum 6 lipca 2003 r.zorganizowanej na Korsyce przez ministra spraw wewnętrznych Nicolasa Sarkozy'ego ( którego akcję w tej kwestii popiera Partia Socjalistyczna i kilka głównych dzienników ogólnokrajowych ), jest głównym architektem zwycięstwa „nie” . Wynik ten jest następnie interpretowany jako afront dla inicjatora tej reformy, Nicolasa Sarkozy'ego. .

Zwolennik federalnej, demokratycznej i socjalnej Europy, wzywa do głosowania „nie” w referendum 29 maja 2005 r.w sprawie projektu Europejskiego Traktatu Konstytucyjnego (TEC), którego treść w jego oczach potępia jako „  ultraliberalną  ”. „Nie” zgromadzi na Korsyce ponad 56% głosów.

Następnie zwraca się do rządu i parlamentu o wyciągnięcie konsekwencji zwycięstwa „nie” i przedstawia projekt ustawy konstytucyjnej zmierzającej do zniesienia artykułu francuskiej konstytucji, zgodnie z którym „Republika może ratyfikować” TEC. Rzeczywiście, gdyby ten artykuł został utrzymany, rząd mógłby ulec pokusie przyjęcia traktatu drogą parlamentarną, i to wbrew, zdaniem Zuccarelli, woli wyrażonej demokratycznie przez Francuzów.

W wyborach prezydenckich w 2007 roku poparł kandydaturę Ségolène Royal, która przy okazji wizyty w Bastii wlipiec 2006zobowiązał się nie otwierać ponownie debaty instytucjonalnej na wyspie.

W wyborach prezydenckich w 2012 roku poparł kandydaturę François Hollande'a, którą również gościł w Bastii podczas kampanii wyborczej.

9 grudnia 2016, przekazuje Minister Służby Publicznej Annick Girardin raport „Sekularyzm i służba publiczna” zawierający dwadzieścia propozycji. Minister zobowiązuje się następnie do realizacji sześciu priorytetowo (obowiązkowe szkolenie urzędników służby cywilnej w zakresie świeckości, referent świeckości w każdej administracji, stworzenie portalu internetowego na ten temat, dzień dyskusji na temat sekularyzmu lub inna broszura przekazana urzędnikom państwowym, gdy zajmują stanowisko).

Podsumowanie mandatów i funkcji

Korona

Uwagi i referencje

  1. Szkic biograficzny
  2. „  Historia: Gilles Simeoni wygrywa ratusz Bastia przeciwko Jean Zuccarelli  ” , na France 3 Corse ViaStella (dostęp 24 sierpnia 2020 r . ) .
  3. kolumna podpisana wspólnie z 2 innymi parlamentarzystami, Chantal Robin-Rodrigo, deputowaną Hautes-Pyréenées i Joëlem Giraud, deputowaną Hautes Alpes, opublikowana w Le Figaro w styczniu 2005
  4. Oficjalna strona internetowa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Terytoriów Zamorskich i Wspólnot Terytorialnych
  5. Stéphane Kovacs, „Sekularyzm: urzędnicy wkrótce zostaną przeszkoleni” , Le Figaro , sobota 10 / niedziela 11 grudnia 2016, s. 10.
  6. Rozporządzenie z dnia 14 kwietnia 2017 r. o promocji .

Zobacz również

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne