Soissons

Najbliższe lotnisko to Roissy Charles-de-Gaulle , 76  km od hotelu . Żadna usługa nie jest bezpośrednio możliwa koleją, ale codziennie kursuje autobus (autobus) do iz Soissons.

Aglomeracja jest naziemnego umieszczonego na krawędzi RN 2, 5  km południu Soissons: THE Soissons - Courmelles lotnisko ( ICAO kodu  : LFJS ).

Aglomeracja posiada 12 miejskich linii autobusowych, sieć SITUS łącząca różne punkty miasta z sąsiednimi gminami.

Planowanie miasta

Typologia

Soissons to gmina miejska. W rzeczywistości jest to część gmin zwartych lub o średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej sieci zagęszczenia INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Soissons , a wewnątrz resortowych aglomeracji skupiającej 8 gmin i 43,098 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest centralnie .

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Soissons , którego jest centrum miasta. Obszar ten, obejmujący 93 gminy, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów sztucznych (81,6% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (78,1%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (68,6%), tereny przemysłowe lub handlowe i sieci komunikacyjne (7,3%), łąki (5,8%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (5,7%), grunty orne (5,7%), lasy (4,1%), wody śródlądowe (2,9%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Miasto wzięło swoją nazwę od galijskiego plemienia Suessions , założonego w Galii w Belgii , w dolinach i na przyległych płaskowyżach Aisne i Oise .

Historia

okres galijski

Teren Soissons jest okupowany przez Suessions , ludność Galii w Belgii sprzymierzyła się politycznie i militarnie z sąsiednim Remes .

Suesje zdominowały w Galii Belgii imperium rozciągające się aż po wyspiarską Bretanię i posiadały dwanaście głównych oppidum . To „imperium” odnosi się albo do funkcji religijnych (edukację druidów zapewniało święte kolegium na wyspie Mona, obecnie Anglesey ), albo do powiązań politycznych ( imperium oznacza w czasach Cezara „dowództwo wojskowe”) i handlu morskiego; Boulogne jest wtedy głównym portem na oceanie.

Dokładna lokalizacja głównego oppidum , Noviodunum , jest przedmiotem dyskusji. Mogą to być witryny Pommiers lub Villeneuve-Saint-Germain .

antyk

Wojna galijska

W czasie interwencji wojsk rzymskich, dowodzonych przez Cezara , król Suesów Galba („roztropny i sprawiedliwy”) połączył się z koalicją Belgów, podczas gdy Remowie, mimo powiązań łączących ich z Suesjami, opowiedzieli się po stronie z Rzymianami.

W 57 rpne. Pne, podczas bitwy pod Aisne , wojska belgijskie zebrały się na północ od Axony , pozostawiając zredukowany garnizon w miastach na południe od rzeki. Cezar chciał usunąć miejsce Noviodunum, uważane za niewoli, bo bez obrońców; ale chociaż rzeczywiście było ich niewielu, szerokość rowu i wysokość murów udaremniły jego atak.

Dzięki wstawiennictwu Remesów miejsce Soissons zostanie następnie uznane za wolne przez Rzymian, którzy nie będą już podejmować prób ataku, ale przeniosą centrum polityczne do nowej kolonii Augusta Suessionum, założonej w 20 pne. J.-C.

Okres gallo-rzymski

Na III th  century, miasto Augusta Suessionum jest porównywalne znaczenie dla miast Durocortorum ( Reims ), Rotomagus ( Rouen ) lub Samarobriva ( Amiens ).

• Plan teatru.

• Ruiny widoczne XIX th  century.

Miasto jest dumne z teatru na 20 000 miejsc, jedynego obecnego świadka dawnej imperialnej chwały.

Legenda o „zamku alabastrowym” narodziła się z ponownego odkrycia i użytkowania rzymskich ruin Soissons z 1551 roku. Malowane, sklepione biura, mozaiki, posągi i statuetki z marmuru, alabastru, jaspisu, porfiru, kości słoniowej, złota i srebra odkryto na nowo czas. Uwaga, cytowany w notitia Dignitatum , odnotowano obecność fabryce broni w koszarach XXV th legion na terenie zamku „Alabaster”. Wykopaliska archeologiczne prowadzono tam do przedednia I wojny światowej .

Miasto zostało ponownie zaludnione głównie przez Letes i obywateli rzymskich, którzy uczynili z niego dobrze prosperujące miasto leżące pośrodku autostrad łączących port Boulogne z resztą Galii.

Podczas najazdów barbarzyńców, Soissons stawiało opór i było stolicą domeny Soissons , gallo-rzymskiej pozostałości cesarstwa zachodniorzymskiego , pod kolejnymi władzami gidiusa i jego syna Syagriusza . Ten ostatni przegrał ostatnią bitwę Rzymu z barbarzyńcami, bitwę pod Soissons  ; został uwięziony przez Franków , a następnie Wizygotów , którzy wydali go ponownie wojskom frankońskim; i został zabity rok później z rozkazu Clovisa.

Średniowiecze

Wysoki Średni wiek Stolica Regnum Francorum

W epoce Merowingów miasto stało się pierwszą stolicą królestwa Franków po oblężeniu i zwycięstwie (w 486 r . ) Chlodwiga nad armią rzymskiego generała Syagriusza . Król Franków kazał wybić rzymskiego generała rok po bitwie. Przez kilkadziesiąt lat po okupacji frankońskiej miasto pozostawało rzymskie, zarówno pod względem ustnym, pisanym, jak i czysto cywilnym, co sprzyjało założeniu stolicy przez Paryż.

To legendarny okres słynnego odcinka wazy Soissonów .

Soissons, biskupia miasto staje się stolicą Neustrii panowania Clotaire I er i jego region jest miejscem regularnych starć między Neustrie do Austrazji . W 752 r. Pépin le Bref został ogłoszony królem i świętym w Soissons przez św . Bonifacego . W 768, po śmierci Pepina Krótkiego , Carloman wstąpił na tron ​​Królestwa Franków wspólnie ze swoim bratem Karolem ogłoszonym w Noyon .

W 948 r. książę Francji Hugues Wielki , zbuntowany przeciwko Ludwikowi IV d'Outremer , oblegał Soissons. Strzały płonących strzał trafiają w katedrę - która zapala - a ogień szybko rozprzestrzenia się na całe miasto, które jest zdewastowane.

Kluczowe przejście roli kanału jest w Soissons, aby pojawić się w rejestrze bitew w 718 (patrz Bitwa pod Soissons ) w 923 (patrz Bitwa pod Soissons) , między królem Karolem Prostym i królem Francji Robertem I st ) oraz w 978, konfrontacja w pościgu za armią Othona II przez Lothaire z Francji i Huguesa Capeta ( 978 ).

Klasyczne średniowiecze

W prosperuje City XII TH i XIII th  wieków, które opuściły wiele budynków Gothic .

Późne średniowiecze

Jednak według Journal d'un bourgeois de Paris , Soissons został zwolniony przez Armagnacs na21 maja 1414 r.

Nowoczesne czasy

renesans

W czasie wojen religijnych miasto zostało zajęte przez protestantów w 1567 r., co spowodowało zniszczenia, w szczególności budowli sakralnych.

XVII th i XVIII th  stulecia

W czasach Starego Reżimu Soissons jest stolicą ogólników  : intendent zasiada w sali posiedzeń, obecnie w ratuszu.

W latach 1728-1729 odbywał się tu zjazd w Soissons, którego celem było rozstrzygnięcie kwestii sukcesji księstwa Parmy . Francja, Wielka Brytania, Holandia, Austria, Hiszpania i Rosja połączyły się, próbując zapobiec europejskiemu konfliktowi.

Okres współczesny

Rewolucja i Pierwsze Imperium

Soissons straciło tę funkcję polityczną, gdy w 1791 r. wyznaczono siedzibę hrabstwa. Pomimo bitwy prowadzonej przez Louisa Antoine de Saint-Just, który objął stanowisko w Soissons, wybrano bardziej centralne miasto Laon .

Podczas Rewolucji Francuskiej The Abbey of Notre Dame została zniszczona, mimo że był to jeden z największych konwentów dla kobiet w północnej Francji. Do dziś zachowały się tylko dwa romańskie łuki , widoczne w pobliżu kościoła Saint-Pierre. Opactwo to widnieje na relikwiarzowym planie miasta, przechowywanym w muzeum kościoła Saint-Léger .

W 1792 r. do miasta (wówczas 8000 mieszkańców) przybyło 20 000 francuskich żołnierzy rewolucyjnych, którzy wypędzili kanoników z terenu opactwa Saint-Jean-des-Vignes , które zostało przekształcone w skład materiałów i żywności ... Soissons zajmuje pozycję strategiczną i stanowi szaniec dla Paryża .

W czasie kampanii francuskiej 1814 r. wojska rosyjskie generała Aleksandra Czernyszewa zajęły miasto prawie bez walki dalej14 lutego 1814 rpodczas pierwszego oblężenia Soissons  : dowódca miejsca generał Rusca zginął od pocisku, co wywołało panikę wśród jego żołnierzy; Rosjanie nie zostawili tam garnizonu i wkrótce potem wojska francuskie przeniosły się tam z polskim pułkiem Legionu Wiślanego ). 3 marca 1814 rMiasto zostaje złapany w kleszczach między pruskich sił z Bülow i rosyjskich sił Wintzingerode podczas drugiego oblężenia Soissons: jej dowódca, Jean-Claude Moreau , kapituluje poprzez uzyskanie zezwolenia na ściąganie z wojskiem. Wiele komentarzy uważa kapitulację Soissons za punkt zwrotny w kampanii, ponieważ armia Blüchera , ściśle zacieśniona przez Napoleona , była bliska osaczenia nad Aisne . Poddanie się Soissons pozwala Blücherowi przeprawić się na północnym wybrzeżu i połączyć się z rosyjskimi posiłkami Woroncowa , tworząc 100-tysięczną siłę, która mierzy się z Francuzami w bitwie pod Craonne, a następnie pod Laon .

Od Restauracji do Drugiego Cesarstwa

13 października 1815 r. eksplodowały dwie prochownie założone w bastionie Saint-Rémy, powodując liczne zgony i znaczne straty materialne. Szczególnie dotknięte są seminarium i katedra.

Wojna francusko-niemiecka 1870

Bronione przez jego garnizon składał się z linii firmy artylerii, 200 artylerzystów Telefony North, batalion z 15 -tego wiersza pułku piechoty dwóch batalionów telefonu Aisne lub w jakikolwiek 4.000 mężczyzn, miasto został wezwany do poddania się na 11 września 1870 roku , podczas klęski 1870 roku . W obliczu jego odmowy miasto jest oblegane i bombardowane przez Prusaków z Belleu .

Pomnik poległych w wojnie z 1870 roku , dzieło Louis Auguste Hiolin upamiętnia tragiczną odcinek oblężenia miasta od 11 września do16 października 1870.

1871-1914

Miasto i jego umocnienia ucierpiały, wały broniące Soissons, a także część ogrodzenia chroniącego opactwo Saint-Jean-des-Vignes , zostały rozebrane, pozostawiając możliwość przebudowy miejskiej, z utworzeniem dużych bulwarów, takich jak bulwar Jeanne -d'Arc .

Wojskowy system obronny został faktycznie zrewidowany zgodnie z systemem Séré de Rivières , z fortem Condé , zbudowanym w pobliżu Soissons w latach 1874-1885, a także fortem Malmaison na Chemin des Dames .

Arsenał, wybudowany w 1843 r. na miejscu opactwa Saint-Jean-des-Vignes , został również powiększony w 1878 r.

Miasto obsługiwała jedna z linii kolei drugorzędnej , koleje przedmieść Reims , a także tramwaj miejski, który kursował od 1907 do 1948 roku.

Pierwsza wojna światowa

„Brutalne i głupie niszczenie pomników konsekrowanych przez sztukę i lata to zbrodnia, której wojna nie usprawiedliwia; niech będzie dla Niemców wieczną hańbą! "

-  Anatole France , Na wspaniałej drodze .

Soissons to jedno z miast męczenników I wojny światowej .
Po bitwie pod Charleroi wojska francusko-brytyjskie wycofywały się dalej na południe, pomimo kontrofensywy Guise'a pod Saint-Quentin .
W dniu 31 sierpnia, miasto jest pokryte przez Grupę wojska, ogólne Valabregue złożonej przez rezerwowych działów 5 th armii .
Ważne siły kawalerii wroga infiltrują między armię francuską i brytyjską i przemieszczają się z Noyon w kierunku Soissons. W nocy z 31 sierpnia na 1 września dywizja francuskiej kawalerii została wysłana z Craonne do Cuffies, aby stawiać opór tak długo, jak to możliwe, aby dać oddziałom piechoty czas na przekroczenie Aisne .
1 st wrzesień 1914, o godzinie 10 rano przed miastem pojawiają się oddziały niemieckie, zatrzymane przez francuską straż tylną. Po wycofaniu się ostatnich sił najeźdźcy kontynuowali swój marsz i 2 września zajęli miasto, nakładając ciężkie rekwizycje. W ciągu dwunastu dni okupacji Jeanne Macherez objęła szefa gminy, rzucając na wchodzącego do miasta niemieckiego oficera: „Burmistrz? To ja ! ” . General Louis de Grandmaison zmarł od szrapnela w głowę podczas pierwszej bitwy nad Marną .

Po zwycięstwie nad Marną The 6-ci armia francuska , zwycięski nad Ourcq , rozszerzone na Aisne . W dniu 11 września 45 th francuski podział maszerowali na Soissons poprzez Ourcq i Savières dolin i odrzucone osobom zajmującym Chaudun .
12 września, wspierane przez brytyjską artylerię ustanowioną w Buzancy , do miasta wkroczyły wojska afrykańskie . Ale wszystkie mosty zostały przecięte przez wycofującego się wroga.
13 września Żuawowie i piechota generała Quiquandona zaatakowali „wzgórze 132”, które dominuje nad Soissons na północy, bez powodzenia. Po rozpoczęciu ataków 14, 17, 23 i 30 września napastnicy nie byli w stanie usunąć obrońców zaszytych na tych wzgórzach, które przeszyły grzebienie i które stały się wspaniałymi obserwatoriami i stanowiskami do zbombardowania Soissons.

Nieustanny pożar niszczenia miasta postanawia na początku stycznia 1915 r. dowództwo francuskie przypuścić atak na uwolnienie miasta; to jest bitwa pod Crouy . 08 stycznia, batalion karabin i batalion strzelców marokańskich, wspierane przez 55 XX Wydział zaatakowany i udało się wylądować na „pobudzić 132”.
Ale 12 stycznia Niemcy zaatakowali brutalnie przed Crouy, gdy powódź Aisne zmiotła mosty, umożliwiając dostawy. Po zaciętej walce Francuzi zostali zmuszeni do rezygnacji z pozycji. Aktywny podział 7 th ciała jest następnie wysyłany do walki i genialny ataku, zawiera część „grzbiet 132”. Ponieważ komunikacja była coraz bardziej niepewna, dowództwo zmusiło wszystkich żołnierzy do przejścia z powrotem przez Aine, pozostawiając jedynie przyczółek na północnym brzegu na przedmieściach Saint-Paul, który Niemcy zaatakowali 14 stycznia w zwartych formacjach. Po kilku kolejnych nieudanych próbach wróg przestaje atakować.

Front ustabilizował się na północ od miasta, które było mocno bombardowane do 1917 roku. Henri Barbusse napisał tam Le Feu . Podczas buntów w 1917 r. w mieście paradowali żołnierze, którzy odmawiali wejścia na front po katastrofalnej ofensywie Chemin des Dames . Za kościołem Saint-Pierre, obok gmachu sądu w Soissons, znajduje się pomnik z podobizną żołnierzy francuskich, którzy polegli w walce w 1917 roku.

29 maja 1918, dywizja marokańska i maszerujący pułk Legii Cudzoziemskiej są przewożone ciężarówkami na zachód od Soissons, które właśnie wpadło w ręce wroga. Chodzi o zablokowanie jego marszu w kierunku Villers-Cotterêts przez zajęcie pozycji na Górze Paryża . Atak rozpoczął się wczesnym rankiem po krótkim, ale gwałtownym ostrzale artyleryjskim. Nieprzyjacielowi, który był wyraźnie większy liczebnie, udało się zdobyć przyczółek na pozycjach Legionu. Zmuszeni do oszczędzania amunicji legioniści stracili 47 zabitych, 219 rannych i 70 zaginionych w ciągu dwóch dni walki. Mimo to marszowy pułk Legii Cudzoziemskiej zdołał utrzymać swoje pozycje i zablokować niemiecki postęp w swoim sektorze.

Soissons zostaje ostatecznie wydany latem.

François Flameng , oficjalny malarz armii podczas Wielkiej Wojny , uwiecznił te wydarzenia w szkicach i rysunkach, które zostały opublikowane w czasopiśmie L'Illustration .

Miasto jest uważane za zniszczone pod koniec wojny i został odznaczony krzyżem 1914-1918 wojennej ,14 października 1921.

Między dwiema wojnami

Miasto zostało odbudowane w okresie międzywojennym , aw szczególności katedra.

Druga wojna światowa Najazdy Żydów w Soissons

Podczas okupacji w czasie II wojny światowej społeczność żydowska z Soissons została deportowana w dwóch głównych łapankach: pierwszej,17 lipca 1942, jest obsługiwany przez policję w Soissonnaise, w tym samym czasie co obława Vél 'd'Hiv' , natomiast Gestapo przeprowadza drugą4 stycznia 1944 r.

Ruch oporu w Soissons

Po apelu generała de Gaulle'a z 18 czerwca , od czerwca do sierpnia 1940 r. w Soissons powstały sieci ruchu oporu. Byli to członkowie ruchu oporu „pierwszej godziny”. Sieć „French Truth” była powiązana z siecią paryską (sama przyłączona do sieci „Musée de l'Homme” lub „  Boris Vildé  ”).

Utworzono struktury mające pomóc i ukryć uciekinierów (fałszywe dokumenty, fałszywe karty żywnościowe, kanały do Londynu itp.).

Ale bojownicy ruchu oporu zostali zdradzeni. Młody Belg, osiemnastolatek, Jacques Desoubrie , skontaktował się z Danielem Douayem . Twierdził, że jest ścigany i ścigany (w rzeczywistości pracował dla Gestapo ). Aby znaleźć schronienie, został sekretarzem hrabiego Launoy w Paryżu (sieć nadzorująca sieć Soissons). Tam udało mu się znaleźć wszystkie potrzebne informacje.

25 listopada 1941gestapo zorganizowało łapanki w Paryżu , Blois i Soissons. Bojownicy ruchu oporu są więzieni w więzieniu Fresnes . Torturowani, nie będą mówić. 15 kwietnia 1942rozpoczyna się pierwsza próba sieci ruchu oporu; werdykt ogłasza wyrok śmierci. 27 października 1942, komendant Coqueugniot, hrabia de Launoy, Pierre Stumm z Paryża, Daniel Douay, Jean Vogel, Émile Louys zostali rozstrzelani w koszarach Balarda. 5 grudnia 1942, w twierdzy Brandenburgii , w 1943 r. ścięty został kapitan Henri-Clotaire Descamps wraz z Maurice Moreau. Inni Soissonnais zginęli w obozie koncentracyjnym: Aimé Dufour, Gilbert Jordana, Eugène Delhaye, André Meurghe, Ludovic Pluche i Louis Leseigneur, a także Roger Ambroise z Berzy-le-Sec. Miasto Soissons chciało uhonorować tę sieć, nadając nazwę ulicy.

Wyzwolenie Soissons

23 sierpnia 1944Około północy partyzanci z grupy Aurèle dowodzonej przez Luciena Bergera są prowadzeni przez Madame Delhaye i Madame Douay (których mężów, członków ruchu oporu francuskiej sieci Prawda) rozstrzelano w kierunku magazynów broni. Arsenał karabinów, karabinów maszynowych, granatów, moździerz i zdemontowany czołg (wystarczający na tysiąc ludzi) umieścił w lipcu 1940 roku w bezpiecznym miejscu ruch oporu „pierwszej godziny” (m.in. kpt. Descamps, MM . Meurghe, Moreau, Vogel wszystko aresztowany w 1941 roku i stracony) w fabryce Zieckel gdzie Pan Delhaye był inżynierem, na cmentarzu miasta, w kamieniołomach, etc. Broń ładowana jest na wywrotki pokryte obornikiem. Dwóch rolników z regionu jest odpowiedzialnych za sprowadzenie ich do miasta i przewiezienie ich do Pasly . Kiedy przybyli na Place de la République, zostali zatrzymani przez niemiecki patrol. Po sprawdzeniu dokumentów tożsamości przepuszczają ich. 28 sierpnia 1944 rSoissons zostanie wydany przez 7 th ciała o 1 st US Army .

Podczas wyzwolenia ruch oporu odegrał dużą rolę, a „Roberte” (imię ruchu oporu Raymonde Fiolet) przez kilka miesięcy był burmistrzem Soissons.

Polityka i administracja

Załączniki administracyjne i wyborcze

Miasto jest stolicą w dzielnicy Soissons w departamencie Aisne . W wyborach posłów od 1988 roku jest częścią czwartej dzielnicy Aisne .

To był kapitał w kantonie Soissons od 1790 do 1973 roku, kiedy kantony Soissons-Nord i Soissons-Sud powstały . W ramach redystrybucji kantonów we Francji w 2014 r. gmina staje się centralnym biurem dla nowych kantonów Soissons-1 i Soissons-2 .

Międzywspólnotowość

Gmina jest powiązana z innymi gminami Soissonnais w ramach wspólnoty aglomeracyjnej GrandSoissons Aglomeration (utworzonej pod nazwą „gmina aglomeracji Soissonnais” w 2000 roku, a obecną nazwę przyjęła pod koniec 2018 roku).

Podsumowanie ostatnich wyników wyborów

Balotować	1 st runda															2 d tur
	1 st		%	2 nd		%	3 rd		%	4 th		%	5 th		%	1 st		%	2 nd		%	3 rd		%
Miejski 2014		płyta DVD	39,18		PS	38,67		FN	22.14	Nr 4 th							płyta DVD	45,55		PS	40,34		FN	14.10
Europejskie 2014		FN	30,70		UMP	25.28		PS	12.37		UDI	9.07				Wycieczka pojedyncza
Regionalny 2015		UMP	36,57		FN	35,89		PS	14.36		PCF	3,95					UMP	62,16		FN	37,84	Nr 3 rd
Prezydencki 2017		FN	27,76		LR	20,80		EM	20,35		BIA	18.37					LREM	58,36		FN	41,64	Nr 3 rd
Europejczycy 2019		RN	31.09		LREM	20,82		LR	9.36		EELV	8.40				Wycieczka pojedyncza
Miejski 2020		płyta DVD	59,44%		LREM	15,40%		FN	12,42%		DVG	7,45%		BIA	5,28%	Brak drugiej rundy

Lista burmistrzów

Lista burmistrzów od 1944 r.

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1944	1945	Raymonde Fiolet	PCF	Sekretarz ratusza, bojownik ruchu oporu, kapitan FFI
1945	1965	Louis Roy	RPF, a następnie UNR	Chirurg Senator Aisne (1959 → 1966) Radny Generalny Soissons (1951 → 1964) Przewodniczący Rady Generalnej Aisne (1951 → 1959)
1965	1977	Jean Guerland	Rodnik
1977	1995	Bernard Lefranc	PS	Członek Aisne (1981 → 1993)
1995	2000	Emmanuelle Bouquillon	UDF-PSD	Odpowiedzialny za firmę komunikacyjną MP Aisne ( 4 e  circ .) (1993 → 1997) Zrezygnowany
Marzec 2000	Listopad 2001	Pan Claude Parisot	RPR	Zmarł w biurze
Listopad 2001	Marzec 2008	Edyta Errasti	RPR potem UMP	Regionalny Doradca Radiolog
Marzec 2008	kwiecień 2014	Dzień Patryka	PS	Psychiatra Radny Generalny Soissons-Nord (2004 → 2015) Zastępca zastępcy
kwiecień 2014	W toku (stan na 21 grudnia 2020 r.)	Alaina Cremonta	płyta DVD	Dyrektor firmy Wiceprezes Aglomeracji GrandSoissons (2014-2020) Prezes Aglomeracji GrandSoissons (2020 →) Ponownie wybrany na kadencję 2020-2026

Życie wojskowe

Jednostka wojskowa stacjonująca w Soissons:

• 67 e  pułk piechoty , (front) 1906-1914; 1939-1940 i 1966-1993 (ostateczne rozwiązanie).

Pod koniec lat 70. działał tam komitet żołnierzy podziemia .

Wyróżnienia i etykiety

• Soissons jest klasyfikowane jako miasto sztuki i historii .
• Ville fleurie: trzy kwiaty nagrodzone w 2007 roku w Konkursie Miast Kwiatowych i Wsi Kwiatowych .

Bliźniacze

Miasto Soissons jest miastem partnerskim:

• Miasta:
  •  Eisenberg  ( Niemcy ) od 1993 roku
  •  Stadthagen  ( Niemcy ) od 1969 r.
  •  Câmpulung  ( Rumunia ) od 1995
  •  Guardamar del Segura  ( Hiszpania ) od 1995 roku
  •  Arad (Izrael)  ( Izrael ) od 1990
  •  Tidjikdja  ( Mauretania ) od 1989
  •  Louiseville  ( Kanada ) od 1982
• Diecezje:
  •  Bużumbura  ( Burundi )
• Klub Lyon:
  •  Freudenstadt  ( Niemcy )
  •  Waterlooville  ( Wielka Brytania )
  •  Modave  ( Belgia )
• Okrągły stół :
  •  Eastbourne  ( Wielka Brytania )
  •  Malmedy  ( Belgia )

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących ponad 10 000 mieszkańców spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.

W 2018 r. miasto miało 28 522 mieszkańców, co stanowi wzrost o 0,18% w porównaniu do 2013 r. ( Aisne  : -1,25%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
7 675	7 229	8126	7 765	8149	8424	9152	10,143	9477

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
7 875	10 208	11.099	10404	11 089	11 112	11850	12 074	12 373

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
13 240	14 334	14 458	14 391	17 865	18,705	20 090	18 174	20 484

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2011	2016
23150	25 890	30,009	30,213	29,829	29,453	28 442	28 551	28 466

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
28 522	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego Piramida wieku w 2007 r.

Ludność miasta jest stosunkowo stara. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (23,1%) jest rzeczywiście wyższy niż wskaźnik krajowy (21,6%) i wskaźnik departamentalny (21,2%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (53%) jest wyższa niż stawka krajowa (51,6%).

Podział ludności gminy według grup wiekowych przedstawia się w 2007 r. następująco:

• 47% mężczyzn (0 do 14 lat = 20,4%, 15 do 29 lat = 21,8%, 30 do 44 lat = 18,6%, 45 do 59 lat = 19,4%, powyżej 60 lat = 19,9%);
• 53% kobiet (0 do 14 lat = 16,2%, 15 do 29 lat = 20,3%, 30 do 44 lat = 17,6%, 45 do 59 lat = 19,9%, powyżej 60 lat = 26%).
Piramida wieku w Soissons w 2007 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,3	90 lat lub więcej	1,1
6,8	75 do 89 lat	11,5
12,8	60 do 74 lat	13,4
19,4	45 do 59 lat	19,9
18,6	30 do 44 lat	17,6
21,8	15 do 29 lat	20,3
20,4	Od 0 do 14 lat	16,2

Piramida wieku departamentu Aisne w 2007 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,3	90 lat lub więcej	0,9
6,0	75 do 89 lat	9,6
12.2	60 do 74 lat	13,3
21,8	45 do 59 lat	20,6
20,4	30 do 44 lat	19,7
18,7	15 do 29 lat	17,2
20,7	Od 0 do 14 lat	18,6

Zdrowie

• Centrum Szpitala w Soissons .

• Centrum szpitalne, stare budynki.

• Wnętrze kaplicy ośrodka szpitalnego.

Wydarzenia kulturalne i festyny

Każdego roku miasto Soissons jest miejscem wielu wydarzeń:

• dzień kwiatów i smaków w kwietniu;
• majowy festiwal VO w Soissonnais;
• święto świętego Jana w czerwcu;
• pokaz sztucznych ogni 13 lipca  ;
• trofeum Clovis Karting w sierpniu;
• Festiwal Fasoli we wrześniu (który zastępuje Soissons en Sc'Aisne, ten ostatni, który już zastąpił Festiwal Fasoli);
• jarmark Saint-Martin w listopadzie;
• Targi blogów kulinarnych w listopadzie;
• Lato w Sc'aisne (nad rzeką Halte: wypożyczenie łodzi, piaskownica, rozpoczęcie wiosłowania…) od maja do września.

W mieście działa ośrodek kulturalny oraz zainaugurowane pod koniec 2014 roku Miasto Muzyki i Tańca, w którym co roku odbywa się wiele pokazów i koncertów.

Gospodarka

Branża ta, szczególnie w ostatnich latach , chyli się ku upadkowi (największe firmy w mieście, takie jak Wolber , BSL i AR Carton musiały zostać zamknięte w latach 1999-2003). Dominują tam usługi. Próbuje się tam zakładać parki przemysłowe, a także politykę zwolnień podatkowych (firmy poniżej roku życia nie płacą podatków lokalnych), ale działania te nie wydają się przynosić oczekiwanego sukcesu .

Od 2004 roku Soissons koncentruje się przede wszystkim na działalności w sektorze usługowym, dzięki stworzeniu paryskiego płaskowyżu drogowego i parku Gouraud, rehabilitacji dawnych koszar wojskowych.

Gospodarka jest również dość zorientowana na rolnictwo ( głównie buraki cukrowe ) .

Po pracach Komitetu Rozwoju Gospodarczego Soissonnais, CIADT z18 maja 2000 r.potwierdza utworzenie i finansowanie centrum zasobów wolnego oprogramowania w Soissons. Stowarzyszenie Soissons Informatique Libre zostało utworzone w styczniu 2001 roku w celu wsparcia projektu. Pays Soissonnais, utworzona w maju 2005 r., również rejestruje wolne oprogramowanie jako tożsamość terytorium. Soissons to także miasto Trophées du Libre, a wkrótce także Festival du Libre.

Soissons posiada centrum konsularne Izby Przemysłowo-Handlowej w Aisne .

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Budynki sakralne
• Cathedral of St. Gervais i św Protais , rue Buerie
• Opactwo Saint-Jean-des-Vignes , rue Saint-Jean.
• Saint-Léger opactwo , rue Saint-Léger.
• Stare opactwo Saint-Médard , miejsce Saint-Médard.
• Opactwo Saint-Crepin-le-Grand , założony w V th  century zamknięta w 1790 roku przekształcił miejscowy użytku prywatnego
• Saint-Crépin-en-Chaye opactwo , zniszczony
• Kościół Zmartwychwstania, aleja Roberta Schumana, w dzielnicy Preles.
• Kościół Sainte-Eugénie, miejsce Finfe, w dzielnicy dworcowej.
• Kościół Saint-Waast, rue de la Porte de Crouy.
• Kościół Saint-Crépin, bulwar Victora Hugo
• Kaplica liceum Saint-Remy, rue Saint-Jean.
• Kaplica liceum Saint-Vincent-de-Paul, avenue de Reims
• Dawna kaplica Saint-Charles liceum Camille Claudel, rue Panleu
• Kaplica wyższego seminarium duchownego kolegium św. Pawła, rue paris
• Protestancka świątynia , Boulevard Gambetta, zbudowany w 1897 roku.
• Ewangelicki Kościół Baptystów, rue Charlemagne
• Kościół Ewangelicki, 10 rue Vallerand
• Sala Królestwa Świadków Jehowy, D304

W Soissons wciąż znajdują się pozostałości starożytnych zabytków religijnych, które zniknęły:

• starego opactwa Notre-Dame , rue Vieille-Gagnerie, założonego w okresie Merowingów i zrównanego z ziemią podczas rewolucji, w północnym ramieniu transeptu (plac Saint-Pierre) pozostały dwie romańskie zatoki. To królewskie opactwo, słynące z bogactwa swego skarbca relikwii, z których „but Dziewicy” posiadało prestiżowe księżne, jak Gisèle , siostra Karola Wielkiego , czy Katarzyna de Bourbon (1525-1594), ciotka Henryka IV  ;
• zachodni portal z dawnej kolegiaty St-Pierre-au-Parvis , Place Fernand Marquigny dnia XII th  century (Plac Świętego Piotra). Bardzo okaleczony, był przedmiotem próby rekonstrukcji ikonograficznej;
• Wykopaliska archeologiczne prowadzone w latach 1983-1984 ujawniły fundamenty dawnego kościoła klasztoru Feuillants w Soissons, który w latach 1627-1629 zbudował marszałek Francji François-Annibal , książę Estrées , i jego żona Marie de Béthune. Marszałek, były ambasador w Rzymie, ofiarował temu kościołowi, przeznaczonemu na miejsce pochówku rodziny Estrees, relikwie świętego męczennika Tiburce , otrzymał z ręki Papieża . W 1738 roku do 18 grobów jego przodków dołączyło ciało ostatniego księcia Estrées , który zmarł pod koniec grudnia poprzedniego roku.
• dawne opactwo Saint-Paul de Soissons .

• Katedra (strona południowa).

• Katedra (plac północny).

• Ratusz.

• Fasada opactwa Saint-Jean-des-Vignes.

Budynki cywilne
• Ratusz . Dawny hotel Intendance, wybudowany przez architekta Jean-François Advyné w latach 1772-1775 na zlecenie zarządcy Le Pelletier de Mortefontaine na miejscu dawnego zamku hrabiów Soissons. Ratusz przeniósł się tam w 1833 roku.
• Arsenał: siedziba muzeum Soissons , miejsce wystaw sztuki współczesnej.
• Kładka angielska. Pokład to betonowy keson zbudowany w formie wspornikowej z przyczółka przeciwwagi z izostatyczną belką środkową o długości 20,50  m . Droga ma szerokość 3,50  m między poręczami.
  Pierwotny most został zniszczony w 1914 roku. Został odbudowany przez brytyjskich żołnierzy i logicznie przyjął nazwę Pont des Anglais. Po raz kolejny zniszczony w czasie II wojny światowej most został odbudowany w 1950 roku jako kładka dla pieszych.
• Zadaszony rynek, zbudowany w 1908 roku przez architekta Alberta-Désiré Guilberta (1866-1949).
• Hotel Barral .
• Cynodrome , gdzie greyhound wyścigów odbywać .
Pomniki pamiątkowe
• Pomnik poległych w wojnie 1870-1871 .
• Pomnik wojenny 1914-1918 .
• Pomnik Brytyjski 1914-1918 .
• Pomnik pracy spółdzielni na rzecz odbudowy wyzwolonych regionów i pamięci Guy de Lubersac .

Osobowości związane z gminą

• Lista hrabiów Soissons
• Lista biskupów Soissons
• Radegonde de Poitiers (520-587), córka króla Turyngii, którego ojciec został zamordowany przez swego wuja, a tego ostatniego przez Clotaire'a , króla Soissons.
  Clotaire, urzeczony pięknem Radegonde, trzymał ją w niewoli w tym regionie. Postanowił ją poślubić. Uciekła, została zabrana i zabrana do Soissons, gdzie musiała poślubić Clotaire'a , wdowca po królowej Ingonde. Zdesperowana Radegonde poświęciła się biednym Soissons.
  To biskup Saint Medard w 555 zdołał przekonać swego barbarzyńskiego męża, by pozwolił jej objąć diakonat . Radegonde założył opactwo Sainte-Croix w pobliżu Poitiers . Mieszkała tam jako prosta zakonnica , podziwiana przez kolegów. Portal kościoła Missy-sur-Aisne opowiada na swój sposób legendę o św. Radegonde.
• Karol Wielki , urodzony w Soissons w 742, król Franków i cesarz Zachodu.
• Carloman I , urodzony w Soissons w 751, król Austrazji , Niemiec i Turyngii .
• Gauthier de Coincy (1178, Coincy -1236, Soissons), jeden z pierwszych i największych poetów języka francuskiego („Cuda de Notre-Dame”).
• Gérard Gobaille (zmarł w 1494), | Urodził się tam biskup paryski (1492).
Epoka nowożytna
• Jérôme de Gonnelieu (1640-1715), kaznodzieja jezuicki, urodzony w Soissons.
• Pierre-François Tingry (1743-1821, urodzony w Soissons), szwajcarski chemik, mineralog i farmaceuta pochodzenia francuskiego.
• Antoine Quinquet (1745, Soissons-1803), farmaceuta. Wynalazca lampy „podwójnego ciągu”, znanej jako lampa Quinquet.
• Louis Antoine Pille (1749-1828), urodzony i zmarły w Soissons, francuski generał rewolucji i imperium .
• Amand Marie Jacques de Chastenet, markiz de Puységur (1751-1825), znany ze swojej pracy nad magnetyzmem zwierząt , był burmistrzem Soissons w okresie Pierwszego Cesarstwa w latach 1800-1805.
• Charles-Philippe Ronsin , ur.1 st grudzień 1751 w Soissons, zmarł na rusztowaniu dnia 24 marca 1794 rw Paryżu jest rewolucjonistą i francuskim generałem rewolucji .
• Roch-Étienne de Vichy (1753-1829), wikariusz generalny z Évreux , kapelan królowej Marii Antoniny , biskupa Soissons w 1817 roku, a następnie biskup Autun , w 1819 roku, z każdym Francji i radnego stanie .
• François Fabre (1754-1827), zamieszkały i zmarły w Soissons, feldmarszałek i baron Cesarstwa .
• Jean-Baptiste Dominique Rusca (27 listopada 1759, La Brigue-14 lutego 1814, Soissons), francuski generał Rewolucji i Cesarstwa , mianowany głównodowodzącym obozu Soissons na12 lutego 1814 i spadł na pole honorowe podczas oblężenia miasta przez wojska rosyjskie dnia 14 lutego 1814 r.
• Alexandre Gonsse de Rougeville (1761-1814), znany jako „Chevalier de Maison-Rouge”, ożenił się tam i przez pewien czas tam mieszkał.
• Nicolas-Marie Quinette (1762-1821), notariusz, członek Zgromadzenia Ustawodawczego, a następnie Konwentu, gdzie głosował za śmiercią Ludwika XVI . Członek Conseil des Cinq-Cents , minister spraw wewnętrznych (1799), radca stanu i członek rządu tymczasowego (1815). Przywrócenie wygnał go jako królobójstwa .
• Christophe Advinay (1763, Soissons-1806, Turyn), francuski pułkownik Rewolucji i Imperium.
• Henri François Marie Charpentier (1769-1831), francuski generał Rewolucji i Cesarstwa , którego imię widnieje na Łuku Triumfalnym .
• Alphonse Gabriel Victor Paillet (1796, Soissons-1855), prawnik, były prezydent Paryża i zastępca Aisne.
Dziewiętnasty wiek
• Amédée Piette (1808, Vervins -1883, Soissons), francuski historyk, archeolog i projektant. Pozostawił po sobie znaczne prace historyczne na wydziale Aisne .
• Jean Dours (1809-1877), biskup Soissons od 1863 do 1876.
• Pierre Deflandre (1813, Soissons-1871), generał francuski.
• Jean Charles Maurice Grémion (1817, Saint-Maur-des-Fossés -1883, Soissons), generał francuski.
• Antoine Wolber (1863-1927), założyciel producenta opon Wolber .
• Handlarz tkanin Henry, przyjaciel ojca artysty, zlecił malarzowi Camille'owi Corotowi namalowanie widoku z jego domu i fabryki. Postrzegając Corota jako amatora, zaniedbał zapłacić mu za prace, które obecnie uważane są za jedne z najlepszych we wczesnej karierze artysty.
• Emma Saïd Ben Mohamed (1876, Soissons-1930), francuska artystka cyrkowa i piosenkarka pod pseudonimem Aïcha, babka Edith Piaf ze strony matki .
• Obrazy Camille Corot
• Soissons, widok fabryki pana Henryka , 1833
  Muzeum Kröller-Müller , Otterlo .
• Soissons - Dom i fabryka pana Henry'ego , 1833
  Filadelfijskie Muzeum Sztuki .
Dwudziesty wiek
• Jean Mitry (1904-1988, urodzony w Soissons), historyk filmu.
• Józef Wresiński (1917-1988), założyciel ATD Czwarty Świat , przyjął święcenia kapłańskie w Soissons na29 czerwca 1946.
• Geneviève Mnich (ur. 1942 w Soissons), aktorka.
• Aurore Clément (ur. 1945 w Soissons), aktorka.
• Jean-Michel Wilmotte (ur. 1948 w Soissons), architekt.
• Thierry Recevski (ur. 1949 w Soissons), architekt, urbanista i projektant.
• Pascal Demolon (ur. 1964 Soissons), aktor.
• Salima Saa (ur. 1971 w Soissons), francuski przedsiębiorca i polityk.
• Philippe Etchebest (ur2 grudnia 1966 w Soissons), szef kuchni i gospodarz telewizji.
• Olivier Beaudon urodzony w 1972 roku, francuski gracz rugby.
• Jonathan Brison (ur.7 lutego 1982 r.w Soissons), zawodowy piłkarz grający w Chamois niortais .
• Adrien Tomas (ur.4 marca 1986w Soissons), autorka fantastyki .
• Sofiane Chellat (ur12 stycznia 1990w Soissons), zawodowy gracz rugby grający w rugby Stade français Paris.
• Stéphane Béchy (ur. 1963), międzynarodowy koncertista, organista katedry w latach 1994-1999.
• Jean-Jacques Razafindranazy (1952-2020, urodzony na Madagaskarze ), pierwszy francuski lekarz, który w swoim życiu cierpiał na Covid-19 , zmarł 21 marca 2020 w Szpitalu Uniwersyteckim Lille
• Patrick Dupond (1959-2021), tancerz. Od 2004 roku regularnie interweniuje jako nauczyciel w szkole tańca swojej partnerki Leïli Da Rocha w Soissons i występuje w Soissons i Saint-Quentin w Aisne .

• Markiz de Puységur , burmistrz Soissons.

• Ogólne Rusca , pieczenie Maurizio De Felice.

• Toulouse-Lautrec , Panele do chaty de la Goulue , w Foire du Trône w Paryżu (1895, detal), Paryż , Musée d'Orsay . Portret Emmy Saïd Ben Mohamed .

• Ojciec Wrzesińskiego w 1986 roku.

Specjalności kulinarne

• Kulinarna specjalność Soissons jest Soissons fasola , biała fasola uprawiane w Aisne od XVII do XX  wieku.
• Istnieją również smakołyki w kształcie fasoli znane jako „fasolka Soissons”. Ta fasola jest również wykorzystywana do produkcji kosmetyków (cieni do powiek).

Popularny herb

Te nazwy odrzucane lub popularne płaszcz z ramion są przezwiska lub pseudonimy podane do mieszkańców miast i wsi w Pikardii lub sąsiedniej Pikardii. Te „surpitchets” czasem wywodzą się z historii miasta, czasem z gry słownej, czasem z drwiny z winy mieszkańców. Pseudonim mieszkańców Soissons to: Chés béyeus d'Soissons (Mieszkańcy mówią z otwartymi ustami, gdy mówią Picard ), miasto i Soissonnais będące częścią historycznej wyspy Île-de-France .

Heraldyka

	Herb	Azure, do fleur-de-lis Argent. Ozdoby zewnętrzne Krzyż Kawalerski Legii Honorowej Krzyż Wojenny 1914-1918 Motto Fidelis aduror amore (Wierny, płonę miłością)
	Detale	Oficjalny herb nadany dekretem królewskim z 3 lutego 1819.
	Znany jako	Zasady do fleur-de-lis Argent. Stary znany herb miasta używany przed zarządzeniem z 1819 roku. Zmieniono go, aby uniknąć pomyłki z herbem Lille .

Załączniki

Bibliografia

• Bernarda Starszego,
  • Soissons , wyd. Colmar.
  • Gallo-Roman Soissons, muzeum Soissons.
  • Opactwo Saint-Jean-des-Vignes .
• Dominique Natanson , Pamięć żydowska w Soissonnais , Wyd . Wspomnienia, 1992.
• Geneviève Cordonnier, Soissons, jej historia zilustrowana przez ulice, place, pomniki i ich mieszkańców .
• Eugène Lefevre-Pontalis „  Studium w dniu krypcie Saint-Medard de Soissons  ” Archaeological Congress Francji, LIV th sesja sesje ogólne odbędzie się w Soissons i Laon w roku 1887 , Paris / Caen, H. Champion / H Delesques , tom.  54,1887, s.  303-324 ( ISSN  0069-8881 , czytaj online ).
• Claude Dormay, Historia miasta Soissons i jego królów, książąt, hrabiów i gubernatorów; z szeregiem biskupów i podsumowaniem ich działań, różnymi uwagami na temat duchowieństwa, a zwłaszcza na temat kościoła katedralnego, oraz kilkoma badaniami na temat wicehrabiów i znakomitych domów Soissonnais , Soissons: N. Aseline, 1663-1664.

Powiązane artykuły

• Lista zabytków w Soissons
• Dystrykt Soissons
• Jednostka miejska Soissons
• Ogólność Soissons
• Lista burmistrzów Soissons
• Lista hrabiów Soissons
• Lista biskupów Soissons
• Wazon Soissons
• Bitwa pod Soissons 
• Aglomeracja GrandSoissons

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona .
• Siedziba Towarzystwa Archeologicznego, Historyczno-Naukowego w Soissons .
• „  Pełny plik: Gmina Soissons  ” , Powszechny Spis Ludności 2015 , INSEE ,13 grudnia 2018 r.(dostęp 25 grudnia 2018 r . ) .
• Specjalna mapa zdewastowanych rejonów: 33 NE, Soissons [północny-wschód] , Służba geograficzna armii,1920( przeczytaj online )na Gallicy .

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w grudniu 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. Wody kontynentalne odnoszą się do wszystkich wód powierzchniowych, zazwyczaj słodkiej wody deszczowej, która znajduje się w głębi lądu.
4. Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców, oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016 itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także ostatnią legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.
5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. [PDF] [1] .
2. Źródła: bazy danych INSEE – zob. w dalszej części artykułu w Wikipedii znajdziesz szczegóły dotyczące każdego obszaru, który pozwolił na stworzenie tabeli.
3. Źródła: bazy danych INSEE – zob. w dalszej części artykułu w Wikipedii znajdziesz szczegóły dotyczące każdego obszaru, który pozwolił na stworzenie tabeli.
4. [2]
5. Najszybsza trasa liniowa, [3]
6. [4] .
7. Zapobieganie ryzyku plan powodzi i lawin błotnych - Aisne dolinie między Montigny-Lengrain i Évergnicourt , prefekturze Aisne, resortowych kierunku sprzętu, strony 17 do 21, Archiwum Aisne Laon (2008).
8. [5] .
9. Mapy gmin kantonów Soissons-Nord i Soissons-Sud: [6] + [7] .
10. Wykaz portów lotniczych, których utworzenie i uruchomienie zostało zatwierdzone lista n ö  1: lotnisk dla ruchu lotniczego publicznych ( Dziennik n o  0159 od10 lipca 2012, s.  11 268) .
11. „  Zagospodarowanie obszarów wiejskich  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 23 marca 2021 r. )
12. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 23 marca 2021 )
13. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 23 marca 2021 r. )
14. „  Jednostka miejska 2020 w Soissons  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 23 marca 2021 ) .
15. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
16. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
17. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 )
18. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
19. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 21 maja 2021 r. )
20. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 21 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
21. I. Cæsar, De bello gallico , II 3, tekst wolny od praw autorskich.
22. Denis Defente "Soissons Romain - Archives of piwnicy do odkrycia", Revue archeologique Pikardyjskim , tom III, n O  3-4, 1984, strony 205-222.
23. Jean-Pierre Leguay, Katastrofy w średniowieczu , Paryż, J.-P. Gisserot, coll.  „Klasycy historii Gisserot”,2005, 224  s. ( ISBN  978-2-877-47792-5 i 2-877-47792-4 , OCLC  420152637 )., s.  37.
24. Por. Dziennik Dom l'Epaulart o zdobyciu Soissons przez hugenotów , odręczny odpis, biblioteka miejska Soissons.
25. „  Kongres w Soissons  ” (dostęp 19 marca 2017 r . ) .
26. H. Martin i P. Jacob w Histoire de Soissons (1837) liczą 39 zmarłych, w tym 5 seminarzystów (dostępne online).
27. Archiwa Narodowe (Francja) , prace konserwatorskie przy katedrze w Soissons, sygn. F/19/7887.
28. Ernest Lavisse , Inwazja w Departamencie Aisne .
29. Michelin ilustrowany przewodnik po polach bitew (1914-1918) - Soissons przed i podczas wojny
30. Franck i Michèle Jouve, Prawdziwa historia kobiet z 14-18 , Éditions Chronique, 2013, 139 str., P.  29 ( ISBN  9791090871809 ) .
31. Specjalna mapa zdewastowanych regionów, dokument wymieniony w linkach zewnętrznych , 1920 r.
32. Dziennik Urzędowy z 16 października 1921 r., s.  11829 .
33. Dominique Natanson, Pamięć żydowska w Soissonnais , wyd. Wspomnienia, 1992.
34. Treść sekcji „La Resistance à Soissons” odtwarza całość lub część treści strony vallee-de-l-aisne.com , z inicjatywy jej autorki, Nicole Rommechon-Douay, zob. Bilet OTRS nr 2007112610018935 .
35. „  Towarzystwo Archeologiczno-Historyczno-Naukowe w Soissons  ” .
36. Treść sekcji „Sierpień 1944: wyzwolenie Soissons” odtwarza treść strony vallee-de-l-aisne.com , z inicjatywy jej autorki, Nicole Rommechon-Douay, zob. Bilet OTRS nr 2007112610018935 .
37. ze wsi Cassini do gmin dzisiaj na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
38. Jean-Pierre Besse, „  FIOLET Raymonde, Marguerite, Julienne [żona HERVART, a następnie DEGUETTE]. Pseudonim w ruchu oporu: EVRAERT Roberte: Urodzony 7 maja 1914 w Saint-Pol-sur-Mer (Pas-de-Calais), zmarł 27 lutego 1946 w Soissons (Aisne); odporny, kapitan FFI; przewodniczący delegacji miejskiej Soissons (wrzesień 1944-maj 1945)  ” , Le Maitron online , 22.12.2008 zaktualizowane 1/7/2009 (konsultowane 27 marca 2021 ) .
39. .
40. „  Śmierć burmistrza Soissons  ”, Les Échos ,19 listopada 2001( przeczytaj online , konsultacja 25 grudnia 2018 r. ).
41. "  W skrócie  ", Le Parisien ,17 listopada 2001( przeczytaj online , konsultacja 25 grudnia 2018 r. ) „W tym roku został ponownie wybrany na czele listy prawicowej w pierwszej turze z 51,12% głosów. Zaproszono go do kandydowania RPR w następnych wyborach parlamentarnych” .
42. Anaïs Gerbaud, “  Édith Errasti, wiceburmistrz Soissons, odchodzi z życia politycznego: Od burmistrza do wybranego członka opozycji, a następnie wiceburmistrza, Édith Errasti spogląda wstecz na swoją karierę. Jest wybierana od prawie 20 lat  ”, L'Union ,6 lutego 2020( przeczytaj online , konsultowane 27 marca 2021 r. ).
43. Préfecture de l'Aisne , dostęp 7 lipca 2008 r.
44. Halima Najibi, „  Wybory samorządowe: kandydaci startujący w Soissons: W Soissons 3 listy rywalizują o ratusz, startują lewy, prawy i narodowy front. Utrzymywane od 6 lat przez socjalistycznego Patricka Daya miasto może skręcić w prawo. W ostatnich wyborach krajowych, choć wygranych przez lewicę, prawica zwyciężyła w mieście wazy  ”, France 3 Picardie ,19 marca 2014( przeczytaj online , konsultacja 25 grudnia 2018 r. ).
45. Francis Praira, „  Alain Crémont na czele burmistrza: SOISSONS (02). Alain Crémont zostaje wybrany na stanowisko pierwszego wybranego na mandat, którego pierwsze efekty są spodziewane szybko. Patrick Day, pokonany burmistrz, był nieobecny.  " , Soissons moje miasto,5 kwietnia 2014(dostęp 25 grudnia 2018 r . ) .
46. „  Alain Crémont  ” , na https://fr.linkedin.com/ (dostęp 27 marca 2021 ) .
47. Rémi Havyarimana, „  Alain Crémont, burmistrz Soissons, nie zmieniłby nazwy rue Pétain, gdyby taka istniała: W dyskusji na temat nazw ulic Alain Crémont twierdził, że nie zmieni nazwy żadnej. Nie jest „naśladowcą pokuty  ”, L'Aisne nouvelle ,28 grudnia 2020 r.( przeczytaj online , konsultowane 27 marca 2021 r. ).
48. Anaïs Gerbaud, „  Miejski w Soissons: Alain Crémont ponownie wybrany burmistrzem: Po sześciu latach sprawowania urzędu, Alain Crémont został ponownie wybrany burmistrzem miasta przez radę miasta w poniedziałek wieczorem. Wywiad  ”, Unia ,25 maja 2020( przeczytaj online , konsultowane 27 marca 2021 r. ).
49. Soissons czerwony n O  23, publikacji LCR , regionalnych archiwum.
50. „  Miasto sztuki i historii  ” , na stronie http://www.ville-soissons.fr (konsultacja 25 grudnia 2018 r . ) .
51. "  Lista kwitnących miast i wsi  " , Le Courrier picard , wydanie Oise ,5 lipca 2008 r..
52. Współpraca bliźniacza .
53. Organizacja spisu na insee.fr .
54. Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
55. „  Ewolucja i struktura ludności w Soissons w 2007 r.  ” , na stronie internetowej INSEE (konsultacja 20 listopada 2010 r . ) .
56. „  Wyniki spisu ludności w Aisne 2007  ” , na stronie internetowej INSEE (dostęp 20 listopada 2010 ) .
57. Clark Maines, „Okaleczony zachodni portal St-Pierre-au-Parvis, Soissons (Aisne): rekonstrukcja ikonograficzna”, Revue archeologique de Picardie , tom. 4, nr 1, 1982, s.  178-198 ( online ).
58. Denis Defente „Działalność archeologiczna w Soissons (Aisne),” Przegląd Archeologiczny Pikardii , tom. 4, nr 1, 1983, s.  31-32 ( online ).
59. Pierre Houllier, Stan kościelny i cywilny diecezji Soissons , Bertrand, 1783, s.  478 ( online ).
60. Henry Martin i Paul-L. Jacob, Histoire de Soissons, od najdawniejszych czasów do współczesności , 1837, s.  526 ( online ).
61. "  Ratusz  " , zawiadomienie n o  2008/06/12, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
62. Maximilien Melleville, „  Kładka angielska  ” , Mosty na Aisne,2006(dostęp 25 grudnia 2018 r . ) .
63. "  Henri François Marie Charpentier  " , baza danych Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury .
64. Corot, Muzeum Krollermuller
65. Corot, Muzeum Filadelfijskie
66. Patrick Dupond: „Alvin Ailey ujawnił mi, że Leïla uratowała mi życie” , Ouest France , 27 stycznia 2017 r.
67. Jean-Pierre Semblat, Słownik nazw miejscowości w Aisne , Archives and Culture, 2010 ( ISBN  978-2-350-77146-5 ) .
68. „  02720 Soissons (Aisne)  ” na stronie armorialdefrance.fr (dostęp 30 grudnia 2018 r . ) .