Zecca

Zecca jest włoskie określenie , które wyznacza „  Hotel Mennicy  ” lub bardziej ogólnie, do Mennicy , organ wydający, który wytwarza się w walucie terytorium politycznej.

Piszemy una zecca , ale są też formy ecsc , Cecha lub ceccha  : to słowo pochodzi od arabskiego słowa sikka the corner . W rzeczywistości jest to miejsce, w którym państwo wybija swoje monety .

Zecca Republiki Weneckiej

Zecca z Księstwa Castro

Zecca de Castro , który częściowo przypomina ten, zbudowany w Rzymie w 1507 (trawertynu ścianie) był jednym z pierwszych budynków wybudowanych być przestarzały25 lutego 1538. Kardynał Guido Ascanio Sforza , potwierdził swojemu wujowi Pier Luigiemu Farnese , pierwszemu księciu Castro, pełną zdolność bicia monet o dowolnej formie i wartości i upoważnił go do importu, bez jakichkolwiek praw, do swojego stanu wymaganej ilości złota, srebro i inne metale monetarne.

W tym momencie wszystko jest gotowe do wejścia w funkcję Zecca, jeśli chodzi o małe monety (Baiochetto i Denaro ( Denarius )); dla zobrazowania: ramiona Farnese po prawej stronie i Święty Patron (San Savino) z tyłu, z napisami na zarysie: „Pierluigi Farnese Duca di Castro” po prawej stronie i „Sain Savino” z tyłu. Drobne zmiany zaczęto bić około 1538-1540.

Plik 19 lipca 1545to ważna data dla przyszłości Zecca de Castro: po wyczerpujących próbach dyplomatycznych i spotkaniach papieżowi Pawłowi III udało się uzyskać od cesarza Karola V dla swojego syna Pierre-Louisa, upoważnienie do podporządkowania Księstwa Parmy i Piacenzy oraz przekazać Księstwo Castro i Hrabstwo Ronciglione swojemu synowi Octavianowi Farnese . Potem następuje „punzoneria grande” (duży poncz) i zaczynamy bić wielkie pieniądze: złotą tarczę ( scudo ), Paolo argent, Gros i Demi-gros w kolorze srebrnym.

Plik 10 września 1547nowy chaos: zabójstwo księcia Pierre-Louis w Plaisance, dzieło cesarskich konspiratorów (w tym hrabiego Anguissola); Książę Octave Farnese pośpiesznie ratował swoje „nowe” księstwo Plaisance (udało mu się dopiero w 1550 r.) I Parmy (w 1556 r.), Pozostawiając Castro swojemu młodszemu bratu Horacemu Farnese (w praktyce od 1546 r. Do jego śmierci w 1583 r. ich starszy brat, kardynał Alexandre Farnese , który będzie nim zarządzał).

Przypuszczalnie stare monety Pierre-Louis były bite w Castro aż do ostatecznego zamknięcia, w 1548 lub później, ale w każdym razie przed 1564, jak pokazuje odkrycie murertynowego muru w przeszłości. Nad portalem, z osadzoną datą w tufie. Następnie (do końca 1649 r. Zniszczeniem zarządzonym przez Innocentego X ) krążył po księstwie Castro; „duże” i „małe” monety Pierre-Louis (wybite odpowiednio w latach 1546-1548 i 1540-548) oraz monety Zecca z Rzymu lub Państwa Kościelnego (dowód obiegu monety z Castro de Pierre-Louis aż do XVI -tego  wieku).

Monety wybite przez Zecca de Castro należą do dwóch grup:

Zecca Księstwa Parmy

Kiedy księstwo zostało utworzone, książę Pierre-Louis uzyskał od papieża Pawła III władzę bicia pieniędzy, odnawiając w ten sposób rodowe prawo. Rzeczywiście, historia pieniądza w Parmie i Piacenzy prawdopodobnie zaczyna się za panowania króla Didiera z Lombardii, ale to Karol Wielki podczas jednego ze swoich pobytów w Parmie (781 lub 787) dałby prawo do wymiany monet, o czym świadczą dwie monety z literami PARM. W tych dwóch miastach za czasów pierwszego księcia powstała zatem mennica , czyli zecca w języku włoskim.

Kwestia waluty kontynuowane przez cały czas trwania księstwa, najpierw pod Farnese, od Aleksandra , jednej z pierwszych 80- sous talarów uderzył w półwyspu włoskiego, aby Ranuce II . W zależności od okresu waluty noszą nazwę sou, dukaton lub lira .

Ferdinand de Bourbon odnawia Hôtel des monnaies pod kierownictwem Du Tillot. Ze względu na odległość od sądu dopiero w 1783 r. Hôtel des monnaies wyprodukował monety, półlire, doppia da otto i doppia da tre . Ferdynand Po raz pierwszy usłyszałem, że części zagraniczne identyczne z wydanymi, ale o niższej wartości krążące w księstwie, przypominają znak wszystkim częściom narodowym i rozróżniają części zagraniczne. Nakazał również ujednolicenie walut miast Plaisance i Parma, aw 1799 r. Hôtel des Monnaies de Plaisance został zamknięty.

Podczas okupacji napoleońskiej Hôtel des monnaies został uśpiony, a Moreau de Saint-Méry utrzymał system monetarny Bourbon. Dekret cesarski z dniaStyczeń 1807 ustala stosunek waluty parmezanu do franka, 4 lirów i 1 su za 1 franka, zanim ewoluuje do 4 lirów, 4 su i denara w 1809 r.

Pod rządami Marie-Louise wyposażenie Hôtel des Monnaies de Parma zostało uznane za bezużyteczne i był to Hôtel des Monnaies w Mediolanie, ówczesnej stolicy królestwa Lombardii i Wenecji , państwa satelickiego Cesarstwa Austriackiego. W tym okresie system walutowy okazuje się podlegać fluktuacjom: waluty obce znajdują się w swobodnym obiegu i są równoważne z walutą krajową, co ma negatywny wpływ na wymianę handlową. Aby położyć kres temu nieporządkowi, dekret z22 lipca 1819przewiduje obieg złotych i srebrnych monet, lirów, które są bite w Mediolanie. Dopiero dziesięć lat później wprowadzono kurs wymiany walut obcych.

Po powrocie Burbonów do władzy Karol III planuje ponowne otwarcie Hôtel des monnaies. Powierzył to zadanie Donnino Bentelli, który wyprodukował monetę o nominale pięciu lirów, która nigdy nie została wprowadzona do obiegu z powodu zamachu na księcia. W 1859 roku, wraz z przyłączeniem Księstwa przez Królestwo Sardynii , mennica zniknęła bezpowrotnie.

Inne Zecca

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Bibliografia

  1. Rodzic , str.  378.
  2. (it) Michele Lopez, "  Aggiunte alla zecca e moneta parmigiana del Padre Ireneo Affo  " (dostęp 11 lutego 2013 )

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne