Watts się buntuje

Watts się buntuje
Budynki dzielnicy Watts płoną podczas zamieszek.
Budynki dzielnicy Watts płoną podczas zamieszek.
Rodzaj Zamieszki
Kraj Stany Zjednoczone
Lokalizacja Watts ( Los Angeles )
Informacje kontaktowe 33 ° 56 ′ 19 ″ północ, 118 ° 14 ′ 17 ″ zachód
Przestarzały Z 11 w 17 sierpnia 1965
Uczestnicy) 31 000 do 35
000 uczestników zamieszek 16 000 funkcjonariuszy policji
Bilans
Ranny 1,032
Nie żyje Protestujący: 31
Organy ścigania: 3
Represja
Aresztowania 3 438,
Geolokalizacja na mapie: Los Angeles
(Zobacz sytuację na mapie: Los Angeles) Watts się buntuje
Geolokalizacja na mapie: Stany Zjednoczone
(Zobacz sytuację na mapie: Stany Zjednoczone) Watts się buntuje

Watts Zamieszki (lub Watts Rebellion ) odbyła się w dniach11 sierpnia 1965 w 17 sierpnia 1965w przeważającej części czarnej dzielnicy Watts w Los Angeles w Stanach Zjednoczonych , po kłótni między trzema członkami rodziny afroamerykańskimi i białymi policjantami.

Szczególnie gwałtowne i naznaczone hasłem „  spal dziecko, spal  ” ( „spal dziecko, spal” ), zamieszki doprowadziły do ​​interwencji wojska, które wprowadziło godzinę policyjną . Podczas gdy przemoc ogranicza się do dzielnicy Watts, gdzie podpala się wiele budynków i pojazdów, głównie firm prowadzonych przez białych ludzi, a także luksusowych samochodów, szef policji William H. Parker egzekwuje politykę masowych aresztowań.

Po sześciu dniach przemocy zginęło 34 osoby, w tym 23 cywilów zabitych przez policję. Ponadto do tej liczby dolicza się 1032 zgłoszonych obrażeń i 3438 aresztowań. 977 budynków zostało zniszczonych lub uszkodzonych. Szkody materialne szacuje się na 40 mln USD (322 mln USD w 2019 r.).

W następnych latach inne duże miasta w Stanach Zjednoczonych były areną miejskiej przemocy, która generalnie była przyczyną napięć na tle rasowym, zwłaszcza podczas długiego, gorącego lata 1967 roku . Zamieszki w Watts były najpoważniejsze w Los Angeles do 1992 roku .

Kontekst historyczny

Trudności w dostępie do mieszkania i zatrudnienia

W latach czterdziestych XX wieku, podczas drugiej wielkiej migracji afroamerykańskiej , prezydent Franklin Delano Roosevelt podpisał dekret wykonawczy nr 8802 zakazujący dyskryminacji rasowej w przemyśle obronnym. W wyniku tej okazji, populacja czarnej ludności w hrabstwie Los Angeles, gdzie przemysł zbrojeniowy intensywnie rekrutuje, wzrosła z 75.209 (czyli 2,70% populacji) w 1940 do 461 546 (7,64% populacji) w 1960.

W Los Angeles zmiana linii jest na porządku dziennym nawet po ustawie o prawach obywatelskich z 1964 r .  : uniemożliwia ona niektórym mniejszościom, w tym Afroamerykanom, wynajmowanie lub kupowanie mieszkań w niektórych dzielnicach. Większość miasta Los Angeles i południowej Kalifornii jest milcząco niedostępna dla tych mniejszości etnicznych: dwie z niewielu dzielnic, w których czarni mogą osiedlić się, to Compton i Watts . W 1963 roku odrzucono ustawę mającą na celu zakaz dyskryminacji w dostępie do mieszkań: czynsze pozostawały znacznie wyższe dla Afroamerykanów niż dla białych za podobne mieszkania. Tylko 13% domów Watts zostało zbudowanych w latach 1939-1965, reszta jest niehigieniczna i uszkodzona.

99% uczniów liceum Watts, które oficjalnie nie praktykuje segregacji, jest czarnych. Zakładowi bardzo brakuje środków, aby właściwie funkcjonować. Dwie trzecie mieszkańców dzielnicy nie ukończyło szkoły średniej, a jedna ósma to analfabeci. Wraz z ograniczonym dostępem do edukacji, dyskryminacja w zatrudnieniu nadal występuje poza przemysłem obronnym, który spada od zakończenia II wojny światowej .

Przemoc policyjna

Plik 25 grudnia 1951The Los Angeles Police Department jest zaangażowany w przypadku „  Krwawe Boże Narodzenie  ”, w którym policja brutalnie pokonał siedmiu młodych mężczyzn, w tym pięciu Latynosów i dwa białe. Wewnętrzne dochodzenie szefa policji Williama H. ​​Parkera kończy się pozwem przeciwko ośmiu funkcjonariuszom policji, przekazaniem 54 funkcjonariuszom policji i zawieszeniem 39 osób. Po tym wydarzeniu Parker stara się stworzyć bardziej rygorystyczną, zmilitaryzowaną i mniej skorumpowaną policję. Mimo wysiłków podejmowanych w tym kierunku nie powstrzymał policyjnej przemocy, jakiej doświadczają mieszkańcy Los Angeles pochodzenia latynoskiego i afroamerykańskiego. Wynikają one między innymi z rekrutacji policjantów z Południa, którzy nie ukrywają swojego rasizmu.

W 1962 r. W dochodzeniu Komisji Praw Obywatelskich w sprawie Watts nie udało się zidentyfikować konkretnych przypadków policyjnej przemocy. Podczas zamieszek Martin Luther King powiedział jednak, że w Watts „panuje jednomyślne przekonanie, że doszło do policyjnej przemocy”. W latach 1963-1965 65 mieszkańców dzielnicy zostało zabitych przez policję, w tym 27 z tyłu i 25 nieuzbrojonych.

Poprzednie zamieszki w Stanach Zjednoczonych

W 1964 roku po trzech dniach zamieszek w Rochester (stan Nowy Jork) zginęło czterech, a następnie prawie 4000 osób uczestniczyło w zamieszkach w Harlemie i Bedford-Stuyvesant (dwie dzielnice Nowego Jorku) po zamordowaniu przez policję młodego czarnoskórego mężczyzny. . W Filadelfii aresztowanie czarnej pary wywołuje trzydniowe zamieszki, natomiast w Chicago tłum protestuje po napaści sklepikarza na kobietę złapaną na kradzieży. Zamieszki w Harlemie ucichły dzięki dotacji państwowej, która pozwoliła na stworzenie 4000 miejsc pracy. Sargent Shriver , szef Office for Economic Opportunity  (w) , otwarcie krytykuje Sama Yorty'ego , burmistrza Los Angeles, który jest jednym z zaledwie dwóch burmistrzów, którzy odmówili przyznania tej samej dotacji na tworzenie miejsc pracy i jedynego burmistrza dużego amerykańskiego miasta bez -program dotyczący ubóstwa.

W latach 1963-1965 zorganizowano 250 demonstracji w Watts, aby potępić warunki życia ludności, bez konkretnych konsekwencji.

Przebieg zamieszek

Zdarzenie wyzwalające

Wieczór 11 sierpnia 1965Marquette Frye, 21-letni Murzyn, zostaje zatrzymany podczas prowadzenia samochodu swojej matki przez białego policjanta z Kalifornii, Lee Minikusa, który podejrzewa go o to, że jest pijany. Po testowaniu Frye Positive w alkomat , Minikus zatrzymuje go i nazywa zespół policji przejąć pojazd, ale Frye odmawia nim. Jego brat, Ronald Frye, wyrusza na poszukiwanie swojej matki, Reny Price, którą zabiera na miejsce aresztowania. Kiedy Price przybywa na miejsce, werbalnie atakuje swojego syna na oczach rosnącej grupy przechodniów i policji. Sytuacja szybko się nasila: ktoś popycha Price'a, Frye otrzymuje cios, Price wskakuje na policjanta, a inny policjant wyciąga broń służbową. Policja wezwała posiłki, a następnie próbowała aresztować Frye'a i zabrać go siłą. Świadkowie zdarzenia ostrzegają innych mieszkańców okolicy, że policja uderzyła Frye'a i kopnęła kobietę w ciąży, która na nich opluła; miejscowa ludność zaczyna gromadzić się tam, gdzie trwa konflikt. Grupa werbalnie i fizycznie atakuje policję, podczas gdy brat i matka Frye'a również zostają aresztowani za pobicie ich.

Po aresztowaniu Price'a i jego dwóch synów tłum rusza wzdłuż bulwaru Avalon. Siły policyjne, które przybywają, aby uspokoić społeczeństwo, stają się celem rzucania kamieni i kawałków betonu. Watts następnie stopniowo zmienia się w pole bitwy.

Pierwsza przemoc

obraz ikony Obraz zewnętrzny
Mapa starć i pożarów

Rano bracia Frye i Rena Price zostają zwolnieni za kaucją. Po nocy rozgrzewki przywódcy policji i czarnej społeczności, w tym przywódcy religijni i przedstawiciele Krajowego Stowarzyszenia na rzecz Postępu Ludzi Kolorowych (NAACP), spotykają się na12 sierpniaomówić plan działania, który przyniesie spokój. Spotkanie zakończyło się niepowodzeniem. Według niektórych źródeł Parker odrzuciłby propozycje mediacji, mówiąc, że „te zamieszki nie mają przywódców”. Nastolatka powiedziała dziennikarzom, że uczestnicy zamieszek planują najechać białe dzielnice Los Angeles, podczas gdy policja odrzuca sugestię wysłania tylko czarnych policjantów w celu uspokojenia zamieszek. Później tego samego dnia William Parker wezwał Army National Guard  : twierdził, że zamieszki sprowadzały się do buntu, porównał je do walki z narodowo-wyzwoleńczym frontem Wietnamu Południowego i zażądał interwencji paramilitarnej .

piątek 13 sierpniaOkoło 2300 członków 40 th Dywizji Pancernej Gwardii Narodowej wstąpił do policji w watach. Oprócz nich jest 934 policjantów z Los Angeles i 718 funkcjonariuszy policji z Los Angeles Sheriff Department . Policja jest przytłaczająco biała i dobrze uzbrojona. Protestujący plądrują i palą sklepy należące do białych na okrzyki „  pal dziecko, pal  ” ( „pal, kochanie, pal” ).

W sobotę wieczorem ponad 16 000 funkcjonariuszy policji zostaje zmobilizowanych i patroluje okolicę. Postawili barykady i umieścili znaki ostrzegawcze typu „Skręć w lewo albo będziemy strzelać”. Uczestnicy zamieszek zareagowali atakiem na policję, aresztowaniem i biciem białych przechodniów oraz uniemożliwieniem Straży Pożarnej w Los Angeles (LAFD) używania strumieni wody przeciwko protestującym. Podpalają i plądrują wiele firm. Te firmy są w przeważającej części zarządzane przez białych ludzi i znane w okolicy z tego, że zaniżają wynagrodzenie czarnych pracowników przy zachowaniu bardzo wysokich cen sprzedaży. Tego samego dnia demonstranci zbroją się, rabując zbrojownie dzielnicy. Będą strzelać do policyjnych helikopterów podczas pozostałej części zamieszek.

Represja

W niedziele Parker realizuje politykę masowych aresztowań. W większości południowego Los Angeles obowiązuje godzina policyjna, zwłaszcza w Watts, ale także we wszystkich innych, głównie czarnych dzielnicach miasta. Każdy, kto przebywa na zewnątrz po 8  P.M. jest banita: łącznie ponad 3500 osób zostaje aresztowanych w ciągu sześciu dni. Parker wzbudza gniew buntowników, porównując ich do małp w zoo: „  Jedna osoba rzuciła kamieniem, a potem, jak małpy w zoo, inni zaczęli rzucać kamieniami.  „ (W języku francuskim:„ Jedna osoba rzuciła kamieniem i jak małpy w zoo, inni zaczęli rzucać kamieniami ”).

Plik 15 sierpniazamieszki w dużej mierze ucichły.

Rano w dniu 17 sierpniapo sześciu dniach zamieszek policja atakuje meczet Nation of Islam , bezkrytycznie strzelając do budynku i raniąc dziewiętnaście osób. W wyniku tego ataku ponownie dochodzi do krótkich szczątkowych starć. Zamieszki w Watts miały miejsce kilka godzin później. W ciągu sześciu dni w zamieszkach uczestniczyło od 31 000 do 35 000 dorosłych, a około 70 000 nieaktywnych sympatyków.

Plik 17 sierpnia, Martin Luther King , który skrócił pobyt w Puerto Rico , przybywa w watach. Potępiając użycie przemocy, stwierdza:

[Przyczyny są] środowiskowe, a nie rasowe. Deprywacja ekonomiczna, izolacja społeczna, nieodpowiednie warunki mieszkaniowe i ogólna rozpacz tysięcy Murzynów rojących się w gettach północnych i zachodnich to gotowe nasiona, które rodzą tragiczne przejawy przemocy

„[Przyczyny są] środowiskowe, a nie rasowe. Deprywacja ekonomiczna, izolacja społeczna, nieodpowiednie warunki mieszkaniowe, ogólna rozpacz tysięcy Murzynów w gettach na Zachodzie i Północy to żyzne ziarna, które dają początek tragicznemu przejawowi przemocy ”

Mówi, że przyjechał do Watts, aby wesprzeć mieszkańców getta, o których mówi, że cierpią tym bardziej, że miały tam miejsce zamieszki. Stara się także wesprzeć sojusz czarno-białych aktywistów, oferując mediacje między mieszkańcami a władzami lokalnymi oraz podkreślając znaczenie systemowych rozwiązań problemów gospodarczych i społecznych nękających czarne getta, takie jak Watts.

Bayard Rustin mówi po kolei na ten temat:

Myślę, że prawdziwą przyczyną jest to, że murzyńska młodzież - bezrobotna, beznadziejna - nie czuje się częścią amerykańskiego społeczeństwa. Głównym zadaniem, jakie mamy, jest znalezienie im pracy, przyzwoitych warunków mieszkaniowych, edukacji, szkolenia, aby mogli poczuć się częścią struktury. Ludzie, którzy czują część konstrukcji, nie atakują jej.

„Myślę, że prawdziwą przyczyną jest to, że młodzież murzyńska - bez pracy, bez nadziei - nie postrzega siebie jako części amerykańskiego społeczeństwa. Naszym największym zadaniem jest znalezienie im pracy, przyzwoitych warunków mieszkaniowych, edukacji, szkolenia, aby czuli się częścią systemu. Ludzie, którzy myślą, że są częścią systemu, nie atakują go. "

Natychmiastowe konsekwencje zamieszek

Strata i uszkodzenie

W zamieszkach zginęło 34 osoby, a 1032 zostało rannych. 3438 osób zostało aresztowanych. Z materialnego punktu widzenia zniszczonych lub uszkodzonych jest 977 budynków i ponad 40 milionów dolarów szkód, co odpowiadałoby 322 milionom dolarów w 2019 roku. Te szkody materialne są spowodowane głównie przez liczne pożary wywołane przez uczestników zamieszek: policja nie będąc w stanie ochronić strażaków, nie interweniują.

Spośród 34 zabitych 23 to cywile zabici przez policję. Dwóch policjantów i strażak giną w tygodniu zamieszek. W sumie 26 zgonów uważa się za uzasadnione zabójstwa . Spośród 1000 rannych 90 policjantów i około 100 strażaków.

Relacje w mediach i analiza polityczna

Podczas zamieszek na Watts władze i prasa podawały różne interpretacje przyczyn kryzysu. Niektórzy konserwatyści i większość władz miejskich twierdzą, że jest to tylko eskalacja przemocy w historycznie bardzo biednej dzielnicy o wysokiej przestępczości - Frye odsiadywał już kilka wyroków za kradzież lata wcześniej.

Inni analitycy zauważają, że ludność zrabowała znacznie więcej dóbr niż to konieczne, i argumentują, że spalanie własnego sąsiedztwa jest irracjonalne: dlatego przejmują wpływy zewnętrzne. Hipoteza ta zyskuje na popularności, chociaż natura zewnętrznych wpływów pozostaje niepewna: jedni wspominają o gangach , inni o czarnych muzułmanach wciąż uważanych w tamtym czasie za radykalną sektę. Rok po wydarzeniach burmistrz Los Angeles Sam Yorty nadal twierdzi, że agitatorzy komunistyczni podsycili napięcia.

Inni analitycy nalegają na utrzymujące się napięcia między policją a ogółem mieszkańców Południowego Los Angeles, zakładając, że te napięcia zostały ostatecznie ujawnione podczas zamieszek. Wreszcie, wiele władz federalnych i niektórzy dziennikarze wyjaśniają zamieszki biedą i brakiem usług publicznych w Watts. Jest to interpretacja zamieszkach, które jest zatrzymywane przez badania gubernatora Kalifornii Pat Brown , i co daje impuls do wojny przeciwko biedzie w Lyndon B. Johnson ogłosił kilka miesięcy wcześniej. Napięcia rasowe to także hipoteza przyjęta w Five Columns in the Spotlight , która wyjaśnia, że ​​aresztowanie Frye'a jest całkowicie anegdotyczne, „tylko tam jest czarny” .

W Październik 1965w Paryżu Martin Luther King oświadcza: „nie były to zamieszki rasowe, ale klasowe” . Dla niego buntem jest bunt Wattsa, zamieszkany głównie przez czarnych, a nie bunt czarnych, przypadkowo zainstalowanych w Watts. W następnym roku Hosea Williams argumentuje, że zamieszki w Watts są skazane na powtórzenie się, jeśli Konferencja Przywództwa Południowych Chrześcijan (SCLC) nie stanie się bardziej aktywna i nie da się poznać Czarnym jako „rozczarowani i sfrustrowani” - a nawet stracą zaufanie do SCLC ”. Powtarza, że ​​konieczne jest wspieranie niestosowania przemocy wobec innych partii, które przestały jej bronić, aby uniknąć „otwartej wojny”.

Reakcje miejscowej ludności

Media o wydarzeniach szybko przyjmują założenie, że uczestnicy zamieszek na Watts stanowią niewielką część populacji, podczas gdy zdecydowana większość jest im przeciwna. Jednak badanie przeprowadzone kilka miesięcy później wykazało, że spośród 586 ankietowanych czarnych dorosłych 22% odegrało rolę w zamieszkach, a 58% uważa, że ​​będą one miały pozytywne konsekwencje. Spośród 50% osób sprzeciwiających się przemocy tylko jedna czwarta obwiniała uczestników zamieszek, pozostałych raczej poruszyła sytuacja jako całość. Opinie czarnych mieszkańców Watts i białych mieszkańców okolicznych dzielnic są bardzo zróżnicowane: podczas gdy 75% białych uważa, że ​​zamieszki podważają prawa obywatelskie, dotyczy to tylko 24% czarnych. List od młodego białego mężczyzny z Milwaukee odzwierciedla te reakcje: mówi on, że jest przeciwny przemocy dawnych zamieszek, podając jako przykład Wattsa, ale jednocześnie proponuje nawiązanie kontaktu z czarnymi aktywistami, przekonany, że prawdziwy problem jest przyczyną zamieszki to brak komunikacji między białymi i czarnymi.

W 1969 roku sondaże opinii publicznej wykazały, że większość mieszkańców Los Angeles uważała, że ​​zamieszki były powiązane z grupami komunistycznymi, które wówczas działały w mieście, aby rzucić wyzwanie wysokiemu bezrobociu i dyskryminacji etnicznej.

McCone Commission

Gubernator Kalifornii Pat Brown nakazuje dochodzenie w sprawie przyczyn zamieszek. Plik2 grudnia 1965W wyniku badania powstał raport zatytułowany Violence in the City-An End or a Beginning?: A Report by the Governor's Commission on the Los Angeles Riots, 1965 (po francusku: Violence in the city - an end or a początek? komisja gubernatora ds. zamieszek w Los Angeles, 1965 ).

W raporcie ustalono, że zamieszki są wynikiem długotrwałych napięć w Watts w związku z wysoką stopą bezrobocia, kiepskimi szkołami i mieszkaniami o niskim standardzie, na które cierpi społeczność. Propozycje sugerowane w raporcie obejmują programy ratunkowe dla przedszkolaków i przeciwdziałania analfabetyzmowi, bardziej pozytywną obecność policji w społeczności, więcej mieszkań socjalnych, więcej projektów szkolenia zawodowego, lepszą służbę zdrowia, zdrowie i najlepszy transport publiczny. Większość zaleceń nigdy nie jest realizowana.

Konsekwencje zamieszek w kolejnych latach

Wojna z biedą i odbudową

Wojna z biedą jest inicjatywą przeprowadzoną Styczeń 1964, kiedy prezydent Lyndon B. Johnson ogłosił to podczas orędzia o stanie Unii . WSierpień 1964, pierwsze działania zostały przeprowadzone na mocy ustawy o możliwościach gospodarczych z 1964 r.  (en) . Latem 1965 r. Inicjatywy nie zostały jeszcze rozwinięte: znaczna część amerykańskiej populacji odkryła koncepcję „wojny z ubóstwem” po zamieszkach w Watts, co wydawało się usprawiedliwiać politykę Johnsona.

Po zamieszkach kilka gangów połączyło siły z przywódcami czarnej społeczności, aby odbudować sąsiedztwo i zapewnić spokój społeczny.

Plik 7 maja 1966, dwóch policjantów ściga samochód, który opuścił Watts przez ponad 50 przecznic, zanim zdołali go zatrzymać. Na jej czele stoi Leonard Deadwyler, czarny człowiek; jego ciężarna żona i przyjaciel są pasażerami. Najmłodszy policjant, który został już zbadany za zranienie czarnych dzieci bez uzasadnionego powodu, strzela do Deadwylera. Drugi policjant zeznaje, że ostatnim wyrokiem wypowiedzianym przez ofiarę jest „Ona będzie rodzić”. Strzelający policjant twierdzi, że samochód wyskoczył do przodu, powodując przypadkowe strzelanie, podczas gdy dwaj pasażerowie samochodu zaprzeczają wymówce. Po dziesięciu dniach śledztwa sprawa zostaje zamknięta: oficjalnie to wypadek. Następuje pewna przemoc, ale są one dalekie od zbliżenia się do intensywności kryzysu z poprzedniego lata.

Pomimo reform zapoczątkowanych w ramach wojny z biedą południowe Los Angeles powoli wychodzi ze skutków zniszczeń. Kilka lat później prasa nadal wskazuje, że problemy sąsiedztwa wynikają wyłącznie z zamieszek, nie mówiąc już o ubóstwie i braku infrastruktury na długo przedtem.

Czarne zamieszki późnych lat sześćdziesiątych

Plik 20 sierpnia 1965, Martin Luther King mówi prasie, że zamieszki w Watts są początkiem pobudki dla tych, którzy zostali w ostatniej dekadzie. Dodaje, że inaczej toczą się walki na zachodzie i północy kraju, a inaczej na południu: na południu czarni walczą o swoje prawa, na północy walczą o „godność i pracę”. Jesienią napisał artykuł zatytułowany Beyond the Los Angeles Riots (po francusku: Beyond the Riots of Los Angeles), w którym twierdzi, że Los Angeles powinno było przewidzieć zamieszki, „kiedy jego władze zablokowały pomoc federalną za pomocą manipulacji politycznych; kiedy stopa bezrobocia Murzynów przekroczyła poziom z Wielkiego Kryzysu lat trzydziestych; kiedy gęstość zaludnienia Watts stała się najwyższa w kraju ”.

W 1966 roku Bayard Rustin, działacz na rzecz praw Czarnych, napisał:

Cały sens wybuchu epidemii w Watts polegał na tym, że był to pierwszy poważny bunt Murzynów przeciwko ich własnemu masochizmowi i był kontynuowany w wyraźnym celu zapewnienia, że ​​nie będą już po cichu poddawać się pozbawieniu życia w slumsach.

„Cały problem w Watts polega na tym, że był to pierwszy poważny bunt Murzynów przeciwko ich własnemu masochizmowi i że został on przeprowadzony z założonym celem uświadomienia sobie, że nie będą już poddawać się w milczeniu niedostatkom. życia w slumsach. "

Bunt Wattsa był pierwszym tego rodzaju buntem w latach 60. Między latem 1965 a 1968 r. Doszło do ponad trzystu zamieszek, które spowodowały śmierć dwustu osób i zniszczenie tysięcy przedsiębiorstw.

Negatywne konsekwencje dla Afroamerykanów

W miastach, które doświadczyły poważnych zamieszek w ciągu dekady, średni dochód czarnych rodzin spadł o 9% między 1960 a 1970 rokiem w porównaniu z ewolucją podobnych miast, które nie doświadczyły zamieszek. W latach 1960-1980 wskaźnik zatrudnienia mężczyzn w dotkniętych miastach spadł o cztery do siedmiu punktów.

Spada również wartość domów, nie wspominając o domach zniszczonych lub spalonych podczas zamieszek: prowadzi to do utraty majątku najbogatszych czarnoskórych rodzin, które były właścicielami ich domów.

Potomkowie

Daniny

Rok po imprezach mieszkańcy Watts organizują pozytywny jubileuszowy festiwal z wieczorami tanecznymi.

Festiwal muzyczny Wattstax, który odbył się w 1972 roku, a następnie dokument Wattstax w następnym roku, ma na celu uczczenie siódmej rocznicy zamieszek.

Odniesienia kulturowe

Muzyka

W 1965 roku Frank Zappa stworzył piosenkę Trouble Every Day po obejrzeniu zamieszek w wiadomościach telewizyjnych. Piosenka zawiera następujący werset:

Środa Oglądałem zamieszki
Widziałem gliniarzy na ulicy Patrzyłem jak rzucają
kamieniami i tak dalej
I dławią się w upale

„W środę oglądałem zamieszki
Widziałem gliniarzy na ulicy Patrzyłem, jak
rzucają kamieniami i wszystko
i duszą się w upale”

W tym samym roku Phil Ochs skomponował W upale lata , lepiej znany w interpretacji Judy Collins , który opowiada o zamieszkach.

Tytułowy utwór z albumu Rise Up zespołu Cypress Hill rozpoczyna się zwrotem „  Not since the Watts Riot of 1965. Czy miasto wydawało się wymknąć się spod kontroli. Los Angeles wciąż jest na krawędzi  ” („ Miasto nie wydawało się tak wymknąć się spod kontroli od czasu zamieszek w Watts w 1965 roku. Los Angeles wciąż jest na krawędzi ”).

Literatura

W 1968 roku Curt Gentry opublikował powieść The Last Days of the Late, Great State of California , która zawierała szczegółowy opis zamieszek w tonacji dokumentalnej.

W 1975 roku Charles Bukowski przywołuje zamieszki w Watts w swoim wierszu Who in the Hell is Tom Jones? .

James Ellroy ustawia swoją powieść Bloody Moon z 1984 roku podczas zamieszek na Watts.

W dziewiątym rozdziale szóstego tomu swojej autobiografii Maya Angelou opowiada o swoich przeżyciach związanych z zamieszkami: sama pracowała w sąsiedztwie i była obecna podczas kryzysu.

Kino i telewizja

W 1972 roku scenarzysta „Podboju planety małp” stwierdził, że zespół zainspirował się zamieszkami na Watts, aby napisać „Rebelię małp”. Powieść i film Cops Don't Sleep at Night rozgrywa się częściowo podczas zamieszek na Watts: autorem był policjant wysłany na miejsce zdarzenia w trakcie wydarzeń.

Film Riots in California z 1990 roku opowiada o zamieszkach w Watts z perspektywy dziennikarza i mieszkańca Watts, Boba Richardsona. Plik9 listopadaz tego samego roku, w odcinku Black on White on Fire of Quantum Code , bohater zabiera ciało czarnego mężczyzny zaręczonego z białą kobietą podczas zamieszek.

Film There Goes My Baby z 1994 roku opowiada historię grupy licealistów, z których jeden mieszka w Watts, podczas zamieszek. Akcja Burn, Baby, Burn of Dark Skies: The Impossible Truth z 1997 roku rozgrywa się w Los Angeles podczas zamieszek.

Film Menace to Society , wydany w 1993 roku, pokazuje materiał filmowy zamieszek z 1965 roku we wstępnej scenie, gdy narrator opowiada o życiu swojego ojca w tamtym czasie.

Pierwszy odcinek OJ: Made in America , miniserialu wyprodukowanego w 2016 roku, przywołuje zamieszki w Watts w latach 1965 i 1992, aby wyjaśnić kontekst afery OJ Simpsona .

Uwagi i odniesienia

  1. (w) Kelly Simpson , „  Wielka migracja: tworzenie nowej czarnej tożsamości w Los Angeles  ” na KCET ,15 lutego 2012(dostęp 23.05.2019 ) .
  2. (w) „  Historical Census Records of Racial / Ethnic Groups, Los Angeles County, California  ” on LA Almanac (dostęp 23 maja 2019 r . ) .
  3. (en) Shana Bernstein , Bridges of Reform: Interracial Civil Rights Activism in Twentieth-Century Los Angeles , Oxford University Press ,2010, 368  str. ( ISBN  978-0-19-971589-3 , czytaj online ) , str.  107-109.
  4. (w) Michael Dear, H. Eric Schockman and Greg Hise, Rethinking Los Angeles , SAGE ,1996, 278  str. ( ISBN  978-0-8039-7287-2 , czytaj online ) , str.  40.
  5. (en) Lily Rothman, „  50 Years After Watts: The Causes of a Riot  ” , Time ,11 sierpnia 2015(dostęp 19 września 2019 ) .
  6. (w) Edward Escobar , „  Krwawe święta i ironia profesjonalizmu policji: Departament Policji w Los Angeles, meksykańscy Amerykanie i reforma policji w latach pięćdziesiątych  ” , Pacific Historical Review , vol.  72 N O  2Maj 2003, s.  171–199 ( DOI  10.1525 / frazy.2003.72.2.171 ).
  7. (in) „  Chief Parker Molded LAPD Picture - A potem przyszły lata 60 .: Policja: Prasa Traktowano funkcjonariuszy jak bohaterów do społecznych wstrząsów Promowany sceptycyzm i konfrontacja.  » , Los Angeles Times ,25 maja 1992( ISSN  0458-3035 , czyt. Online , dostęp 23 maja 2019 r. ).
  8. (en) "  Watts Riots  " , w historii ,28 września 2017 r(dostęp 23.05.2019 ) .
  9. „  50 lat temu zamieszki w Watts wywołały w Los Angeles  ”, Le Point ,12 sierpnia 2015( czytaj online , dostęp 25 maja 2019 ).
  10. (w) Darrell Dawsey, „  Do funkcjonariusza CHP, który wywołał zamieszki, to było tylko kolejne aresztowanie  ” , Los Angeles Times ,19 sierpnia 1990( ISSN  0458-3035 , czyt. Online , dostęp 23 maja 2019 r. ).
  11. (en) Jill A. Edy, „  Watts Riots of 1965 | Historia Ameryki  ” , w Encyclopedia Britannica ,2019(dostęp 23.05.2019 ) .
  12. (en) Płoń, kochanie, płoń! , Time Inc,15 lipca 1966( czytaj online ).
  13. (w) Michael Szymanski , „  How Legacy of the Watts Riot Consumed, Ruined Man's Life  ” , Orlando Sentinel ,5 sierpnia 1990( czytaj online , sprawdzono 22 czerwca 2013 ).
  14. (w) Elaine Woo , "  Rena Cena umiera 97; aresztowania jej i syna wywołały zamieszki Wattsa  ” , Los Angeles Times ,22 czerwca 2013( czytaj online , sprawdzono 22 czerwca 2013 ).
  15. (w) Paul Finkelman, Encyklopedia historii Afroamerykanów, 1896 do chwili obecnej: od epoki segregacji do XXI wieku , Oxford, Oxford University Press ,2009( ISBN  978-0-19-516779-5 i 0195167791 , OCLC  239240886 , czytaj online ).
  16. (w) Alex A. Alonso , Rebuilding Los Angeles: A Lesson of Community Reconstruction , Los Angeles, University of Southern California ,1998( czytaj online ).
  17. (en) John H. Barnhill , Bunty, akcjach protestacyjnych, i rebelie w American History, tom 3 , Danver, Steven L.2011, „Watts Riots (1965)”.
  18. Guy Debord , „  Schyłek i upadek spektakularnej gospodarki rynkowej  ”, Internationale Situationniste ,Marzec 1966(uwaga BnF n o  FRBNF11876959 , czytaj online ).
  19. (en) Elizabeth Hinton , Od wojny z ubóstwem do wojny z przestępczością: dokonywanie masowych więzień w Ameryce , Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press ,2016( ISBN  978-0-674-73723-5 , czytaj online ) , str.  68–72.
  20. (w) Fred Siegel , The Revolt Against the Masses: How Liberalism Has Undermined the Middle Class , Encounter Books,28 stycznia 2014, 240  pkt. ( ISBN  978-1-59403-698-9 , czytaj online ).
  21. (w) Tevi Troy , Czy obudzimy prezydenta? : Two Centuries of Disaster Management z Oval Office , Rowman and Littlefield,2016, 156  pkt. ( ISBN  978-1-4930-2465-0 , czytaj online ).
  22. (w) California State Military Museum, „  Operation Safeguard: Participation of the 40th Armored Division in the LA Riots, 13-18 sierpnia 65  » [wideo] na YouTube (dostęp 19 września 2019 ) .
  23. (w) Paul F. McCleary , Near-Insurmountable Persistent Challenges and Hope: A History of the (United) Methodist Annual Conference in Southern California and Arizona from World War Ii to the Present , Xlibris Corporation,24 lipca 2018 r( ISBN  978-1-9845-3789-8 , czytaj online ).
  24. (w) Anthony Oberschall , „  The Los Angeles Riot of August 1965  ” , Social Problems , Vol.  15 N O  3,1968, s.  322–341 ( DOI  10.2307 / 799788 , JSTOR  799788 ).
  25. (en) "  Watts rozruchy  " , na Praw Biblioteki Cyfrowej Cywilnego (dostęp 23 maja 2019 ) .
  26. (en) "  Watts Rebellion (Los Angeles)  " , na Martin Luther King, Jr., Badań Naukowych i Edukacji Instytutu ,12 czerwca 2017 r(dostęp 23.05.2019 ) .
  27. (w) Valerie Reitman i Mitchell Landsberg, „  Watts Riots, 40 Years Later  ” , w Los Angeles Times ,11 sierpnia 2005(dostęp 11 września 2019 ) .
  28. (in) "  Grabieże rozprzestrzeniają się! City Block Afire  ” , Los Angeles Times ,14 sierpnia 1965( czytaj online )
  29. "  Oblicz wartość 40 $ w 1965 r. Ile to jest dziś warte?  » , Na www.dollartimes.com (dostęp 19 września 2019 ) .
  30. „  From Watts to Baton Rouge, czterdzieści lat błędów i przemocy  ” , na Liberation.fr ,14 lipca 2016 r(dostęp 25 maja 2019 ) .
  31. (w) Associated Press , "  Burmistrz Sam Yorty oskarżył" komunistów i wichrzycieli "o wzniecanie brutalnych incydentów w Watts  " ,20 maja 1966(dostęp 25 maja 2019 ) .
  32. „  Los Angeles: po wybuchu  ” , na Ina.fr , Pięć kolumn w centrum uwagi ,10 września 1965(dostęp 25 maja 2019 ) .
  33. (w) „  Film WSB-TV Newsfilm przedstawiający Hoseę Williamsa mówiącego o możliwości wystąpienia przemocy w ruchu praw obywatelskich  ” [wideo] na crdl.usg.edu ,Lipiec 1966(dostęp 24 września 2019 ) .
  34. (w) Livia Gershon , „  Czy zamieszki w 1965 r. Zmieniły coś?  » , W JSTOR Daily ,13 lipca 2016 r(dostęp 24 maja 2019 ) .
  35. (w) Mike LaValle, „  Letter, Box 2, Folder 1  ” na Uniwersytecie Wisconsin-Milwaukee ,25 lipca 1967(dostęp 24 września 2019 ) .
  36. (w) Vincent Jeffries i Edward H. Ransford, „  Interracial Social Contact and Middle-Class White Reaction to the Watts Riot  ” , Social Problems , Vol.  16 N O  3,1969, s.  312–324.
  37. .
  38. (w) Darrell Dawsey , „  25 Years After the Watts Riots: McCone Commission Recommendations Have Gone Unheeded  ” , Los Angeles Times ,8 lipca 1990( czytaj online , sprawdzono 22 listopada 2011 r. ).
  39. (w) „  Wojna z ubóstwem | United States history  ” w Encyclopedia Britannica (dostęp 23 maja 2019 ) .
  40. (w) Thomas Pynchon , „  A Journey into the Mind of Watts  ” , The New York Times , Manhattan and New York , The New York Times Company i Arthur Gregg Sulzberger ,1966( ISSN  0362-4331 , 1553-8095 i 1542-667X , OCLC  1645522 , czytać online ).
  41. (w) Bayard Rustin , „  The Watts  ” , Commentary Magazine ,Marzec 1966( czytaj online , sprawdzono 3 stycznia 2012 r. )
  42. (w) Jonathan J. Bean , "  " Burn, Dziecko, Burn ": Small Business w Miejskich Zamieszki 1960  " , niezależnego przeglądu , vol.  5, N O  2 2000, s.  165–188 ( ISSN  1086-1653 , JSTOR  24562644 ).
  43. (en) Virginia Postrel , „  The Consequences of the 1960's Race Riots Come Into View  ” , The New York Times ,30 grudnia 2004( ISSN  0362-4331 , czyt. Online , przeglądano 19 września 2019 r. ).
  44. "  Watts Riots Commemoration  ", UPI - The African American Experience 1930-1980 ,17 sierpnia 1966( czytaj online , przeglądano 19 września 2019 r. ).
  45. (w) James Maycock , „  Głośno i dumnie  ” , The Guardian ,20 lipca 2002( ISSN  0261-3077 , czyt. Online , przeglądano 23 maja 2019 r. ).
  46. (w) Frank Zappa, „  Trouble Every Day  ” (dostęp 23 maja 2019 ) .
  47. (w) Phil Ochs, „  W upale lata  ” ,1965(dostęp 23.05.2019 ) .
  48. (w) „  Cypress Hill - Rise Up Lyrics  ” na Genius.com (dostęp 21 czerwca 2019 ) .
  49. (w) Donald T. Critchlow , When Hollywood Was Right: How Movie Stars Studio Moguls, Big Business and Remade American Politics , Cambridge University Press ,21 października 2013, 240  pkt. ( ISBN  978-1-107-65028-2 , czytaj online ).
  50. (w) „  Who In The Hell Is Tom Jones? by Charles Bukowski  ” , w Hello Poetry (dostęp 23 maja 2019 ) .
  51. „  James Ellroy, o„ Bloody Moon ”i jego reputacji jako rasisty  ” , na Ina.fr , Stulecie pisarzy ,4 marca 2000(dostęp 25 maja 2019 ) .
  52. (w) „  Maya Angelou: Hope Into Art  ” na www.bartleby.com (dostęp 21 czerwca 2019 ) .
  53. (w) Eric Greene , * Planet of the Apes as American Myth *: Rasa, polityka i kultura popularna , Wesleyan University Press,1998, 248  str. ( ISBN  978-0-8195-6329-3 , czytaj online ).
  54. (w) Alex Abramovich , „  The Apes of Wrath  ” , Slate Magazine , Slate.com,20 lipca 2001(dostęp 30 sierpnia 2011 ) .
  55. (w) '  ' Ojciec współczesnej powieści Police 'Joseph Wambaugh jest strzelaniną' Dragnet 'i hollywoodzką akcją policji na temat uzależnień  ” , Washington Post ,24 października 2016 r(dostęp 25 maja 2019 ) .
  56. (w) Zamieszki w Kalifornii w internetowej bazie danych filmów .
  57. (w) „Kwantowy skok” Czarno na białym w ogniu w internetowej bazie danych filmów .
  58. (w) There Goes My Baby w internetowej bazie danych filmów .
  59. (en) Burn, Baby, Burn w internetowej bazie danych filmów .
  60. (w) „  Menace II Society Wstrząsający spacer po„ złych ulicach  ” Watts , The Salt Lake Tribune ,22 czerwca 1993.
  61. (w) James Poniewozik, „  Telewizja: dwa zadziwiające widoki OJ Simpsona i jego procesu  ” , The New York Times ,20 czerwca 2016 r( czytaj online , sprawdzono 21 stycznia 2017 ).

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne