Obszar przyrodniczy o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym
W Francji , w naturalnym obszarze ekologicznym , faunistycznych i florystycznych zainteresowania , w skrócie przez akronim ZNIEFF , jest zinwentaryzowane naturalny obszar ze względu na jego niezwykłą postać.
Inwentaryzacja ZNIEFF to program inwentaryzacji przyrodniczo -naukowej uruchomiony w 1982 r. przez ministerstwo Huguette Bouchardeau odpowiedzialne za środowisko i potwierdzony ustawą12 lipca 1983znane jako prawo Bouchardeau . ZNIEFF, jak również specjalny obszar ochrony ptaków lub specjalną strefę ochrony flory i fauny lub rezerwat biologiczny są ustanawiane w drodze inwentaryzacji i stanowią część dziedzictwa. Program inwentaryzacji identyfikuje niezwykłe naturalne obszary lądowe w trzynastu regionach metropolitalnych oraz departamentach zamorskich . Wyznaczenie strefy ZNIEFF, ZICO (strefa zainteresowania dla ptaków), ZCS (specjalna strefa ochrony) lub specjalnej strefy ochronnej (SPA) opiera się na obecności co najmniej jednej populacji gatunku determinującego pozwalającego na wyznaczenie obszaru podlegać ochronie w rozumieniu dyrektyw europejskich lub prawa francuskiego.
Jest to jedna z podstaw do priorytetyzacji zagadnień dziedzictwa przyrodniczego , Krajowej Strategii Bioróżnorodności , Regionalnych Strategii Bioróżnorodności , SCAP ( Narodowej Strategii Tworzenia Obszarów Chronionych ), narzędzia wprowadzonego do inwentaryzacji Narodowe Muzeum Ochrony Przyrody Narodowego Muzeum Historii Naturalnej. Wykorzystywany jest w szczególności do badań oddziaływania i obowiązkowej oceny oddziaływania na środowisko przed jakimkolwiek projektem zagospodarowania przestrzennego lub instalacji przemysłowych lub rolniczych mających znaczący wpływ na środowisko.
Belgijski odpowiednik ZNIEFF jest miejscem o dużym znaczeniu biologicznym (SGIB).
Historia
- Program został uruchomiony w 1982 r. przez Dyrekcję Ochrony Przyrody (obecnie Dyrekcję Przyrody i Krajobrazu) Ministerstwa Środowiska przy wsparciu Narodowego Muzeum Historii Naturalnej . Jego celem było sporządzenie inwentaryzacji dla całego terytorium kraju obszarów o największym znaczeniu ekologicznym , „zasadniczo w celu zapewnienia ministerstwu narzędzia pomocy w podejmowaniu decyzji” .
- Te naturalistyczne zapasy naukowo potwierdzone w każdym regionie przez okręgową radę naukową dla dziedzictwa przyrodniczego (CSRPN), a następnie na poziomie krajowym przez Narodowe Muzeum Historii Naturalnej stanowią serce Narodowym Spisie dziedzictwa przyrodniczego ;
- W 1984 roku inwentaryzacja dotarła do departamentów zamorskich ;
- 1987: 1 st publikacja broszury informacyjnej i świadomości pt naszego dziedzictwa naturalnego , w spisie, a towarzyszą mapy na 1/250 000 e ZNIEFF w regionie (w 1995 roku 20 z 22 regionów obszaru metropolitalnego będzie opublikowały takie dokument, ale w regionach zostaną wydane inne atlasy i mapy ZNIEFF, mapy tematyczne, akta miejskie i broszury popularyzatorskie;
- W Marzec 1990, Narodowe Muzeum Historii Naturalnej inwentaryzuje inwentarz podczas konferencji Les ZNIEFF, przesunięcie do negocjacji w kierunku sieci przyrodniczych przestrzeni do zagospodarowania ;
- W 1991 roku przystosował się do środowiska morskiego , a pierwsza faza zakończyła się w latach 1988-1995;
- W maj 1991, okólnik do prefektów regionalnych, wyjaśnia pojęcie ZNIEFF, wskazując zaangażowanych partnerów i określając „prawny” zakres inwentaryzacji, a także sposoby dostępu do danych. Okólnik wzmacnia dawne komitety ZNIEFF, tworząc Regionalne Rady Naukowe ds. Dziedzictwa Przyrodniczego (CSRPN), pomagające prefektom, pod egidą DIREN, kontrolować i zatwierdzać spis każdego regionu;
- W 1993 r. ustawa o krajobrazie stanowi, że „Państwo może podjąć decyzję o sporządzeniu lokalnych i regionalnych inwentaryzacji dziedzictwa fauny i flory. Władze lokalne są informowane o tym rozwoju. Inwentarze te są badane pod nadzorem naukowym Narodowego Muzeum Historii Naturalnej” ;
- W 1993 roku to właśnie ZNIEFF umożliwiły sporządzenie wstępnej inwentaryzacji w celu wdrożenia Dyrektywy Europejskiej nr 92-43 dotyczącej ochrony siedlisk przyrodniczych i półnaturalnych oraz dzikiej fauny i flory, znanej jako „ Dyrektywa Siedliskowo-Fauno-Flora”;
- Pod koniec 1994 roku Wydział Przyrody i Krajobrazu rozpoczął oficjalnie etap „modernizacji inwentaryzacji ZNIEFF”. Mówimy o inwentarzu „drugiej generacji”;
- 1995: rozpoczęcie aktualizacji ZNIEFF metodą unowocześnioną i dopracowaną (po seminarium roboczym Komitetu Krajowego ZNIEFF oraz krajowych i regionalnych partnerów inwentaryzacji, które odbyło się w Paryżu 15 listopada 1994);
- W 1997 r. IFEN i Narodowe Muzeum Historii Naturalnej wspólnie opracowały, na zlecenie Ministerstwa Środowiska, pierwszy przewodnik metodologiczny określający definicje oraz koordynujące i harmonizujące podejścia regionalne, które w tamtym czasie były jeszcze rozbieżne. Pojawienie się wydajniejszych i tańszych narzędzi informatycznych umożliwiło przetwarzanie IT ułatwiające harmonizację regionalnych inwentaryzacji prowadzonych głównie przez wolontariuszy pod egidą DRAE (Regionalne Dyrekcje Architektury i Środowiska (obecnie DIREN , potem DREAL ) ;
- Prawo 27 lutego 2002 r.o demokracji lokalnej tworzy narodowy inwentarz dziedzictwa przyrodniczego, który powierza Muzeum (MNHN) oraz wzmacnia CSRPN ( Regionalne Rady Naukowe ds. Dziedzictwa Przyrodniczego ), w szczególności umożliwiając, pod pewnymi warunkami, dostęp do własności prywatnej w celu doskonalenia inwentarza, a nawet chociaż Europa wymagała również bardziej precyzyjnych inwentaryzacji w ramach Dyrektywy „siedliskowej” lub Dyrektywy Wodnej ( tereny podmokłe , dobry stan ekologiczny itp.);
- W 2004 roku, z inicjatywy Muzeum, pojęcie „ określania gatunku ” nabierało coraz większego znaczenia, aż odegrało główną rolę w nowej charakterystyce ZNIEFF (poprzez krzyżowanie kryteriów niedoboru na podstawie naukowej i biogeograficznej. , zagrożenie , ochrona status , autochtonię i endemizm ). Udoskonalono również metodę wyznaczania granic, aby była „ jednoznaczna i niepodważalna ”.
- W 2009 roku opublikowano nowy przewodnik metodologiczny w celu aktualizacji i standaryzacji inwentarza ZNIEFF w środowisku morskim .
- W 2012 roku w Muzeum zorganizowano 30-lecie programu , który zgromadził ponad 210 uczestników.
- W 2014 roku inwentaryzacja ZNIEFF została uruchomiona w sposób ciągły na terenie i na stałe na terenie.
- Od styczeń 2017, Mixed Service Unit 2006 Natural Heritage (PatriNat) zapewnia ekspertyzy i misje zarządzania wiedzą swoim trzem organom nadzorczym, a mianowicie Narodowemu Muzeum Historii Naturalnej, Francuskiej Agencji ds. Różnorodności Biologicznej i CNRS.
- W 2019 i 2020 roku opublikowano dwie uwagi metodologiczne dotyczące odpowiednio „Uwzględnienia gmin i sektorów morskich przecinających ZNIEFF i inne zmiany” oraz „Zmiany sposobów stosowania obecnych terminali”.
Zawartość
Istnieją dwa rodzaje stref:
- Typu I ZNIEFF, o zmniejszonej powierzchni, to jednorodne ekologicznie obszary, które chronią co najmniej jeden rzadki lub zagrożony gatunek i/lub siedlisko, o znaczeniu lokalnym, jak również regionalnym, krajowym lub społeczności; lub są to przestrzenie o dużym znaczeniu funkcjonalnym dla lokalnego funkcjonowania ekologicznego.
- ZNIEFF typu II to duże naturalne kompleksy, które są bogate lub mało zmodyfikowane, a ich potencjał biologiczny jest znaczący. Mogą one obejmować strefy typu I i pełnić funkcję funkcjonalną oraz spójność ekologiczną i krajobrazową.
Inwentaryzacja ZNIEFF drugiej generacji została uruchomiona w 1996 roku , składający się z aktualizacją z harmonizacji sposobu realizacji inwentaryzacji, lepsza integracja określone kryteria funkcjonalności z ekosystemów .
W 9 kwietnia 2013 r., ZNIEFF zostały zmodernizowane i zatwierdzone dla następujących terytoriów: Limousin , Normandia (Górna i Dolna), Szampania-Ardeny , Pikardia , Kraj Loary , Poitou-Charentes , Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże , Rodan-Alpy , Centrum , Korsyka , Langwedocja-Roussillon , Île-de-France (z wyłączeniem Seine-et-Marne), Owernia , Nord-Pas-de-Calais , Lot-et-Garonne , Gujana i Saint-Pierre-et-Miquelon .
Zastosowania
Wykaz ten znajduje się we Francji również narzędziem poznania, jeden z głównych elementów polityki ochrony przyrody i uwzględnienie środowiska i gruntów ( pas zieleni , sieci ekologicznej (w tym pan-europejskiej sieci ekologicznej ), środków ochronnych , środków wyrównawczych , etc .) oraz w niektórych projektach tworzenia obszarów chronionych (w tym rezerwatów przyrody ) lub opracowywania wydziałowych planów kariery dla eksploatacji agregatów .
Orzecznictwo francuskie potwierdza, że jest to wykaz, który nie tworzy żadnego regulacyjnego środka ochronnego i nie zabrania pozwoleń planistycznych. Musi być jednak wpisany do wszystkich plików towarzyszących dokumentom planistycznym.
Uwagi i referencje
-
Ustawa nr 83-630 z dnia 12 lipca 1983 r demokratyzacji zapytania publicznego i ochrony środowiska , w miejscu legifrance.gouv.fr 1 st styczeń 2001
-
Art. L 414.1 i następne Kodeksu ochrony środowiska zmienionego ustawą o bioróżnorodności z dnia 8 sierpnia 2016 r. 8
-
https://inpn.mnhn.fr/programme/espaces-proteges/scap
-
Elissalde-Videment L. Horellou Humbert G. A., J., Moret, 2004.- Metodologiczna przewodnik po modernizacji zapasów naturalnych zakresie ekologicznym fauny i florystycznym zainteresowania . Aktualizacja 2004. Dz. Dziedzictwo naturalne. Narodowe Muzeum Historii Naturalnej. Paryż - 73 strony (92 dla wersji PDF)
-
artykuł 23 ustawy nr 93-24 z dnia 8 stycznia 1993 r., znany jako „Prawo krajobrazowe”, przepisany w artykule L. 411-5 Kodeksu ochrony środowiska
-
Art. L. 411-5-III Kodeksu ochrony środowiska powierza odpowiedzialność za naukową koordynację programów inwentaryzacji dziedzictwa przyrodniczego MNHN
-
Gaëlle SIMIAN Arnaud HORELLOU Anne-Claude VAUDIN Anthony DORÉ, „ Przewodnik metodologiczny inwentaryzacji obszarów przyrodniczych o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym w środowisku morskim ”, Raport SPN 2008/13 ,15 lipca 2009( przeczytaj online )
-
PatrNat, „ Sympozjum ZNIEFF, Historia sukcesu ” ,2012
-
„ Obszary przyrodnicze o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym (ZNIEFF) ” , w sprawie dziedzictwa przyrodniczego (PatriNat) ,13 lipca 2018(dostęp 15 listopada 2020 r. )
-
„ Dziedzictwo naturalne (PatriNat) ” , na temat dziedzictwa naturalnego (PatriNat) (dostęp 15 listopada 2020 r. )
-
Inwentaryzacja Dziedzictwa Przyrodniczego, „ Franche-Comté i Lotaryngia w drugiej generacji ZNIEFF ” , na stronie mnhn.fr ,9 kwietnia 2013 r.(dostęp 11 sierpnia 2020 r . ) .
-
http://www.espaces-naturels.info/node/926
Zobacz również
Wyszukiwarki ZNIEFF (INPN)
Powiązane artykuły
Bibliografia
- Puszki C (1996) ZNIEFF: odkrywca zasobów naturalnych. O dwoistej naturze ZNIEFF: narzędzie do gromadzenia wiedzy, która może służyć jako naukowy punkt odniesienia dla decyzji , Ministerstwo Środowiska * Clap Florence (2005) Sędzia i wielokryterialna analiza orzecznictwa ZNIEFF, 20 (PDF, 134 s) .
- Couderchet L. i Amelot X., „Czy powinniśmy spalić Znieffów? », Cybergeo: European Journal of Geography , Espace, Société, Territoire, dokument 498, zamieszczony na5 maja 2010, skonsultował się z 7 września 2017 r.( online ).
- Dupray C (1995) Naturalny obszar zainteresowań faunistycznych i florystycznych (ZNIEFF): naukowa podstawa rozwoju prawa , DIREN Haute-Normandie
- Elissalde-Videment L., Horellou A., Humbert G., Moret J., 2004.- Poradnik metodyczny dotyczący modernizacji inwentaryzacji obszarów przyrodniczych o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym . Aktualizacja 2004. Dz. Dziedzictwo naturalne. Narodowe Muzeum Historii Naturalnej. Paryż - 73 strony (92 dla wersji PDF) * Le Corre L. & Noury A., „ Inwentarz dziedzictwa przyrodniczego: ZNIEFF ”, In RJE, 4/1996, s. 387-407. „Wkład Sądu Administracyjnego w Pau w interpretację i stosowanie prawa przybrzeżnego”, w RJE 2/1993, s. 208-209.
- Liber C (2002) Inwentarz ZNIEFF w Langwedocji-Roussillon. Modernizacja inwentarza. Propozycja strategii krajowej , CSRPN i DIREN Langwedocja-Roussillon.
- Maurin H., Theys J., Feraudy (de) E., Duhautois L (1997) Poradnik metodologiczny modernizacji inwentarza ZNIEFF , coll. Notatka o metodzie, IFEN, Orlean, s. 66.
- Maurin H., Theys J., Feraudy (de) E., Duhautois L., 1997.- Poradnik metodyczny modernizacji inwentaryzacji obszarów przyrodniczych o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym . Col. Uwagi dotyczące metody. Francuski Instytut Środowiska. Orlean - 66 stron
- Mathevet R., Lepart J., Marty P (2013) Dobre wykorzystanie ZNIEFF do myślenia o terytoriach bioróżnorodności ; Zrównoważony rozwój i przegląd terytoriów
Linki zewnętrzne