Zeca Afonso

Zeca Afonso Obraz w Infobox. Pomnik w Grândola Biografia
Narodziny 2 sierpnia 1929
Aveiro
Śmierć 23 lutego 1987(w wieku 57 lat)
Setúbal
Narodowość portugalski
Trening Uniwersytet w Coimbrze
Zajęcia Piosenkarz-autor tekstów , poeta , kompozytor , piosenkarz
Okres aktywności Od 1960
Inne informacje
Gatunki artystyczne Tradycyjna muzyka , pieśń buntu
Stronie internetowej www.aja.pt/
Dyskografia Dyskografia José Afonso ( d )
Podstawowe prace
Grândola, Vila Morena

José Manuel Cerqueira Afonso dos Santos , lepiej znany jako Zeca Afonso (2 sierpnia 1929 - 23 lutego 1987) jest portugalskim aktywistą kompozytorem muzycznym . Pisał między innymi utwory krytykujących reżim Salazara doświadczony przez portugalski między 1933 a 1974 r .

Biografia

Część swojego dzieciństwa spędził w Angoli i Mozambiku (gdzie jego ojciec rozpoczynał karierę jako sędzia), z wyjątkiem pierwszych czterech lat spędzonych w ojczyźnie, z rodziną ze strony matki. Studiował w liceum i na Uniwersytecie w Coimbrze, kończąc studia z zakresu nauk historyczno-filozoficznych. Serenady i mniej lub bardziej bohemy lub akademickie spacery zaczął śpiewać około szóstej klasy liceum ( 1949 ). Stamtąd podróżował po kraju, śpiewając i obcując, zwłaszcza z popularnymi kręgami. Uczy, najpierw prywatnie, a potem publicznie, w różnych miejscach: Mangualde (przed uzyskaniem licencji), Aljustrel , Lagos , Faro , Alcobaça i ponownie Faro .

Od fado z Coimbry przechodzi stopniowo do tego, co umownie nazywa się balladą ( Menino d'Oiro , 1962 ), a stamtąd do pieśni politycznej interwencji ( Menino do Bairro Negro , 1963 ), przekraczając jednak granice. musical, nie przestając być zawsze piosenkarzem i autorem tekstów zaangażowanym politycznie z wyzyskiwanymi i uciskanymi. Od 1964 do 1967 uczył w Mozambiku, Maputo (ex Lourenço Marques ) i Beira . Po powrocie do Portugalii przeniósł się wraz z rodziną do Setúbal , gdzie uczył do czasu wyrzucenia go z oficjalnej edukacji z powodów politycznych w 1968 roku . Następnie korzysta z prywatnych lekcji i produkcji muzycznej, którą kończy swoją „działalnością zawodową”. Wraz z innymi artystami założył Krąg Kulturalny w Setúbal. 1969  : udział w spotkaniu „Portugalska piosenka bojowa” w Mutualité de Paris .

W ciągu pięciu lat poprzedzających upadek faszyzmu, poprzez pedagogikę pieśni i mowy, prowadzi działalność politycznego pobudzenia i świadomości w środowiskach kulturalnych i rekreacyjnych, w stowarzyszeniach akademickich i organizacjach ludowych, a za granicą w koloniach emigracja. Został aresztowany i przez pewien czas więziony w politycznym więzieniu w Caxias , dnia29 kwietnia 1973, w wyniku okresu prześladowania i zatrzymania przez PIDE .

Po rewolucyjnym wydarzeniu 25 kwietnia 1974 r. Poświęcił się wspieraniu „oddolnych”, popularnych organizacji współpracujących ze stowarzyszeniami mieszkańców, robotnikami, rolniczymi spółdzielniami produkcyjnymi i tak dalej. Podczas kilku wyjazdów do Europy stara się pozyskać fundusze przeznaczone dla spółdzielni i innych wspólnot.

1981  : wystawa w Théâtre de la Ville w Paryżu.

Wizyty na oficjalne zaproszenie w Angoli i Mozambiku .

Ostatnie pokazy w 1983 roku: Koloseum w Lizbonie i Porto .

Nagrał w sumie 14 Lps i kilka singli, nie licząc kolejnych rekompozycji i reedycji. W 1983 roku ukazała się kompilacja tekstów i pieśni jego kompozycji, z których część została wzbogacona o muzykę (wydanie Assirio e Alvim).

Zmarł w Setúbal , the23 lutego 1987, 57 lat, ofiara stwardnienia zanikowego bocznego .

Piosenki

Zobacz też

Linki zewnętrzne