| Sekretarz Generalny Komisji Europejskiej |
|---|
| Narodziny |
17 listopada 1922 Konstantynopol |
|---|---|
| Śmierć |
24 sierpnia 1996(pod adresem 73) Viareggio |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | École Normale Supérieure |
| Zajęcia | Urzędnik , dyplomata |
Émile Noël ( Stambuł ,17 listopada 1922- Viareggio ,24 sierpnia 1996) był wyższym urzędnikiem europejskim o obywatelstwie francuskim .
Émile Noël urodził się w 1922 roku w Konstantynopolu. Jego ojcem był Belg i matka Francuzka. Obywatelstwo francuskie uzyskał w 1935 roku.
Po przygotowaniach do konkursu w Marsylii studiował w École normale supérieure (S1941), gdzie uczył się u Georges'a Bruhata . Karierę rozpoczął w Ruchu Europejskim .
Następnie rozpoczął karierę w instytucjach europejskich w 1949 r. Jako sekretarz Komisji ds. Ogólnych Zgromadzenia Doradczego Rady Europy na wniosek sprawozdawcy wspomnianej komisji Guya Molleta.
Po tym przejściu w instytucji europejskiej uczestniczy w projektach społecznych. W 1952 r., Oddelegowany z Rady Europy, został mianowany dyrektorem sekretariatu komisji konstytucyjnej zgromadzenia ad hoc, któremu sześć państw członkowskich EWWiS powierzyło przygotowanie projektu Europejskiej Wspólnoty Politycznej (EPC).
Po niepowodzeniu projektu CPE wrócił do Rady Europy, gdzie został mianowany szefem sztabu Guya Molleta w 1954 r., Kiedy był przewodniczącym zgromadzenia doradczego Rady Europy .
Następnie został mianowany szefem, a następnie zastępcą dyrektora gabinetu Guya Molleta , gdy socjaliści wrócili do władzy we Francji w 1956 r. Następnie został pośrednikiem między Matignonem a Jean's Action Committee w Stanach Zjednoczonych Europy Monnet . Odegra również ważną rolę podczas negocjacji Szóstki w Val Duchesse, które zaowocowały Traktatem Rzymskim i Euratomem.
Po upadku gabinetu Molleta w Czerwiec 1957, wraca do instytucji wspólnotowych, kiedy jest w Kwiecień 1958Robert Marjolin zostaje sekretarzem wykonawczym Komisji Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej . Po połączeniu kierownictwa Wspólnoty w 1967 r. Był sekretarzem generalnym Komisji Europejskiej, którą pełnił do 1987 r.
W latach 1958–1987 był Sekretarzem Generalnym Komisji Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej , a następnie Komisji Wspólnot Europejskich (zwanej „ Komisją Europejską ”). W ten sposób jest rekordzistą długowieczności i ciągłości na tym stanowisku, co czyni go jednym z najbardziej wpływowych graczy w europejskim budownictwie.
Bardzo blisko rzecznika Beniamino Oliviego lub kolejnych szefów gabinetów przewodniczących Komisji (w tym Pascala Lamy'ego ) odcisnął swoje piętno na instytucji: wpływ zasad francuskiej administracji wyższego szczebla, używanie francuskiego jako pojazdu język, duch misji w służbie ideału wspólnoty.
W latach 1987–1993 był dyrektorem Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji .