Imię i nazwisko | Claude-Jeanne Malca Gensac |
---|---|
Narodziny |
1 st marzec 1927 Acy-en-Multien ( Francja ) |
Narodowość | Francuski |
Śmierć |
27 grudnia 2016 Suresnes ( Francja ) |
Zawód | Aktorka |
Wybitne filmy |
Oscar Les Grandes Vacances Żandarm poślubia nagą kobietę Hibernatus Jo Lulu |
Claude-Jeanne Malca Gensac , znana jako Claude Gensac , urodzona w dniu1 st marzec 1927w Acy-en-Multien ( Oise ) i zmarł dnia27 grudnia 2016w Suresnes ( Hauts-de-Seine ), jest francuską aktorką .
Studentka Konserwatorium Paryskiego, karierę teatralną rozpoczęła od grania tragedii. Zauważyła, że od lat 50. zdobywała role w kinie i telewizji.Wybitnie wyglądająca aktorka, szybko urozmaiciła swoją karierę grając w sztukach bulwarowych pod wodzą męża Pierre'a Mondy'ego .
W 1967 roku został wybrany do gry żonę postaci granej przez Louis de Funès w filmie Oscar przez Édouard Molinaro . Ten ostatni następnie stał się wielką gwiazdą ekranu i osmozy z Claude Gensac, spotkali się w 1953 roku w życiu człowieka poczciwego przez Sacha Guitry , jest taka, że będą strzelać dziewięć innych filmów razem, większość z nich coraz większych sukcesów komercyjnych, takich jako Les Grandes Vacances , Le Gendarme marie lub Jo .
Stając się popularną postacią we francuskim kinie w latach 70., Claude Gensac walczył o wznowienie swojej kariery po śmierci de Funès w 1983 roku, ponieważ została zidentyfikowana jako „jego żona na ekranie”.
Znalazła ważne role od końca 2000 roku, zwłaszcza grając z Catherine Deneuve w Ona wyjeżdża w 2013 roku była nominowana w 2015 roku do Cezara dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej (co czyniło ją to najstarsza nominowana do tego tytułowa aktorka) za rolę w Lulu nagiej kobiety z Sólveig Anspach .
Claude Gensac urodził się dnia 1 st marca 1927à Acy-en-Multien André Gensac, baryton i Rose Brayer. Kiedy Claude miał sześć lat, jego ojciec opuścił dom dla śpiewaczki Opery Paryskiej , Éliette Schenneberg, z którą miał córkę, Éliette Gensac, piosenkarkę, aktorkę i prelegentkę dla RTL . Ta ostatnia, znana pod imieniem Éliette Demay, grała również w Hibernatus u boku swojej przyrodniej siostry.
Początkowo zamierzała uprawiać taniec klasyczny i to jej matka popchnęła ją do zostania aktorką, zawodu, który sama chciałaby wykonywać. Po ukończeniu szkoły średniej w Lycée Racine w Paryżu , matka zapisała go na Cours Simon , aby przygotować się do wejścia do Narodowego Konserwatorium Sztuki Dramatycznej . Claude poznała tam tego, który został jej pierwszym mężem, Pierre'a Mondy'ego . Przyjęta do Konserwatorium opuściła je w 1947 roku z II nagrodą za tragedię i I wstępem za komedię.
Claude Gensac zadebiutował w tym samym roku w teatrze w Brukseli w Borgia przez Hermana Closson . Matka i córka pozują razem do próby w numerze Pozdrowienia . Ona została zauważona w 1950 roku w jej interpretacji Joanny d'Arc w La Pucelle przez Jacques'a Audiberti . Ciągnęła z innymi tragediami i uzyskuje wiodące role kobiece w Horacego przez Pierre'a Corneille'a w 1951 Kean przez Jean-Paul Sartre w 1953 i wlać Lukrecji przez Jeana Giraudoux w 1955 roku.
Jednocześnie, ona zadebiutowała w 1952 roku w Żywocie człowieka poczciwego przez Sacha Guitry . Reżyser wybiera ją do roli służącej głównego bohatera, granego przez Michela Simona . Louis de Funès , który gra lokaja, jest jego pierwszym partnerem na ekranie. W tym samym roku, Gensac i de Funès znaleźli się w sztuce Sans Ceremonii przez Jacques'a Vilfrid i Jean Giraud, w reżyserii Claude mąż, Pierre Mondy . Sans Ceremony to pierwsza z długiej serii współpracy de Funès, Vilfrid i Giraud. Niemniej jednak spektakl jest krytyczną porażką.
W latach 50. i 60. Claude Gensac kontynuował karierę w teatrze, kinie i telewizji. Na przykład jest wybierana do ról wielkich dam lub burżuazji, czasem wstrętnych, w serialach takich jak Kamera bada czas i Pięć ostatnich minut . Po pierwsze gra Madame de Montespan w odcinku poświęconym Aferze Trucizn i Marie-Louise z Austrii w innym o Napoleonie II . W teatrze, Claude Gensac grał w szczególności w Chaud et froid przez Fernand Crommelynck w 1956 roku, a Cleo à Paris przez Fabre Luce w 1957 roku w kinie o nazwie ją do roli mieszczańskiej w komentarz poślubia premierowi przez Michel Boisrond w 1964 roku, aktorka otrzymuje również drugorzędne role w sułtanów z Jean Delannoy i Diary of a kobiety w bieli z Claude Autant-Lara . Tragiczny talent Claude'a Gensaca pozwala mu uczestniczyć w 1962 roku w nowym francuskim dubbingu Królewny Śnieżki i siedmiu krasnoludków (1937) Walta Disneya . Użycza głosu królowej. Claude jednak zmęczyła się rolą nieprzyjaznych kobiet.
Claude Gensac i Louis de Funès pracowali razem w teatrze i kinie w 1952 roku, ale ich długa i owocna współpraca rozpoczęła się dopiero w 1967 roku, od ekranizacji Oscara . Utwór ten był wykonywany przez de Funès od 1959 roku i przyczynił się w znacznym stopniu do potwierdzenia jego talentu. Ograniczony do ról drugoplanowych w kinie do wczesnych lat 60., potem odniósł wielki sukces w Le Gendarme marie w 1968, Le Corniaud w 1965 i La Grande Vadrouille w 1966.
To Jeanne, żona Louisa de Funès, jako żony głównego bohatera Oscara wysuwa imię Claude Gensac . Chciała, aby jej mąż wcielał się w postacie o wysokiej randze społecznej, a to wymagało wyróżnienia aktorki wcielającej się na scenie w jego żonę. Opisana jako „dobra przyjaciółka” przez Patricka de Funès , syna i biografa aktora, została również wybrana, ponieważ Jeanne de Funès ufała jej na tyle, by nie bać się, że ukradnie jej męża poza planem. Louis i Jeanne dobrze się dogadywali z Claudem na planie "Życia uczciwego człowieka" w 1952 roku, a Jeanne de Funès myśli o aktorce, gdy widzi ją w telewizji w odcinku " Pięć ostatnich minut" . Wkrótce potem para z Funès zobaczy Claude Gensac na scenie La Dame de chez Maxim przez Georges Feydeau . Jego interpretacja Madame Petypon zdecydowanie ich przekonuje.
Zawsze jest bardzo wdzięczna Louisowi i Joannie de Funès za to, że zrobili jej karierę, a ponadto szczęśliwa może dołączyć do komedii, aby porzucić role „perwersyjnych księżnych” lub „agresywnych kobiet”. Początkowo jednak obawiała się zdobycia tak ważnych ról w kinie. Sukces pary z Funès-Gensac opiera się na doskonałej alchemii między dwoma aktorami o całkowicie odmiennych grach: de Funès jest gburowaty i zjadliwy, Gensac jest uroczy, błyszczący i dystyngowany.
Zagrała w Oscara w 1967 roku, a następnie w Les Grandes Vacances w tym samym roku. Zagrała około dziesięciokrotnie żonę (i niegdyś sekretarkę) bohaterów granych przez Louisa de Funès w kinie, rolę, jaką w 1968 r. pełniła w Le Gendarme marie , w 1969 w Hibernatus , w 1970 w Le Gendarme w przechadzce , a w 1971 w Jo . Filmy te odniosły wielki sukces komercyjny, Les Grandes Vacances i Le Gendarme marie są numerem jeden we francuskiej kasie w roku ich wydania, z prawie siedmioma milionami biletów każdy. Oscar był drugi w 1967 roku, za Les Grandes Vacances , z nieco ponad sześcioma milionami biletów.
Louis de Funès doskonale dogaduje się z Claude Gensac, a aktorka jest jedną z jego ulubionych partnerek, jak Michel Galabru . De Funès powiedział o niej: „Mamy dużo zabawy z Claude, bardzo szybko to rozumie. Nie muszę mu dwa razy tłumaczyć, co go rozśmiesza”. Jednak obaj aktorzy widzą się trochę poza sesjami. Dzięki de Funès Claude Gensac staje się popularną aktorką, nieodłączną od swoich ról w tandemie z aktorem, zwłaszcza Ludoviciem i Josépha Cruchot z serialu Żandarmi . Wyrażenie „Ma biche”, użyte przez Cruchota, oznacza pokolenia widzów. Czasami tak zwana na ulicy, Claude Gensac pewnego dnia odkrywa nawet to wyrażenie wypisane na ławce przed jej domem. Role żony bohaterów granych przez Louisa de Funès są błogosławieństwem dla aktorki, ale też przeszkodą na przyszłość. Z powodu braku czasu zaniedbuje swoją karierę poza tymi filmami i odmawia kilku kontraktów, chociaż aktor ostrzegł ją przed ryzykiem, że nie dostanie więcej ról w przyszłości. Ona pozostała aktywna w teatrze, jednak gra w komicznych sztukach takich jak Les Deux Vierges przez Jean-Jacques Bricaire w 1975 i La Cage Aux Folles autorem jest Jean Poireta w 1978 roku, ale także w La Folle Chaillot przez Jeana Giraudoux w 1975 roku pojawił się w tym samym czasie w kilku produkcjach Au théâtre ce soir .
Lata 70. przyniosły spowolnienie dla Claude Gensac, ponieważ nie była ani w czołówce Sur un Arbre Perché (1971), ani w La Folie des grandeurs (1971) i Przygody rabina Jacoba (1973) (nie brała udziału w którykolwiek z filmów de Funès w reżyserii Gérarda Oury'ego ). Następnie podwójny zawał serca, na który doznał Louis de Funès w 1975 roku, zmusił go do ograniczenia aktywności zawodowej. Znalazła aktora do mniejszych ról w L'Aile ou la cuisse w 1976 i La Soupe aux choux w 1981. W pierwszym to Louis de Funès narzucił ją na rolę swojej sekretarki i musi być ubrana w szara peruka, aby widzowie nie rozpoznali zwykłej „Madame de Funès na ekranie”. Louis de Funès proponuje jej ważniejszą rolę Frosine w swojej filmowej adaptacji L'Avare w 1980 roku, a następnie ponownie zostaje jego żoną w ostatnim opusie Żandarmów , Le Gendarme et les Gendarmettes , wydanym w 1982 roku. ostatni występ na ekranie Louis de Funès, który zmarł w styczniu 1983 roku Claude Gensac był w stanie odgrywać rolę w Le Gendarme et les extra-terrestres w 1978 roku, ponieważ miała na próby w teatrze La Maison des Coeurs Brises przez George'a Bernarda Shaw . Została zastąpiona przez Marię Mauban, której tekst został zredukowany.
Po śmierci Louisa de Funès w 1983 roku kariera Claude'a Gensaca upadła. Dobiega sześćdziesiątki, a jej nazwisko jest zbyt kojarzone z Louisem de Funès, by producenci i reżyserzy byli nią zainteresowani. Reżyser wyznał jej również, że myślał, że od śmierci aktora nie chce już kręcić. Zdobyła jednak wystarczająco dużo ról, aby kontynuować karierę aktorską. Na przykład, grała w teatrze w Le dindon przez Georges Feydeau w 1984 roku, a Le Bal des voleurs przez Jean Anouilh w 1996 roku, oraz w telewizji w serialu Marc et Sophie od 1987 do 1991 roku.
27 listopada 1993 roku została matką chrzestną Regionalnej Szkoły Sztuki Dramatycznej i honorowym obywatelem miasta Marignane i zgodziła się na nadanie jej imienia akademikowi: Salle Claude-Gensac
W 2005 roku opublikował autobiografię , Ma biche ... c'est szybko dit! Tytuł nawiązuje do pseudonimu nadanego mu przez Louisa de Funès w swoich filmach. W tej książce opowiada o swojej karierze z de Funès, ale także o swoich doświadczeniach aktorskich i opowiada anegdoty z sesji.
Pod koniec 2000 roku Claude Gensac doświadczyła późnego odrodzenia zawodowego, mimo że kilka filmów, w których miała zagrać, zostało odwołanych z powodu kryzysu finansowego. Wystąpiła w serialu Sous le soleil w 2005 roku, a następnie otrzymała ważną rolę w La Prophétie d'Avignon , letniej sadze z 2007 roku, która ją rozczarowała. Następnie zagrała La Perruche et le Poulet na scenie z Jean-Pierre Castaldi w 2008 roku. Stała się powracającą postacią w serialu telewizyjnym Sceny gospodarstw domowych z 2012 roku, a w 2013 roku otrzymała drugorzędne role w dwóch filmach młodych reżyserek: Elle's To samo idzie za nagą kobietą Emmanuelle Bercot i Lulu autorstwa Sólveig Anspach . Ten ostatni film pozwala jej na nominację do Cezara dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 2015 roku, kiedy miała prawie 88 lat.
25 grudnia 2015 roku wystąpiła na szkicu w specjalnym programie „ Nasi drodzy sąsiedzi ” świętujemy nowy rok , emitowanym na antenie TF1 .
Jego ostatnia rola filmowa była w Baden Baden dla Rachel Lang w 2016 roku, gdzie gra rolę babci głównego bohatera, Any, granej przez Salome Richard .
Planowano, że w 2017 roku nakręci zdjęcia do filmu Our Roaring Years w reżyserii André Téchiné .
Claude Gensac poznaje swojego pierwszego męża, Pierre'a Mondy'ego , podczas Simon, gdzie ten ostatni jest studentem. Pobrali się w 1952 roku, ale rozwiedli się dwa lata później. Na weselu jest obecnych kilka postaci teatru, takich jak Pierre Fresnay , Yvonne Printemps , Marcel Achard i Jacqueline Maillan . Towarzysze konserwatorium Claude'a Gensaca uważają to małżeństwo za mezalians, ponieważ kojarzy się ono wówczas z teatrem tragicznym i mózgowym, podczas gdy Pierre Mondy jest bardziej zorientowany na bulwar .
Powiedziała, że miała związek z księciem Ali Khanem .
W 1958 roku wyszła ponownie za mąż za Henriego Chemina , kierowcę wyścigowego i dyrektora ds. public relations w Ford France, który wykorzystał swoją sieć w świecie kina, aby umieścić Forda Mustanga w kilku filmach z lat 60. Para jest właścicielem nieruchomości w okolicy. Eure , w Cierrey niedaleko Évreux . Rozwiedli się w 1977 roku. Ich syn Frédéric Chemin, kompozytor muzyki rozrywkowej, dał im dwoje wnucząt. Claude Gensac mieszkała w Neuilly-sur-Seine, a od 1989 osiadła na stałe w Normandii , kupując posiadłość w Glos-sur-Risle . Jego wspomnienia zostały rozproszone podczas aukcji, która odbyła się w czerwcu 2018 roku w Pont-Audemer .
Claude Gensac zmarł we śnie w nocy z 26 na 27 grudnia 2016 roku w wieku 89 lat. Jego prochy leżą w Glos-sur-Risle .
Film | Rok | Wpisy w
Kasa biletowa Francja |
---|---|---|
Letnie wakacje | 1967 | 6 986 917 |
Żandarm bierze ślub | 1968 | 6 828 626 |
Oscar | 1967 | 6 122 041 |
Skrzydło lub udo | 1976 | 5 841 956 |
Żandarm na spacerze | 1970 | 4 870 673 |
Żandarm i żandarmeci | 1982 | 4 209 139 |
Hibernatus | 1969 | 3 366 973 |
Kapuśniak | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 3 093 319 |
Jo | 1971 | 2 466 966 |
Skąpiec | 1980 | 2 433 452 |
Szmaciarze z Emaus | 1954 | 2 397 429 |
Dziennik kobiety w bieli | 1965 | 2 344 819 |